มันไม่ตามฝันซะแล้ว
ก็ยินต้อนรับนะคะ ที่อุตส่าห์หลง คลิกเข้ามาอ่านเรื่องไม่เป็นเรื่องของอิชั้น ในเมื่อมาแล้วก็อ่านซะ แล้วก็ลืม หรือปลง ๆ ก็สิ้นเรื่อง ยกเว้นอิชั้นค่ะ บล๊อกนี้ไม่ได้อัพมานาน มาก ๆ เพราะมัวแต่ทำงาน งาน ๆๆๆๆๆ ทำมันทั้งเจ็ดวัน ถ้ามีมากกว่านั้นก็คงจะต้องทำมันอีก ชีวิต นะ อิชั้นไม่ใช่นักเขียน แต่เป็นนักบ่น นักด่า ขี้รำคาญ รำคาญแม้แต่ตีสี่ตีห้า เพราะปวด...ไม่รู้มันจะมาปวดอะไรตอนนั้น มาเข้าเรื่อง ซะหน่อย ขอระบาย ระบาย ใครว่าอยู่เมืองนอกสบาย ฟ๊ะ บอกคนที่อยากมาด้วย ให้มาเล้ย มาแล้วอย่าบ่นอยากกลับ อิชั้นมาได้เกือบสามปีแล้ว ชีวิตนะ บอกได้เลยว่าลำบากกว่าอยู่บ้านเราซะอีก ก็คนมันไม่รู้จักพอนี่ สมน้ำหน้า มีผัวฝรั่งใครว่าสบาย อิชั้นเถียง เพราะอิชั้นลำบาก ทำมันทั้งงานในบ้านนอกบ้าน เงินสักเหรียญไม่เคยได้รับจากสามี อ้อเคยครั้งนึง ขอส่งให้แม่ กว่าจะได้ก็ปาเป็นเดือน พอได้เชื่อใจเพื่อน ฝากเพื่อน ดั๊นอม อีก กำ ซ้ำอีก มาใหม่ ๆ นะ ยูอยากเรียน หรืออยากอยู่บ้านก็ได้ ตามใจ อยู่บ้านก็อดสิ ไปเรียน ไปไงล่ะ รถไม่มี เดินก็ไม่ไ้ด้ ฝ่าไงได้ หิมะตกแข็งตายพอดี อิชั้นได้แต่บ่น อะไรไม่ถูกใจซักกะอย่าง สามีว่าไงรู้มั๊ย อยู่ไม่ได้ก็กลับบ้านไปดิ เรื่องหย่าไม่ต้องเป็นห่วง ไอจัดการเอง เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรก เอาสิ มีผัวเป็นทนาย ดีมั๊ย ยาย มีลูกเลี้ยงคนนึง โอ้ย สงสัยต้องอุ้มขี่คอ ป้อนข้าวป้อนน้ำ อาบน้ำให้ ถึงจะถูกใจสามี ป๊าด อิชั้นเกิดมาไม่เคยมีลูก ทำใจยาก รักมาก หวงมาก ยังกะลูกแก้ว ตรูเป็นอะไร คนรับใช้ในบ้าน เอาล่ะ บ่นพอหายคัน อีกสองเดือนก็รู้ เพราะวีซ่าหมด คงได้กลับไปทำนา ใครอยากมีแฟนฝรั่งก็หาดูดีดีเด้อพี่น้อง อย่าคิดแต่ว่าอยากมา สืบหาข้อมูล ถามไถ่ให้หมด หนี้สิน ลูกเต้า รับไม่ได้จะเสียใจภายหลัง เพราะถ้ามาแล้ว อยู่ไม่ได้กลับก็ไม่ได้กลัวขายหน้า ทนดิ ทน อย่างอิชั้นนี่ หาใครช่วยไม่ได้นะที่นี่ ตัวใครตัวมันวุ๊ย
ฮ่วย เฮ็ดแทนบ่ได้เด๊
LookToong
ลูกสาวหล่า
มาอัพบล๊อก ซะที หลังจากห่างไปนานนม หาย หดไปกะความหนาวคิดถึงทุกคนนะ
คิดถึงบ้าน.......อยากกินตำถั่ว ไข่ต้ม...
ฉันกำลังเป็นผ้าขี้ริ้ว ห่อ....(ที่ไม่ใช่ห่อทอง)