BlogGang.com : : sirivinit :

เรือนส้ม (Orangery)

“เรือนส้ม” ที่คุสโคโวที่มอสโก คริสต์ทศวรรษ 1760

“เรือนส้ม” ที่ดึสเซลดอร์ฟ-เบนรัท

เรือนส้ม (Orangery) คือสิ่งก่อสร้างที่มักจะพบภายในบริเวณเนื้อที่ของคฤหาสน์หรือวังใหญ่โตของคริสต์ศตวรรษที่ 17 ถึง 19 ที่เป็นการเสริมสร้างให้สิ่งก่อสร้างทั้งหมดมีลักษณะเป็นแบบคลาสสิค

เรือนส้มมีลักษณะคล้ายกับเรือนกระจก หรือ เรือนคอนเซอเวอทรี (Conservatory) ชื่อของสิ่งก่อสร้างสะท้อนถึงที่มาที่เดิมเป็นสิ่งก่อสร้างใช้เป็นเรือนสำหรับปลูกพืชตระกูลส้ม

ที่มักจะปลูกในกระถางที่จะเลื่อนเข้ามาเก็บไว้ในเรือน ในช่วงฤดูหนาว เพื่อให้รอดจากความหนาวเย็นและการแข็งตัวจากภาวะอากาศภายนอก และก็มิได้หวังที่จะได้ดอกหรือผล

เรือนส้มเป็นเรือนที่ช่วยยืดการมีพรรณไม้นอกฤดูของเวลา ที่ปกติแล้วภายนอกจะมีก็แต่ต้นไม้ที่ปราศจากใบ เพราะไม้ภายในเรือนจะได้รับการปกป้องจากภาวะอากาศ และยังคงมีความอบอุ่นที่ได้รับจากกำแพงที่ทำด้วยอิฐที่อมความร้อน

ร้อยปีหลังจากที่มีการปลูกต้นส้ม และ มะนาว ก็เริ่มมีการปลูกพันธุ์ไม้ชนิดอื่นที่ไม่สามารถทนอากาศในฤดูหนาวภายนอกได้ที่รวมทั้งไม้พุ่ม และ ไม้ต่างแดน (Exotic plants) กันในเรือนส้ม ที่มีการใช้เตาทำความร้อนเพื่อสร้างความอบอุ่นภายในเรือนระหว่างฤดูหนาวที่มีอากาศเยือกเย็นทางตอนเหนือของยุโรป

เรือนส้มเริ่มขึ้นในสมัยการสร้างสวนเรอเนสซองซ์ในอิตาลี เมื่อเทคนิคการทำกระจกมีความก้าวหน้าขึ้น จนสามารถที่จะสร้างกระจกที่มีขนาดใหญ่และใสขึ้นกว่าเดิมได้

ทางตอนเหนือของยุโรปเนเธอร์แลนด์ เป็นผู้นำในการวิวัฒนาการการสร้างกระจกขนาดใหญ่ สำหรับสร้างหน้าต่าง/ผนังเรือนส้ม ภาพพิมพ์เรือนส้มในคู่มือของดัตช์ แสดงภาพเรือนส้มที่มีหลังคาทึบทั้งแบบคานและโค้ง และจะมีเตาสำหรับทำความร้อน แทนที่จะเป็นการก่อกองไฟ

ไม่นานนักเรือนส้มก็กลายเป็นสัญลักษณ์แสดงฐานะ ในบรรดาผู้มีฐานะมั่งคั่ง ส่วนหลังคากระจกของเรือนส้มที่ช่วยเพิ่มแสงแดดที่ส่องเข้ามาในอาคารเป็นวิวัฒนาการที่เกิดขึ้นเมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19

เรือนส้มที่คฤหาสน์เดอแรมพาร์คในกลอสเตอร์เชอร์ที่เดิมสร้างราวปี ค.ศ. 1702 ที่มีหลังคาที่ปูด้วยหินชนวน มาเปลี่ยนเป็นหลังคากระจกราวหนึ่งร้อยปีต่อมา หลังจากที่นักออกแบบสวนภูมิทัศน์ฮัมฟรีย์ เร็พตันเปรยว่าออกจะมืด

แม้ว่าเดิมจะสร้างเพื่อปกป้องต้นส้มแต่ในปัจจุบันก็มักจะเรียกกันแต่เพียงว่า “เรือนกระจก” เท่านั้น

เรือนส้มของพระราชวังลูฟร์ที่สร้างในปี ค.ศ. 1617 เป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบเรือนส้มที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป โดยสถาปนิกฌูลส์ อาร์ดวง-มองซาร์แก่ต้นส้ม 3000 ต้นของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ที่พระราชวังแวร์ซายส์ ที่มีขนาด 508 x 42 ฟุต

เรือนส้มหลังนี้ไม่มีผู้ใดเทียมได้ มาจนกระทั่งถึงการสร้างเรือนกระจกสมัยใหม่ในคริสต์ทศวรรษ 1840 ของโจเซฟ แพกซ์ตันผู้ออกแบบวังแก้ว และ “มหาเรือนกระจก” ที่คฤหาสน์แช็ทเวิร์ธซึ่งเป็นเรือนส้มและเรือนกระจกอันมีขนาดมหึมา

เรือนส้มไม่แต่จะเป็นเรือนกระจกเท่านั้น แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของความมีหน้ามีตาและความมั่งคั่งของผู้เป็นเจ้าของด้วย เรือนส้มจะเป็นสิ่งตกแต่งเด่นของสวน เช่นเดียวกับ เรือนฤดูร้อน (summer house) สิ่งก่อสร้างตกแต่ง หรือ “เทวสถานกรีก”

ผู้เป็นเจ้าของก็มักจะนำแขกเที่ยวชมสวน ที่ไม่เพียงชื่นชมกับผลไม้ภายในเรือนส้มเท่านั้น แต่ยังชื่นชมกับสถาปัตยกรรมภายนอกด้วย ภายในเรือนส้มก็มักจะมีน้ำพุ ถ้ำ และ บริเวณสำหรับนั่งเล่นพักผ่อนเมื่ออากาศภายนอกไม่ดีนัก

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

วุธวารสิริสวัสดิ์ ปรีดิ์มนัสรมณีย์ค่ะ

Create Date : 09 มีนาคม 2553

0 comments

Last Update : 10 มีนาคม 2553 7:17:12 น.

Counter : 1245 Pageviews.