เมื่อได้ทำงานร้านพิซซ่า โอกาสการเรียนรู้ที่จะทำพิซซ่าจึงเป็นสิ่งที่ควรคว้าไว้ บวกกับ Pizzaiolo ชื่อ แองเจโล (คนทำพิซซ่า) ใจดี เป็นเพื่อนร่วมงานกันมาหลายปีแล้ว และยินดีที่จะสอนให้ โดยมีค่าตอบแทนเป็นรอยยิ้มและคำขอบคุณ 

เราจะได้หัดทำพิซซ่าก็ต่อเมื่อเลิกงานแล้ว และพิซซ่าที่เราหัดทำก็เป็นอาหารเย็นของเราเองนั้นแหละ ทำผิด ทำเสีย ก็เป็นของเรา ทางร้านไม่ได้ใจดีขนาดให้เราหัดทำโดยใช้แป้งพิซซ่าของทางร้านเล่นๆ  เพราะทุกอย่างคำนวณเป็นค่าใช้จ่ายทั้งหมด ขอเล่าถึงอาหารเย็นของพนักงานจะมี อาหารอิตาเลียนหนึ่งวันสลับกับพิซซ่า อาหารอิตาเลียนส่วนมากจะเป็นพวกเนื้อเป็นส่วนใหญ่สำหรับมื้อเย็น เช่น อกไก่อบซอสมะนาว ไก่อบโรสแมรี่ Cotoletta(ไม่รู้ชื่อภาษาไทย) สเต็กเนื้อ สตูเนื้อ เป็นต้น ส่วนพวกพาสต้าจะเป็นมื้อกลางวัน และวันไหนอาหารพนักงานเป็นพิซซ่า วันนั้นก็เป็นวันฝึกของเรา

แองเจโลสอนการทำแป้งที่เขาเตรียมไว้แล้ว (เป็นก้อนกลมๆ ผ่านการหมักมา 1 คืน) ว่านวดหรือคลึงแบบไหนแป้งจะได้ออกมาบาง หรือแบบไหนจะได้แบบหนา ซึ่งเวลาดูเขาทำเหมือนง่ายมาก แต่เวลาทำเองมันไม่ง่ายเลย แป้งตรงกลางบางเกินและขอบหนา ซึ่งเวลาที่ต้องใช้ไม้ตักเอาใส่เตาอบอาจขาดได้ แต่เราก็ทำได้ ถึงจะไม่สวยเท่าไหร่ แต่สำหรับมือสมัครเล่น แองเจโลบอก "ผ่าน!" และเราก็เป็นศิษย์ที่ดี เชื่อที่ครูพูด 

หลังจากทำแป้งเสร็จ เราก็จะราดซอสมะเขือเทศ ซึ่งทำจากมะเขือเทศเป็นลูกๆ แล้วนำมาปั่น ไม่ใช่ซอสมะเขือเทศขวดที่ไว้กินกับไข่นะ การราดก็ไม่ง่าย มันต้องทาวนไป เอียงกระบวยซ้าย ขวา ไปมา เพื่อให้น้ำมะเขือเทศพอดี ไม่มากไปและน้อยไป ทาให้ทั่วเว้นขอบไว้ และไม่ใช่ถูไปถูมา เพราะแป้งจะเปียกและขาดได้ แล้วจากนั้นก็ใส่ชีสมอสซาเรลล่า โดยหยิบเต็มกำมือ โรยให้ทั่วน้ำซอสมะเขือเทศก็พอแต่ก็ไม่เต็มขอบ ถ้าทำแค่นี้ ก็จะได้พิซซ่า Margherita แต่ถ้าเราอยากได้หน้าอะไรเพิ่มก็ใส่ลงไป ส่วนเราจะใส่ Salamino Piccante หรือที่ไทยและบางประเทศจะเรียกว่า Pepperoni เป็นส่วนใหญ่ พนักงานไม่สามารถกินพิซซ่าได้ทุกหน้า เช่น หน้าทะเล พาร์มาแฮม ปลาแซลมอนรมควัน หรือ เครื่องที่มีราคาแพง ขนาดหน้าธรรมดา โลรี่ (เจ้าของร้าน) ก็คอยเช็คและบ่น ถ้าใส่ให้มากเกินไป บางครั้งเราก็แกล้งพูดว่า วันนี้กินแค่แป้งพิซซ่า มันเป็น แป้งพิซซ่าเปล่าๆ เอาเขาเตาอบ ราดน้ำมันมะกอก และโรยโรสแมรี่หน่อย โรลี่ก็จะตอบว่า "ดีมาก!!" ซึ่งเป็นที่รู้กันว่า เราประชดในความขี้เหนียวของโลรี่ แต่ก็เป็นการพูดแซวแบบขำๆ

หลังจากใส่หน้าพิซซ่าเรียบร้อยแล้ว เราก็จะใช้ไม้ตักพิซซ่า โดยการตักก็ยากเช่นกัน เราต้องให้ไม้ตักเรียบไปกับพื้นโต๊ะ เวลาตักต้องเร็วไม่งั้นพิซซ่าอาจจะเสียรูปและขาดได้ และเวลาเอาพิซซ่าใส่เตาอบจะต้องใส่ไม้ตักในเตาอบแล้วกระชาก(เรียกไม่ถูก)ไม้ตักให้เร็วเช่นกัน หลายต่อหลายครั้ง แม้แต่คนทำพิซซ่าเองก็ทำพิซซ่าเสียรูป ไม่เป็นวงกลม เพราะการใส่พิซซ่าในเตาอบนี่แหละ

พิซซ่าที่ร้านจะใช้เวลา 2 นาที ขึ้นไป แต่ไม่ตายตัว มันขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยต่างๆ เช่น 

หน้าของพิซซ่า ถ้าใส่เครื่องเยอะก็จะสุกช้าหน่อย

แป้ง ถ้าเป็นแป้งชนิด Kamut เป็นแป้งสำหรับคนรักษาสุขภาพ ก็จะสุกช้าเช่นกัน

อุณหภูมิของเตา เตาอบแบบไฟฟ้า หรือ แก๊ส จะควบคุมอุณภูมิง่าย แต่ถ้าเป็นเตาใช้ไม้ฟืนอุณหภูมิจะควบคุมยาก แต่ว่าอบพิซซ่าอร่อยกว่าเตาไฟฟ้าและแก๊ส เพราะจะมีกลิ่นของฟืน ลูกค้าหลายๆ คนจะถามเสมอว่า ที่ร้านใช้ฟืนรึเปล่า ส่วนที่ร้านเรานั้น จะใช้ทั้งฟืนและแก๊สทั้งสองอย่างในเตาเดียวกัน

พอพิซซ่าสุกได้ที่ โดยรู้ได้จากเวลาของเตาจะเตือน บวกกับสังเกตุสีของขอบพิซซ่า เราก็จะใช้ไม้ตัก ตักออกมาใส่จาน พร้อมทาน โดยที่พนักงานจะมีโต๊ะประจำ เป็นโต๊ะหมายเลข 20 ที่จะนั่งทานมื้อเย็นร่วมกัน แต่สำหรับเรา เราจะเอาห่อกลับบ้านไว้ให้ลูกๆ อุ่นกินเล่นตอนเช้า และที่ร้านก็ไม่โอเคที่พนักงานจะใช้กล่องพิซซ่าเท่าไหร่ เพราะถ้าเอากลับหลายคนเป็นประจำ ก็หลายตังค์อยู่ เราจึงใช้วิธี เอาถาดพิซซ่าที่ใช้อบที่บ้าน รองในกล่องก่อนว่างพิซซ่า ทำให้กล่องไม่สกปรก แต่นานๆ ที เราก็เปลี่ยนกล่องถ้าเลอะหน้าพิซซ่า ซึ่งโลรี่ก็ปลื้มมากเพราะประหยัดกล่องพิซซ่าได้หลายกล่องเลย

หลายต่อหลายครั้งที่ ทำพิซซ่าผิด ไม่ว่าจะเป็นเพราะ การรับออเดอร์ผิด ลูกค้าสั่งผิดเอง แองเจโล่ทำผิด หรือพิซซ่าทำออกมาไม่ได้รูป ไม่สวย เราก็จะได้พิซซ่านั้นกลับบ้าน เราเองก็ไม่มีการปฏิเสธให้ที่ร้านเสียน้ำใจ 5555 มันก็ดีกว่าทิ้งเนอะ
 

มาดูการหัดทำพิซซ่าของเราดีกว่า