ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า เดี๊ยวมันก็กลับมาทำหน้าที่เช่นทุกวัน
พระจันทร์เสี้ยวใบ เดี๊ยวสักวันก็เต็มดวง

ท่ามกลางบรรยากาศครึกครืน อบอวนไปด้วยแสงสี ผู้คนแต่งกายตามสมัยนิยม ชายหญิงมากมายขยับร่างกายไปตามกระแสที่ที่ปะทะ
มีบ้างที่ฝืน มีบ้างที่ตาม มีบ้างที่พริวไหวเลื่อนไหลอย่างคล่องแคล่ว
แต่ก็เหมือนกันตรงที่ต้องการจะไปสู่จุดหมายที่ตัวตั้ง โดยไม่เคยเหลียวมองสิ่งที่อยู่รอบตัว..

" รำพึงกับความเงียบในวันหนึ่ง
ตั้งพึ่งเพียงเสียงเพลงคอบขับกล่อม
ล้อมท้องฟ้าด้วยดาวพราวจ้องมอง
ความเป็นสองต้องหยุดปักหมุดใจ
.. เหม่อมองไปไกลถึงเส้นขอบฟ้า
จากสายตาทอดยาวดาวเป็นเพื่อน
เกลื่อนความคิดติดความเศร้ามิแชเชือน
เมื่อใดเลื่อนกาลเวลาพาข้ามวัน.. "

ก็อก ! ก็อก !

" ในฉับพลัน ครั้งฟังไปได้ยินเสียง
ผู้มาเยือนด้วยสำเนียงเสียงล่องหน
เจ้าเป็นใครต้องไม่ใช่จากผู้คน
เจ้าความเหงาหน้ามลชอบกลใจ.. "

ฉันนี้ไงคือความเหงาจ้าวว้าเหว่
เธอสนเท่ห์ว่าทำไมฉันปรากฏ
เป็นเพราะว่าเธอเปลี่ยวใจและรันทด
ความเงียบงันผลักดันให้ปรากฏตัว

" ชั่วครู่เดียวกลายเป็นเกลียวความเป็นเพื่อน
เจ้าความเหงาผู้มาเยือนไม่เลือนหาย
จุดรอยยิ้มกับหัวใจที่หลอมละลาย
มีความเหงาอยู่ข้างกายหลายคืนวัน.. "

ฉันความเหงามีคำถามตามสงสัย
ว่าทำไมใครต่อใครรังเกียจฉัน
พยายามผลักใสขับไล่กัน
ทั้งที่ฉันอยู่ตรงนั้นตลอดเวลา
 ไม่เข้าใจหัวใจคนชอบกลนัก
เพียงแค่ทักทายเอ่ยคำฉันเหงา
ทั้งที่ยังไม่รู้จักกันความเป็นเรา
กลับนั่งเศร้ามิให้เหงาเป็นเพื่อนกาย

" ฉันตอบไป ไม่เป็นไรฉันตอนรับ
ไม่กลายกลับความเห็นเรา เหงายิ้มให้
จากวันนั้นฉันก็เพิ่มความสุขใจ
ที่แฝงตัวอยู่ข้างใน ไม่ต้อง.. พูดจา.. "

.
.
.

" กาลเวลาผ่านไปไม่นานนัก
จากที่พักหัวใจ หายเศร้าโศก
ฉันกลับไปคุยกับคนได้ทั้งโลก
และยังโชคดีมีอีกคนที่คบกัน
มีหลายครั้งฉันเฝ้าคิดสิ่งที่ขาด
ทั้งที่วาดฝันได้วันนี้มีความสุข
หมดไปแล้วคืนวันแห่งความทุกข์
แต่สิ่งที่รุกเร้าจิตใจ อะไรกัน? "

.
.
.

" และแล้วในคืนหนึ่งซึ่งดาวพร่าง
ฉันทอดร่างว่างจากงานที่รังสรรค์
เพิ่งวางสายจากใครที่คบกัน
เงยหน้ามองพระจันทร์นั้นสวยงาม
ขณะนั้นมันมีความคิดหนึ่ง
เข้ามาตรึงจนเงียบงันพนันนึกออก
ความทรงจำถึงความเหงาเป็นระรอก
ฉันวิ่งออกไปหา แต่ทว่า.. อยู่หนใด..? "

เป็นเพราะ ฉันเคยมุ่งมั่นจะกำจัดเธอไป เคยพยายามหากิจกรรมทำมากมาย หาเพื่อนคุยเพื่อ หาหนังสืออ่าน หาเพลงฟัง ผลาญเวลาที่มีค่าไป
เพราะฉันคิดว่านาฬิกาจะช่วยได้ ฉันเห็นมันทำหน้าที่ไม่มีบกพร่องเลยซักวัน
ฉันเคยคิดว่าเธอมักจะมาคู่กับความทุกข์ ทั้งๆที่รู้ว่าไม่ควรจับมาคู่กัน ตอนนี้ฉันรู้ว่าเธอก็เป็นเธอ
ฉันรู้เธอไม่เคยไปไหนเลย เธออยู่กับฉันด้วยกันตลอดเวลา
แต่ในวันนี้ฉันตามหาเธอไม่เจอ เธออยู่ไหน ฉันคิดถึงเธอนะ เพื่อนเก่าเจ้าความเหงา

ปล. ความเหงาเป็นเพื่อนเราได้ มันไม่เคยทำร้ายใคร

Create Date : 08 สิงหาคม 2551
Last Update : 8 สิงหาคม 2551 15:10:09 น.		3 comments
Counter : 494 Pageviews.
Share Tweet