ผู้แต่ง/ผู้แปล : Freshกัวกัว/ พริกหอม

สำนักพิมพ์ : แจ่มใส

ราคา : 309 / 289 / 329 บาท

จำนวนหน้า : 560 / 504 / 616 หน้า

******************************************************

รายละเอียด (credit : แจ่มใส)

เล่ม 1

ชื่อของนาง ‘เชียนกู่’แปลว่ากระดูกพันชิ้นเด็กหญิงคนหนึ่งได้รับนามอัปมงคลเช่นนี้เพราะความที่นางมีดวงชะตาแข็งเกินไปพรากชีวิตมารดาแต่แรกคลอด ทั้งเลือดในกายมีกลิ่นหอมประหลาดดึงดูดภูตผีสิ่งลี้ลับให้เข้ามาวอแว บิดาจึงตั้งชื่อหมายให้เป็นเคล็ดหักล้างกันทว่าก็หาได้เป็นผล เพราะท้ายสุดครอบครัวเพียงคนเดียวก็จากนางไปอยู่นั่นเอง

แม้เหลือตนลำพังหากเชียนกู่ก็ไม่ระย่นย่อต่อชีวิต ยึดคำสั่งเสียของบิดาดั้นด้นเดินทางสู่เขาเหมาซาน หวังกราบอาจารย์ฝึกฝนวิชาบำเพ็ญเพียรเพื่อขับไล่ตะเพิดภูตผีทั้งหลาย

ทว่าการณ์ผิดจากแผนที่กะเกณฑ์แทนที่จะได้ฝากตัวเป็นศิษย์ กลับถูกยัดเยียดตำแหน่งเจ้าสำนักและยังต้องเดินทางไปเขาคุนหลุนเพื่อร่วมงานเลี้ยงชุมนุมเซียนเมื่อวานนางเป็นเพียงเด็กกำพร้าอายุสิบสอง ดูสิแค่วันเดียวนางได้กลายเป็นอะไรไปเสียแล้ว...

เล่ม 2

การที่อาวุธเทพสิบทิศกลับคืนสู่แดนเซียนได้หลายชิ้นเช่นนี้นับว่าเป็นความชอบของฮวาเชียนกู่ทั้งสิ้น นางเป็นเพียงเด็กอ่อนเยาว์แต่กลับดึงดูดแต่คนที่ไม่ธรรมดา ทั้งจักรพรรดิแดนมนุษย์ ประมุขแดนมารปีศาจและบัณฑิตปริศนาอัจฉริยะ ซึ่งความบริสุทธิ์จริงใจของนางก็ทำให้ทุกคนต่างรักนางทำเพื่อนางอย่างเต็มใจ

หากสิ่งนี้เองกลับสร้างปัญหาแก่นางภายหลังเมื่อหนีมั่นเทียนคู่ปรับเก่าเกิดจับจุดอ่อนนางได้ด้วยความอิจฉาจึงไม่ลังเลเลยที่จะฉุดนางลงต่ำ ฮวาเชียนกู่อะไรก็ยอมได้เว้นแต่ความลับที่นางเก็บงำมาตลอดเวลาหลายปีเรื่องนั้นจะถูกเปิดเผยออกไปไม่ได้เป็นอันขาด!

จุดเริ่มต้นของการกระทำผิดและยิ่งทีก็ยิ่งสั่งสมเพิ่มพูน นางย่อมรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรแต่ก็ไม่อาจไม่ทำได้จริงๆ เพื่อเขาคนที่อยู่ในหัวใจ ต่อให้นางผิดต่อสำนักผิดต่อทุกคน ผิดต่อทั้งหกภพภูมิ แม้บทลงทัณฑ์อันโหดร้ายรออยู่ที่ปลายทางนางก็ยินดียอมรับมัน ไม่มีวันหันหลังกลับเด็ดขาด

เล่ม 3

เป็นชะตาฟ้ากำหนด เป็นผู้คนบีบบังคับและเป็นหัวใจตัวเองที่ดื้อรั้นงมงาย ฮวาเชียนกู่จึงไม่เหลือหนทางอื่นให้เดินมีเพียงเส้นทางสู่การเป็นมารเทพอันน่ารังเกียจ

เมื่อตระหนักรู้และยอมรับในพลังดินแดนรกร้างป่าเถื่อนก็ไม่อาจคุมขังนางได้อีกต่อไป ทว่าแม้เป็นมารเทพแล้วนางยังคงเป็นนางยังคงเทิดทูนบูชาอาจารย์และฉางหลิว นางไม่ต้องการสร้างความเดือดร้อนและไม่ต้องการให้เขารู้ว่านางกลับมาแล้ว

ถึงจะบอกว่าไม่หวังให้อะไรๆ กลับมาเป็นดังเดิมแต่แค่ได้ข่าวว่าไป๋จื่อฮว่าจะรับศิษย์คนใหม่ ฮวาเชียนกู่ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างในร่างพังทลายลงมาที่เคยคิดว่าเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วแต่เขาก็ยังไม่กล่าวตัดขาดความเป็นศิษย์อาจารย์นั้นเพราะคนยังมีเยื่อใยดูทีนางก็คือตัวโง่งมแห่งหกภพภูมิจริงๆ...

***********************************************

ปกติแล้ว อ่านมากกว่ารัก เกือบทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ลังเลพอสมควรเพราะเรื่องยาวมาก และมีเสียงบ่นกันมากเรื่องตอนจบ

หลังจากอ่านรีวิว/ความคิดเห็นมาพอสมควร ก็ตัดสินใจลองอ่าน

ตำนานรักเหนือภพ ชื่อบอกชัดว่า เป็นนิยายจีนแฟนตาซี แต่สาระหลัก คือ เรื่องรักในแบบต่างๆดังที่ผู้แต่งกล่าวไว้ท้ายเล่ม และน่าทึ่งมากที่ผู้แต่งเขียนเรื่องนี้ขณะที่เรียนมหาวิทยาลัย

ชีวิตที่แสนอาภัพของ “ฮวาเชียนกู่” ที่เติบโตมาท่ามกลางความรังเกียจเดียดฉันท์ของคนในหมู่บ้าน ระหกระเหินไป โดยมีจุดหมายเริ่มต้นเพียงเพื่อทำตามคำสั่งเสียของบิดาคือ ฝากตัวเป็นศิษย์สำนักเหมาซาน ร่ำเรียนวิชาปกป้องตนจากภูติผีปีศาจ

แต่โชคชะตาเล่นตลก ทำให้ชีวิตของฮวาเชียนกู่ ต้องพลิกผันไป กลายเป็นเจ้าสำนักศิษย์สำนักใหญ่ และ มีโอกาสได้พบปะต้องชะตากับบุคคลสำคัญแห่งยุค

ไป๋จื่อฮว่า เจ้าสำนักเขาฉางหลิว เซียนเทพที่เก่งที่สุด และเป็นอาจารย์ของฮวาเชียนกู่

เซวียนหยวนหล่าง จักรพรรดิองค์ปัจจุบัน เพื่อนวัยเด็ก

ตงฟางอวี้ชิง บัณฑิตลึกลับ ผู้รอบรู้ในทุกสิ่ง เป็นคนรู้ใจ

ซาเชียนโม่ จอมมาร ประมุขสองภพ(มารและปีศาจ) เป็นพี่สาว/พี่ชาย

แต่ชีวิตของฮวาเชียนกู่ ไม่ง่ายอย่างนั้น คนที่นางรัก เทิดทูนอย่างถึงที่สุด กลับไม่ใช่คนที่สมควรรัก แต่นางยังดื้อดึงที่จะรัก พยายามถนอม เก็บความรักไว้กับตัวเองให้นานที่สุด

ชีวิตจึงถูกชักนำไปด้วยจิตริษยาเล่ห์กลมายาจากฝ่ายต่างๆ ให้กระทำผิดครั้งยิ่งใหญ่จากจุดเริ่มต้นเพียงเพื่อช่วยชีวิตของคนที่รัก จนกลายเป็นความสูญเสียที่มากขึ้นเรื่อยๆและทำให้กลายเป็นมารเทพในที่สุด

 ***********************************************************************

นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายรักที่รันทดที่สุดของมากกว่ารักที่เคยอ่านมา..

จากเล่ม 1 ปูเรื่อง แอบอิจฉานนางเอกเล็กๆ ถึงจะอาภัพ แต่ก็มีคนดูแล เอาใจใส่

มาเล่ม 2 ดราม่าเริ่มตั้งเค้า จิตใจอันบริสุทธิ์ ทำให้ถูกหลอกลวงทำความผิดเพื่อช่วยชีวิตคนที่นางรัก ถูกลงโทษ เสียโฉม ถูกเนรเทศ

เล่ม 3 น้ำตาไหลไม่รู้ตัวกับชะตากรรมของฮวาเชียนกู่.. รัก ที่ไม่ยอมรับ..และนำมาซึ่งความสูญเสียอย่างถึงที่สุด.. แต่สุดท้ายก็ยังรัก..ต ราบจนนาทีสุดท้าย

รันทดมาก.. ไม่เพียงแค่ฮวาเชียนกู่ แต่ยังเป็นรักที่เสียสละ รักที่ปกป้องรักอย่างงมงายดื้อดึงของตัวละครอื่นด้วย. จนอดคิดไม่ได้ว่า.. ถ้าเพียงแต่.. ฮวาเชียนกู่จะรักใครอื่น.. ชีวิตของนางจะสุข จนน่าอิจฉาเลยทีเดียว

ซึ่งจะว่าไป.. ตัวละครในเรื่องนี้ส่วนใหญ่ต่างยึดมั่นถือมั่นในความรักทั้งสิ้น ไม่ใช่แค่รักแบบชายหญิง แต่ยังมีพี่-น้อง เจ้านาย-ลูกน้องมารดา-บุตร รักอย่างไม่มีเงื่อนไข เสียสละ ปกป้อง เพียงเพื่อให้คนที่รักมีความสุข

สำหรับตอนจบที่เป็นปัญหา.. ส่วนตัวแล้วชอบตอนจบแบบนี้ ไม่หวานแต่สมจริง เหมาะสมกับเรื่อง และตัวละครมากกว่า

แต่ก็เข้าใจว่า ทำไมคนอ่านถึงเรียกร้องขอตอนจบอีกแบบ ที่ว่าหวานกันนะเพราะขมจัดเหลือเกิน.. อยาก เห็นอยากอ่าน.. ชีวิตที่สมหวัง หวานชื่นของฮวาเชียนกู่บ้าง

โดยรวมแล้วเป็นนิยายรักรันทดที่สนุกเรื่องนึงเลย..แต่สำหรับคนที่ไม่คุ้นกับชื่อภาษาจีน อาจจะต้องใช้ความพยายามพอสมควร เพราะตัวละครค่อนข้างเยอะ เล่นเอามึนไปเหมือนกัน

********************************************** 

จากนี้ไป ถือเป็นภาคผนวกที่ สปอยล์ นะคะ

“ตัวละคร” เป็นส่วนที่อยากพูดถึงมาก เพราะชอบการสร้างตัวละครของผู้แต่งที่แม้จะมีตัวละครมาก แต่แต่ละตัวละครหลัก จะมีเรื่องราวปลีกย่อยเล็กๆ น้อยๆของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นคู่แฝดอวิ๋นอิ๋น-อวิ๋นอี้, ลั่วสืออี-ถังเป่า, โต้วหลันกาน-หลันอวี่ฮุ่ย,ซัวเฟิง, จู๋หร่าน ฯ (แม้จะมีที่ทิ้งไปบ้าง แต่พอลืมๆ ไปได้เพราะมีตัวละครเยอะเหลือเกิน)

แต่สำหรับตัวละครหลัก ที่อยากพูดถึง คือ

ตงฟางอวี้ชิง(อี้สิ่วจวิน)คือ ตัวละครที่ประทับใจ และเสียน้ำตามากที่สุด นอกจากจะทำทุกอย่างเพื่อฮวาเชียนกู่อย่างไม่มีข้อแม้ทำให้นางมีความสุขได้ ยิ้มได้ แม้จะไม่ได้รักกลับคืนมาแต่ก็ยังทำเพื่อนางอย่างถึงที่สุด ยอม หยิบยืมอายุขัยชาติหน้า 5 ปี เพื่ออยู่กับฮวาเชียนกู่1 ปี, ยอมมีอายุขัยสั้น ไม่ได้ตายดีในทุกๆชาติ เพื่อพาฮวาเชียนกู่ออกจากดินแดนรกร้าง

ในวาระสุดท้าย ยังใช้ชีวิตตนเองปกป้องฮวาเชียนกู่ แม้จะรู้ว่าจะต้องตายอย่างอเน็จอนาถ ก็ไม่ได้พะวงถึงตัวเอง ยังเพียรปกป้องหัวใจนาง ยกมือปิดตาพร่ำบอกไม่ให้มอง วิงวอนขอต่อไป๋จื่อฮว่าจนวินาทีสุดท้าย

ซาเชียนโม่ตัวละครนี้มีสีสันมาก มีคาแรกเตอร์ที่ชัดเจนที่สุด รักสวยรักงาม มีปม มีภูมิหลังความรู้สึกผิดต่อน้องสาวเป็นอีกตัวละครที่รักทะนุถนอมฮว่าเชียนกู่อย่างไม่มีเงื่อนไข ไม่ต้องการรักตอบแทนขอเพียงคนที่ตนรักมีความสุข สมปรารถนา

ไป๋จื่อฮว่า เป็นพระเอกที่เข้าใจ เห็นใจ แต่ไม่รัก ไม่สงสาร เพราะไป๋จื่อฮว่าเป็นวีรบุรุษ ใช้สมองเพื่อปกป้องส่วนรวมไม่ได้ใช้หัวใจเพื่อคนรัก เมื่อต้องเลือกตามคำขอสุดท้าย“ใต้หล้า” หรือ “ฮวาเชียนกู่” ไป๋จื่อฮว่ายังเลือกสละนาง เพื่อกำจัดมารเทพ เพราะไม่อาจให้มีความเสี่ยงแม้เพียงน้อยนิดเกิดขึ้นทั้งๆที่บอกว่า เชื่อมั่นในจิตสำนึกความเป็นเทพของฮวาเชียนกู่ ที่ไม่อาจทำผิดคิดร้ายต่อใครจนฮวาเชียนกู่อดรำพึงในใจไม่ได้ “ท่านเวทนามวลมนุษย์ แต่กลับไม่เคยเวทนาข้า”

ในขณะที่ไป๋จื่อฮว่าตัดพ้อในใจไม่ได้ว่า “นางรักใต้หล้าแต่แค้นเขาคนเดียว” เมื่อวาระสุดท้ายของชีวิตฮว่าเชียนกู่ ไป๋จื่อฮว่ายังคงไม่ยอมรับว่ารักนาง นางจึงเลยสาปแช่งให้ไม่เจ็บ ไม่ตายไม่ดับสูญ ให้ไป๋จื่อฮว่าจมอยู่กับความรู้สึกผิดไปชั่วนิจนิรันดร์ในขณะที่นางยอมให้วิญญาณแตกสลายไม่สามารถกลับมาเกิดใหม่ได้

ฮวาเชียนกู่ นางเอกที่มีชีวิตรันทดที่สุด เป็นเทพองค์สุดท้ายแต่พอมาจุติในร่างมนุษย์ กลับกลายเป็นตัวเสนียดจัญไร ถูกหลอก จนต้องทำผิดรับพลังมารเทพมาไว้ในตัว จนนำมาซึ่งความสูญเสีย

ในแง่ความรัก.. ส่วนตัวยังสงสัยว่า นางรักไป๋จื่อฮว่าแบบไหน อย่างไรเพราะอ่อนเยาว์ จึงหลงรักในความปราณีแบบผู้ใหญ่ อบอุ่นเหมือนพ่อ-ลูก จนเป็นความยึดมั่นถือมั่นนำมาซี่งโศกนาฏกรรมของชีวิตแบบนี้

ถ้าจะมีส่วนที่ไม่ชอบ คือ การสังหารลั่วสืออี ศิษย์พี่ที่ดีกับนางที่สุดคนนึงตรงนี้แอบงงด้วยว่า ทำไปเพื่อให้ไปอยู่เป็นเพื่อนถังเป่าจริงๆ หรือแก้แค้น เพราะรู้ว่า หนีมั่นเทียนหลงรักลั่วสืออีกันแน่

************************************************************