|
|
|
|
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
บ้านอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี จังหวัดเชียงราย
ครับไปเชียงราย ได้มีโอกาสไปเที่ยว บ้านอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี ครับเสียดายที่ไปหลังห้าโมงเย็นเข้าชมบ้านไม่ได้ครับ ท่านอาจารย์ต้องสอนนักเรียนครับ เลยได้แต่รูปภายนอกมาฝาก ท่านใดไปไม่ควรพลาดนะครับ อยู่ใกล้กับราชภัฏเชียงรายครับ ท่านไม่หวง ถ่ายรูปได้หมดเลยครับ โอกาสหน้าผมจะไปแต่เช้าครับ พิกัดในภาพไม่ตรงนะครับ
Create Date : 02 ธันวาคม 2555 |
Last Update : 2 ธันวาคม 2555 14:01:44 น. |
|
1 comments
|
Counter : 1182 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: Kavanich96 วันที่: 3 ธันวาคม 2555 เวลา:4:13:19 น. |
|
| |
|
สกล |
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หลงทางร้อยหน ดีกว่าหลงคนร้อยใจ.... ที่สุดของหัวใจ คือไปตามใจฝัน ... มันลำบากและไปถึงยากจริงๆ... บางคนได้แต่ฝัน.... แต่ละเลยที่จะกระทำในปัจจุบัน ทำให้ยิ่งนานวันจุดหมายที่เฝ้าฝัน ยิ่งหนีห่าง.... ราวกับไม่เชื่อมั่นในตัวผู้ฝัน.
กระท่อมบนดินสร้างยากกว่าวิมานในอากาศ...
ชีวิตคือความไม่สมบูรณ์..... ไม่ใช่หรือ...
ตัดใยเศร้ากับสิ่งที่ผ่านมา สลัดกังวลต่อสิ่งที่ยังมาไม่ถึง... ใจสงบ สุข สดใส ในปัจจุบันดีกว่า......
มีฝัน มีหวัง มีหนทางเสมอ..
" ในดงเหมยขับด้วยเสียงสกุณา เราร่ำสุราแต่งบทกวี ในดงมนุษย์มากมายวิถี เราใช้ชีวีอยู่เหนือความวุ่ยวาย เฝ้ามองสรรพสิ่งเวียนว่ายดับ ทุกอย่างบรรจบกลับจุดเริ่มต้น ใยแสวงหาอำนาจกำราบคน ทิ้งญาณเฉกเช่นชนผู้บำเพ็ญ ใช้พู่กันเยี่ยงกระบี่ของกวี กวัดแกว่งมุ่งวิถียิ่งใหญ่ หลุดพ้นอัตตาทั่วทั้งใจ ไร้กระบี่ไร้ใจรวมหนึ่งเดียว เราใช้เสียงพิณโบราณกังวานสงบ ดั่งเสียงสวรรค์ครวญครบสยบสิ้น ดุจจะฟื้นตื่นโลกใหม่ให้ใครยิน หากนั่นคือ ผู้ละสิ้น "ความเป็นตน" เราจักยืนอยู่ ณ หน้าผา ที่กาลเวลาไม่หมุนเปลี่ยน เราจักยืนเพื่อรู้เรียน ณ วิถี แห่งสมดล "
|
|
|
|
|
|
|
|
|