|
|
แสนรู้แสนซ่าแสนซน...และอีกหลายแสนที่แสบแสน
จะแอบบอกท่านผู้อ่านดัง ๆ ว่าหนูไม่อยากให้ chadging เอ่ยนำชื่อเรื่องของหนูแบบนี้เลย เพราะที่จริงแล้ว หนูน่ะทั้งน่ารักและน่าทะนุถนอม (หยั่งกะปุยนุ่น อะไรจะเว่อร์ปานนั้น) แต่ทำยังไงได้ เพราะหนูพูดกับท่านผู้อ่านไม่รู้เรื่อง ต้องอาศัยคุณ chadging เป็นคนถ่ายทอดข้อความนี่นา ตอนนี้ก็เป็นตอนที่สามแล้วที่หนูปรากฏตัวต่อท่านผู้อ่านนะคะ หนูขอถือโอกาสไม่โชว์ตัวในครั้งนี้ละกัน มาฟังหนูฝอยเรื่องแสน (ล้าน) รู้ของหนูดีกว่าค่ะ วันก่อนนี้และอีกหลาย ๆ ครั้ง ที่หนูสนุกกับการคาบรองเท้าคนโน้นคนนี้ไปกัด โดยที่บรรดานาย ๆ ของหนูรวมทั้งแขกที่มาเยี่ยมที่บ้านต้องคอยวิ่งไล่บ้าง หรือคุณนายพ่อต้องวิ่งตามตะครุบหนู แต่หนูไม่รอท่าให้ใครจับหนูได้หรอกค่ะ หนูล่อหลอกไปมาจนทุกคนเหนื่อย (อันนี้เรียกว่าไม่ใช่หมาหอบแต่เป็นคนหอบ) สนุกมาก ๆ ขอย้ำ แต่หนูนะไม่รู้เป็นยังไง พอเห็นคุณนายแม่ พูดกับหนูดี ๆ เพราะ ๆ ว่า มินี่จ๋า ขอรองเท้าคืนนะจ๊ะ เท่านั้น หนูรีบคาบมาคืนให้ถึงที่เลย ไม่อยากให้นายแม่เสียแรง เรียกว่าช่วงนี้หนูกับคุณนายแม่เป็นพันธมิตรกัน เราฮักกันค่ะ คุณนายแม่ก็มีไมตรีให้รางวัลหนู เป็นขนมปังกรอบบ้าง หรือกล้วยน้ำหว้าบ้าง หวานปากหนูเลย
พูดถึงเรื่องของกิน หนูอดต่อว่าพวกนาย ๆ ไม่ได้อยู่อย่างหนึ่ง คือชอบให้หนูทำนู้นทำนี้ซะจนเมื่อยกว่าจะได้รางวัล โอ้โห บางครั้งเหนื่อยมาก เหนื่อยจนถึงทีสุด กับหนึ่งชิ้นรางวัล ถ้าหนูว่ามันเกินไป หนูจะหยุดทำและเห่าแบบกรรโชก (อืมม์ ถ้าภาษาคนก็คงตรงกับคำว่าทะเลาะหรือเถียงนี่แหละค่ะ) กิจกรรมที่ให้หนูทำน่ะเหรอคะ ก็มีตั้งแต่ง่าย ๆ เช่น นั่งลง สวัสดีหนึ่งขาหรือสองขา ลุกขึ้นยืน ยืนสองขาเหยียดขาตรง (จนหนูบิดขี้เกียจได้ ฮาฮาฮ่า) แล้วบางทีก็มีแบบหมุน ๆ หรือนอนแอ้งแม้งค่ะ
ส่วนตอนเย็น อย่างหนึ่งที่หนูจะพยายามไม่พลาด คือการดักรอนายของหนูกลับจากที่ทำงานค่ะ โดยเฉพาะถ้าวันไหนที่เขาสบายดี ไม่ปวดท้อง หรือไม่ต้องไปโรงพยาบาล เค้าจะมาเล่นกับหนูเสมอ เราจะนั่งคุยกัน (จริง ๆ นายหนูเขาคุยฝ่ายเดียวและหนูเป็นคนฟังน่ะค่ะ) บางทีใช้เวลานานพอสมควรทีเดียว ร่วม 5-10 นาที เขาก็จะถามสารทุกข์สุกดิบของหนูในวันนั้น หนูทำอะไรบ้าง ไปแกล้งใครหรือเปล่า แล้วก็ดูเหงือก ดูขี้หูของหนู แล้วก็เล่าเรื่องของเขาให้หนูฟังว่าเขาทำอะไรบ้าง โดนนายดุหรือเปล่า มีงานทำเยอะไหม ได้ไปช็อปปิ้งที่เต็นท์แถวตึกที่ทำงานหรือเปล่า รวมถึงการปวดท้องของเขาน่ะค่ะ (เรียกว่า แลกเปลี่ยนข้อมูลกัน ใช่ไหมคะ ถ้าเป็นศัพท์หรู ๆ เนี่ย) หนูชอบนะกับสิ่งที่นายหนูเขาทำ มันแสดงถึงความห่วงและอาทร ถึงแม้หนูจะไม่ใช่คนแต่เป็นแค่สิ่งมีชีวิตสิ่งหนึ่งในโลกนี้ หนูก็ภูมิใจมาก ๆ เลยค่ะที่นายหนูเขาให้ความรักหนูอย่างสม่ำเสมอ ถึงแม้เขาจะไม่ได้เอาหนูไปกอดจูบหรือไปนอนด้วย แต่นี่ก็เพียงพอแล้ว
อืมม์ พูดถึงเรื่องความซนสนุกสนานของหนูกับสิ่งมีชีวิตรอบตัวอื่น ๆ บ้าง หนูมีอยู่เป็นประจำค่ะ ยิ่งช่วงค่ำ ๆ ก่อนเข้านอนเป็นช่วงพิเศษของวันของหนูเลยค่ะ คือการที่หนูได้เล่นกับกบและคางคกค่ะ อย่างที่ท่านผู้อ่านอาจได้อ่านไปแล้วในตอนแรกว่าหนูชอบเล่นกับสัตว์ประเภทนี้ นายของหนูก็เพียรพยายามเอาใจหนู โดยการไปซื้อกบยางสีเขียว (แถมมีลิ้นสีแดง) ตัวเบอเริ่มมาให้ แต่หนูไม่ค่อยชอบค่ะ เพราะมันไม่มีกลิ่น และเคลื่อนไหว กระโดดไปมาเหมือนของจริงไม่ได้ หนูเลยคาบมันไปไว้เล่นแก้เซ็งในบ้านของหนูแทน (เอาไว้เวลานอนไม่หลับ หรือเวลาตื่นแล้วแต่รอคนมาเปิดประตูบ้านให้หนูน่ะค่ะ) นอกจากกบเทียมแล้ว ในบ้านหนูก็ยังที่ขัดฟันสีม่วงอื๋อ รองเท้าแตะทั้งแบบหนังและไม่หนัง แปรงขัดพื้น และผ้าขนหนูไว้สำหรับแทะเล่นอีกต่างหากค่ะ เรียกว่ามีเพียบแบบกระเป๋าโดเรมอน
   
| Create Date : 05 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 5 ธันวาคม 2550 19:36:58 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 224 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: โสมรัศมี  วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:8:35:50 น. |
|
|
|
| โดย: แม่มินมิน (nardlada ) วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:15:09:31 น. |
|
|
|
|
|
|
 |
chadging |
|
 |
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
