เม้าธ์ เรื่อง คนบนรถเมล์ที่เราเจอที่ Vegas หน่อย รถเมล์เมืองนอก เนี่ยจะเหมาะกับเด็กๆ หรือไม่ก็คนแปลกๆ หรือคนที่ขับรถไม่เป็น เพราะ ถ้ามีเงินหน่อยเค้าก็จะซื้อรถมาขับเองทั้งนั้น เพราะว่ารถมันราคาไม่แพงมากนั่นเอง การขึ้นรถเมล์สำหรับเราคือ ความหวาดระแวงมากๆ เพราะ เรามักจะเจอเรื่องประหลาดบนรถประจำทุกครั้ง แรกๆ ที่เราขึ้นไป ก็มักจะเจอความ "เหม็น" ค่ะ ไม่รู้ทำไมคนที่เหม็นๆ มักจะมารวมตัวกันบนรถเมล์ อย่างวันนึง เรากำลังจะไป ในเมืองลาสเวกัส เราก็ไปนั่งกับเพื่อนสนิทเรา เพราะ คนอื่นๆ เค้าก็ไปหาที่ว่างกันตรงด้านหลังๆ ซึ่งมักมีพี่มืดจับจอง เราเลยไม่กล้าไป พอไปนั่งได้พักเดียว คนก็เริ่มเต็มรถค่ะ แต่คราวนี้มีชายแก่ฝรั่งผิวขาว ท่าทางก็ไม่ค่อยดีนัก แต่ไม่ได้แย่มากก็ขึ้นมา พอลงนั่งได้แป๊บเดียว กลิ่น ค่ะ ตามมาเตะจมูกเราไป 3 ป้าบ เป็นกลิ่นที่ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่า ฉิ้งฉ่อง ประมาณแกเป็นช้ำรั่ว เปล่าก็ไม่รุ แล้วแกดันมานั่งตรงข้ามเรา คราวนี้เรากะเพื่อนก็เม้าธ์เลย เป็นภาษาไทย ว่าเหม็นมาก (เมืองนอกนี่ดีนะคะ นินทาฝรั่งได้ทันทีต่อหน้า โดยที่มันไม่รุ อิอิ) แต่เหมือนดวงตาลุงคนนี้แกจะดี เพราะ ซักพักนึง มีชายฝรั่งอ้วนๆ เดินมาพร้อมกรงน้องหมา แกท่าทางเพี้ยน คนขับรถก็พยายามไม่ให้แกขึ้น พูดกันอยู่นานมาก แกก็เดินขึ้นมาจนได้ แถมดันมีที่ว่าง ตรงที่เรานั่งซะด้วยแกเลยเอา น้องหมามาวางแล้วไปทะเลาะกะคนขับต่อ แกก็ด่ากันขโมง แล้วก็กลับมาตรงเรา เพราะ มาแอบเอาหนังสือคู่มือการเดินรถเมล์ของเราไปเปิดๆ เพื่อหาขอบัญญัติว่า ไม่มีห้ามเอาน้องหมามา แต่ตอนนี้รถไม่วิ่งค่ะ แล้วกลิ่นก็ยังมีตลอด ทุกคนเลยเข้าใจอีตานี่ไปว่าเป็นต้นตอของกลิ่น เพราะแกเอาหมามาด้วย แล้วก็การแต่งกาย แต่เราเนี่ยรู้มาแล้วว่าไม่ใช่ แต่เป็นอีกคน แต่ทำไงได้ ไอครั้นจะไปเปิดเผยว่า ใครเป็นต้นตอกลิ่น มันก็กำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน เราเลยนินทา บอกเพื่อนว่าไอคนนี้มันไม่ใช่ แล้วสักพักคนในรถก็เกิดอารมณ์ค่ะ เพราะ ถ้าพี่น้องหมาเค้าไม่ลงคุณคนขับรถก็จะไม่ไป คุณคนขับก็เถียงๆ อีตาคนนี้ก็บอกแกขึ้นรถคันอื่นได้ทุกครั้ง ทำไมคันนี้ไม่ให้จะฟ้องๆ จดชื่อคนขับใหญ่เลย แล้วคนในรถก็เริ่มด่าพี่คนนี้เพราะ ทำให้รถไม่ไป แต่สักพักแกก็ไม่ดื้อนะคะ แกยอมลงค่ะ เพราะ รถคันหลังตามมาแล้วก็เลยมีคนเดินลงเยอะมาก เราก็จะลงแล้ว แต่พอตาคนนี้ลงไป พี่คนขับแกก็จะออกรถ คนอื่นเลยตามกลับมา แล้วรีบตะโกนให้ออกรถทันทีค่ะ ปล. เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่ามองคนจากภายนอกค่ะ ต่อมาก็คือ วันนั้นเป็นวันซวยจริงๆ เราไปขึ้นรถเมล์กับเพื่อนอีก 4 คน ไป outlet กัน แล้วรถเต็ม เราเลยยืนไป ปรากฏว่า ด้วยความตัวเล็กของเรา เราเลยไปห้อยอยู่ที่รักแร้ พี่มืด เลย แบบ เพื่อนเราขำกันหมด แต่เราเดะ ขำไม่ออกเลย ไม่ว่าจะหันหน้าไปทางไหน ก็เจอแต่กลิ่น กะ ขนของแก แล้วที่เลวร้ายคือ รถเบียดมาก แถมแอร์เสียค่ะ ไม่มีแอร์ไม่มีหน้าต่าง ไม่เปิดประตูรถ แต่ช้าก่อน มันมีเรื่องดีตรงที่ไม่ต้องจ่ายค่ารถค่ะ (ดีไหมเนี่ย) เราเกือบจะตายอยู่แล้ว เราบอกเพื่อนว่าเราจะลงก่อน เพราะ ไม่งั้นตายแน่ คิดถึงอากาศหน้าร้อน ของดินแดนทะเลทราย ลาสเวกัส นะคะ แต่โชคเข้าข้างมาจิ๊ดนึง ตรงที่คนอื่นคงอดทนน้อยกว่า เลยลงไปเยอะมาก ก็เลยไม่ต้องดมเต่าพี่มืด เราเลยโล่งไปหน่อย แล้วก็ถึงป้ายที่เราจะลงพอดีด้วย เป็นไงค่ะ บรรยากาศรถเมล์ มีแต่เรื่องเหม็นๆค่ะ แต่แปลกนะคะ รถเมล์ที่วิ่งตรง strip รับแต่นักท่องเที่ยว ไม่มีแบบนี้เลย รถเมล์ที่วิ่งเข้าไปในชุมชนด้วย จะมีเรื่องแบบนี้ ก็เฉพาะรถที่วิ่งถนนหน้าบ้านเรา Boulder Highwayค่ะ   Create Date : 09 เมษายน 2550 7 comments Last Update : 4 พฤษภาคม 2550 0:23:17 น. Counter : 3923 Pageviews. Share Tweet

โดย: k_korpsiri 26 เมษายน 2550 5:08:48 น.

Miz Miz !!! eiei   โดย: k_korpsiri 26 เมษายน 2550 5:10:22 น.

หวัดดีค่ะ.. ขอเข้ามาเยี่ยมบ้านนะคะ.. อ่านเพลินดีค่ะ..พี่นึกถึงตอนที่พี่ไปเวกัสเลย.. ทุกวันนี้แม้จะผ่านไป 10 ปีแล้ว แต่ทุกอย่างก็ยังจำได้ดี แต่พี่ไปเที่ยวนะคะไป 2 อาทิตย์..อยากบอกว่าเป็น เมืองที่ชอบที่สุดในโลกเลย..เพราะชอบแสงสีค่ะ.. กลางคืนเวลาอยู่โรงแรมหรี่ตามองลงมาระยิบระยับ..พร่างพราวไปหมด..ดีจังเลยนะคะที่ได้มีโอกาสไปทำงานที่นี่.. แต่พี่มีเรื่องแปลกแต่จริงของพี่อยู่อย่างนึงกับที่นี่..คือ.. ไม่ว่าพี่จะทำอะไรมันก็จะไฟดูด ไฟช็อตแปล๊บ ๆ ไปหมด ไปคาสิโนไหนก็แล้วแต่เล่นไม่ได้เลยสล็อตเนี่ย..อะไรที่เป็นเหล็ก ๆ พี่จะโดนไม่ได้เลย..แม้กระทั่งรถเข็นในซุปเปอร์มาร์เก็ต..คือไฟมันไม่ได้ดูดช๊อตรุนแรงหรอกค่ะ..แต่มันก็เจ็บขยาดก็แล้วกัน..ผลก็คือตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่..พี่ต้องใส่ถุงมือที่เป็นผ้าอยู่ตลอด..สงสัยมั๊ยคะว่าทำไม..พี่เองอยู่จนเกือบจะกลับแล้วถึงพึ่งรู้..เนื่องจากที่นี่เป็นเมืองที่แห้งแล้ง..คือเมืองทะเลทรายนั่นเอง..มันก็จะเกิดไฟฟ้าสถิตย์อยู่ทั่ว ๆ ไป ทีนี้ใครที่ผิวแห้งหรือมีประจุไฟฟ้าในตัวที่เข้ากันได้เป๊ะ..มันก็จะเป็นอย่างพี่นี่แหละค่ะ..ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง..รักษาสุขภาพด้วยนะคะ..และสู้ ๆ ด้วยนะคะ..   โดย: มิน (มินทิวา ) 29 กรกฎาคม 2550 22:18:23 น.

add หน่อย อยากคุยด้วยค่ะ momay_zaa@hotmail.com   โดย: pretty_girl 22 กันยายน 2550 16:10:18 น.

สบายดีนะคะ.. เงียบ ๆ ไป สงสัยยุ่ง ๆ ทั้งเรื่องงาน และเรื่องเรียนใช่ป่าว.. Happy day ค่ะ   โดย: มิน (มินทิวา ) 2 ตุลาคม 2550 7:19:52 น.

ช่วยเปิดโลกทัศน์สำหรับคนที่เคยอยู่แต่ในเมืองไทย ขอบคุณจริงๆครับ   โดย: Insignia_Museum 28 มิถุนายน 2551 15:08:19 น.

โชคร้ายมากๆเลยนะคะเนี่ย ><   โดย: ammzii 16 พฤศจิกายน 2551 18:08:09 น.