สกล Location :  Rss Feed    หลงทางร้อยหน ดีกว่าหลงคนร้อยใจ.... ที่สุดของหัวใจ คือไปตามใจฝัน ... มันลำบากและไปถึงยากจริงๆ... บางคนได้แต่ฝัน.... แต่ละเลยที่จะกระทำในปัจจุบัน ทำให้ยิ่งนานวันจุดหมายที่เฝ้าฝัน ยิ่งหนีห่าง.... ราวกับไม่เชื่อมั่นในตัวผู้ฝัน. กระท่อมบนดินสร้างยากกว่าวิมานในอากาศ... ชีวิตคือความไม่สมบูรณ์..... ไม่ใช่หรือ... ตัดใยเศร้ากับสิ่งที่ผ่านมา สลัดกังวลต่อสิ่งที่ยังมาไม่ถึง... ใจสงบ สุข สดใส ในปัจจุบันดีกว่า...... มีฝัน มีหวัง มีหนทางเสมอ.. " ในดงเหมยขับด้วยเสียงสกุณา เราร่ำสุราแต่งบทกวี ในดงมนุษย์มากมายวิถี เราใช้ชีวีอยู่เหนือความวุ่ยวาย เฝ้ามองสรรพสิ่งเวียนว่ายดับ ทุกอย่างบรรจบกลับจุดเริ่มต้น ใยแสวงหาอำนาจกำราบคน ทิ้งญาณเฉกเช่นชนผู้บำเพ็ญ ใช้พู่กันเยี่ยงกระบี่ของกวี กวัดแกว่งมุ่งวิถียิ่งใหญ่ หลุดพ้นอัตตาทั่วทั้งใจ ไร้กระบี่ไร้ใจรวมหนึ่งเดียว เราใช้เสียงพิณโบราณกังวานสงบ ดั่งเสียงสวรรค์ครวญครบสยบสิ้น ดุจจะฟื้นตื่นโลกใหม่ให้ใครยิน หากนั่นคือ ผู้ละสิ้น "ความเป็นตน" เราจักยืนอยู่ ณ หน้าผา ที่กาลเวลาไม่หมุนเปลี่ยน เราจักยืนเพื่อรู้เรียน ณ วิถี แห่งสมดล "

โต๊ะประจำ Pantip Cafe   PantipMarket