BlogGang.com : : วธู : บนบ่าของคุณมีแมลงปอมั้ย

<<

มิถุนายน 2550

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30

15 มิถุนายน 2550

บนบ่าของคุณมีแมลงปอมั้ย

บนบ่าของคุณมีแมลงปอมั้ย

มีเมืองเล็กๆ ที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมาก ทุกวันพวกเขาจะพากันไป ดู ชม พระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด และไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาดตอนโพล้เพล้ ทุกคนที่เคยพวกเขาพบเจอจะมองด้วยสายตาอิจฉาในความรักของคนคู่นี้เสมอ..

แต่แล้ววันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอนอนเงียบๆ อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นคืนมา ตอนกลางวัน ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ ทั้งๆ ที่เธอไม่ตอบสนองใดๆ เลย

ตกกลางคืน ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง ไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว ผ่านไป 1 เดือน หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวขึ้นทุกวัน แต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอไม่หยุด

แต่แล้ววันหนึ่ง พระผู้เจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่ม
และตกลงที่จะ(ประทาน)พรให้แก่เข า พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชายหนุ่มว่า

“เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ด้วยชีวิตของเจ้าไหม”

ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า

“ ผมยอมครับ”

พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า

“งั้นดีฉันจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา แต่เจ้าต้องแลกกับการกลายเป็นแมลงปอเป็นเวลา 3 ปี เจ้าจะตกลงยอมไหม”

ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น แต่ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม

“ผมยอมครับ”

ฟ้าสางแล้ว ชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอสวยงามตัวหนึ่ง เขาบอกลาพระผู้เป็นเจ้าแล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาล หญิงสาวฟื้นขึ้นมาแล้วจริงๆ มีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้างๆ เธอ คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่ง แต่ช่าเสียดายที่เขาไม่สามารถที่จะได้ยิน..

หลายวันผ่านไป หญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย เธอออกตระเวนหาข่าวคราวของชายหนุ่ม แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน หญิงสาวยังไม่ละความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ

ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของเจ้าแมลงปอได้(แต่)บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง (ทว่า)เขาไม่สามารถที่ส่งเสียง ไม่สามารถโอบกอด(เธอ) เขาทำได้แค่เพียงเฝ้ามองดูหญิงสาวไม่ให้คลาดสายตาเท่านั้น

ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่ เจ้าแมลงปอจำต้องจากที่นี่ไปแล้ว นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาว อยากใช้ปากเล็กๆ จูบที่หน้าผาก แต่อย่างไรก็ดีร่างเล็กบอบบางในคราบของแมลงปอ ก็ไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากหญิงสาวได้

แค่พริบตา ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน เจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาหาคนรักของเขา เพื่อจะพบว่าร่างอันคุ้นตานั้น บัดนี้ได้ยืนเคียงคู่อยู่กับชายรูปร่างสันทัดคนหนึ่ง ภาพๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศเลยทีเดียว

ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารัก และ ใจดี คนนั้น และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น แน่นอนพวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาวที่สดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก

หลังจากนั้นไม่กี่วัน แมลงปอเห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้นพาคนรักของตนไปชายทะเลเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น พลบค่ำก็อยู่(ที่)ชายหาดเพื่อดูพระอาทิตย์ตก แต่สำหรับเขาแล้ว
นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาวแล้ว เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย

หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก เจ้าแมลงปอบินต่ำลงๆ ทุกวันด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด เขาไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะบินเข้าใกล้ หญิงอันเป็นที่รัก ท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่ เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่ ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก

ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3 เจ้าแมลงปอไม่ค่อยไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้ว บ่าของเธอบัดนี้ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่ม ใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบาๆ จากเขาผู้นั้น
ดูท่าทางแล้วไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาที่จะไปคิดถึงแมลงปอที่เจ็บปวดตัวหนึ่ง ยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตสิ่งที่ผ่านไป

วันครบรอบปีที่ 3 ที่พระผู้เป็นกำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้ว คนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่มได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั้นเอง เจ้าแมลงปอค่อยๆ บินเข้าไปในโบสถ์ และไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้า เขาได้ยินเสียงของคนรักที่ดังมาจากข้างล่างตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้าว่า

“ฉันยอมรับ”

เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขา ตามด้วยจุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่ เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา พระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า

“เจ้ารู้สึกเสียใจไหม”

เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า

“เปล่า”

พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า

“งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว”

เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้าๆ ก่อนตอบว่า

“ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ”

บางบุพเพ(ชะตา) ถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป บางบุพเพ ตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด รักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ แต่ เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่งเราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี

บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม……..

*********************************

แฮ่ม ฟอร์เวิร์ดเมล์ตัวนี้ ทำอาวธูน้ำตาไหลเลยนะ

แบบว่า สงสารแมลงปอ กับความรักอันยิ่งใหญ่ของเขา

Create Date : 15 มิถุนายน 2550

Last Update : 15 มิถุนายน 2550 5:40:12 น.

17 comments

Counter : 2692 Pageviews.


เป็นผมก็ขอเป็นอย่างนั้นก็พอเหมือนกันคับ เศร้าอ่ะ

โดย: Kurt Narris

วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:6:47:23 น.


สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยม อ่านเรื่องข้างบนแล้วซึ้งอ่ะค่ะ

โดย: วิสกี้โซดา

วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:8:44:48 น.


แวะมาเยี่ยมค่ะ อ่านเรื่องแล้วซึ้งจัง

โดย: cratrina (poockey

) วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:9:19:34 น.


ซึ้งเนอะ เป็นเราเราจะทำยังไง จะยอมเป็นแมลงปอไหมนะ ....

โดย: karnlaka

วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:9:30:01 น.


ซึ้ง เศร้า สงสารแมลงปอตัวนั้นจังนะคะ

โดย: ดาวเหงา_Lonely Star

วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:11:43:04 น.


ว้าว เกือบน้ำตาไหลแน่ะค่ะ น่าสงสารแมงปอที่ต้องเสียสละ มาเป็นแมงปอให้คนรักได้ฟื้น แต่กลับต้องมาสูญเสียคนรักไปซะงั้น อะไรมันจะเศร้าปานนี้

โดย: Malee30

วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:12:58:36 น.

สวัสดีค่ะ คุณวธู

ดวงตะวันกลับมาแล้วค่ะ

เป็นไงบ้างคะ อ่าน Fwd.mail นี้แล้ว อืม น้ำตาซึมเล็ก ๆ นะคะ

สูญเสียคนรักไปต่อหน้าต่อตา ถ้าไม่ได้เกิดมาคู่กัน

ขอบคุณนะคะที่ยังคิดถึงกันเสมอค่ะ

ฝันดีค่ะ

โดย: ดวงตะวัน (Doungtawan

) วันที่: 18 มิถุนายน 2550 เวลา:23:57:08 น.

คุณวธูคะ อ่านแล้วซึ้งจนน้ำตาไหลเลยค่ะ
ทำให้นึกถึงคำคมที่เขาว่า
"สามวันจากนารี เป็นอื่น"
คนที่เป็นอื่นคือ นารี
เรื่องนี้ก็ต้องถือว่าชะตากำหนดมาแบบนั้น

"รักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ แต่ เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่งเราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี"
ตอนจบให้ข้อคิดและประทับใจมากเลยค่ะ

คุยต่อนะคะ นานๆ เข้าบล้อกทีค่ะ งานยุ่งมากๆเลย
คุณวธูสบายดีนะคะ คิดถึงเสมอ
ถ้าว่าง เราค่อยมาคุยกันอีกนะคะ

โดย: ซออู้

วันที่: 26 มิถุนายน 2550 เวลา:22:56:43 น.


เศร้า..ซึม..

โดย: ตุ๊กตาซัง

วันที่: 29 มิถุนายน 2550 เวลา:16:23:28 น.


สวัสดีค้า สบายดีไม๊ค้า ฝนแวะมาส่งเสียงทักทายค่ะ ไม่เห็นอัพบล๊อกใหม่ซักที ก็เลยแว๊บมาฝากข้อความและความคิดถึงค่ะ

โดย: Malee30

วันที่: 10 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:01:48 น.


ไม่ได้พบกันนาน มาเยี่ยมคุณวธูด้วยความคิดถึงค่ะ หวังว่าคงสบายดีนะคะ

โดย: ซออู้

วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:20:50 น.


มาเยี่ยมคุณวธูอีกเดือนหนึ่งค่ะ คิดว่าช่วงนี้งานคงยุ่ง ไม่เป็นไรนะคะ ทำงานให้เสร็จ ว่างเมื่อไร ค่อยคุยกันต่อ มีความสุขทุกวันนะคะ

โดย: ซออู้

วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:0:10:40 น.


อ่านแล้วซึ้งอ่ะนะ สงสารแมลงปอจัง ชีวิตหนอชีวิต

โดย: คนสวยตลอดกาล IP: 203.113.17.172 วันที่: 1 มกราคม 2551 เวลา:12:35:11 น.

เศร้าเนาะ

แต่นี่ล่ะชีวิต

ปล.ขอบคุณมากมายที่ไปเยือนบลอกแล้ววธูชื่อนี้มีที่มายังไงหนอ คุ้นๆนะคะ

เหมือนตัวละครในนิยายเรื่องหนึ่งที่เพิ่งเคยอ่านไปเลย แล้วก็เป็นนิยายที่ชอบจัง

โดย: ณ มน IP: 202.149.25.241 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:20:47 น.


พี่เอาคุณไกด์มาดเนี๊ยบมาฝาก

โดย: ณ มน

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:16:09 น.

สวัสดีค่ะ คุณ วธู เราอยากรู้จักเธอจังเลยเพราะเราก็ชื่อ วธู เหมือนกัน เราคิดว่าโลกนี้จะมีเราชื่อนี้คนเดียว
อยากคุยด้วยจังเมลของเรานะค่ะ
watoo.001@hotmail.com

โดย: ^-^ IP: 125.25.196.81 วันที่: 30 มิถุนายน 2551 เวลา:11:30:22 น.


ขอบคุณคุณวธูที่ที่อยากคุยกับวธูนะคะ ฮา แล้วจะเมล์ไปนะคะ

โดย: วธู

วันที่: 26 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:34:28 น.

วธู

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add วธู's blog to your web]

Bloggang.com