สมาชิกตัวน้อย

  11 กรกฎาคม 2557 (วันอาสาฬหบูชา) เป็นประวัติการณ์ที่ผมเองคงต้องจำไว้ตลอดชีวิต นั่นคือเป็นวันเกิดลูกสาวของผม (น้องกุ๊งกิ๊ง) ความประทับในบรรยากาสที่ผมอยู่ในห้องผ่าตัดวันนั้น แม้ว่าเวลานี้ที่ผมเขียน blog อยู่ (31-7-14) ยังคงจำ และรู้สึกได้ถึงสิ่งที่ผมเองไม่เคยคิดมาก่อน แม้ว่าผมเองจะรู้อยู่แล้วว่าวันนั้นเป็นวันที่จะทำการผ่าตัด และจะต้องเจอกับสาวน้อยที่รู้จักกันมา 9 เดือน แต่ไม่เคยเจอหน้า แม้ว่าจะคิดว่าต้องรู้สึกตื่นเต้นแน่ๆ แต่ในความเป็นจริงกับสิ่งที่เราคิดนั้นไม่สามารถเทียบกันได้แม้แต่น้อย ความรู้สึกมันดูยิ่งใหญ่กว่าสิ่งที่คิด หรือที่รู้สึกมากมาย มากจนไม่คิดว่ามันเกิดขึ้นได้ขนาดนั้น

ความรู้ที่ได้เพิ่มมาจากการมีลูกสาวครั้งนี้คือ "ตัวเหลือง" ความรู้สึกที่คิดถึงพ่อแม่ตัวเอง ก็เกิดขึ้นเมื่อรู้ว่าลูกเรา "ตัวเหลือง"

 อ๋อ......ตอนเราป่วย พ่อแม่เราคงรู้สึกแบบนี้นี่เอง "ความกังวล" "ความกลุ้ม" "ความเป็นห่วง" และอื่นๆอีกมากมายที่รุมกันเข้ามา แต่ด้วยความที่ผมเองเป็นผู้ชาย ถ้าผมแสดงออกถึงความกังวลที่มากมายอาจจะทำให้ คนที่เป็นแม่ (ภรรยาของผม) กังวลเพิ่มขึ้น ดังนั้นสิ่งที่ผมทำได้นั่นคือน่าจะทำให้ดูเหมือนไม่กังวล และทำให้สิ่งที่เกิดขึ้นคือเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้ทั่วไป

การหาข้อมูล และการรวบรวมข้อมูลเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับตัวเองว่าเหตุการณ์นี้คือเรื่องธรรมดา เวลาที่ผมคุยกับภรรยาเพื่อให้คลายความกังวล ทั้งๆที่ถึงแม้ว่าผมจะมีข้อมูลต่างๆ แต่ความกังวลก็ยังคงอยู่

ท้ายที่สุดทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี เป็นไปตามข้อมู,ที่ทราบมา แต่สิ่งที่ได้มาตอนนี้ คือความรู้สึกที่พึ่งจะได้รับรู้ และต้องเป็นความรู้สึกที่บอกได้เลยว่าคนที่ไม่ได้พบเอง จะไม่มีทางเข้าใจแน่ๆ

Create Date : 31 กรกฎาคม 2557		1 comments
Last Update : 31 กรกฎาคม 2557 14:09:58 น.
Counter : 3862 Pageviews.
Share Tweet