Group Blog
 
All Blogs
 

NANA ,คนเรา พอโตขึ้น ก็มีภาระเพิ่มขึ้น เราถึงเห็นว่าคนที่สามารถร่วมแบกมันไปกับเราได้ เป็นคนสำคัญ

เมื่อนวานเปลี่ยน ward จากชั้น 9 ลงมาอยู่หญิง
เพื่อนๆหลายคนจะบอกว่า เป็น ward ที่หนักที่สุด

แต่ไม่เห็นจิงเลย คนไข้ไม่เยอะ wardwork ก็ไม่มีให้ทำ โฮะๆๆ คนมันดวงคุณนายอ่ะ (หรือดวงคุณควายก็ไม่รู้ แบบว่าไม่มี case ให้เรียนรู้ )

ลงมาจาก ward ทุ่มครึ่ง เพราะพี่ round ช้ามากๆๆ แต่ก็เข้าใจแหล่ะ พี่เขาคงเหนื่อย งานเขาเยอะ ความรับผิดชอบก็เยอะ ต้องดูให้ละเอียดๆ

อาหารหมด ต้องกินข้าวไข่เจียวน้ำมันเยิ้มๆ ไม่อร่อยเลย แต่หิว ก็เลยกินเรียบ

กินเสร็จ ออกจากหอตอน 2 ทุ่ม ไปดูนานะรอบ 20.45 กับผึ้ง หมูหวาน แอม

ทำหนังได้ดี เข้าถึงความรู้สึก มีมิติ ดูแล้วรู้สึกว่าได้เข้าไปเดินอยู่ในเรื่องจริงๆ

มิตรภาพของเพื่อนเนี่ย เป็นสิ่งมหัศจรรย์จริงๆเลย

ชอบแง่มุมความรักของหลายๆคนในเรื่อง มันดูมีเหตุผล แล้วก็ realistic

เรน...ทั้งๆที่รัก นานะ แต่เลือกจะคว้าโอกาส ทำตามความฝัน ถ้ารักใครแล้วทำให้เราเดินไปข้างหน้าไม่ได้ แล้วต่อไปจะเป็นยังไง

นานะ....เราว่า ไม่ได้เลือกศักดิ์ศรีมากกว่าความรัก แต่ถ้าการรักใครสักคนแล้วต้องทิ้งความฝันของตัวเอง หรือต้องอยู่โดยที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิตที่เป็นอิสระ ไม่ขึ้นกับใคร ชีวิตคงมีความหมายน้อยลงเยอะ

scene ที่เป็น concert ของวง trapnest รู้สึกเหมือนว่านั่งอยู่หน้าเวทีจริงๆ แล้วเพลง endless story ก็เพราะ+ความหมายดี

เสื้อผ้าของตัวละคร,ฉาก ทำสวยจัง เหมือนในการ์ตูนเปี๊ยบโอ๊ย ชอบๆๆๆๆๆๆๆ


นานะ....เท่ห์

เรน....อืม!!!

ฮาจิ....น่ารัก ใสๆ ดูง้องแง้งดี

ยาสุ...สุขุม แต่อบอุ่น

ชิน....อืม(แต่ยังดีกว่าเรน)

โนบุ...เฉยๆ

จุนจัง....เก๋ น่ารักดี

เคียวสุเกะ...ติสท์ได้อารมณ์มากๆ

ซาจิโกะ...น่ารักน่ากอด

โชจิ...หล่อดี

เรร่า...ไม่เหมือนที่คิดไว้ แต่เสียงหวานจัง

ทาคุมิ...หล่อมากๆ แต่ scene ที่เจอฮาจิเนี่ย เก๊กแล้วมันฮอามากกว่าเทห์นะ แต่คนทำหนังเนี่ยฉลาดมาก เล่นโผล่หน้าหล่อๆมาให้ดูแว้บเดียว แบบนี้ถึงไม่ชอบหนัง ยังไงก็ต้องดูภาค 2

เฮ้อ..ดูเสร็จแล้วเพ้อไปแล้ว อยากซื้อ CD เพลงมาฟัง

เราเขียนอะไรก็ไม่รู้แฮะ เขียนตามความรู้สึก ตัวเองอ่านแล้วยังงงเองเลย




 

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2548    
Last Update : 22 พฤศจิกายน 2548 22:52:52 น.
Counter : 461 Pageviews.  

งานดนตรีใต้หอ.....เหนื่อย!!!!

วันนี้มีงานดนตรีใต้หอพักแพทย์

วงเซียนเล่นเพลง missed call , อดใจเอาไว้อีกนิด แล้วก็ บอกได้ไหม

กิฟกับโบอยู่ ward อายุรกรรม เรียนหนัก อาทิตย์นี้ได้นอนวันละ 4 ชั่วโมงทุกวันเลย ต้องซ้อมดนตรี รับคนไข้ แล้วก็เขียนรายงาน

รู้สึกว่าครั้งนี้เล่นไม่ค่อยดีเลย เพราะไม่มีเวลาซ้อม ก็เลยแกะแบบง่ายๆ แถมตอนเล่นจริง ยังแอบเล่นผิดตั้งหลายท่อน

เสียดายอ่ะ ลงจากward ไม่ทัน เขียน progress note คนไข้ไม่เสร็จ อดฟังน้องปี 2+3 เล่น

ไอ้ผึ้งไอ้เบสท์บอกว่าน้อง เล่น กลับมา , หยุด , แล้วก็ รักแท้ดูแลไม่ได้ เล่นเพราะด้วย อืม.....อดฟัง

วงปี 4 ชอบ หากันจนเจอ กับ ไม่รักดี มากที่สุด วันนี้ไอ้แนนร้องเพราะจัง

งานนี้ประทับใจวงพี่ปี 5 มากๆ เล่นดนตรีดี นักร้องก็สุดยอด
แล้วก็รู้สึกว่าเขามีลูกเล่นในการ entertain คนฟังได้ดี ปีเรามันไม่ค่อยได้ entertain คนดูเท่าไหร่ ก็เลยดูไม่สนุกเท่า








 

Create Date : 10 พฤศจิกายน 2548    
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2548 23:02:45 น.
Counter : 372 Pageviews.  

insanity of me

อยากเขียนเรื่องราว แปลก ประทับใจ ไม่ธรรมดา ที่เคยทำมา เห็นไอ้ผึ้งเขียน เลยอยากเขียนมั่ง

1.ลงสระว่ายน้ำตอนเที่ยงคืน ที่รีสอร์ทเชิงเขา
ที่เชียงราย ตอนปีใหม่ อากาศหนาวมากๆ ดีที่ไม่แข็งตาย

2.ตกท่อนำทิ้ง ลึก 3 เมตร ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน central world plaza ตอนอายุ 8 ขวบ เพราะคนงานลืมปิดฝาท่อ ตอนนั้นจำได้ว่าอยู่ๆก็วูบไป แล้วก็มีคนมาอุ้มขึ้นจากท่อ เขาบอกว่าเพิ่งสูบน้ำออกไปเมื่อวาน ไม่งั้นตอนนั้นคงตายไปแล้ว หลังจากวันนั้น พ่อก็ไม่ยอมจอดรถชั้นใต้ดินที่ไหนอีกเลย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ

3.ตั้งวงดนตรีหญิงล้วนตอนปี 1 กิฟ เล่น keyboard, ผึ้งเล่น bass ,โบกะแอ๋ม เล่น guitar,ไอ้เบสท์เล่นกลอง เป็นมือกลองหญิงคนแรกของคณะแพทย์ รามาที่ได้เล่น show ด้วย ทุกคนเล่นดนตรีกันไม่เป็นเลย ยกเว้น กิฟ เคยเรียน electone ทั้งวงก็เลยไปเรียนกะ อ.แจ็ค ที่Music Box ได้ซ้อมเพลงกับวง Poodle ด้วย




 

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2548    
Last Update : 10 พฤศจิกายน 2548 23:05:59 น.
Counter : 320 Pageviews.  

story of us

จริงๆอยากเล่าเรื่องราวในตอนนั้นให้ทุกๆคนได้อ่าน แต่มันน่าอาย ก็เลยเขียน blog นี้ไว้ให้เฉพาะเพื่อนสนิทจริงๆอ่าน มันเป็นเรื่องราวจาก diary เล่มแรก ที่แทบจะเป็นเรื่องราวของคนๆนั้นทั้งเล่มเลย อายอ่ะ แล้วจะเห็นว่าเราบ้าบอแค่ไหน
เรื่องราวมันเริ่มต้นขึ้นหลังจากที่เรารู้ว่าเขาชอบเพื่อนในคณะคนนึงอยู่ วันนั้นเป็นวันก่อนสอบวันสุดท้ายของปี 1
ได้ยินเสียงเพื่อนๆ mouth กัน ประมาณว่า "เฮ้ย จิงรึเปล่า" "แก...อย่าเพิ่งให้ไอ้กิฟรู้นะ รอสอบเสร็จก่อน" รู้สึกว่าตอนนั้นจะมี ผึ้ง เบสท์ แอม วิ เราขอบใจพวกแกมากๆนะ แต่ชั้นได้ยินแล้ว เพราะฉะนั้น บอกมาซะดีๆ




 

Create Date : 06 พฤศจิกายน 2548    
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2548 21:36:36 น.
Counter : 305 Pageviews.  


heartfelt melody
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add heartfelt melody's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.