ขอพบในฝัน สุนทราภรณ์ เดอะมิวสิคัล
รอบซ้อมใหญ่
ละครเวทีลำดับที่ 6 ของสุนทราภรณ์ เดอะมิวสิคัล
ใช้ชื่อตอนว่า "ขอพบในฝัน"
เป็นเรื่องของผู้ชายที่ถูกยิงตายกะทันหันในเวลาที่กำลังบอกรักผู้หญิงและสัญญาว่าจะแต่งงานกัน
วิญญาณเลยยังผูกพัน อยากกลับมาทำตามสัญญา
เลยไปเข้าสิงร่างผู้ชายอีกคนนึง ซึ่งก็มีคนรักอยู่แล้ว
สุดท้ายก็แฮปปี้เอนดิ้งตามระเบียบ
เรื่องนี้มีตัวเอกตามคู่ เป็นน้องๆ จากเอเอฟ
ซึ่งเราไม่รู้จักซ้ากกกกกคน
มีที่ดังที่สุดคือ นัททิวไผ่งาม นักร้องหน้าใหม่ ใหม่ชิบหาย ใหม่จนจำเค้าโครงหน้าเดิมไม่ได้เลย
ที่เหลืออีกห้านักแสดงนำ อันนี้ไม่รู้จักเลย มาจากไหนกันวะ อ้อ เอเอฟไง้
คหสต.
ความเห็นส่วนตัว (กรูจะย่อเพื้ออออ)
เรืองบท กับเพลง
อืม พยายามมีเรื่องราว โดยโครงเรื่องมันก็พอไปได้อยู่ แต่พอเอามาเข้ากับบทเพลงแล้ว มันยากที่จะอิน คือเพลงมันไม่เอื้อกับบท บทมันไม่เอื้อกับเพลง ยังไงบอกไม่ถูก
ภาพจำภาพเดียวที่เพลงกับบทกระตุกคนดูได้ คือตอนเพื่อนนางเอกคิดว่านางเอกแย่งแฟนตัวเอง
แล้วร้องเพลง ของของใครของใครก็ห่วง ของใครใครก็ต้องหวง ... อันนั้นน้องเล่นดี ร้องดี เพลงดี สนุกเลย
เพลงขอพบในฝัน เพลงธีมของเรื่อง ตัวเพลงเพราะมาก แต่อยู่ในเรื่องแล้วกลับดรอป อย่างไม่มีเหตุผล แม้จะร้องหลายรอบก็ตาม
ด้วยความที่เป็นงานลำดับที่ 6 เรารู้สึกว่าเพลงที่คัดมา แม่มสุนทราภรณ์แบบแฟนพันธุ์แท้ชัดๆ
เรารู้จักอยู่ประมาณ 5 เพลง เอาที่คุ้นก็เพิ่มให้อีกซัก 2ิ เพลง ที่เหลือไม่แม้แต่เคยได้ยิน
และไม่ได้รู้สึกประทับใจในเพลงที่ไม่เคยฟังด้วย ส่วนใหญ๋เป็นเพลงช้า ดึงอารมณ์ แต่ฟังแล้วไม่อิน เลยรู้สึกเฉยๆ แอบง่วงไปเรื่อยๆ
นักแสดงพยายามดี แต่ทำไมเราว่ามันยังไม่มีแรงดึงดูด สวยหล่ออันนี้ไม่ติดใจ ถ้าเป็นคอนเสิร์ตเราจะบอกว่าร้องดี อินดี แต่ในละครนี่ เราเฉยมากกกกกกก ขนาดมีฉากร้องไห้น้ำตาท่วม กรูยังหาว 555
ละครยาวมาก เลิกเกือบเที่ยงคืน
กว่าจะพักครึ่งนี่ยาวไปประมาณเกือบสองชั่วโมง
ยาวไปว่ะ สำหรับครึ่งแรก
ครึ่งหลังมีเรื่องราวมากขึ้น ซีนตื่นเต้น ซีนอารมณ์ มากองอยู่ในครึ่งหลังทั้งหมด
สนุกไปตามวาระ ฉากไหนร้องเพลงก็มีหาวบ้าง ฉากไหนฉับๆ ก็ถือว่าทำให้ตื่นได้
เอาที่ชอบบ้างนะ เดี๋ยวจะหาว่าใจร้าย
ชอบสุดเป็นพี่ผัดไทยกับน้องกิ๊บกิ้ว คู่หูแม่หมอกับลูกน้อง ที่มีพลังมาก พี่ผัดรั่วและตลกธรรมชาติมาก ๆ ในขณะที่กิ๊บกิ้ว keep คาแรกเตอร์ได้ดีตลอดเรื่อง ออกมาทีไรก็น่าดู เป็นสีสันที่ดี ที่คิดว่าผู้กำกับเอามาเพื่อการดึงอารมณ์สนุก และทำได้ดี เชื่อว่าจะดีขึ้นไปเรื่อยๆ ถ้าแกไม่ลืมบท 55
ที่ชอบอีกฝูงนึงคือ เหล่าตัวร้าย อันประกอบไปด้วย พี่ปิง ฟรุ๊ตตี้ น้องปาล์ม ลูกพ่อปุ๊มนตรี และน้องสต๊อป ที่เล่นเป็นบารมี (มาจากกิ๊กดู๋) สามคนนี้เป็นความต่างที่ลงตัวมาก ส่วนตัวชอบปาล์มเล่นละครเวที เค้าธรรมชาติ และมีจังหวะที่ดีมาก ถ้าเล่นกับมันแล้วไม่แม่น มันขโมยซ๊นยับแน่
น้องสต๊อปเป็นใครมาจากไหนไม่รู้ แต่น่ารัก ชอบเฉยๆ ไม่สนใจเรื่องอืน ชอบกว่าหนุ่มๆ เอเอฟอีก 555
พี่ปิงเล่นดีตามมาตรฐานที่ควรเป็น เป็นตัวร้ายที่ตลกและดูไม่ฉลาด
ทั้งสามตัวร้าย ไม่ได้ร้องเพลงดีมาก แต่ก็เอาตัวรอดได้เพราะไม่ได้คาดหวังให้ร้อง และไม่ร้องได้ก็จะดี เน้นฮาอย่างเดียว
อ้อ เรื่องนี้มีสามสาวเล่าเรื่องกับสามหนุ่มเล่าเรื่อง มาคอยเล่าเรื่องตอนเปลี่ยนฉาก
สามหนุ่มเป็นนักร้องเลือดใหม่สุนทราภรณ์ ร้องเพลงสุนทราภรณ์ได้ดีแน่อยู่แล้ว แต่ไม่ค่อยมีเสน่ห์เลย เฉยมากกกกก
สามสาวเหมือนจะสวย เหมือนจะตลก เหมือนจะมีคาแรกเตอร์สนุกสนาน แต่มันไม่สุด
ส่วนตัวแล้วไม่ชอบเลย คือไม่ขอบให้มีการมาเล่าเรื่องตอนเปลี่ยนฉาก มันตัดอารมณ์และดูไม่สมูท แต่เค้าคงมีเหตุผล อันนี้ไม่ว่าใคร ไม่ชอบเฉยๆ
เมื่อละครจบ ฉากสุดท้ายที่ร้องเพลงดาวล้อมเดือนและเต้นทั้งเวที
ดีมากกกกกกก ทำให้ตื่นได้เลย
ไม่ว่ากลางเรื่องจะหาวแค่ไหน แต่ตอนจบตื่นสนิท คึกคัก คักคึก
ทุกคนเต้นได้พร้อมเพรียง อย่างคนผ่านการฝึกฝนมานาน
พี่ฟ้าถึงกับชมไม่ขาดปากว่า ฉากสุดท้ายนี่ดีจริงๆ (มันแปลว่าที่ผ่านมาทั้งหมด คือแย่ เหรอ อืม คงไม่ใช่ คงไม่ใช่
)
ถ้าให้คะแนนเทียบกับสุนทราภรณ์ เดอะมิวสิคัล ครั้งก่อนๆ คิดว่าครั้งนี้น่าจะได้ซัก 7 จาก 10
แต่อย่าได้ริไปเทียบกับโหมโรง และหิ่งห้อยนะ มันคนละสเกลกัน (ไม่ใช่คนละชั้นกันใช่มะ)
อ้อ ดูเรื่องนี้นึกถึงละครถาปัด อย่างบอกไม่ถูก
ฉากบางฉากนี่เหมือนกันยังกะแกะ แต่ก็โอเค สำหรับเอมเธียเตอร์น่ะ
ต้องไปดูอีกวันที่ 22 ก.ค.
หวังว่าจะปรับอะไรบางอย่างบ้าง
หวังว่าจะสนุกกระชับมากขึ้น
หวังว่าจะไม่ง่วง
หวังว่าจะมีเรื่องต่อไป
ยังไงก็จะติดตาม เพราะเราต้อง support my family ปานเอี่ยม ของเราตลอดไป ไชโย