ความรู้สึกหลังอ่านจบ

“ผมอยากได้คุณอีกแล้ว...มันมากไปไหม”

“ผมหิวคุณมากไป...ขอโทษที่ตะกรุมตะกรามอย่างกับโจรป่า”

สารภาพว่าฉันโดนสองประโยคนี้ตกค่ะ! บวกกับพระเอกสาย ฝ. แล้วชะนีนิยมฝรั่งอย่างเราจะเหลืออะไร! ตั้งเป้าหมายไว้ในใจอย่างแรงกล้าว่าตอนไปงานหนังสือฉันต้องซื้อให้ได้!! พอไปถึงงานก็คว้าเรื่องนี้แบบไม่ลังเล กลับมาถึงบ้านอ่านเรื่องนี้เรืองแรกเลยค่ะคุณขาาาา 

เปิดเรื่องมายิ่งใช่ ฉากต่างประเทศ หิมะ อากาศหนาวๆ บ้านพักตากอากาศในป่า พระเอกนางเอกต้องบังเอิญอยู่ในบ้านสองคน พระเอกก็หนุ่มใหญ่ สำเนียงพูดละมุนปนเซ็กซี่ 6 บทแรกราวกับนิยายโรมานซ์แปลอย่างไรอย่างนั้น ดูมีความหวังเลยค่ะ

หลังจากนั้นพอเปลี่ยนฉากมาเป็นประเทศไทย ถึงกับต้องยกมือทาบอก. เพราะการดำเนินเรื่องราวก่อนหน้าที่มีเสน่ห์มันหายไป กลายเป็นละครไทยที่อ่านแล้วต้องขมวดคิ้ว ดำเนินเรื่องเรื่อยๆ เอื่อยๆ ปมนางเอกที่ขยี้มาตอนแรกจนเราคิดว่ามันต้องโอ้ว้าว เป็นอะไที่สุดๆ แต่พอเฉลยถึงกับอึ้งเพราะมันเบาไป นางเอกโลกสวยไป แถมยังเวิ่นถึงสามีคนอื่นซึ่งเป็นคนที่เธอเคยแอบรักกว่าครึ่งเรื่อง (ทั้งที่6 บทแรกเธอก็วูบวาบกับพระเอกด้วยนะ) คิดวกวน เจ็บช้ำระกำใจแบบไม่ยอมหลุดออกมาสักที แถมความสัมพันธ์กับพระเอกก็ยิ่งเอื่อยยยยยยย ไม่ไปทางไหนสักที แล้วพอถึงตอนจะเดินหน้าได้ก็ดันใส่เกียร์ถอยหลังอีก (แล้วก็ลากเรื่อยไปจนเกือบจบเล่ม)

ปกติเป็นคนที่อ่านนิยายเรื่อยๆ ได้นะ แบบละมุนค่อยเป็นค่อยไป อย่างงานของ andar คนนี้เจ้าแม่สายเรื่อยเลย แต่เราอ่านได้แบบไม่รู้สึกเบื่อ อ่านรวดเดียวจนจบ รับรู้ได้ถึงความละมุนของพระนาง แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่ โดยเฉพาะนางเอกที่น่าลำไยเหลือเกิน ทำให้กว่าจะอ่านจบใช้เวลาเกือบสองอาทิตย์ รู้สึกเหนื่อย ไม่ได้ดั่งใจ แถมจบแล้วก็ยังไม่ปลื้ม ถึงจะมีฉาก 18+ ให้ดูอู้ฟู้ขึ้นมา(ซึ่งก็เขียนได้ค่อนข้างดีด้วย) แต่สุดท้ายเราก็ไม่ปลื้มจริงๆ เป็นการเปิดตัวกับการอ่านงานของนักเขียนท่านนี้แบบไม่ค่อยประทับใจสักเท่าไร  

ถ้าคะแนนเต็ม 5 เรื่องนี้เราให้ 2 ค่ะ