เอาอีกแระ ก็เหมือนเดิม
ไม่เคยเข็ดหลาบ ไม่รู้จักจำเลยนะ เจอหล่อๆ หน่อย พูดเพราะๆ ปากหวานๆ ก็เชื่อเค้าละ ชอบจิง จิ๊ง ชายเจ้าชู้หน้าหม้อ ไมกูต้องเจอแต่ชาย ตอหลดตอแหลวะ รู้ว่าตอแหล แต่เชื่อเค้า ก็มันเนียนนี่หว่า พาไปเจอเพื่อน เอาใจใส่นั่น นู่น นี่ ดูทำเหมือนรักกู ชอบอะไรคล้ายๆ กัน บ้าเกาหลี พอกันอีก "ผมไม่ได้หัวเราะ แบบนี้นานละ" "คุณทำให้ผมยิ้มได้" นี่แค่ตัวอย่างประโยคหวานๆ ที่มันสตอใส่ คุยกันรู้เรื่องสุดๆ มีส่งเพลงให้ หอกหัก ให้เพลง Winter Love Song กูงี้ กูก็บ้าจี้ You're my Miracle ให้ตอบกลับไป คุยกันเช้าทุกวัน พูดอีกว่าเราเข้ากันได้ดีมาก เนียนมากไอ้สัด กูนี่เชื่อสุดชีวิตหูยย สารพัด ที่จะพ่น พล่าม พรรณนา โทรหาเช้าเย็น กูหายไปวันนึงมีการโทรมาต่อว่า กู ว่าทำไมไม่โทรไป รู้ไหมว่ามันมีเรื่อง ก็เมิงไม่โทรมาหากูจะรู้ได้ไง ไปเที่ยวสนุก มีเรื่อง อะไร ยังไง จะรู้ไหม แต่กว่าจะรู้ตัวเกือบกลับไม่ทันพอรู้ตัวแล้วกูก็ไม่เล้าหรือละ ไม่โทร ไม่ทักใน MSN ช่างหัวแม่ง แต่ด้วยความข้องใจ ไมมึงต้องทำกะกูแบบนี้วะ หลอกให้กูดีใจว่ามีชายหน้าโง่ มาตกลงปลงใจเป็นแฟนด้วย ถามไปตรงๆ ได้คำตอบมาว่า "ผมรักครอบครัวผม ผมรักสังคมที่ผมมีอยู่มากๆ ผมเชื่อเพื่อน เพื่อนผมไม่โอเคคุณ เค้าบอกว่าคุณดูแปลกๆ (อีเหี้ย กูแปลกยังไงวะ กูมี สามขา ห้ามือหรือไงวะ) เพื่อนกลุ่มนี้ ผมคบมา เป็นสิบปี ตั้งแต่เด็กๆ ผมไม่ชอบคบใคร ใหม่ๆ (อ้าว ไอหน้าหนัง ไม ไม่บอกแต่แรกค๊า) ผมรักครอบครัว ผมรักน้องสาวผมมาก ผมเคยแม้กระทั่งเลิกกับแฟนเพราะแม่ขอร้อง ผมไม่ใช่คนดีอะไร อย่ามาคบผมเลย ก่อนหน้านี้ ถามไรก็ไม่ค่อยบอก บอกแต่ว่า คบไปเด่วก็รู้เอง แล้วจู่ๆ ก็บอกแบบนี้ เออๆ กูทำใจวะ ว่ากูเป็นอีควาย ไม่ทันมึง แม่งเจ็บใจชิหาย สุดท้ายมึงก็ไม่พูดตรงๆ ว่าเพราะอะไร ทำไม แต่กูยังพอคิดจับประเด็นได้ ว่าเพราะมึงต้องการคนที่เท่าเทียมกะมึง รวย สวย เก่ง นามสกุลดัง ช่ายสิ เพื่อนๆ มึงไฮโซทั้งนั้น กูไปด้วยนี่ ตัวเท่ามด ลีบเล็ก ยืนอยู่ตรงนั้น พูดมาตรงๆ เลยสิว่า " กูไม่เอามึงอีฝน " ทำไมไม่ตะโกนใส่หน้ากูตรงๆ ซะ ก็หมดเรื่อง พล่าม มา บลาๆๆๆๆ ทำไมให้มันยืดยาว เปลืองน้ำลายว่ะ มาคิดๆ ละ ไอหอก หลอกกู เชื่อไปแล้วด้วยทีแรกทำไงดี เออช่างแม่งไม่เสียใจ ไม่ร้องไห้ ไม่ใจ มันไม่ใช่พ่อกู ลบเบอร์ ลบเมล เลิกติดต่อ ไอ้หมีควายเจอกันกูไม่รู้จักมัน กูแค้นฝังหุ่นนะเว้ย สาปส่ง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
