จากพจนานุกรมราชบัณฑิตยสถานบ้าหอบฟาง หมายถึง...บ้าสมบัติ เห็นอะไรๆ เป็นของมีค่าจะเอาทั้งนั้นอาการที่หอบหิ้วสิ่งของพะรุงพะรังเอ...แล้วอย่างฉันนี่เข้าข่ายนี้หรือเปล่านะ?........โตเกียวอากาศเย็นลงทุกวันฤดูหนาวที่แท้จริงของโตเกียวกำลังใกล้เข้ามาทุกทีเวลาฉันออกไปไหนฉันเริ่มต้องใส่เสื้อโค้ทและพันผ้าพันคอส่วนถุงมือนั้นยังไม่ใช้ค่ะ...ไม่ใช่ยังหนาวไม่พอแต่เพราะเมื่อฤดูใบไม้ผลิที่ผ่านมาโน้นฉันเอาถุงมือไปเก็บไว้ที่ไหนไม่รู้หาไม่เจอง่ะค่ะ ในใจก็ภาวนาให้มันโผล่ออกมาซะทีตอนนี้ยังพอทนค่ะเวลาออกข้างนอกใช้มือล้วงกระเป๋าเสื้อไปก่อนก็พออุ่นใช้ได้.....มีใครเหมือนฉันบ้างมั้ยคะมือล้วงไปในกระเป๋าเสื้อโค้ท(หรือกระเป๋ากางเกง)ตัวเองทีไรเป็นต้องเจอขยะต่างๆในนั้นทุกทีวันไหนที่เป็นหวัดขี้มูกไหลวันนั้นจะมีทิชชู่เหี่ยวๆขยุกๆอยู่วันไหนที่ซื้อของเยอะหน่อยวันนั้นจะมีแผ่นใบเสร็จยับๆขยุ้มๆไว้บางทีต้องจ่ายตังค์แล้วมือควานหาเศษเหรียญในกระเป๋าเศษขยะตกหล่นมาให้อับอายก็หลายที เอิ๊กๆ...ที่ฉันจะชวนคุยวันนี้ก็เรื่องขยะในกระเป๋าเสื้อนี่แหละค่ะเป็นเพราะมีสิ่งที่อยากเขียนถึงคือเมื่อหลายวันมาแล้วที่ฉันเอามือล้วงในกระเป๋าแล้วเจอกับขยะที่ไม่ใช่ขยะแต่มันเป็นของมีค่าของฉันน่ะค่ะออกจากบ้านเอามือล้วงกระเป๋าหลบหนาวทีไรพอมือสัมผัสเจ้านี่ใจก็นึกทุกทีไปว่ากลับบ้านอย่าลืมเอาออกจากกระเป๋านะเฟ้ยแต่พอถึงบ้านทีไรเอาเสื้อแขวนแล้วก็ลืมไปเลยทุกทีทุกวั้นทุกวันที่เวลาที่ต้องเอามือล้วงกระเป๋าก็จะคิดวนซ้ำซากแบบนี้วันนี้ได้ฤกษ์เอาเจ้าสิ่งนี้ออกจากกระเป๋าแล้วค่ะเพราะเพิ่งนึกออกตะกี้ว่าจะเอามันออกมาซะทีเนี่ยอะค่ะไหนดูจิ๊มีอะไรบ้างใบเสร็จตั้งกะตอนที่ไปเกียวโตโน่นกระดาษห่อหมากฝรั่งแล้วก็ลูกdonguri ๔ ลูกค่ะ(ภาษาอังกฤษเรียกว่า acorn ภาษาไทยเรียกอะไรคะ?)(ยังดีช่วงนี้ขี้มูกไม่ไหลค่ะ ไม่งั้นคงมีทิชชู่แห้งๆแข็งๆอยู่ด้วย เอิ๊กๆ)ใช่แล้ว...นี่เป็นลูกdonguriที่ฉันชอบเก็บมากเลยเพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ในกระเป๋าเสื้อของฉันจะมีเจ้าลูกนี่สถิตย์อยู่เป็นครั้งคราวแต่ไม่ใช่ว่า พอเป็นdonguriแล้วจะเก็บดะนะคะที่เก็บมาเป็นลูกที่สมบูรณ์คือมีหมวกอยู่ครบอะค่ะปกติลูกdonguriที่ร่วงๆมักจะเหลือแค่ตัวลูกไม่มีตรงหมวกแบบนั้นไม่เอาค่ะที่อยู่ในกระเป๋านี่ก็เป็นdonguriที่เก็บๆเวลาเจอระหว่างทางน่ะค่ะหลายวันที่ผ่านมานี่...เวลาฉันเอามือล้วงกระเป๋าแล้วมือไปคลำเจอลูกdonguriที่เก็บมาเหล่านี้ทีไรฉันจะสยองนิดๆด้วยความกลัวว่าจะทำหมวกของมันหลุดน่ะค่ะไหนๆก็ไหนๆวันนี้เลยขอจัดฉากถ่ายรูปสมบัติตัวเองซะเลยอะไรนะคะ?อ๋อ ทำไมต้องเก็บของพวกนี้มาอะเหรอคะเอ่อ...นั่นสิ ...ก็มันชอบอะค่ะอธิบายไม่ถูกเหมือนกันเห็นทีไรเป็นต้องเก็บมาซะทุกทีนอกจากนี้ก็เป็นพวกลูกสน ใบไม้ต่างๆ ก้อนหิน เศษแก้วริมทะเล ฯลฯสวยดีอะค่ะ แล้วก็ดีจังตังค์อยู่ครบด้วยสิแต่ด่าหลิงเขาเปรยๆนะคะเนี่ยว่า"ถ้าขยันเก็บกันมากกว่านี้ พวกกระรอกเอยอะไรเอย คงผอมลงเนาะ"อ้อๆๆ..แซวเอ๋อ..แซวเอ๋อ จำไว้เลย ฮึ่มๆๆจนถึงบันทัดนี้...สรุปว่าฉันไม่ได้หอบฟางหรอกนะคะใช่มั้ยคะใช่มั้ยคะแค่นางเอ๊กนางเอกรักเด็ก สายลม แสงแดด และธรรมชาติแค่นั้นเอ๊งงง
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงหัวโตคนนึง....เป็นเรื่องน่าดีใจสำหรับทุกเช้าที่ตื่นมาพบว่าตัวเองยังมีลมหายใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
