ถ้าจะให้พูดถึงเรื่องราวความประทับใจที่ฉันมีต่อแม่ในทุกๆเรื่องเขียนทั้งเดือนก็คงไม่เสร็จเพราะฉะนั้นขอเลือกแค่บางเรื่องมาเล่าสู่กันฟังก็แล้วกัน นั่นก็คือเรื่อง“ความรักของแม่ที่มีต่อความรักของฉัน”

มีหลายเหตุการณ์จริงๆที่ฉันรู้สึกซาบซึ้งเสมอกับความรักที่แม่มีให้ฉันและฉันรู้สึกว่าฉันโชคดีจริงๆที่มีแม่เป็นแม่ไม่ใช่เพราะสิ่งที่แม่ทำให้มันเปี่ยมไปด้วยแค่ความรักและความหวังดีนะเพราะถ้ามันเป็นแบบนั้นชีวิตฉันอาจจะไม่มีความสุขขนาดนี้ แต่เพราะมันเปี่ยมไปด้วย“ความเข้าใจ” ต่างหาก

ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน...ตอนนั้นฉันยังเรียนมหาลัยอยู่และฉันก็คบหาอยู่กับรุ่นพี่คนหนึ่งที่รู้จักมาตั้งแต่ปี 1ซึ่งครอบครัวของฉันทุกคนก็รู้จักสนิทสนมกับเขาเป็นอย่างดีแม้ว่าตลอดระยะเวลาที่คบกันตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปี 5ฉันจะแลดูมีความสุขกับความรักอยู่แค่ปีเดียว เพราะหลังจากนั้นก็จะมีแต่เรื่อง“ผู้หญิง” เข้ามาวุ่นวายใจเสมอ

เพราะฉันกับแม่สนิทกันมากฉันจะหยอดตู้โทรศัพท์เพื่อโทรหาแม่ที่บ้านทุกวัน ไม่ว่าจะเรื่องสารทุกข์สุกดิบ ทำข้อสอบไม่ได้ ทะเลาะกับเพื่อนพรีเซนต์งานได้คะแนนน้อย นินทาชาวบ้าน ฉันก็จะเล่าให้แม่ฟังทุกอย่าง ภาพที่ฉันนั่งอยู่ที่ตู้โทรศัพท์ที่ชั้น2 ทุกเย็นเป็นภาพที่ชาวหอพักเห็นจนชินตา และแน่นอนทุกเรื่องและเรื่อง “ผู้ชายคนนั้น” ด้วย

แม่ไม่เคยว่าอะไรซักคำแม้ว่าฉันจะร้องไห้มาเป็นหมื่นๆครั้ง ไม่เคยบอกหรือบังคับให้เลิกคบกับเขาและฉันก็ไม่เคยรู้ว่าแม่คิดอะไร จนกระทั่ง...เขาประกาศมีแฟนเป็นตัวเป็นตนและฉันโทรศัพท์ไปร้องไห้กับแม่...เป็นครั้งสุดท้าย

หลังจากวันนั้นฉันไม่เคยร้องไห้อีกเลยเพราะคิดซะว่าคงหมดเวรหมดกรรมกันซะที ร้องไห้มาหลายปีละ ดีซะอีก เลิกร้องไห้เลิกเสียน้ำ(ตา) หน้าจะได้ไม่เหี่ยว

แต่รู้มั้ยคนที่ร้องไห้กลับเป็นแม่แทน...

วันที่ฉันกลับบ้านด้วยอาการเฉยๆกับใจที่แสนสงบ กลับเป็นแม่ที่กอดฉันแล้วร้องไห้ ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะแม่ก็รักเขาเหมือนลูกคนหนึ่งและผิดหวังที่คนที่คิดว่าดูแลฉันมาโดยตลอดกลับทำให้ฉันเสียใจ แม่พูดว่า

“แม่เลี้ยงลูกแม่มายี่สิบกว่าปี ไม่เคยตี ไม่เคยด่าให้ลูกแม่เจ็บช้ำน้ำใจแล้วเขาเป็นใครถึงมาทำกับลูกแม่แบบนี้”

ฉันแอบน้ำตาคลอ กอดแม่แน่นๆ และบอกแม่ว่า “มันผ่านไปแล้วแม่”

ฉันเลยเขาใจได้เลยว่าที่ผ่านมาไม่ใช่แม่ไม่เสียใจที่เห็นฉันร้องไห้นะแม่เสียใจมากแต่ไม่อยากอ่อนแอในวันที่ฉันก็อ่อนแอเช่นกัน และที่แม่ไม่เคยห้ามเพราะแม่รู้จักฉันดี ฉันไม่เคยฟังใครนอกจากตัวเอง ยิ่งห้ามคงเหมือนยิ่งยุนอกจากจะไม่เลิกแล้วแม่จะยิ่งไม่ได้รับรู้อะไรจากปากฉันอีกเลยต่างหาก

อีกสองปีต่อมาฉันก็นำพาความรักที่ต้องการความเข้าใจ (มากๆ)มาให้แม่อีกครั้ง

วันหนึ่ง...ที่ฉันโทรหาแม่

“แม่ตอนนี้น้องคบกับ...อยู่นะ”

แม่เงียบ...ฉันก็รู้สึกใจแป้วเบาๆทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะคนที่ฉันบอกแม่ว่ากำลังคบอยู่คือน้องในฝ่ายฉันเอง 555 ฉันเข้าใจแม่นะ เข้าใจถ้าแม่จะไม่เห็นด้วย แม่คงอยากให้ฉันเจอคนที่ดีพร้อมกว่านี้และคิดว่าด้วยโปรไฟล์อย่างฉันก็ไม่น่าขี้ริ้วขี้เหร่จนหาคนที่ดีกว่านี้ไม่ได้ และคงจะกลัวว่ามันจะเป็นความลำบากใจในการทำงานของฉันด้วยฉันนึกดีใจเหลือเกินที่ไม่มีแม่นิสัยเหมือนฉัน ไม่อย่างนั้นแม่อย่างฉันคงจะบอกลูกว่า“แม่ไม่เห็นด้วย และอยากให้ลูกเลือกคนที่ดีกว่านี้เลิกคบซะตั้งแต่ตอนนี้จะได้ไม่ต้องลำบากใจ เข้าใจนะ” เพราะถ้ามันเป็นแบบนั้นฉันก็คงต้องตัดอกตัดใจและทำตามคำแม่บอก แม้มันจะสวนทางกับความรู้สึกก็ตาม

นานวันเข้าก็ไม่รู้ว่าแม่คิดอะไรปลงได้หรือยังไงก็ไม่รู้ แม่ก็ถามถึงเขาบ่อยขึ้น ฉันเองก็รู้สึกดีขึ้นจนฉันพาเขาเข้าบ้านไปเจอกับพ่อแม่ได้ พ่อแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะที่ผ่านมาเขาก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเขาก็ดูแลฉันได้ และฉันก็มีความสุขดี

หลังจากนั้นเรื่องความรักของฉันก็ไม่ได้ราบเรียบโรยด้วยกลีบกุหลาบนะก็มีเรื่องอีกเยอะเลย ทั้งเรื่องที่จะต้องปรับตัวเข้าหากันหรืออุปสรรคปัญหาอื่นๆอีกเยอะแยะมากมายแต่แม่ก็ยังคงเป็นที่ปรึกษาที่ดีที่สุดสำหรับฉันเสมอ

ขอบคุณความรักที่แม่มีต่อความรักของฉันในทุกๆครั้ง

ขอบคุณที่แม่รู้จักลูกสาวแม่ดีพอและหยิบยื่นความเข้าใจให้มากกว่าความหวังดี

ขอบคุณที่แม่ให้โอกาสในการตัดสินใจเป็นของลูกเสมอ

รักแม่นะคะ

Create Date : 24 สิงหาคม 2558
Last Update : 24 สิงหาคม 2558 19:43:02 น.		0 comments
Counter : 752 Pageviews.
Share Tweet