Bloggang.com : โต๊ะข่าวบันเทิง : จูมง มหาบุรุษกู้บัลลังก์ 2

จูมง มหาบุรุษกู้บัลลังก์ 2

หลังจากที่โซซอโนรู้ว่าแชยองและซองยางสมคบคิดกันแล้ว นางก็ยื่นคำขาดกับแชยองว่าถ้าหากแชยองยังก่อเรื่องขึ้นอีก นางจะไม่ไว้ชีวิตแชยองเป็นอันขาด
อูเทได้ยินมาว่าแคว้นพูยอเชื้อเชิญราชฑูตแคว้นต่างๆมาร่วมงานแต่งงานของจูมง โซซอโนยืนกรานจะไปร่วมงานเพื่อตัดขาดความสัมพันธ์ของนางกับจูมง
โออี,มารีและซามูต่างไม่พอใจที่เห็นจูมงยินดีที่จะเป็นตัวประกันให้แคว้นพูยออย่างง่ายๆ ด้วยเหตุนี้ทั้งสามจึงตัดสินใจไปจากจูมง

จูมงให้ความช่วยเหลือชาวโชซอนที่อยู่ใต้การปกครองมณฑลชินบอนและอิมดุน เหตุการณ์ครั้งนี้สร้างความเคลือบแคลงสงสัยให้มเหสีวอนยิ่งนัก

จากการอารักขาของทหารองครักษ์ จูมงและพวกซึ่งพากันสืบความเคลื่อนไหวชาวโชซอนนั้นได้เตรียมตัวเดินทางไปจากแคว้นพูยอ ต่อมาจูมงก็ได้รับข่าวว่ามุนโฮซึ่งเป็นผู้นำชาวโชซอนในการหลบหนีนั้นถูกจับกุมตัวไว้ได้ จูมงและพวกพากันไปยังที่คุมขังมุนโฮ มุนโฮบอกจูมงว่าเห็นเงาของแฮโมซูบนร่างของจูมง ขอร้องจูมงให้ช่วยแย่งชิงดินแดนกลับคืนมา จากนั้นมุนโฮก็สิ้นใจลง

ซาชอนทหารองครักษ์ของยางซูลานได้รับคำสั่งจากยางซูลานให้จับตาดูความเคลื่อนไหวของจูมง แต่กลับถูกจูมงพบเห็นเข้าเสียก่อน จูมงควบคุมตัวซาชอนไว้ จากนั้นให้ซาชอนพาไปหายางซูลาน จูมงยื่นคำขาดกับยางซูลานว่าตนจะไม่เกรงใจนางอีกต่อไปถ้านางยังส่งคนมาจับตาดูความเคลื่อนไหวของตน ตนจะไม่ไว้ชีวิตซาชอนอีกต่อไป ยางซูลานเคียดแค้นมากจนเนื้อตัวสั่นเทา มเหสีวอนทรงล่วงรู้จากมาโอยองว่านกสามขากลับสู่แคว้นพูยอ ด้วยเหตุนี้มเหสีวอนจึงทรงมีรับสั่งให้เทโซระวังจูมงให้ดี บางทีจูมงอาจมีแผนการลับๆก็เป็นได้ แต่เทโซกลับเชื่อว่าจูมงซึ่งเคยช่วยชีวิตตนมาก่อนจะไม่คิดร้ายตนอย่างแน่นอน ที่สำคัญเทโซไว้วางใจจูมงเสียแล้ว

จูมงและพวกพาชาวโชซอนไปจากแคว้นพูยอ ซองจูนำความกราบทูลพระเจ้ากึมวาและยูฮวา หลังจากรับฟังคำกราบทูลของซองจูแล้ว พระเจ้ากึมวาและยูฮวาก็วางพระทัย เพื่อขัดขวางไม่ให้นาลูรังควานจูมง พระเจ้ากึมวาจึงทรงมีรับสั่งว่าจะเสด็จประพาส โดยให้นาลูถวายการอารักขา

ขณะที่ลีจายอและสาวใช้กำลังสืบเรื่องของจูมงอยู่นั่นเอง ซาชอนนำพาทหารขัดขวางนางเอาไว้ ซาชอนพาลีจายอไปหายางซูลาน ยางซูลานสอบถามลีจายอออกไปหาใครในยามวิกาล ลีจายอกลับไม่ยอมปริปากตอบแต่อย่างใด ยางซูลานสั่งทหารคุมขังลีจายออย่างแน่นหนา โมพัลมอและมูซงเห็นทหารเฝ้าที่หน้าบ้านลีจายอ ทั้งสองเชื่อว่าจะต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงตัดสินใจพากันไปจากแคว้นพูยอ

เรื่องที่จูมงนำพาชาวโชซอนออกจากมณฑลยอนโทนั้นได้สร้างความตกตะลึงให้เทโซและ ขุนนางในราชสำนักเป็นอันมาก เทโซรู้เรื่องที่ยางซูลานจับกุมตัวลีจายอที่คิดหนีไปจากแคว้นพูยอ รวมทั้งเรื่องที่โมพัลมอและช่างอาวุธต่างพากันหลบหนีไป ด้วยเหตุนี้เทโซจึงมีคำสั่งให้ตามล่าจูมง

จูมงซึ่งตัดสินใจโจมตีชาวฮาแบนั้นได้หลอมกระบี่ขึ้นมาเป็นจำนวนมาก ไม่เพียงเท่านี้ยังสร้างหอคอยขึ้นมาเพื่อตระเตรียมเปิดศึกสงคราม
ยูฮวาพบว่าลีจายอตั้งครรภ์ ยูฮวานำความกราบทูลพระเจ้ากึมวา โดยทูลขอให้พระองค์ทรงช่วยลีจายอออกจากคุก พระเจ้ากึมวาทรงรับสั่งให้เทโซเข้าเฝ้า พระองค์ทรงรับสั่งถามเทโซถึงเรื่องที่คุมขัง ลีจายอ หลังจากที่เทโซคิดใคร่ครวญอยู่นานก็สั่งให้นาลูปล่อยตัวลีจายอออกจากคุก จากนั้นให้ควบคุมตัวนางยังที่พักแทน
จูมงนำพาพรรคพวกบุกโจมตีชาวฮาแบ ผู้นำชาวฮาแบซึ่งกำลังดื่มเหล้าอย่างมีความสุขก็ต้องตกใจมากเมื่อรู้ว่าถูกจูมงโจมตี

จูมงล่วงรู้มาว่าแคว้นพูยอกำลังค้นหาชาวโชซอนโบราณเพื่อส่งไปเป็นทาสให้ราชสำนักจีน ด้วยเหตุนี้จูมงจึงตัดสินใจช่วยชาวโชซอนโบราณเอาไว้ ในเวลาเดียวกัน โมพัลมอและมูซงก็นำความมาบอกจูมงว่ายอมีอึลต้องการให้จูมงยุติการศึกสงคราม ไม่นานนัก ยอมีอึลก็ตามมา

ยอมีอึลบอกจูมงว่าเรื่องที่แคว้นพูยอจะส่งชาวโชซอนโบราณไปเป็นทาสให้ราช สำนักจีนนั้นเป็นแผนการของเทโซ ยอมีอึลแนะนำจูมงให้ค้นหาความจริงให้กระจ่างเสียก่อนค่อยตัดสินใจ
จูมงล่วงรู้มาว่าหน่วยอาชาเหล็กและนาลูเป็นคนคุ้มกันขบวนเดินทางของชาวโชซอน จูมงต้องการฉวยโอกาสนี้จู่โจมคนทั้งสอง อย่างน้อยก็เป็นการตัดกำลังของเทโซลง
เส้าซีหนีซึ่งเดินทางไปทำการค้านั้นประสบความสำเร็จทำการค้ารายใหญ่ เทโซส่งจดหมายฉบับหนึ่งให้จูมง ถ้าจูมงไม่กลับวังหลวง ตนจะสังหารยูฮวาและลีจายอ โออี,มารีและซามูพากันคิดว่าจะช่วยจูมงอย่างไรดี โดยปกปิดเรื่องนี้ไม่ให้จูมงรู้ จากนั้นทั้งสามก็พากันบุกเข้าวังหลวงเพื่อช่วยยูฮวาและลีจายอออกมา
เพื่อตีเมืองชางชอนมาให้ได้ จูมงนำพาแจชา,มูคูและมอคูออกไปลาดตระเวณ ต่อมาจูมงได้รับจดหมายฉบับหนึ่งถึงได้รู้ว่ายูฮวาและลีจายอกำลังตกอยู่ในอันตราย ถ้าตนไม่กลับวังหลวงในเวลาที่กำหนด เทโซจะสังหารยูฮวาและลีจายอ

จากความช่วยเหลือของหมอหลวง ทำให้ยูฮวาหลบหนีออกจากวังหลวงอย่างปลอดภัย ต่อมา จูมงก็ได้รับจดหมายจากยูฮวา

เพื่อให้การค้าเป็นไปอย่างราบรื่น โซซอโนจึงเข้าหาเทโซ โดยขอให้เทโซใจกว้างให้นางทำการค้าสำเร็จ เทโซยิ้มที่มุมปาก จากนั้นก็รับปากตามความต้องการของนาง
ยูฮวาล้มป่วยโดยอยู่ในการดูแลของลีจายอและหมอหลวง หลังจากที่เทโซรู้ว่ายูฮวาล้มป่วย เทโซคิดใคร่ครวญอยู่นาน จึงนำความไปทูลพระเจ้ากึมวา เพื่อให้พระเจ้ากึมวาเสด็จไปเยี่ยมยูฮวา พระเจ้ากึมวาเสด็จเยี่ยมยูฮวา พระองค์ทรงทอดพระเนตรไปยังยูฮวา โดยไม่มีรับสั่งแต่อย่างใด พระองค์ทรงกุมมือยูฮวาไว้แน่นด้วยความสงสารนาง
จากความช่วยเหลือของซายง ทำให้จูมงล่วงรู้ทางลับเข้าวังหลวง จูมงคิดใคร่ครวญอยู่นาน ในที่สุดจูมงก็ตัดสินใจช่วยยูฮวาและลีจายอออกจากวังหลวง โดยพาโออี,มารี,ซามู,แจชา,มูคูและมอคูลอบเข้าวังหลวง

ยอนโบเข้าเฝ้าพระเจ้ากึมวา พระเจ้ากึมวาทรงเตือนสติยอนโบว่าอำนาจที่ยอนโบและเทโซมีอยู่นั้นไม่ใช่สิ่งยืนยาว ไม่ควรห้ำหั่นกันเอง หลังจากที่ยอนโบกลับจากเข้าเฝ้าพระเจ้ากึมวาแล้ว เทโซก็มองไม่ออกว่ายอนโบจะมาไม้ใด ดังนั้นจึงสั่งให้คนจับตาดูความเคลื่อนไหวของยอนโบ

ยางจอนและหน่วยอาชาเหล็กนำพาทหารเข้าควบคุมเหมือง นอกจากเด็กและคนชรา ทุกคนจะต้องเข้าไปทำงานในเหมือง
จูมงต้องการขยายอิทธิพล ดังนั้นจึงเดินทางไปที่ชางชอน เมื่อจูมงรู้ว่ายางจอนมาที่นี่ จูมงก็วางแผนกำจัดยางจอน จูมงนำกองกำลังบุกจู่โจมยางจอนโดยไม่ได้ตั้งตัว น่าเสียดายที่ยางจอนหลบหนีไปได้

เทโซมีคำสั่งให้แม่ทัพฮึกจีไปจับกุมตัวจูมงกลับมาให้ได้ แม่ทัพฮึกจีซึ่งมีความจงรักภักดีต่อพระเจ้ากึมวา โดยต้องการให้พระเจ้ากึมวาทรงปกครองบ้านเมืองดังเดิมนั้น กลับนำทหารไปเข้ากับจูมง แม่ทัพฮึกจีขอความช่วยเหลือจากจูมงให้ช่วยชิงแผ่นดินคืนให้พระเจ้ากึมวา จูมงนำเรื่องที่ตนจะช่วยพระเจ้ากึมวาชิงแผ่นดินกลับคืนมานั้นเล่าให้ยอมีอึลฟัง ใบหน้าของยอมีอึลกลับแสดงออกถึงความหดห
ู่
พระเจ้ากึมวาทรงตัดสินพระทัยว่าหลังจากที่พระองค์ชิงแผ่นดินกลับมาได้แล้ว พระองค์จะเจริญสัมพันธไมตรีกับราชสำนักจีนอีกครั้ง พูดึ๊กบูลเชื้อเชิญขุนนางน้อยใหญ่มายังที่พักของตนเพื่อปรึกษาหารือเรื่องที่จะชิงแผ่นดินคืนให้พระเจ้ากึมวา ทุกคนต่างหวาดกลัวโดยไม่รู้จะทำอย่างไร พูดึ๊กบูลข่มขู่ ในที่สุดทุกคนจึงให้ความช่วยเหลือ

พูดึ๊กบูลบอกแม่ทัพฮึกจีว่าถ้าหากจูมงไม่ยอมละทิ้งกองกำลังกองกำลังทาโมก็ต้องกำจัดจูมง แม่ทัพฮึกจีเห็นว่ากองกำลังกองกำลังทาโมจะเป็นขวากหนามของแคว้นพูยอ ในที่สุดแม่ทัพฮึกจีก็ตัดสินใจได้ แม่ทัพฮึกจี บอกทหารองครักษ์ของพระเจ้ากึมวาว่าจูมงและพวกเป็นเป้าหมายที่ต้องกำจัด ขอให้จับตาดูความเคลื่อนไหวให้ดี จูมงบอกยูฮวาว่าพระเจ้ากึมวาทรงมีรับสั่งให้ตนสลายกองกำลังกองกำลังทาโมแล้วกลับแคว้นพูยอ ยูฮวาบอกจูมงว่าไม่ว่าจูมงตัดสินใจอย่างไร นางจะคอยให้การสนับสนุน ที่สำคัญกองกำลังที่จูมงมี อย่าลืมว่าเคยร่วมเป็นร่วมตายกันมาก่อน

โซซอโนและยอนทาบอลได้พบกับพูดึ๊กบูล ทั้งสองขอร้องให้แคว้นพูยอเจริญสัมพันธไมตรีกับเคลูดังเดิม จูมงตัดสินใจนำพากองกำลังของตนไปจากแคว้นพูยอ ยูฮวาบอกลีจายอให้ติดตามจูมง ลีจายอบอกยูฮวาว่านางจะอยู่ดูแลยูฮวาจนกว่านางจะคลอด ทันใดนั้นเอง ทั้งสองก็รู้ข่าวว่าจูมงถูกจับ

จูมงนำกองกำลังสถาปนาแผ่นดินใหม่ถือเป็นการกบฏต่อแคว้นพูยอ พระเจ้ากึมวาทรงมีรับสั่งให้คุมขังจูมงและพวก

เมื่อพระองค์ทรงนึกถึงคำพูดของพูดึ๊กบูลที่ต้องการให้ประหารจูมงและพวก ทำให้พระองค์ทรงเศร้าพระทัยยิ่งนัก

พูดึ๊กบูลจับกุมยอมีอึลกลับมายังแคว้นพูยอ โดยขอให้ยอมีอึลเกลี้ยกล่อมจูมงกลับสู่แคว้นพูยอดังเดิม ยอมีอึลปฏิเสธพูดึ๊กบูล ดังนั้นจึงถูกฆ่าต่อหน้าต่อตาจูมง
กาลเวลาผ่านไป จูมงนำกองกำลังบุกตีเมืองต่างๆเพื่อขยายอิทธิพล หลังจากที่พระเจ้ากึมวาทรงช่วงชิงแผ่นดินกลับคืนมาได้

ภัยธรรมชาติที่มีติดต่อกันหลายปีได้สร้างความทุกข์ยากให้พสกนิกรเป็นอันมาก เงินในท้องพระคลังก็ร่อยหรอ พระเจ้ากึมวาทรงว่าราชการ ขุนนางน้อยใหญ่ต่างทูลถวายฏีกาถึงความทุกข์ยากของพสกนิกร ซึ่งพระองค์ก็ทรงจนปัญญาว่าจะแก้ไขปัญหาได้อย่างไร

เทโซซึ่งถูกพระเจ้ากึมวารับสั่งให้คุมหัวเมืองชายแดน ด้วยความผิดหวังที่ต้องสูญเสียทุกอย่าง ทำให้เทโซได้แต่ดื่มเหล้าไปวันๆเพื่อคลายความทุกข์
โซซอโนแนะนำจูมงให้พากองกำลังทาโมอพยพไปที่ซุยปุน เพื่อที่จะได้เป็นกลุ่มก้อนและความเป็นน้ำหนึ่งอันเดียวกัน

จูมงซึ่งกำลังกลัดกลุ้มใจอยู่นั้นพาโออีเดินทางไปแคว้นพูยอและแผ่นดินจีนเพื่อสังเกตการณ์ เมื่อทั้งสองเดินทางมาถึงเมืองฮยอนโทก็ได้พบเห็นเทโซและซูลานเข้าโดยบังเอิญ จูมงเข้าร่วมงานเลี้ยงที่เทโซและซูลานจัดขึ้น เทโซสอบถามยางจอนถึงสาเหตุที่โจมตีจูมง ยางจอนกล่าวว่าตนช่วยซองยางโจมตีเผ่าเคลู จากนั้นค่อยกลับมาโจมตีซองยาง เพื่อให้ทั้งสองคิดว่าตนเป็นดินแดนกันชน ยางจอนเสนอเทโซนำกองกำลังจีนมาสนับสนุน เทโซคิดใคร่ครวญอยู่สักพักก็กล่าวกับยางจอนว่าตนไม่สามารถทิ้งแคว้นพูยอไปได้ ที่ถนนในเมืองฮยอนโท หลังจากที่นาลูเห็นจูมงและโออีแล้วก็นำพากองกำลังจีนล้อมโรงเตี๊ยมที่พักของจูมงและโออีไว้

จูมงพาโออีไปยังเขาปฐมกษัตริย์เพื่อค้นหาธนูเทพที่ตนทำหัก ท่ามกลางแสงอันเจิดจ้า เทพธิดาได้ปรากฏตัวตรงหน้าจูมง จากนั้นนางก็คุกเข่าแสดงความเคารพจูมง โดยบอกจูมงว่าเจ้าของธนูเทพที่แท้จริงคือจูมงผู้นำกองกำลังทาโม ไม่ใช่สมบัติแคว้นพูยอแต่อย่างใด

จูมงนึกถึงคำพูดของเทพธิดา ดังนั้นจึงคิดรวบรวมบันทึกที่เกี่ยวกับอาณาจักรโชซอนโบราณมาศึกษา แจซาพาจูมงไปพบไต้เท้าชอน ไต้เท้าชอนกล่าวว่าบันทึกที่เกี่ยวกับอาณาจักรโชซอนโบราณถูกเผาทิ้งจนหมดสิ้น แต่ตนเก็บรักษาของโบราณที่มีความสำคัญต่ออาณาจักรโชซอนโบราณเอาไว้ ไต้เท้าชอนยื่นข้อเสนอกับจูมงว่าตนยินดีมอบให้จูมง ขอเพียงจูมงคุ้มครองกลุ่มการค้าของตน

พระพักตร์ของพระเจ้ากึมวาทรงปรากฏจุดดำจำนวนมากคล้ายกับโรคผิวหนัง จุดดำเหล่านี้ก็ลุกลามไปอย่างรวดเร็ว ในเวลากลางวันแสกๆ แคว้นพูยอเกิดปรากฏการณ์ฟ้าแลบฟ้าร้องเสียงดังสนั่นไปทั่ว ปรากฏการณ์เลวร้ายเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน

โซซอโนไม่ฟังคำทัดทานของพ่อ เพื่อลอบฆ่าซองยาง นางนำพาซายงและทหารจำนวนหนึ่งลอบเข้าไปในค่ายของซองยาง เพื่อสืบความเคลื่อนไหวของจูมง บูฟินโนได้ลอบเข้าไปในค่ายของกองกำลังทาโมและพบว่ากองกำลังทาโมซื่อสัตย์จงรัก ภักดีต่อจูมงเป็นอันมาก เมื่อรู้เช่นนี้แล้วจึงเกิดความหวาดกลัวจูมงขึ้นมาทันที
พระมเหสีทรงมีพระประสงค์ให้เทโซมีอนุภรรยา ซูลานคิดว่าทั้งหมดนี้มีสาเหตุมาจากลีจายอ ด้วยเหตุนี้เองนางจึงเห็นลีจายอเป็นเสี้ยนหนาม ยูฮวาเดินทางไปยังที่พักของซูลาน จากนั้นก็เตือนซูลานว่าถ้าหากคิดล่วงเกินลีจายอและริลลี นางจะได้เห็นดีกัน

ยูฮวาไปเข้าเฝ้าพระเจ้ากึมวา นางทูลพระเจ้ากึมวาว่ามีคนคิดปองร้ายลีจายอและริลลี ขอให้พระเจ้ากึมวาทรงพระเมตตาส่งนางแม่ลูกไปจากแคว้นพูยอ พระเจ้ากึมวาไม่เพียงทรงปฏิเสธยูฮวา พระองค์ยังทรงมีรับสั่งให้ทหารองครักษ์อารักขายูฮวาและลีจายอเป็นอย่างดี

ชางโซนำยาไปรักษาโซซอโน แต่กลับถูกทหารของซองยางขัดขวางไว้ ในเวลาเดียวกันเพื่อช่วยโซซอโน จูมง,โออี,มารีและซามูได้นำกองกำลังบุกค่ายของซองยาง หลังจากที่ช่วยโซซอโนออกมาได้แล้วก็พานางไปที่เผ่าเคล
ู
จูมงสั่งให้กองกำลังทาโมทิ้งค่ายแล้วเดินทางต่อไป เทโซพาทหารมาที่ค่าย ในค่ายคงเหลือแต่เพียงเด็กและคนชราเท่านั้น เทโซโกรธมากจึงสั่งฆ่าทุกคนที่เหลืออยู่
เพื่อช่วยเหลือซองยาง จูมงมีคำสั่งให้ทหารดักซุ่มเส้นทางที่คนจากราชสำนักจีนใช้เดินทาง

นาลูและทหารองครักษ์สั่งปิดเส้นทางที่มีอยู่ทั้งหมด จากนั้นก็เริ่มต้นค้นหายูฮวาและพวก ยูฮวาและลีจายอซึ่งอุ้มริลลีอยู่ในอ้อมอกนั้นพากันหลบหนีโดยลัดเลาะไปตามเขา ยูฮวาเห็นไต้เท้าชอนนำพากลุ่มพ่อค้าเดินทางอยู่ลิบๆ นางจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากไต้เท้าชอน ยูฮวาและลีจายอนำริลลีซ่อนไว้ในรถม้า

จากนั้นทั้งสองก็ปลอมตัวเป็นชายเพื่อข้ามชายแดนไปให้ได้ นึกไม่ถึงว่ากลับถูกทหารที่เฝ้าด่านจับพิรุธได้เสียก่อน ด้วยความสงสัยจึงขัดขวางพวกนางไว้
เทโซไปหาซองยางโดยยื่นข้อเสนอต่อซองยางว่าตนยินดีส่งทหารสนับสนุนเพื่อโจมตีกองกำลังทาโม แต่มีข้อแม้ว่าเมื่อสำเร็จแล้วจะต้องส่งบรรณาการให้แคว้นพูยอ ซองยางกล่าวว่าเนื่องจากเผ่าเคลูถูกโจมตี เสบียงก็ถูกทำลาย ชาวบ้านต่างอดอยากหิวโหย ในสภาพเช่นนี้เป็นการยากที่จะส่งบรรณาการให้แคว้นพูยอ

ยามวิกาล บูฟินโนพร้อมด้วยอาวุธลอบเข้าไปในเผ่าเคลูเพื่อลอบสังหารจูมง เมื่อไปถึงที่พักของจูมง ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงคนเดินผ่านมา ทำให้บูฟินโนต้องหาที่ซ่อนตัว บูฟินโนพบว่าโซซอโนและซายงรีบร้อนเข้าไปยังที่พักของจูมง โดยปลุกจูมงให้ตื่นขึ้นมา บูฟินโนสบโอกาสจึงเดินทางกลับ

แคว้นพูยอเจริญสัมพันธไมตรีกับราชสำนักจีนโดยสั่งปิดการติดต่อค้าขายที่เผ่าเคลู ทำให้เผ่าเคลูไม่สามารถติดต่อค้าขายกับแคว้นข้างเคียง จนเป็นเหตุให้เผ่าเคลูตกอยู่ในภาวะวิกฤต พ่อค้าในเผ่าเคลูต่างพากันเรียกร้องให้คลี่คลายวิกฤตการณ์โดยเร็ว

เทโซไม่ได้รับข่าวคราวจากบูฟินโน ด้วยความร้อนใจจึงส่งคนไปสืบดูความเคลื่อนไหว คนที่เทโซส่งไปนั้นแปลกใจมากเมื่อพบว่าบูฟินโนอยู่ในชุดทหารซุยปุน ดังนั้นจึงเตือนสติบูฟินโนว่าอย่าลืมญาติพี่น้องที่อยู่ที่แคว้นพูยอเป็นอันขาด

เพื่อขนเสบียงลงใต้ให้กองทัพซุยปุน จูมงจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากโจรสลัดเพริล จูมงและพวกเดินทางลงใต้อย่างลับๆ โดยไม่แพร่งพรายให้คนในซุยปุนรู้ พานพบอุปสรรคมากมายจนในที่สุดจูมงก็ได้พบกับเพริลหัวหน้าโจรสลัด

เทโซเรียกประชุมขุนนางน้อยใหญ่ โดยประกาศว่าจะโจมตีซุยปุน พูดึ๊กบูลตกใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น พูดึ๊กบูลคัดค้านการเปิดศึกสงครามโดยให้เหตุผลว่าแคว้นพูยอกำลังประสบวิกฤต เทโซย้ำว่าถ้าหากขุนนางน้อยใหญ่ยินดีสละทรัพย์สินส่วนตัวออกมา นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปแล้ว

แคว้นพูยอฉวยโอกาสที่จูมงถูกลอบสังหาร ปล่อยข่าวว่าจะโจมตีซุยปุน ทำให้ผู้คนต่างพากันหวาดกลัว ยามวิกาล จูมงลอบเข้าไปยังที่พักของซองยาง โดยเปิดเผยสาเหตุที่ตนไปจากซุยปุนลับๆให้ซองยางรู้ จูมงมั่นใจว่าจะต้องได้รับชัยชนะในการศึกครั้งนี้

เทโซสั่งสมกำลังคนเพื่อโจมตีซุยปุน โดยให้ทุกคนตระเตรียมการให้พร้อมสำหรับศึกสงคราม ยอนโบยินดีเข้าร่วมศึกสงครามครั้งนี้ด้วย แต่เทโซกลับปฏิเสธยอนโบ
บูฟินโนซึ่งได้รับคำสั่งให้ออกเดินทางไปก่อนได้เดินทางไปถึงตีนเขา หลังจากที่บูฟินโนฆ่าทหารที่ติดตามมาจนหมดแล้วก็รีบรุดไปที่ซุยปุนทันที

ภัยธรรมชาติทำให้ชาวซุยปุนเป็นโรคระบาด จูมงคุกเข่าท่ามกลางสายฝนที่ตกโปรยปรายอยู่นานหลายวันติดต่อกันเพื่อขอ ให้สวรรค์คุ้มครองชาวซุยปุน และแล้ววันหนึ่งจูมงก็หมดสติไป โออีและพวกพากันพยุงจูมงขึ้นมา

หลังจากที่เทโซประสบความพ่ายแพ้ก็ยิ่งทำให้เทโซเกลียดชังจูมงเข้ากระดูกดำ เทโซทูลขอพระเจ้ากึมวาทรงอนุญาตให้ตนนำทัพออกไปแก้มือ แต่นึกไม่ถึงว่ากลับถูกปฏิเสธ พระเจ้ากึมวาทรงมีรับสั่งให้มาโอยองเข้าเฝ้า เทโซโกรธมาก ด้วยความโกรธจึงชักกระบี่ออกมาจ่อที่คอมาโอยอง ทันใดนั้นเอง

พระมเหสีซึ่งเสด็ดมาเข้าเฝ้าพระเจ้ากึมวาก็ทรงตกพระทัยมากกับเหตุการณ์เบื้องหน้า พระมเหสีทรงเกลี้ยกล่อมเทโซ พระะจ้ากึมวาทรงตัดสินพระทัยใช้กองกำลังพันธมิตรโจมตีซุยปุน การศึกครั้งนี้สร้างความกดดันให้ซุยปุนเป็นอันมาก พระเจ้ากึมวาทรงรับสั่งให้เทโซและยอนโบโจม ตีตามหมู่บ้านเล็กๆ อีกด้านหนึ่งนั้นก็ทรงมีรับสั่งให้พูดึ๊กบูลไปเกลี้ยกล่อมจูมงให้ยอมแพ้ หลังจากที่กองกำลังทหารพันธมิตรที่ปิดล้อมชายแดนซุยปุนได้ถอนกำลังออกไปแล้ว ทำให้ความสงบสุขกลับสู่ซุยปุนอีกครั้ง จูมงกล่าวกับโซซอโนว่าตนอยากช่วยเหลือชาวเมืองฟูหยี ที่กำลังตกระกำ ลำบากจากอัคคีภัย โซซอโนลังเลอยู่สักพัก นางก็ตัดสินใจเดินทางไปที่แคว้นพูยอสักครั้ง

ศึกสงครามยังไม่สงบลง โซซอโนได้เดินทางไปที่แคว้นพูยอในฐานะฑูตของซุยปุนสร้างความตกพระทัย ให้พระเจ้ากึมวาและเทโซยิ่งนัก

โซซอโนกราบทูลพระเจ้ากึมวาถึงเจตจำนงของจูมงว่าจูมงต้องการช่วย เหลือชาวบ้านที่อดอยากจากอัคคีภัยโดยต้องการให้ราชสำนักส่งอาหารและยารักษาโรคให้แก่ผู้ประสบภัย พระเจ้ากึมวาทรงสับสนพระทัยมากไม่คิดว่าจูมงจะทูลเสนอเช่นนี้ พระเจ้ากึมวาทรงขอเวลาใคร่ครวญ แล้วจะทรงให้คำตอบในภายหลังซายงไปพบซองจู จากนั้นก็ไหว้วานให้ซองจูนำห่อผ้ามอบให้ยูฮวา แม้ว่าซองจูลำบากใจแต่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อน ดังนั้นจึงนำห่อผ้าไปมอบให้ยูฮวา

ข่าวคราวที่ยูฮวาและลีจายอหลบหนีจากแคว้นพูยอและโชคร้ายถึงแก่ความตายนั้นได้สร้างความ สะเทือนใจให้จูมงเป็นอันมาก

จูมงหวนนึกถึงเรื่องราวต่างๆของแม่และฮูหยินจนถึงกับน้ำตาร่วง โซซอโนจ้องมองจูมงด้วยความเห็นใจ

พระเจ้ากึมวาทรงตัดสินพระทัยว่าจะฝังศพยูฮวาในสุสานหลวง พระมเหสีทรงกริ้วมากถึงกับหมดสติไป พระนางทรงรับไม่ได้ที่พระเจ้ากึมวาทรงตัดสินพระทัยเช่นนี้ ยอนโบก็ยิ่งเคียดแค้น ถึงกับไปขอเข้าเฝ้าพระเจ้ากึมวา แต่เมื่อยอนโบเห็นพระเจ้ากึมวาทรงมีสีพระพักตร์ไม่สู้ดีนัก ทำให้ยอนโบถึงกับพูดอะไรไม่ออก
จูมงเดินทางไปที่สุสานหลวงสถานที่ฝังศพแม่ของตนโดยไม่คำนึงถึงอันตรายที่อยู่เบื้องหน้า

จูมงประกาศว่าจะเปิดศึกทำสงครามขับไล่กองกำลังฮยอนโทไปให้ได้ จากนั้นจูมงก็วางแผนและตระเตรียมการสำหรับการศึกสงคราม อีกด้านหนึ่งนั้นจูมงก็ฝึกกองกำลังทาโมให้รู้จักการทำศึกแบบจู่โจมและซุ่มโจมตี รวมทั้งการทำศึกรูปแบบต่างๆ ในเวลาเดียวกันจูมงก็ติดต่อกองกำลังต่างๆเพื่อเพิ่มแสนยานุภาพให้กองกำลัง
หลังจากที่เทโซรู้ว่าซุยปุนตระเตรียมการโจมตีฮยอนโทแล้วก็เรียกประชุมขุนนางน้อยใหญ่ทันที ซูลานตกใจมากเมื่อรู้เรื่องนี้ นางจึงส่งคนนำความไปแจ้งที่ฮยอนโท

จูมงเจ็บปวดใจมากเมื่อหวนนึกถึงข้อแลกเปลี่ยนของยอนโบที่ต้องการให้ตนส่งฮูหยินและลูกเป็นตัวประกัน โซซอโน,มารีและพวกปรึกษาหารือกันว่าจะช่วยจูมงได้อย่างไร จูมงตัดสินใจรับข้อเสนอของยอนโบ โดยเชื่อว่าลีจายอและริลลียังมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน

มารีเสนอว่าตนจะเดินทางไปที่เมืองฮยอนโทเพื่อสืบว่าลีจายอและริลลียังมีชีวิตอยู่หรือไม่ นายกองสั่งทหารที่เฝ้าที่คุมขังพาลีจายอและริลลีมาพบตน แต่ทหารกลับรายงานว่าลีจายอและริลลีหลบหนีไปแล้ว

เทโซไม่ฟังคำทัดทานจากที่ประชุมขุนนางแต่อย่างใด เทโซประกาศว่าตนจะนำทหารห้าร้อยไปช่วยเมืองฮยอนโทด้วยตัวเอง พูดึ๊กบูลกำชับแม่ทัพฮึกจีว่าจะต้องคัดเลือกทหารที่มีฝีมือไปเท่านั้น ทั้งยังย้ำต่อไปว่าให้เห็นแก่ความปลอดภัยของเทโซเป็นสำคัญ

จูมงนำกองทัพบุกโจมตีเมืองฮยอนโท ทำให้ทหารจีนไม่มีทางสู้ต้องพ่ายแพ้ยับเยิน ไต้เท้าวังเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดีจึงคิดหลบหนี แต่กลับถูกโออีและบูคูนำกองกำลังทาโมล้อมเอาไว้ ซูลานและพวกถูกจับเป็นเชลย กลายเป็นเชลยศึกของกองกำลังทาโม

เทโซตกใจมากเมื่อได้รับรายงานว่าเมืองฮยอนโทถูกจูมงตีแตก ซูลานไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร เทโซเรียกประชุมปรึกษาหารือวางแผนรับมือ พูดึ๊กบูลทูลถวายฎีกาต่อพระเจ้ากึมวาว่าเมืองฮยอนโทแตกแล้ว พูดึ๊กบูลทูลเสนอให้เพิ่มกำลังสนับสนุน

พระเจ้ากึมวาทรงมีรับสั่งว่าการที่จูมงสามารถขับไล่กองกำลังฮยอนโทไปได้นั้นเป็นลิขิตสวรรค์ ในเวลาเดียวกันพระเจ้ากึมวาก็ทรงใคร่ครวญถึงอนาคตของแคว้นพูยอจะเป็นอย่างไร
จูมงประกาศชัยชนะ สร้างความปิติยินดีแก่พสกนิกรเป็นอันมาก โซซอโนจัดงานเลี้ยงฉลองชัยชนะ เทโซและนาลูซึ่งรอดจากความตายไปได้ต่างพากันเดินทางกลับแคว้นพูยอ พระมเหสีทรงตระหนกเมื่อทรงรู้ว่าจูมงสังหารยางจอนและตีเมืองฮยอนโทแตก

ลีซู,แชยองและพวกแอบพบกันอย่างลับๆ ทั้งสองถกเถียงกันว่าท้ายที่สุดแผ่นดินโกคูรยอจะตกเป็นของใครกันแน่ ทั้งสองตัดสินใจร่วมมือกับซองยาง ซายงและชางโซถามโซซอโนว่าใครจะเป็นพระราชาปกครองโกคูรยอ

ซูลานพบว่าพระเจ้ากึมวาทรงมีปัญหาพระพลานามัย นางจึงสั่งให้หมอหลวงถวายการดูแลพระเจ้ากึมวา แต่ความจริงแล้วนางมีแผนการที่จะวางยาพระเจ้ากึมวา

หลังจากที่ขับไล่กองกำลังฮยอนโทไปแล้ว จูมงก็สถาปนาแคว้นโกคูรยอโดยมีการจัดวางระบบราชการแผ่นดินและกฎหมาย

ซายงซึ่งมีความหวังว่าโซซอโนจะได้เป็นราชินีปกครองแคว้นโกคูรยอนั้นได้เกลี้ยกล่อมยอนทาบอล ให้หยั่งเชิงทุกคนดูว่ามีความคิดเห็นเป็นอย่างไร โออี,มารี,ซามูและพวกจับพิรุธได้ ทุกคนจึงจับตาดูความเคลื่อนไหว

พูดึ๊กบูลรายงานเทโซว่ามีคนวางยาพิษพระเจ้ากึมวา ขอให้เทโซจับตัวคนร้ายให้ได้ เทโซเรียกซูลานมาพบ จากนั้นเทโซก็ฆ่าหมอหลวงต่อหน้าต่อตาซูลาน เทโซยื่นคำขาดกับซูลานว่าถ้าเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกตนจะไม่ปราณี

ลีจายอทำงานที่โรงเตี๊ยม ส่วนริลลีนั้นเสี่ยงอันตรายช่วยพ่อค้าลักลอบขายของเถื่อนโดยนำเงินที่ได้มายังชีพ ลีจายอสังเวชใจที่เพื่อความอยู่รอดแล้วทำให้ริลลีต้องคบหากับพวกทำผิดกฎหมาย

จูมงซึ่งสถาปนาแคว้นโกคูยอขึ้นมาแล้วก็เจริญสัมพันธไมตรีและทำสงครามกับแคว้นข้างเคียง เพื่อขยายอิทธิพลออกไป แม่ทัพใหญ่โออีตีหัวเมืองต่างๆมาได้มากมาย แคว้นโกคูรยอฉลองชัยชนะที่ได้รับ

ผู้นำแคว้นเล็กๆลอบโจมตีแคว้นโกคูรยอ หลังจากที่ผู้นำพ่ายแพ้และถูกจับกุมตัวได้แล้ว ริลลีรู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่จะอยู่ต่อไป

ดังนั้นจึงชวนลีจายอเดินทางหาที่ตั้งหลักปักฐานแห่งใหม่ เพื่อตัดรากถอนโคนผู้ที่แข็งข้อต่อแคว้นโกคูรยอ แม่ทัพใหญ่โออีสั่งทหารให้ตรวจตราอย่างเข้มงวด

วังจาคยองผู้ปกครองมณฑลมณฑลเหลียวตงเดินทางไปที่แคว้นพูยอ โดยเสนอให้แคว้นพูยอร่วมมือกับราชสำนักจีนโจมตีแคว้นโกคูรยอ เทโซและพูดึ๊กบูลปฏิเสธไม่ให้ความร่วมมือ นับตั้งแต่สถาปนาแคว้นโกคูรยอ แคว้นโกคูรยอไม่เคยยกทัพไปรุกรานแคว้นพูยอเลยสักครั้ง

จูมงแห่งแคว้นโกคูรยอนำพาขุนนางทั้งหลายไปร่วมงานสืบทอดบัลลังก์ที่จัดขึ้นที่แคว้นพูยอ นาลูต้องการให้จูมงและคณะติดตามปลดอาวุธ

จูมงปฏิบัติตามความต้องการของนาลูโดยไม่ฟังคำทัดทานจากขุนนางแต่อย่างใด จูมงเข้าเฝ้าพระเจ้ากึมวา จูมงทูลพระเจ้ากึมวาให้ทรงเกลี้ยกล่อมเทโซเจริญสัมพันธไมตรีกับแคว้นโกคูรยอ พระเจ้ากึมวาทรงรับสั่งว่านับแต่นี้เป็นต้นไปพระองค์ทรงไม่สามารถเข้าไปก้าวก่ายการ ตัดสินใจของเทโซได้อีกต่อไปแล้ว ในงานสืบทอดบัลลังก์มีการประลองยุทธ์ ริลลีนึกสนุกขึ้นมาจึงชักชวนฟูลูเข้าร่วมการประลอง

จูมงและพวกพากันเดินทางมาถึงหุบเขาแห่งหนึ่ง ทันใดนั้นเองก็มีคนร้ายซึ่งใช้ผ้าคลุมหน้าบุกเข้าจู่โจมจูมงและพวก จูมงคนน้อยกว่าจึงเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ ฟูลูได้รับบาดเจ็บที่แขน คนร้ายจึงฉวยโอกาสนี้จู่โจมฟูลู ขณะที่ฟูลูกำลังตกอยู่ในอันตรายนั่นเอง ริลลีได้ช่วยชีวิตฟูลูไว้ คนร้ายเห็นว่าทำงานล้มเหลวจึงพากันหลบหนี

โออีและบูคูคาดคั้นเอาความจริงจากคนร้ายที่จับได้ว่าใครเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ครั้งนี้

พระเจ้ากึมวาทรงเสด็จไปหาพระมเหสี พระองค์ทรงรับสั่งกับพระมเหสีว่าพระองค์ตัดสินพระทัยที่จะไปจากวังหลวง แม้ว่าพระมเหสีทรงรั้งพระเจ้ากึมวาไว้ก็ตาม พระเจ้ากึมวาก็ไม่ทรงเปลี่ยนพระทัย พระเจ้ากึมวาทรงเสด็จจากแคว้นพูยอไปท่ามกลางเชื้อพระวงศ์และขุนนางที่ส่งเสด็จ

ริลลีเข้าไปหาจูมง จากนั้นริลลีก็ระบายความอัดอั้นตันใจที่มีใส่จูมง จูมงน้ำตาคลอจับจ้องไปที่ริลลี โดยพูดไม่ออกสักคำ ซามูเห็นเช่นนั้นสุดที่จะทนได้จึงเล่าต้นสายปลายเหตุให้ริลลีฟัง หลังจากที่ริลลีล่วงรู้ความจริงแล้วก็น้ำตาไหลพราก

จูมงได้ยินมาว่าลีจายออยู่ที่แคว้นพูยอ จูมงพร้อมด้วยแม่ทัพซ้ายขวาจึงพากันเดินทางไปที่แคว้นพูยอ โซซอโนรู้ถึงสาเหตุที่จูมงเดินทางไปที่แคว้นพูยอ ลางสังหรณ์บอกโซซอโนว่าต่อไปจะต้องเผชิญกับปัญหาอะไรบ้าง ด้วยเรื่องนี้เองทำให้โซซอโนรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

เกิดเหตุไฟไหม้ขึ้นที่คลังอาวุธ ไฟลุกลามใหญ่โต มูซงสั่งให้ทหารช่วยกันดับไฟ แต่ไฟลุกลามจนยากที่ควบคุมไว้ได้ จูมงรู้เรื่องไฟไหม้คลังอาวุธ ดังนั้นจึงรีบรุดไปที่เกิดเหตุ โออีต้องการบุกเข้าไปช่วยริลลีซึ่งติดอยู่ในคลังอาวุธออกมา แต่กลับถูกจูมงห้ามเอาไว้ สายไปแล้วที่จะช่วยริลลี

จูมงพบว่าราชสำนักจีนส่งคนเข้ามาวางเพลิงคลังอาวุธ จูมงเอาผิดชางโซผู้คุมคลังอาวุธที่หละหลวมปล่อยให้คนร้ายเข้ามาวางเพลิง ไม่เพียงปลดจากตำแหน่งยังสั่งคุมขังชางโซอีกด้วย แชยองขอร้องโซซอโนให้ช่วยชีวิตชางโซลูกชายของนาง แต่นึกไม่ถึงว่ากลับถูกปฏิเสธ

ชางโซถูกคุมขัง แชยองและยางจอนฉวยโอกาสที่จูมงนำพาทหารออกลาดตระเวนนั้นวางแผนกำจัดจูมง โซซอโนรู้เรื่องนี้เข้าจึงพายอนทาบอลและซายงไปขัดขวางแชยอง แชยองและยางจอนถูกเนรเทศไปจากแคว้นโกคูรยอ โซซอโนเสียใจมากเมื่อรู้ว่าฟูลูร่วมมือกับแชยองและพวก เพื่อรักษาชีวิตฟูลูไว้ โซซอโนจึงบอกให้ฟูลูเดินทางลงใต้

พระเจ้ากึมวาทรงถูกคนร้ายจากราชสำนักจีนลอบปลงพระชนม์ หลังจากที่พระเจ้ากึมวาเสด็จถึงแคว้นพูยอแล้วพระองค์ก็ทรงมีรับสั่งให้เทโซร่วมมือกับแคว้น โกคูรยอขับไล่กองทัพจากราชสำนักจีน

แคว้นโกคูรยอและแคว้นพูยอร่วมมือกันขับไล่กองทัพจากราชสำนักจีน โซซอโนตัดสินใจไปจากแคว้นโกคูรยอ.....

จบบริบูรณ์

ที่มา : สถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3 อ.ส.ม.ท.

Create Date : 29 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 29 พฤศจิกายน 2550 16:12:18 น.

0 comments

Counter : 2069 Pageviews.