เมื่อต้องพานาโอมิไปเนอร์เซอรี่
ไม่คิดเลยว่าจะเหนื่อยกว่าที่ต้องเลี้ยงลูกเอง แง แง แต่คาดว่าอีกไม่นานคงดีขึ้น
....เรื่องของเรื่องก็คือ.... สามีหาเนอร์สให้ลูกได้แล้วเมื่อเดือนก่อน สะดวก ปลอดภัย บริการดี ใกล้ที่ทำงาน (คุณสามี)

คุณแม่ก็หน้าบาน เพราะ....อึมมมม จะได้มีเวลาเป็นของตัวเองบ้างนิดนึง
ลูกก็จะได้มีเพื่อนเล่นเป็นเด็กรุ่นเดียวกัน (ไม่ใช่คลุกอยู่แต่กับแม่)
แล้วที่สำคัญที่สุดคือ.... เราจะได้หางานทำเป็นกิจจะลักษณะเสียที (สาธุ)......


แต่ช่วงแรกเนี๊ย ที่นี่เค้าเรียกว่าช่วงการปรับตัว (ไม่รู้ว่าที่เมืองไทยเป็นยังไง)
เราขอเวลาไว้ให้ลูกเต็มที่คือ ตั้งแต่ แปดโมงครึ่ง ถึง หกโมงเย็น
แต่ช่วงของการปรับตัวเนี๊ย ใน 2-3 วันแรก ต้องไปส่งลูกที่ 9 โมงครึ่ง เราต้องอยู่กับเค้าด้วยจนถึงเวลากลับคือประมาณ 10 โมง

วันที่ 4 และ 5 เรา อยู่กับลูกประมาณครึ่งชั่วโมงตอนไปส่ง แล้วกลับไปรับเค้าอีกทีหลังทานข้าวเที่ยง คือประมาณบ่ายโมง
ช่วงแรกยังไม่เท่าไหร่ ลูกยังสนุกกับเพื่อนใหม่ ของเล่นใหม่ และอะไรที่แปลกไปจากที่บ้าน

แต่พอเข้าช่วงอาทิตย์หลัง เราไปส่งเค้า แต่ไม่ต้องอยู่ด้วยแล้ว ไปรับอีกทีคือหลังตื่นนอน (เด็กจะนอนกลางวัน บ่ายโมง จนถึงประมาณ บ่ายสามโมง)

วันแรก ลูกไม่ยอมนอน ร้องไห้อย่างเดียว
จนทางเนอร์ส ต้องโทรมาบอกเราให้มารับกลับ
ไอ้เราเพิ่งจะกลับมาถึงบ้าน ข้าวปลายังไม่ได้กินเลย ต้องรีบบึ่งไปอีกแล้ว

วันที่สอง เราเอาตุ๊กตาที่ลูกติดไปที่โรงเรียนด้วย เค้าร้องไห้ก่อนนอน (จนหลับไปเอง) และร้องไห้หลังตื่นนอน และนอนไปแต่นอนแค่ชั่วโมงเดียวเอง
วันเนี๊ย วันที่สามที่เค้าจะนอนที่เนอร์ส ไม่รู้จะออกมาเป็นยังไงเลย (เฮ้อ) เมื่อเช้าก็ร้องไห้ตอนเราจะกลับ...แต่พี่เลี้ยงบอกว่าไม่เป็นไร เราเลยออกมา

เราเข้าใจนะว่าลูกคงยัง งง งง ว่าเกิดอะไรขึ้นช่วงนี้ แต่ก็นะ เค้าก็จะต้องเข้าใจในไม่ช้า และเติบโตขึ้น เป็นอย่างที่เค้าควรจะเป็น
ที่เหนื่อยสุดก็คือ ต้องขับรถไปรับไปส่งลูก ออกจากบ้านที่แปดโมง เพื่อไปถึงเนอร์ส เก้าโมงครึ่ง โอ๊ววววว ไม่จริง....รถติดแบบ...ไม่รู้จะพูดยังไง
แล้วนี่ ถ้าต้องไปส่งลูกที่ 8.30 น เนี๊ย ฉานไม่ต้องตื่นตีห้าเหรอเนี๊ย หมดแรงข้าวต้มค่ะ
จริงๆคือใกล้ที่ทำงานสามี แต่ไกลจากบ้านเหลือเกิน กลับมาถึงบ้านไม่เท่าไหร่
ก็ต้องตั้งหน้าตั้งตาบึ่งรถไปรับกลับมาอีกแล้ว ตอนนี้ก็เลยเร่งหาบ้านใหม่กันยกใหญ่ (หลังจากที่พับโปรเจคเก็บไว้นานแล้ว)

ส่วนนาโอมิ พี่เลี้ยงบอกว่าเข้ากับคนอื่นได้ง่ายมากมาก ร่าเริง ขี้เล่น กินง่าย อยู่ง่าย ไม่ค่อยงองแง (ยกเว้นตอนนอน ) และที่เปลี่ยนไปอีกอย่างคือ ตอนนี้ลูกนอนเร็วขึ้น (จากเมื่อก่อนนอนเที่ยงคืน.....ตอนนี้สามทุ่ม อิ อิ )
ต่อไปอีกหน่อย จะได้กลับไปนอนห้องของตัวเองซะที หลังจากที่งองแง ขอนอนกับพ่อแม่มานานแล้ว
แล้วเผื่อว่า...อีกหน่อย.... นู๋จะได้มีน้องซะทีไงล่ะ ถ้าขืนนอนกับป๊ะปา ม๊ะม๊าอยู่อย่างงี้
แล้วเมื่อไหร่หนูจะมีน้องเอาไว้เป็นเพื่อนเล่นล่ะลูกจ๋า
Create Date : 06 ตุลาคม 2552 |
Last Update : 6 ตุลาคม 2552 19:18:48 น. |
|
14 comments
|
Counter : 1211 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: tikkysound วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:21:21:46 น. |
|
|
|
โดย: phety talon วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:10:28:41 น. |
|
|
|
โดย: Gdnzz วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:10:34:57 น. |
|
|
|
โดย: แม่ปุ้มปุ้ย วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:18:43:40 น. |
|
|
|
โดย: bagarbu วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:11:40:40 น. |
|
|
|
โดย: แม่เจ้าธัญ วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:16:08:37 น. |
|
|
|
โดย: tikkysound วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:18:48:07 น. |
|
|
|
โดย: หนูเมเปิล วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:15:52:15 น. |
|
|
|
โดย: chenyuye วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:10:23:49 น. |
|
|
|
โดย: chenyuye วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:17:59:59 น. |
|
|
|
โดย: opleee วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:13:31 น. |
|
|
|
โดย: GutChy วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:01:57 น. |
|
|
|
โดย: Am (bad weather ) วันที่: 16 ธันวาคม 2552 เวลา:13:54:16 น. |
|
|
|
| |
|
|