Bloggang.com : veggie_jib - เมื่อฉันทำได้เพียงมาส่งพ่อกับแม่ไปต่างประเทศ...ตอนที่ 1: จุดเริ่มต้นของการเดินทาง

เมื่อฉันทำได้เพียงมาส่งพ่อกับแม่ไปต่างประเทศ...ตอนที่ 1: จุดเริ่มต้นของการเดินทาง

พ่อกับแม่ฉันเป็นชาวสวน ฐานะปานกลาง สมัยลูกเรียนก็ค่อนไปทางลำบากนิดนึง ทำสวนลำไยและอาชีพรับจ้างทั่วไปตามแต่จะมีงานไหนเข้ามาในช่วงนั้น รับจ้างก่อสร้างบ้าง รับจ้างตัดกระเทียมบ้าง จนฉันเรียนจบพ่อแม่ก็สบายขึ้นบ้าง ฉันช่วยส่งเงินให้น้องเรียนและให้พ่อแม่ใช้ จนน้องเรียนจบก็ถือว่าสบายขึ้นมาก

ส่วนฉัน...หลังจบมาทำงานก็ใช้ชีวิตเรื่อยๆ เที่ยวกับเพื่อนบ้างตามประสา จนเมื่อปลายปีที่แล้วทำงานมาได้ 7 ปีกว่า ก็มีความคิดที่ว่า...

...อยากพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวต่างประเทศซักครั้งในชีวิต...

เพราะอะไรมาคิดตอนนี้น่ะเหรอ เพราะฉันเริ่มแก่แล้วไง 555 ฉันเริ่มคิดว่าสาววัย 32 ก็อายุไม่ใช่น้อยแล้ว ฉันอาจจะต้องเริ่มมีครอบครัวของตัวเองในไม่ช้า ถึงตอนนั้นมีลูกมีผัวแล้วจะเอาปัญญาที่ไหนมาพาพ่อแม่ไปเที่ยวต่างประเทศได้ แน่นอนว่านี่ต้องไม่ได้ผัวรวยเหมือนแม่ชมแน่ๆ

"แก เราพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวต่างประเทศดีป่ะ ไปพม่าก็ได้ใกล้ๆดี" ฉันชวนน้อง

"ไม่เอา กลัวผีพม่า ไปที่อื่นได้มั้ย" น้องตอบ

"งั้นไปเวียดนามมั้ยแก เก๋ๆ ไปเว้ ดานัง ฮอยอันก็ได้ ฉันเคยไปก็โอนะ" ฉันยอมเปลี่ยนเป้าหมายแม้ในใจจะคิดว่าผีพม่าที่ไหนจะมาสิงหล่อนคะ

เป็นอันตกลงกับน้องว่าเราจะไปเวียดนามโดยไปกับทัวร์ ทำไมต้องไปกับทัวร์น่ะเหรอ ก็ถึงแม้ว่าฉันจะเคยไปต่างประเทศมาบ้าง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นฉันก็ได้แต่นั่งสวยๆไม่ทำอะไรเลยแล้วมีเพื่อนเก้งคอยจัดการทุกสิ่งอย่างให้หมด ฉันได้แต่พูดแค่แต๊งกิ้ว ตอนออกจากตม. ฮาวมัช ตอนซื้อของ ดิสเค้าน์ตอนต่อราคา และทำท่าเดินออกร้านสวยๆเพื่อให้ร้านง้องอนและลดราคาให้ จบ!!!! ไม่เคยทำอะไรเลย ฉันเลยขี้เกียจจะต้องมานั่งหาโรงแรม หารถ นู่นนี่นั่น แถมไปกับผู้สูงวัย (นิดนึง) ก็อยากให้เขาสบายๆ ไม่ต้องมาเดินเยอะ ไม่ต้องมารอแกร็บ หรือเจอกับความไม่แน่นอนที่คาดเดาไม่ได้อะไรแบบนี้ อ่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สรุปก็คือฉันค่อนข้างโง่ กลัวและขี้เกียจนั่นแหละ 555

เมื่อตกลงกันแล้วก็มาถึงส่วนที่ยาก ก็คือ...บอกพ่อ

แต่ไหนแต่ไรมาเวลาชวนพ่อไปไหนพ่อก็ไม่ค่อยไป แม้แต่กินข้าวนอกบ้าน พ่อบอกว่ามันเปลือง แล้วก็ชอบบ่นตลอดเวลาฉันไปเที่ยว "ทำไมไม่เก็บเงินไว้บ้าง เที่ยวตลอด" พ่อว่างี้ เพราะชีวิตพ่ออาจจะลำบากมาตลอด ถึงจะลำบากไม่มากเมื่อเทียบกับใครหลายๆคน แต่ก็ไม่ได้สบายถึงขั้นจะเอาเงินไปเที่ยวฟุ่มเฟือยมากนัก เก๋สุดๆของพ่อก็คือพาลูกไปน้ำตกแม่กลางอ่ะแหละ

แต่คราวนี้ก็ไม่ยากเท่าที่คิด นางยอมไปแต่โดยดีด้วยการเกลี้ยกล่อมของแม่ แต่เอาจริงๆฉันว่านางเริ่มมีใจให้การท่องเที่ยวตั้งแต่ปีก่อนที่พาไปภูเก็ตละ เล่นน้ำจอยคลื่นเหมือนเป็นแมงกระพรุน ตอนนั้นฉันกับน้องพาไปภูเก็ต เป็นการนั่งเครื่องบินครั้งแรกในชีวิตพ่อกับแม่ ฉันบอกว่า "ไปแอ่วกั๋นเนาะ เดวอายุนักเหลือนี้ก่ไปไหนบ่ได้แล้วเน่อ สตางค์เซาะได้ก่เก็บพ่องใช้พ่องน่ะก่า หาความสุขในต๋อนตี้หาได้" นั่นแหละ หลังๆมาพ่อถึงไปเที่ยวตามที่ชวน ไม่อิดออดเวลาพาไปกินข้าวนอกบ้าน แถมยังเอ็นจอยถ่ายรูปคู่พ่อกับอาหารไปอี๊ก

ทั้งนี้ทั้งนั้น ฉันเป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการสำหรับการไปเที่ยวของพ่อและแม่ ใช่ ค่าทัวร์ก็คนละเกือบหมื่นสี่เนาะ พ็อกเก็ตมันนี่ซื้อของอีก ฉันทำงานเก็บเงินหลายเดือนเพื่อจะได้มีเงินไปเที่ยวครั้งนี้ เป็นเมกะโปรเจคที่ฉันสุดแสนจะภูมิใจ ฉันวางแผนมาอย่างยาวนานตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน จริงๆก็อยากไปตั้งแต่ตอนนั้นเลย แต่นังน้องไม่พร้อมค่ะ เลยมาลงตัวที่ต้นเดือนมีนาคมปีนี้ นั่นแหละค่าาาาาา หายนะ

-ข้าวผัดกุนเชียงไม่ใส่ผัก-