See Angkor And Die2

กลับมาต่อกันจ้ะกะการไปชมความงามแห่งกัมพูชา เช้าวันที่2ไกลด์นัดแนะลูกทัวร์ว่าใครจะไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่นครวัดบ้างแม้ๆๆๆ วัยรุ่นอย่างพวกเรา...ไม่ตื่น ก็เล่นนัดตี4-5ใครจะไปตื่น นอนกันเต็มที่ตื่นมาอีกทีก็7โมงเค้าไปกันหมดมีอยู่3คน นอนกันไม่รู้เรื่องเลย ไปแอบดูรูปกล้องชาวบ้าน เฮ้อๆๆสวยจัง พี่แขกแอบแซวว่าทำไมพวกคุณไม่ไป พอบอกว่านอน เจอแขกส่ายหัวคุณรู้มั้ย นอนอะกลับไปนอนที่บ้านก็ได้แต่มาถึงนี้แล้วทำไมไม่ไปดู อ้าวเวรตรูโดนแขกด่า (แต่ก็เรื่องจริง) หลังอาหารเช้าที่โรงแรมเราก็เริ่มเที่ยวกันเลย
วันนี้มีไกลด์ท้องถิ่นอีกคน ลืมเล่าไปคนที่มารับเราวันแรกนะสุดยอดดด คือว่าฟังท่านพูดไม่รู้เรื่องเลย มุขก็ขำมากกก ขำตรงที่ไม่ขำแล้วฟังไม่รู้เรื่องเนี่ยะหละ วันนี้ไกลด์ชื่อมอม พูดไทยชัดเจนมาก เล่าเรื่องน่ารู้ให้เราฟังเยอะเลยแถมด้วยประสบการณ์ต่างๆที่มอมได้พบปะผู้ใหญ่สำคัญๆของบ้านเราด้วย นอกเรื่องซะไกล เล่าต่อดีกว่า
นั่งรถมาไม่นานเราก็ถึงปราสาทบันทายศรี เป็นปราสาทขนาดเล็กแต่หินที่สร้างมีสีเป็นสีชมพู กับความละเอียดอ่อน ลายละเอียด ต่างๆของงานแกะสลักก็สวยงามมาก เราเดินชมความงามของปราสาทแห่งนี้ประมาณชม.กว่า
ก็ไปต่อกันที่ปราสาทตาพรม พูดชื่ออาจไม่คุ้นแต่ถ้าบอกว่าเป็นฉากในละครเรื่อง ตู้มหลายเด้อ!!ของแม่โจลี่ คงคุ้นตากันขึ้นมา ปราสาทมีขนาดใหญ่แต่ถูกต้นไม้ที่ขึ้นมาปกคลุมจนทำให้พังไปเยอะ สาเหตุที่ต้นไม่สามารถขึ้นปกคลุมได้ก็เกิดจากนกบินเอาเมล็ดพืชมาถึงไว้ที่ส่วนบนของปราสาทและด้วยความสามารถของต้นไม้ชนิดนี้คือไม่ต้องอาศัยดินในการเจริญเติบโตใช้เพียงความชื้นก็โตได้แล้ว ทำให้ปราสาทแห่งนี้เต็มไปด้วยต้นไม้มากมาย ตอนแรกก็ตื่นตากันถ่ายกันใหญ่ซักพักเออเริ่มเยอะแฮะ มีแต่ต้นไม้ *** มีจุดไฮไลท์ที่นี้ด้วยคือรูปปั้นนางอัปสราที่ถูกรากต้นไม้ปกคลุมจนโผล่หน้ามาแค่นิดเดียว เราแยงกันมุงๆใหญ่เลย 55ตลกดีไทยมุง มุงไปถึงเขมรเลย *** ที่ต่อไปคือปราสาทบายน เป็นปราสาทขนาดใหญ่พอสมควรแต่จุดเด่นของที่นี้เลยก็คือรูปแกะสลัก พระโพธิสัตย์อวโลกิเตศวร ที่ปรากฎบนยอดปราสาททั้ง4ทิศ รวมๆแล้วมีร้อยกว่าหน้า พวกเราสนุกสนานกะการถ่ายรูปกับใบหน้ารอยยิ้มแห่งบายนกันใหญ่ มีภาพแกะสลักเรื่องราวเกี่ยวกับการออกสู้รบ แสดงถึงวิธีชีวิตของชาวกัมพูชาสมัยก่อนอยู่มากมายหลายผนัง อลังมากๆชอบมากๆ และแล้วก็ถึงจุดไฮไลท์ทั้งหมดของทริปคืออออ นครวัด นั้นเอง นักท่องเที่ยวเยอะมากๆๆๆ ถ่ายรูปมาก็ติดแต่คน ทั้งเขมรทั้งเทศเยอะแยะไปหมด เมื่อเราเดินไปถึงส่วนกลางของปราสาทก็พบกับเรื่องราวภาพแกะสลักหหินบนผนังรอบๆระเบียงซึ้งมีเรื่องราวต่างมากมาย ไกลด์มอมเล่าเรื่องราวของภาพที่น่าสนใจให้เราได้ฟังเพื่อเป็นความรู้ด้วยสนุกดี มีแอบแว้บไปหาโลเคชั่นถ่ายภาพอยู่บ่อยๆด้วยเรื่องตลกของการมาเที่ยวคือถ้าใครเริ่มหามุมที่คิดว่าถ่ายรูปสวยออกมาได้หลังจากนั้นจะมีคนมาต่อแถวมุมเดียวกับคุณอีกเป็น10 เรียกว่ารับบัตรคิวกันเลย5555
ต่อไปเราก็เดินต่อไปยังปรางค์ประธาน ซึ่งมีทางขึ้นที่สุดยอดดดดดดดดดดดด ไม่ได้เว่อร์แต่จะบอกว่าบรรได้หินตื่นๆขอบมนๆพร้อมให้ไหลลงมาอย่างง่ายๆแถมด้วยความชันขนาด85องศา(เรื่องจริง) ปืนขึ้นไปเสร็จมองลงมา เฮ้อตรูจะเป็นลม เหมือนมีแรงดึงดูดให้พร้อมปลิวลงไปง่ายๆเลย ไกลด์เล่าให้ฟังว่ามีคนต่างชาติตกลงมาตายบ่อยๆ ข้างบนไม่ใหญ่มากมีพระอยู่ด้านบน แต่ที่สร้างความอึ้งให้พวกเราคือ แถวต่อทางลงคนยาวมากต่อกันวนไป3รอบ ยังกะตอนรอเข้าชมวาติกันเลย บันไดก็มีหลายทางแต่ทางที่มีราวจับนะมีแค่ทางเดียว เราก็คิดเลย ราวจับต้องมั่นคงดูดี ปลอดภัย แต่ๆๆๆ มันกลับเป็นแค่ราวเล็กๆบางเบาพริ้วไหว ไม่มั่นคงอย่างแรง ไม่น่าเรียกว่าราวบันไดนะ ใหญ่กว่าเส้นลวดนิดเดียว แม่เจ้า!! ให้ฉันยิมนาสติกลงไปง่ายกว่าใหม่ แถมยืนต่อแถวมาเกือบชม.เจอเขมรแซงอีกเซ็งเลย แต่ที่น่าสงสารอะ ญี่ปุ่นข้างหลังเราเพราะประเทศเค้านะมีระเบียบวินัยเคร่งครัด คงไม่ชินกับการแซงคิวแบบนี้ ไม่แต่ทำเสียงเฮ้อๆๆ ตอนลงก็เออไม่น่ากลัวแหะ อุตส่าห์ตื่นเต้น ลงมาถึงข้างล่าง มอมพยายามหลอกล้อให้พวกเราไปดู อัปสรานู๊ด ซึ้งบริเวณนั้นเค้าปิดไม่ให้เข้าแต่ชาวคณะเราก็สนใจกันใหญ่ พร้อมกับส่งหน่วยกล้าตายไปถ่ายรูปมา แล้วก็ได้ภาพไขข้อสงสัยกันได้เธอไม่ได้เสื้อผ้าแต่ก็มีผ้าบางๆซีทรูให้พอเซ็กซี่ นิดหน่อย555 อยากจะรู้ถ้าบอกว่าตรงนั้นยังมีระเบิดฝังอยู่จะลงทุนไปดูอัปสรานู๊ดกันอยู่มั้ย เฮ้อคนไทย ทะลึ่งจริงๆ กว่าพวกเราจะปืนลงมาก็เกือบเย็นแล้ว ตอนแรกคิดว่าจะได้ไปดูพระอาทิตย์ตกที่พนมบาเค็งกันต่อแต่ดูเวลาแล้วคงไปไม่ทัน พระอาทิตย์ท่านคงไม่รอเรา เลยอดไป
ไปช๊อปปิ้งกันต่อนิดหน่อยที่ตลาด ของที่นี้คิดราคาเป็นดอลล์นะฮะ ถ้าใช้เงินบาทก็ได้แต่อาจถูกฟันเล็กน้อย เหมือนข้าพเจ้า มะอยากเล่าเลยเรื่องมันเศร้า ก็ด้วยความอยากได้กระเป๋าคาดเอว แบบใบใหญ่หน่อยใส่กล้องได้ ก็เจอถูกใจ เจ้เจ้าของร้านบอก8ดอลล์ ด้วยความงกก็ตกลงกะเพื่อนเอา2ใบ สรุปของเราเหลือ5.5 ดอลล์ เป็นสีดำ-แดง แต่อยากได้สีเทา-ดำ มากก่า ซื้อเสร็จเรียบร้อบ เอะ!!มีอีกร้านติดกัน เฮ้ยๆๆๆมีสี เทา-ดำ ด้วยลองถามราคาดูเล่นๆดิ ว้ากส์ๆๆ5 ดอลล์ยังไม่ต่อ อีเจ้าเมื่อกี้ต่อแทบตายชักดิ้นกลางร้าน ร้านนี้มีสีเทาแถมถูกกว่าโดยยังไม่ต่อ โอ้วใครเอาเขามาต่อที่หัวฉันเนี่ยะ (มอ มอ) ด้วยความอยากได้สีเทา ลอยขอแลกกับร้านข้างๆ ไม่ยอมเหรอออ เอาเลยฉันลงทุนให้1ดอลล์ เพื่อแลกกะสีเทา ตอนแรกก็ไม่ยอมแต่เราอ้อนสุดฤทธิ์ เลยได้มาแลกกะค่าโง่1ดอลล์ (เรียกว่าค่าซื้อความพอใจจะดูดีมีสกุลก่านะ)55555 แล้วก็หมดไปอีก1วัน
พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า เพราะกว่าจะดิสโก้ไปถึงปรอยเปรตคงบ่ายพอดี ระหว่างทางเห็นประเพณีการเล่นน้ำของชามเขมรด้วย บ้านเราเล่นใส่ปืนแรงดันสูงว่าเจ็บแล้ว ขอโทษครับมาเจอที่นี้ ใส่ถุงพลาสติกแล้วปาใส่กันฮะ นอกจากจะได้ความซะใจในการปาใส่หัวชาวบ้านแล้ว ยังได้ขยะๆๆๆๆ มันคือถนนสายถุงพลาสติก เพราะถนนจะเต็มไปด้วยถุงๆๆและถุง
แล้วเราก็ดิสโก้มาถึงด่านปรอยเปรต มีเรื่องน่าใจหายใจคว่ำอยู่นิดหน่อยก็ระหว่างทางแอร์ดับไปตั้งหลายรอบจะเป็นลมแค่ปิดหน้าต่างเปิดแอร์ ฝุ่นก็บานตะไท แอร์เสียต้องเปิดหน้าต่าง โอ้ยยย ให้ลงไปเดินเท้าเลยจะดีกว่ามั้ย นาดมีที่ปิดปากแต่ฝุ่นก็เเต็มคอเต็มปอด รู้สึกป่วยเลยดีที่มาดับตอนใกล้ถึงแล้ว ข้ามด่านเสร็จเราก้แวะช๊อปกันต่อที่โรงเกลือ ที่เขมรว่าร้อนแล้วแต่ฝั่งไทยโคตรร้อนกว่าหลายเท่า ของก้ไม่มีไรน่าสนใจพวกของก๊อบเกรดห่วยๆ จะเดินก็คงไม่ไหวจะขี่จักรยานก้ไม่เป็น อิอิ อาศัยเพื่อนหยก ซะเลยเกรงใจเพื่อนอะ แต่ท่านหยกสามารถ แดดก็ร้อนยังจะต้องมาปั่นจักรยานให้อีอ้วนนี้อีก55 (หวังว่าเพื่อนคงไม่ได้คิดแบบนี้) ตากแดดเดินรอชาวบ้านซื้อของอยู่นานก็ไม่ได้อะไรเลย แถมโดนรุมสาดน้ำอีก เออก็เย็นนะแต่ตรูไม่สบายอยู่ อาจตายได้ มึนๆจนถึงเวลานัดก็ได้เวลาขึ้นรถกลับกรุง นอนตลอดทางตามเคยก็เค้าไม่จบายนิ
**สรุปทริปนี้ โหด มันส์ ฮา แล้วฉันไปดูอังกอร์มาแล้วจะต้องรีบตายมั้ยเนี่ยะ555

 

Create Date : 28 มิถุนายน 2550		8 comments
Last Update : 28 มิถุนายน 2550 13:56:36 น.
Counter : 2805 Pageviews.
Share Tweet