ขำไม่ออก
ประสบการณ์แย่ๆ กับคนแก่บนรถเมล์ (ต่อ)เรื่องที่ 1. เมื่อวานตอนเย็นค่ะ นั่งรถเมล์ สาย 8 จะไปลงคลองถม พอถึงป้ายกำลังจะลง มีคุณยายแก่มากก ยืนอยู่หน้าเราด้วยความเป็นห่วงอย่างที่สุ้ดดดดด เราจับแขนยายไว้ประคองอย่างดี (เพราะสาย 8 เป็นสุดยอดแห่งรถซิ่งใครๆก้อรู้ดี ขนาดเราเองยังต้องระวังมาก) และแล้วยายก้อสบัดแขนออกจากเราอย่างแรง และพูดว่า " นี่!!!อย่าจับสิ ฉันลงไม่ถนัด ถ้าตกรถไปจะว่างัยเนี่ย) คนข้างๆ มอง เพราะเห็นใจเรา หรือ ว่าเราก้อไม่รู้ เฮ้อ!! ทำดีไม่ได้ดีอีก กำจิงๆๆ เราผิดเองแหล่ะที่ไปจับเขาไว้ แต่กระเป๋ารถเมล์เขาปลอบใจเรานะ "อย่างนี้แหละ เจอยายแกทุกวัน ทั้งตอนขึ้นตอนลงไม่มีใครกล้าช่วยพยุงแกหรอก ถ้าคนไม่รู้ช่วยแกแล้วก้อโดนว่าอย่างนี้แหล่ะ เจอทุกวัน" อ้อออ อย่างนี้นี่เอง เนอะเรื่องที่ 2. เมื่อเช้าค่ะ หนีคนแก่แต่ดันไปเจอคนบ้า ถึงว่าสิ ปกติรถมันแน่นมากขึ้นตรงตลาดบางขุนศรีต้องได้ยืนสิ แต่ไมเช้านี้เก้าอี้มันว่างอยู่ที่นึงทั้งๆ คนก็ยืนกันเยอะนะ เสร็จโจนเรารีบนั่งเลย ให้ตายสิ เค้าคุยอะไรวะ เดี๋ยวร้องเพลง เดี๋ยวหัวเราะ อ้าว ร้องไห้ด้วย เค้าคงกำลังทะเลาะกะใครทางโทรศัพท์อยู่แน่เลยเห็นเอามือกุมหูไว้ข้างนึง พอเขาหันมาทางเรา อ้าวเขาไม่ได้คุยโทรศัพท์อ่ะ แต่พูดคนเดียว (อืมมม เริ่มเข้าใจล่ะว่าทำไมเราได้นั่ง) สักครู่ ครู้ดดด ครี้ดดด รถติดไฟแดงตรงแยกพาต้า เสียงเหมือนส้นรองเท้าไถลกับพื้นเวลารถเบรค เอ๊ะ!! แล้วกลิ่นอะไรล่ะ หรือกลิ่นผ้าเบรค ทุกคนเริ่มหันซ้ายหันขวา และแล้วเจ้าของเสียงที่นั่งคุยคนเดียวก้อเริ่มขยับก้นขยับกระเป๋า และก้อนั่งร้องเพลงต่อ ตูว่าแล้วเชียว ป้าแกปล่อยก๊าซออกมาซะงั้น แล้วคนอื่นๆ จะคิดว่าเรารึเปล่าล่ะเนี่ย (จะทำตัวทำหน้ายังไงล่ะ นิโคลเอ๊ย) ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำงัยดีคะ เฮ้อ แต่ละวันไม่ซ้ำกันเล้ยยยยmv จุดอ่อนของฉันอยู่ที่หัวใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
