ฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึงฝัน

Harvard VS. Standford

เรื่องนี้ดีมากเลย มันเป็นเรื่องประวัติความเป็นมาของมหาวิทยาลัย Standford
ในสหรัฐฯ ซึ่งเป็น มหาวิทยาลัยชื่อดังคู่แข่งกับมหาวิทยาลัย Harvard
แต่มันสะท้อนให้เห็นถึงค่านิยมของคนที่ชอบตัดสินคนอื่นจากเปลือกนอก
และอเมริกาประเทศที่เราอยากจะเอาตามอย่างเขาเหลือเกิน

สุภาพสตรีในชุดกระโปรงผ้าฝ้ายเรียบๆกับสามีของเธอในชุดสูทเนื้อผ้าธรรมดาๆ
ก้าวลงจากรถไฟในชานชาลาสถานีเมืองบอสตัน
ทั้งคู่ยืนรออย่างสงบอยู่หน้าสำนักงานอธิการบดีมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด

เลขานุการสาวดูออกในแว่บเดียวว่าสามีภรรยาซอมซ่อคู่นี้มาจากบ้านนอก
และไม่น่ามีธุระอะไรในมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดแห่งนี้ได้ หล่อนขมวดคิ้ว

"เราต้องการพบท่านอธิการบดี" สามีกล่าวนุ่มนวล
"ท่านติดนัดตลอดทั้งวัน" เลขาฯสะบัดเสียงเล็กน้อย
"งั้นเราจะรอ" ภรรยาตอบ

เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่เลขานุการทำเป็นไม่สนใจ
โดยประมาณว่าทั้งคู่คงทนไม่ได้และกลับไปเอง
แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ เลขาฯสาวเริ่มไม่แน่ใจจึงต้องรบกวนเวลาท่านอธิการบดี
"พวกเขาคงแค่อยากพบท่านครู่เดียวก็กลับ" หล่อนอธิบาย
ท่านอธิการบดีถอนใจด้วยความเบื่อหน่ายแล้วก็พยักหน้าเสียไม่ได้

จริงๆแล้วคนสำคัญระดับท่านอธิการจะมีเวลาพบคนระดับนี้ได้อย่างไร?
แต่นั่นเถอะนะ ท่านคิดดีกว่าปล่อยให้คู่สามีภรรยาบ้านนอกป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้
ให้ใครต่อใครมาเห็น ท่านเขิดหน้าอย่างทรงเกียรติใส่ทั้งคู่

ภรรยากล่าวขึ้น "ลูกชายของเราเคยเรียนในฮาร์วาร์ด 1 ปี
เขารักฮาร์วาร์ดมากและเขาก็มีความสุขที่นี่อย่างยิ่ง
แต่เมื่อปีที่แล้วเขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต สามีและดิฉันก็เลยอยากทำอะไรสักอย่างไว้เป็นที่ระลึก
ถึงเขาในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ "

ท่านอธิการไม่รู้สึกร่วมแต่อย่างใด เพียงแต่ช็อคเล็กน้อย
"คุณผู้หญิง เราไม่สามารถสร้างรูปปั้นให้กับทุกคน
ที่เคยเรียนฮาร์วาร์ดแล้วก็ตายหรอกนะ
ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนั้น ที่นี่คงดูไม่ต่างไปจากสุสานแน่"

"โอ...ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ท่านอธิการบดี" ภรรยารีบอธิบาย

"เราไม่ได้ต้องการจะสร้างรูปปั้น เราคิดว่าเราจะสร้างตึกให้ฮาร์วาร์ดต่างหาก"
ท่านอธิการกรอกตาไปมา เขามองไปที่ชุดผ้าฝ้ายกับสูทบ้านนอก

"สร้างตึก! พวกคุณรู้ไหมว่าใช้เงินเท่าไรในการสร้างตึกสักหลังหนึ่ง
เราใช้เงินไปมากกว่า 7.5 ล้านดอลลาร์แค่ตอนเริ่มก่อตั้งฮาร์วาร์ดนี่"

เป็นครู่ที่สุภาพสตรีเงียบกริบ ท่านอธิการรู้สึกโล่งอก
ในที่สุดสามีภรรยาคู่นี้ก็ถูกกำจัดไปได้เสียที
แล้วภรรยาก็หันมาพูดกับสามีเบาๆว่า

"ใช้เงินแค่นั้นเองน่ะหรือในการสร้างมหาวิทยาลัย?
แล้วทำไมเราไม่สร้างของเราเองสักแห่งหนึ่งล่ะ?"
สามีผงกศีรษะ สีหน้าท่านอธิการเต็มไปด้วยความงงงวยสุดขีด

แล้วนายและนาง ลีแลนด์ สแตนฟอร์ด
ก็เดินทางไปยังพาโลอัลโตในแคลิฟอร์เนีย
ที่ๆพวกเขาก่อตั้งมหาวิทยาลัยภายใต้นามสกุลของครอบครัว
เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่ลูกชายที่ฮาร์วาร์ดไม่เคยเห็นคุณค่า


Create Date : 05 กันยายน 2550
Last Update : 5 กันยายน 2550 13:06:33 น. 4 comments
Counter : 373 Pageviews.  

 
เรื่องจริงหรอค่ะ โอ้ .. คงไม่หรอก


โดย: i can't do it !! วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:13:12:58 น.  

 
นี่มันจริงเหรอคะ.. เป็นงงจัง

พึงเคยอ่านเรื่องนี้คะ มันจริงเหรอคะ ??



โดย: the kookkom วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:14:12:12 น.  

 
เรื่องจริง ครับ ลองหาอ่านที่เว็ปสแตนด์ฟอร์ด


โดย: ดิสโก้ IP: 125.25.82.57 วันที่: 13 กันยายน 2550 เวลา:16:20:20 น.  

 
นับถือจริง ๆ ว่าเป็นครอบครัวที่แน่มาก ๆ แล้วก็เป็นบทเรียนที่ดีมากอีกเหมือนกันว่าไม่ควรตัดสินคนจากภายนอกหรือฟังความยังไม่ทันครบก็คิดไปเองเสียแล้ว เราตัวเล็ก ๆ ก็เอาไปใช้ได้เหมือนกัน


โดย: chadging IP: 125.27.226.187 วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:15:28:33 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

*BoM*
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add *BoM*'s blog to your web]