สวัสดีปีใหม่ 2552 ค่ะ ขอทุกท่านที่ได้กรุณาแวะมาเยี่ยม จงประสบแต่สิ่งที่ดีงาม มีความสุขกายสบายใจ สุขภาพแข็งแรง ปราศจากสรรพทุกข์ สรรพโศก สรรพโรค สรรพภัย และใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้อย่างมีความสุขค่ะ สิริสวัสดิ์วัฒนวาร กมลมานปรีดิ์เขษมค่ะ ราชาภิเษกปริวรรต เจ้าชายสืบราชสมบัติ พระเจ้าสุทโธทนะ ทรงปริวิตกต่อคำทำนายของพราหมณ์หนุ่ม ที่ว่าเจ้าชายจะออกบวชแน่นอน จึงทรงหา วิธีการผูกมัด โดยทรงจัดการราชาภิเษกให้เจ้าชายขึ้นครองราชย์ พร้อมสร้างปราสาท ๓ ฤดูให้อยู่ประทับ จากนั้นทรงตบแต่งราชธิดาผู้เลอโฉม นามว่าพิมพา ให้เป็นอัครมเหสี เจ้าชายสิทธัตถะ ทรงเสพสุขอยู่บนปราสาท ๓ ฤดู จนวันหนึ่งทรงปรารถนาจะผ่อนคลายความจำเจ จึงชวนสารถีทรงรถม้าประพาสอุทยาน ครั้งนั้นทรงพบเทวทูตทั้ง ๔ อันได้แก่ คนแก่ คนเจ็บ คนตาย และนักบวช พระองค์จึงบังเกิดความสังเวชในพระราชหฤทัย ใคร่เสด็จออกบรรพชาเป็นสมณะ ปริเฉทที่ ชื่อตอน เนื้อเรื่อง ๑ วิวาหมงคลปริวรรต การแต่งงาน-กำเนิดศากยวงศ์ ๒ ดุสิตปริวรรต พรรณนาสวรรค์ชั้นดุสิต ๓ คัพภานิขมนปริวรรต เจ้าชายสิทธัตถะประสูติ ๔ ลักขณปริคาหก ปริวรรต เจ้าชายมีลักษณะมหาบุรุษ ๕ ราชาภิเษกปริวรรต เจ้าชายสืบราชสมบัติ ๖ มหาภินิขมนปริวรรต เจ้าชายเสด็จออกบวช ๗ ทุกกรกิริยาปริวรรต บำเพ็ญเพียรเพื่อบรรลุธรรม ๘ พุทธบูชาปริวรรต รับการบูชาก่อนคืนตรัสรู้ ๙ มารวิชัยปริวรรต ทรงชนะมารที่มาก่อกวนการตรัสรู้ ๑๐ อภิสัมโพธิปริวรรต การตรัสรู้ยิ่ง ๑๑ โพธิสัพพัญญูปริวรรต เสวยวิมุติสุข หลังการตรัสรู้ ๑๒ พรหมัชเฌสนปริวรรต พรหมอาราธนาให้แสดงธรรม ๑๓ ธัมมจักกปริวรรต การแแสดงปฐมเทศนา ๑๔ ยสบรรพชาปริวรรต บุตรเศรษฐีพร้อมสหายมาขอบวช ๑๕ อุรุเวลคมนปริวรรต เจ้าลัทธิใหญ่แห่งลัทธิบูชาไฟบวช ๑๖ อัครสาวกพรรพชาปริวรรต ทรงได้อัครสาวกซ้ายขวา ๑๗ กบิลวัตถุคมนปริวรรต การเสด็จเยือนมาตุภูมิเพื่อโปรดญาติ ๑๘ พิมพาพิลาปปริวรรต อดีตราชเทวีเศร้าเสียพระทัย ๑๙ สักกยบรรพชาปริวรรต ราชวงศ์ศากยะออกบวช ๒๐ เมตไตยพยากรณปริวรรต การเกิดพระศรีอริยเมตไตรย ๒๑ พุทธปิตินิพพานปริวรรต บิดาพระพุทธเจ้านิพพาน ๒๒ ยมกปาฏิหารย์ปริวรรต ทรงแสดงปาฏิหาริย์และเสด็จขึ้น สู่สวรรค์ชั้นดาวดึงสึ์ ๒๓ เทศนาปริวรรต เทศน์โปรดพุทธมารดาที่ดาวดึงส์ ๒๔ เทโวโรหนปริวรรต เสด็จลงจากสวรรค์ชั้นดาวดึงสึ์ ๒๕ อัครสาวกนิพพานปริวรรต พระอัครสาวกนิพพาน ๒๖ มหานิพพานสูตรปริวรรต พระพุทธเจ้าดับขันธปรินิพพาน ๒๗ ธาตุวิภัชนปริวรรต การแบ่งพระบรมสารีริกธาตุ ๒๘ มารพันธปริวรรต กักขังมารมิให้ก่อกวนพิธีกรรม ๒๙ อันตรธานปริวรรต มูลเหตุที่ทำให้ศาสนาเสื่อมสูญ ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี สวัสดิ์สิริศนิวาร สิรมานรื่นรมณีย์ค่ะ   Create Date : 01 มกราคม 2552 19 comments Last Update : 2 กรกฎาคม 2553 19:53:14 น. Counter : 1030 Pageviews. Share Tweet

ขอให้ปีใหม่ คิดดี ทำดี และพบเจอแต่สิ่งดีๆ ตลอดปี และตลอดไป ขออวยชัยให้มีสุขสมหวัง มีพลังในการต่อสู้ ... แฮปปี้นิวเยียร์   โดย: ยายกุ๊กไ่ก่ 1 มกราคม 2552 18:34:10 น.

โดย: i-pinkberriiz 1 มกราคม 2552 18:53:04 น.

ขอบคุณที่ไปเที่ยวที่บ็อกซ์จ๋านะคะ.. นำ ส.ค.ส.มาให้ค่ะ ส่งความสุข ต้อนรับปีใหม่ จากใจ..ดาวจ๋า ดาวจ๋า.............ไม่มีของขวัญอันล้ำค่า.... แต่มาหาด้วยใจที่รักมั่น มีเพียงการ์ดคำอวยพรมากำนัล.... ที่สร้างสรรมามอบพร้อม..ดวงใจ   โดย: ดาวจ๋า คนซนๆค่ะ (satineesh ) 1 มกราคม 2552 19:30:07 น.

โดย: Cheerfully 1 มกราคม 2552 19:45:52 น.

โดย: แสงเทียนชมพู 1 มกราคม 2552 20:27:02 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะ   โดย: C&C_BamBoo 1 มกราคม 2552 21:14:40 น.

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ คุณอยากลงรูปไว้ในบล็อกบ้างต้องเข้าไปศึกษา สอบถามได้ที่ป้ามดค่ะ และก็สมาชิกอีกหลายคนที่เขาสอนแต่งหน้าบล็อก ค่อยๆ อ่านแล้วลองทีละนิด เสร็จแล้วก็จะออกมาตามสไตล์เรา จะให้เลิศหรูระดับผู้สอนบางคน ดิฉันก็ยังไม่ถึงขั้นนั้น สุข สดชื่น สมหวัง ตลอดปี 2552   โดย: pantipngon 2 มกราคม 2552 8:48:59 น.

สวัสดีปีใหม่นะครับ :-)   โดย: JoeIke (Ike the Ronin ) 2 มกราคม 2552 12:38:15 น.

Happy New Year ค่ะ ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกนะคะ   โดย: TOToTaNG 2 มกราคม 2552 20:29:02 น.

An Elegy Written in a Country Churchyard -Thomas Gray กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า จากคำประพันธ์บางเรื่อง พระยาอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนาชีวะ เปรียญ) รจนา 1. The Curfew tolls the Knell of parting Day, The lowing Herd winds slowly o'er the Lea, The Plow-man homeward plods his weary Way, And leaves the World to Darkness and to me. ๑. วังเอ๋ยวังเวง หง่างเหง่ง! ย่ำค่ำระฆังขาน ฝูงวัวควายผ้ายลาทิวากาล ค่อยค่อยผ่านท้องทุ่งมุ่งถิ่นตน ชาวนาเหนื่อยอ่อนต่างจรกลับ ตะวันลับอับแสงทุกแห่งหน ทิ้งทุ่งให้มืดมัวทั่วมณฑล และทิ้งตนตูเปลี่ยวอยู่เดียว เอย. ขอขอบคุณ //www.st.ac.th/bhatips/tip49/thai_elegy_m249.html   โดย: sirivinit 14 กันยายน 2552 10:01:42 น.

2. Now fades the glimmering Landscape on the Sight, and all the Air a solemn Stillness holds, Save where the Beetle wheels his droning Flight, and drowsy Tinklings lull the distant Folds; ๒. ยามเอ๋ยยามนี้ ปถพีมืดมัวทั่วสถาน อากาศเย็นเยือกหนาวคราววิกาล สงัดปานป่าใหญ่ไร้สำเนียง มีก็แต่เสียงจังหรีดกระกรีดกริ่ง! เรไรหริ่ง! ร้องขรมระงมเสียง คอกควายวัวรัวเกราะเปาะแปะ ! เพียง รู้ว่าเสียงเกราะแว่วแผ่วแผ่ว เอย.   โดย: sirivinit 14 กันยายน 2552 10:03:22 น.

3. Save that from yonder ivy-mantled Tow'r The moping Owl does to the Moon complain Of such as, wand'ring near her secret Bow'r, Molest her ancient solitary Reign. ๓. นกเอ๋ยนกแสก จับจ้องร้องแจ๊กเพียงแถกขวัญ อยู่บนยอดหอระฆังบังแสงจันทร์ มีเถาวัลย์รุงรังถึงหลังคา เหมือนมันฟ้องดวงจันทร์ให้ผันดู คนมาสู่ซ่องพักมันรักษา ถือเป็นที่รโหฐานนมนานมา ให้เสื่อมผาสุกสันต์ของมัน เอย.   โดย: sirivinit 14 กันยายน 2552 10:04:06 น.

4. Beneath those rugged Elms, that Yew-Tree's Shade, Where heaves the Turf in many a mold'ring Heap, Each in his narrow Cell for ever laid, the rude Forefathers of the Hamlet sleep. ๔. ต้นเอ๋ยต้นไทร สูงใหญ่รากย้อยห้อยระย้า และต้นโพธิ์พุ่มแจ้แผ่ฉายา มีเนินหญ้าใต้ต้นเกลื่อนกล่นไป ล้วนร่างคนในเขตประเทศนี้ ดุษณีนอนราย ณ ภายใต้ แห่งหลุมลึกลานสลดระทดใจ เรายิ่งใกล้หลุมนั้นทุกวัน เอย.   โดย: sirivinit 14 กันยายน 2552 10:04:46 น.

5. The breezy Call of incense-breathing Morn, the Swallow twitt'ring from the Straw-built Shed, The Cock's shrill Clarion, or the echoing Horn, No more shall rouse them from their lowly Bed. ๕. หมดเอ๋ยหมดห่วง หมดดวงวิญญาณลาญสลาย ถึงลมเช้าชวยชื่นรื่นสบาย เตือนนกแอ่นลมผายแผดสำเนียง อยู่ตามโรงมุงฟางข้างข้างนั้น ทั้งไก่ขันแข่งดุเหว่าระเร้าเสียง โอ้เหมือนปลุกร่างกายนอนรายเรียง พ้นสำเนียงที่จะปลุกให้ลุก เอย.   โดย: sirivinit 14 กันยายน 2552 10:05:17 น.

6. For them no more the blazing Hearth shall burn, Or busy Housewife ply her Evening Care' No Children run to lisp their Sire's Return, Or climb his Knees the envied Kiss to share ๖. ทอดเอ๋ยทอดทิ้ง ยามหนาวผิงไฟล้อมอยู่พร้อมหน้า ทิ้งเพื่อนยากแม่เหย้าหาข้าวปลา ทุกเวลาเช้าเย็นเป็นนิรันดร์ ทิ้งทั้งหนูน้อยน้อยร่อยร่อยรับ เห็นพ่อกลับปลื้มเปรมเกษมสันต์ เข้ากอดคอฉอเลาะเสนาะกรรณ สารพันทอดทิ้งทุกสิ่ง เอย.   โดย: sirivinit 14 กันยายน 2552 10:05:46 น.

7. Oft did the Harvest to their sickle yield, Their Furrow oft the stubborn Glebe has broke; How jocund did they drive their Team afield! How bow'd the Woods beneath their sturdy Stroke! ๗. กองเอ๋ยกองข้าว กองสูงราวโรงนายิ่งน่าใคร่ เกิดเพราะการเก็บเกี่ยวด้วยเคียวใคร ใครเล่าไถคราดพื้นฟื้นแผ่นดิน เช้าก็ขับโคกระบือถือคันไถ สำราญใจตามเขตประเทศถิ่น ยึดหางยามยักไปตามใจจินต์ หางยามผินตามใจเพราะใคร เอย.   โดย: sirivinit 14 กันยายน 2552 10:06:12 น.

8. Let not Ambition mock their useful Toil, Their homely Joys, and Destiny obscure; Nor Grandeur hear with a disdainful Smile, The short and simple Annals of the Poor. ๘. ตัวเอ๋ยตัวทะยาน อย่าบันดาลดลใจให้ใฝ่ฝัน ดูถูกกิจชาวนาสารพัน และความครอบครองกันอันชื่นบาน เขาเป็นสุขเรียบเรียบเงียบสงัด มีปวัตติ์เป็นไปไม่วิตถาร ขออย่าได้เย้ยเยาะพูดเราะราน ดูหมิ่นการเป็นอยู่เพื่อนตู เอย.   โดย: sirivinit 14 กันยายน 2552 10:06:38 น.

An Elegy Written in a Country Churchyard -Thomas Gray กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า จากคำประพันธ์บางเรื่อง พระยาอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนาชีวะ เปรียญ) รจนา 9. The boast of Heraldry, the Pomp of Pow'r, And all that Beauty, all that Wealth e'er gave, Awaits alike th'inevitable hour. The Paths of glory lead but to the Grave. ๙. สกุลเอ๋ยสกุลสูง ชักจูงจิตฟูชูศักดิ์ศรี อำนาจนำความสง่าอ่าอินทรีย์ ความงามนำให้มีไมตรีกัน ความร่ำรวยอวยสุขให้ทุกอย่าง เหล่านี้ต่างรอตายทำลายขันธ์ วิถีแห่งเกียรติยศทั้งหมดนั้น แต่ล้วนผันมาประจบหลุมศพ เอย 10. Nor you, ye Proud, impute to these the Fault, If Mem'ry o'er their Tomb no Trophies raise, Where thro' the long-drawn aisle and fretted Vault The pealing Anthem swells the Note of Praise. ๑๐. ตัวเอ๋ยตัวหยิ่ง เจ้าอย่าชิงติซากว่ายากไร้ เห็นจมดินน่าสลดระทดใจ ที่ระลึกสิ่งไรก็ไม่มี ไม่เหมือนอย่างบางศพญาติตบแต่ง เครื่องแสดงเกียรติยศเลิศประเสริฐศรี สร้างสานการบุญหนุนพลี เป็นอนุสาวรีย์สง่า เอย. 11. Can storied Urn or animated Bust Back to its Mansion call the fleeting Breath? Can Honor's Voice provoke the silent Dust, Or Flatt'ry soothe the dull cold ear of Death? ๑๑. ที่เอ๋ยที่ระลึก ถึงอธึกงามลบในภพพื้น ก็ไม่ชวนชีพที่ดับให้กลับคืน เสียงชมชื่นเชิดชูคุณผู้ตาย เสียงประกาศเกียรติเอิกเกริกลั่น จะกระเทือนถึงกรรณนั้นอย่าหมาย ล้วนเป็นคุณแก่ผู้ยังไม่วางวาย ชูเกียรติญาติไปภายภาคหน้า เอย. 12. Perhaps in this neglected Spot is laid Some Heart once pregnant with celestial Fire; Hands that the Rod of Empire might have sway'd, Or wak'd to Extacy the living Lyre. ๑๒. ร่างเอ๋ยร่างกาย ยามตายจมพื้นดาษดื่นหลาม อย่าดูถูกถิ่นนี้ว่าที่ทราม อาจขึ้นชื่อลือนามในก่อนไกล อาจจะเป็นเจดีย์มีพระศพ แห่งจอมภพจักรพรรดิกษัตริย์ใหญ่ ประเสริฐด้วยสัตตรัตน์จรัสชัย ณ สมัยก่อนกาลบุราณ เอย. 13. But Knowledge to their Eyes her ample Page Rich with the Spoils of Time did ne'er unroll; Chill Penury repress'd their noble Rage, And froze the genial Current of the Soul. ๑๓. ความเอ๋ยความรู้ เป็นเครื่องชูชี้ทางสว่างไสว หมดโอกาสที่จะชี้ต่อนี้ไป ละห่วงใยอยากรู้ลงสู่ดิน อันความยากหากให้ไร้ศึกษา ย่นปัญญาความรู้อยู่แค่ถิ่น หมดทุกข์ขลุกแต่กิจคิดหากิน กระแสวิญญาณงันเพียงนั้น เอย. 14. Full many a Gem of purest Ray serene, The dark unfathom'd Caves of Ocean bear: Full many a Flower is born to blush unseen, And waste its Sweetness on the desert Air. ๑๔. ดวงเอ๋ยดวงมณี มักจะลี้ลับอยู่ในภูผา หรือใต้ท้องห้องสมุทรสุดสายตา ก็เสื่อมซาสิ้นชมนิยมชน บุปผชาติชูสีและมีกลิ่น อยู่ในถิ่นที่ไกลเช่นไพรสณฑ์ ไม่มีใครได้เชยเลยสักคน ย่อมบานหล่นเปล่าดายมากมาย เอย. 15. Some village-Hampden, that with dauntless Breast The little Tyrant of his Fields withstood; Some mute inglorious Milton here may rest, Some Cromwell, guiltless of his Country's Blood. ๑๕. ซากเอ๋ยซากศพ อาจเป็นซากนักรบผู้กล้าหาญ เช่นชาวบ้านบางระจันขันรำบาญ กับหมู่ม่านมาประทุษอยุธยา ไม่เช่นนั้นท่านกวีเช่นศรีปราชญ์ นอนอนาถเล่ห์ใบ้ไร้ภาษา หรือผู้กู้บ้านเมืองเรืองปัญญา อาจจะมานอนจมถมดิน เอย. ขอขอบคุณ //www.st.ac.th/bhatips/tip49/thai_elegy_m249.html   โดย: sirivinit 14 กันยายน 2552 10:09:55 น.

พระพุทธศาสนา ศาสนาที่พิสูจน์ได้ ศาสนาที่เน้นการสอนให้คนรู้จักวิธีดับทุกข์ สอนเริ่มต้นง่ายๆ ด้วยอริยสัจจ์ ๔ คือ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค สอนให้คนมีพรหมวิหาร ๔ คือ เมตตา ความคิดที่จะให้เขาเป็นสุข กรุณา ความคิดที่จะช่วยให้เขาพ้นทุกข์ มุทิตา การพลอยยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี อุเบกขา ความวางเฉย ที่มิได้ดูดาย สอนให้ผู้ครองเรือนมีศีลธรรมด้วยเบญจศีล เบญจธรรม หากรักษาได้ทั้ง ๕ ข้อ นี้แล้วไซร้ ทุกคนก็จะอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุข คือ ๑. ห้ามฆ่าสัตว์ ๒. ห้ามลักทรัพย์ ๓. ห้ามประพฤติผิดในกาม ๔.ห้ามกล่าวคำเท็จ ๕. ห้ามดื่มสุราเสรัยของมึนเมาทั้งปวง แต่กว่าพระพุทธศาสนา ศาสนาอันเลิศประเสริฐยิ่ง ศาสนาที่กล่อมเกลาจิตใจเรา สอนให้เราเป็นคนดี มีจิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ จะอยู่ยืนยาวมาถึง ๒๕๕๒ ปีนี้นั้น ต้องผ่านความทุกข์ยากลำบากมามากมาย ต้นธารกำเนิดศาสนาพุทธนี้อยู่ที่ประเทศอินเดีย ที่เปิดกว้างให้แก่ทุกศาสนา และนิกายต่างๆ คราใดที่ผู้มีอำนาจในการปกครอง ศาสนาและศาสนิกนั้นๆ ก็จะเจริญรุ่งเรือง ศาสนิกก็ไม่ลำบาก หากผู้มีอำนาจในแผ่นดิน รังเกียจแล้ว ศาสนิกนั้นๆก็ดำรงอยู่ได้ยากยิ่ง มีท่านผู้ที่มีคุณต่อพระพุทธศาสนาอย่างสูงยิ่ง ที่อุทิศชีวิตทั้งชีวิตให้แก่พระพุทธ ศาสนา และท่านได้บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนา มรณภาพในพระพุทธ ศาสนา คือท่านธรรมปาล ประวัติ นามเดิมของท่านคือ ดอน เดวิด เหวะวิตารเน เกิดในตระกูลชาวพุทธผู้มั่งคั่ง ซึ่งทำธุรกิจเฟอร์นิเจอร์ในเมืองโคลัมโบ ตำบลเปตตาห์ เป็นบุตรของดอน คาโรลิส เหวะวิตารเน และนางมัลลิกา เหวะวิตารเน (สกุลเดิม - ธรรมคุณวัฒนะ) ตระกูลของฝ่ายบิดาท่าน เป็นชาวพุทธผู้ทำเกี่ยวกับการกสิกรรมในเมืองมาตะระ ทางตอนใต้ของศรีลังกา ปู่ของท่านมีนามว่า ทินคิรี อัปปุฮามี มีบุตรสองคน คนหนึ่งออกบวชเป็นพระภิกษุ นามว่า หิตตะติเย อัตถทัสสี เป็นเจ้าอาวาสแห่ง วัดหิตตะติยะมหาวิหาร ส่วนลูกคนที่สอง คือบิดาของท่านธรรมปาละ ได้เดินทางมาทำงาน ตั้งรกรากใน กรุงโคลัมโบ ต่อมาได้สมรสกับนางมัลลิกา ธรรมคุณวัฒนะ ซึ่งเป็นตระกูลชาว พุทธผู้มั่งคั่ง ในกรุงโคลัมโบ และตระกูลนี้ ได้อุทิศที่ดินแปลงหนึ่ง สร้างมหาวิท ยาลัยพระพุทธศาสนา ให้ชื่อว่า วิทโยทัยปริเวณะ ปัจจุบันคือ มหาวิทยาลัยวิท โยทัย บิดาของท่านท่าน ปรารถนาจะได้ลูกชาย ไว้สืบสกุลและสืบทอดกิจการ ส่วน มารดา อยากได้ลูกชายเพราะปรารถนาจะเห็นพระภิกษุผู้ครองกาสาวพัสตร์ ที่จะนำดวงประทีบแห่งพระธรรม ฉายส่องทางสว่างให้แก่ประชาชาติชาวลังกา ในขณะนั้น ทุกๆเช้านางจะเก็บดอกไม้มา บูชาพระรัตนตรัย และนิมนต์พระภิกษุมาเพื่อ เจริญพระพุทธมนต์ และถวายทานกุศลทุกๆวันพระ ปรารถนาขอให้มีบุตรชาย ที่เกิดมาเป็นผู้ที่มีปัญญาแจ่มใส มีจิตใจใฝ่ในพระธรรม และเป็นผู้ที่จะนำประชา ชาติให้พ้นจาก ความมืดมนจากการปกครองอันอยุติธรรมของคนต่างชาติต่าง ศาสนาในยุคนั้น นางมัลลิกา เหวะวิตารเน ได้ให้กำเนิดบุตรชายที่แข็งแรง และมีใบหน้าผ่องใส ในคืนวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2407 ซึ่งเด็กทารกคนนั้น ต่อมา คือดอน เดวิด เหวะวิตารเน หรือ ท่านอนาคาริก ธรรมปาละ นั่นเอง สภาวะสังคมลังกายุคนั้น นับว่าเป็นยุคเสือมโทรมที่สุดของพระพุทธศาสนา เนื่องจากภัยต่างชาติต่างศาสนาเข้ามารุกราน คือภัยจากพวกโปรตุเกส ฮอลันดา และอังกฤษ ครั้งหลังสุดก็หนักมาก พระพุทธศาสนาถูกเบียดเบียน พระภิกษุสามเณรถูกกลุ่มคนมิจฉาทิฎฐิรับจ้างด่าทอ ชาวพุทธถูกดขี่ข่มเหง ถูกเรียกเก็บภาษีแพงๆ จากผู้ปกครองประเทศต่างชาติ ในยุคนั้น ชาวพุทธบางคน เวลารับราชการ หรือทำงานทั่วไป จะไม่ได้รับเข้าทำงานในตำแหน่งสูง เด็กเมื่อเกิดมาก็ถูกยัดเยียดให้มีชื่อแบบ ต่างชาติ เช่นเดวิด ไมเคิล ท่านธรรมปาละ หรือดอน เดวิด เหวะวิตารเน เติบโตขึ้นมาในสังคมแบบนี้ และพูดโน้มน้าวให้หันมานับถือศาสนาคริสต์ บางครั้งอาจารย์ที่โรงเรียนของ เดวิด ถึงกับกล่าวว่า "ที่ฉันมาที่ประเทศนี้ ไม่ใช่เพื่อสอนภาษาอังกฤษให้เธอ แต่มาเพื่อเปลี่ยนศาสนาของเธอ" แต่ท่านธรรมปาละ หรือเด็กชายเดวิดในขณะ นั้นก็ยังมั่นคงในพระพุทธศาสนาเช่นเดิม เพราะการอบรมเลี้ยงดูอย่างดีในพระพุทธศาสนานั่นเอง บางครั้ง เพราะความ มั่นคงในพระพุทธศาสนานี้เอง ท่านถึงกับต้องถูกลงโทษจากอาจารย์ที่โรงเรียน เพียงเพราะลาหยุดไปเพื่อประกอบพิธีกุศลในวันวิสาขบูชา เหตุการณ์สำคัญที่ทำให้ท่านธรรมปาละ หรือดอน เดวิด เหวะวิตารเน ต้องหันเห ชีวิตจากเดิม ไปสู่ความเป็นผู้มีบทบาท อย่างสูง ในการฟื้นฟูพระพุทธศาสนา ในอินเดีย คือ การโต้วาทะธรรมที่เมืองปานะดุรา ..เป็นการโต้วาทีเกี่ยวกับหลัก ธรรม ทางพระพุทธศาสนา และศาสนาคริสต์   โดย: sirivinit 6 พฤศจิกายน 2552 13:18:03 น.