กลับบ้านแล้ว เย้!!!!

...

..

.

หลังจากนอนอยู่โรงพยาบาล สามวันเต็มๆ ก็ได้กลับบ้านซะที

หลังจากเข้าบ้านได้วันเดียว พี่สาวเธอ นาโอมิ ก็กลับมาจากบ้านปู่กะย่า (ต้องเอาไปฝากไว้ตอนนอนที่โรงพยาบาล)

พอมาเห็นน้องเจนตัวจริง .. (เคยเห็นแต่ในเวบแคม) .. กระดี้กระด๊าใหญ่ อยาก จับ จูบ ลูบ คลำ

จนแม่หงุดหงิด... นึกแล้วก็สงสารลูกจริงๆ ไม่ใช่แม่ไม่รักหนูนะ

อาจจะเป็นเพราะว่าแม่เหนื่อยเกินไป....

ตอนนี้ นาโอมิเริ่มดีขึ้นนิดนึง

เริ่มเข้าใจว่าเจนเป็นลูกอีกคนของพ่อ กับแม่ และ

เริ่มพูดเรื่อยๆว่าเจนคือน้องของเค้า

แต่อาการไม่อยากนอนคนเดียวก็ยังอยู่ แม่ต้องอยู่ด้วยในห้อง เราก็แอบย่องกลับมานอนที่ห้องตอนเค้าหลับ

แต่ถ้าคุณเธอตื่นมากลางดึก ไม่เห็นแม่ก็จะร้องเรียกซะลั่นบ้าน

เราต้องคอยสลับไปนอนห้องโน้นที ห้องนี้ที อยู่ทุกคืน...

ต้องคอยระวังไม่ให้เสียงร้องของทั้งสองคน ปลุกคนใดคนนึงตื่น

เพราะหลายครั้งเจอตื่นพร้อมกันทั้งสองคน แล้วแต่ละคนก็แหกปากร้องซะ...โอยยยย ลมแทบจับ ...เฮ้อ

มีลูกมาก (แค่สองคนก็บ่นแล้วเหรอย่ะ) มันลำบากอย่างนี้เองเหรอเนี๊ย

แล้วสามีหล่อนไปไหนล่ะย่ะ??

ไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ ตัวเค้าเองก็ช่วยเราเยอะมากมาก

ตื่นก็ตื่นพร้อมกัน ช่วยให้นมเจนกลางดึก หรือกลับมาบ้านก็ช่วยดูแลนาโอมิ ให้อาบน้ำ กินข้าว และเล่นกับนาโอมิแทนแม่

นี่เค้าก็เพิ่งขับรถไปชนมา ตอนไปส่งนาโอมิที่เครช สภาพรถยับเยิน คาดว่าต้องทิ้งแล้ว

แต่ทั้ง พ่อ และลูกปลอดภัยดี โล่งอกมากมาก

ช่วงนี้เค้าเองก็ต้องไปรับไปส่งนาโอมิที่เครชแทนเราด้วยรถอีกคัน เพราะเรายังขับรถไม่ได้

เป็นเพราะอาการปวดแถวๆก้นกบ เนื่องมาจากหลังคลอด เลยนั่งตรงๆ และนั่งนานๆไม่ได้

นี่ก็รอให้เลือดหลังคลอดหมดก่อน ต้องไปหาหมอเฉพาะทางให้ดูให้

ว่าแล้วก็จบบล็อกนี้ดีกว่า ขอไปนอนพักสักนิด อาศัยช่วงลูกหลับเพื่อไปพักผ่อน...

ขอเป็นกำลังใจให้แม่แม่ทั้งหลายที่เพิ่งคลอดลูกในช่วงนี้ด้วยนะค่ะ