ความรัก น้ำต้มผัก และอ้อยตาล...

ช่วงนี้หยิบเรื่องอิเหนาพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 2 มาอ่านใหม่(รอบที่ร้อยละ 55) เลยขอคัดบทที่ประทับใจมาฝากไว้ในบล็อคอีกซักบท...

บทนี้เป็นคำพูดของจินตะหรา กล่าวตัดพ้ออิเหนาในตอนที่อิเหนามาง้องอน (หลังจากทอดทิ้งนางไปรักกับบุษบาและตามหาบุษบาอยู่ถึง 7-8 ปี)

เหมือนเขาเปรียบเทียบความเมื่อยามรัก   แต่น้ำผักต้มขมก็ชมหวาน
ถึงยามยืดจืดกร่อยทั้งอ้อยตาล             เคยโปรดปรานเปรี้ยวเค็มรู้เต็มใจ
(เรื่องอิเหนา, รัชกาลที่ 2)

ยามรักกันใหม่ๆ หวือหวาหวานชื่น แม้แต่น้ำผักต้มแสนขม กินแล้วก็ยังรู้สึกว่าหวาน....
แต่ยามรักจืดชืด เหี่ยวแห้ง แม้แต่อ้อยตาลหวานจ๋อย ก็กลายเป็นจืดสนิทไปซะได้...

ใครที่เคยมีความรักคง "รู้รส" น้ำผัก น้ำ้อ้อย น้ำตาล เหล่านี้ดี ...

สัจธรรมแห่งความรัก...
สัจธรรมแห่งความแปรเปลี่ยน...

ถ้ารักแล้ว ต้องการแต่อะไร "หวานๆ" ตลอดเวลา เมื่อถึงวันนึง รักไม่หวาน ก็คงต้องเปลี่ยนรสชาติไปเรื่อยๆ...ตลอดชีวิต...

Create Date : 22 มกราคม 2554		1 comments
Last Update : 22 มกราคม 2554 15:18:48 น.
Counter : 7527 Pageviews.
Share Tweet