ดีใจมากๆที่ได้เห็นเพื่อนๆอีกครั้ง จำได้เกือบทุกคน ได้ดูรูปชื้นหัวใจก่อนที่จะไปทำงาน

เสียดายจริงๆไปไม่ได้คิดถึงเพื่อนๆทุกคน วันนี้ได้รูปเพิ่มมางานทอดผ้าป่าตอนเช้า

ดูรูปงานทอดผ้าป่า โอ้โห..ห่อหมก ผักหมวดงี้ ดูด้วยความเพลิดเพลิน น้ำลายส่อ ลืมดูหน้าเพื่อนๆไปชั่วขณะ
อ้าว..อีนังไก่มาทำบุญด้วยเหรอนี่ รูปที่ร้านมาลีชูไม่ยักกะเห็นไก่นะ
ดีใจได้เห็นบั๊ก กิมลั้ง ป๊ง สำราญ กับเพื่อนๆผู้หญิงอีกหลายคนที่จำชื่อไม่ได้ น่าจะเป็นเพื่อนปากน้ำ ได้เจอกันอีกครั้งรับรองความทรงจำหวนกลับมาแน่
คุณนายตู่กับแม่กระดังงาลนไฟคุณนายง้อดูสมบูรณ์ผิดตาผิดหูขึ้นนะยะ ถ้าเป็นฝรั่งก็อยากจะเดาคนที่หน้าตาอิ่มเอมแบบนี้ว่า มีความรักที่กำลังเบ่งบานเหมือนผีเสื้อกำลังบินว่อนดมเกสรดอกไม้ ไม่เดาต่อดีกว่าเดียวโดนด่าฟรี เอาเป็นว่าสองคนนี้มีการเปลียนแปลงที่เป็นบวก...ฟันธง

.....บิ้วอารมณ์ให้น่ะ...จะได้เขียนต่อกันได้....

.....เพราะว่าไปงานนี้แล้ว ก็อยากพูดว่า..".บอกช้าเกินไปไหมเธอ..".....(รายละเอียดดังนี้...จินตนาการณ์ตามด้วยน่ะ เรื่องจริงจากใจล้วนๆๆ...คิกๆๆๆ).....



.....ได้แค่นั้น แค่เพียงเพื่อนกัน เธอบอกแค่นั้น
ไม่เคยคิดไกล เหมือนอย่างตัวฉัน
เธอเสียใจ ขอให้ฉันทำใจ
...(กรี๊ดๆๆแล้วเสือกบอกช้าอีกนะพวกมรึง)

.......ที่ผ่านมาทำไมไม่บอก เธอไม่รัก...ทำไมไม่บอก
พูดออกมา ที่...เธอไม่รักกัน(เพราะว่าไม่สวย.เรียนไม่เก่งใช่มั๊ย ยุ่่น.ฮือๆๆ.)
ไม่มีใจทำไมไม่บอก มาบอกกันในวันที่รักทั้งใจ
บอกช้าเกินไปมั๊ยเธอ(ฮือๆๆ..ใจดำจริงๆ นะคนนคร)

"รักไปแล้ว"... คงทวนเข็มความรู้สึก...ไม่ไหว
ทำดีเพราะรักแต่เธอแค่ไหน... นานเท่าไหร่
จะตัดใจยังไง..(เค้าคิดถึงตัวเองมากน่ะ..ทั้งอิกิม ทั้งกุ๊ก แจ้และ สมศักดิ์ )

ที่ผ่านมาทำไมไม่บอก เธอไม่รักทำไมไม่บอก
พูดออกมา ฮ๊า..ฮา ที่เธอไม่รักกัน
ไม่มีใจทำไมไม่บอก มาบอกกันในวันที่รักทั้งใจ
บอกช้าเกินไปมั๊ยเธอ(สุทินทำไมไม่บอกว่า ชอบผู้หญิงให้หลงเข้าใจผิดว่าเป็นเพื่อนสาวเสียตั้งนาน)

กว่าจะรู้สึกขนาดนี้ นั้นเนิ่นนาน... แต่กลับต้องเสียใจ
ลืมรักเธอ เพื่อเริ่มใหม่ ให้หมดเวลาที่เหลือ
ที่หายใจ ก็ไม่พอ(บอกทีซิ บั๊ก..ว่า เค้าควรทำอย่างไร สำราญก็ได้ )

ที่ผ่านมาทำไมไม่บอก เธอไม่รักทำไมไม่บอก
พูดออกมา .... ที่เธอไม่รักกัน
ไม่มีใจทำไมไม่บอก มาบอกกันในวันที่รักทั้งใจ
บอกช้าเกินไปมั๊ยเธอ..(.ว่าไงศักดิ์, อัศวิน2 อ๋อย แจ้ หมู...)



...อ้างอิง //sz4m.com/t4005

อย่าพึ่ง..อย่าพึ่ง..ไปอ่านคำเฉลยหน้าเสวนา....

เพื่อนบางคนบอกช้าหรือเร็วถ้ามีใจให้กันเวลาคงไม่ใช่เงื่อนไข อุตส่าห์นัดข้ามปี ข้ามเดือนเพือนยังไม่สนใจเลย แต่บางคนเพิ่งทราบบ่ายวันนั้นเขายังออกมาพบเพื่อนๆได้เลย เราคงต้องพิจารณาตัวเองล่ะว่าทำอะไรผิด ทำอะไรเพื่อนไม่ถูกใจ จึงไม่มาพบปะกัน
***เป็นเพียงคำรำพึงกับตัวเองในวูบหนึ่งเท่านั้น***

เมื่อมีรูปออกสื่อเสียขนาดนั้นและนังคุณนายเล็กก็จิกกัดตรงๆไม่อ้อมค้อมแบบนี้ก็ต้องออกมาชี้แจงซักหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้นถึงไม่ได้ไปงานเลี้ยงรุ่นที่ร้านชูมาลี....

ด้วยว่าที่บ้านสี่คนพี่น้อง เป็นศิษย์เก่าโรงเรียนวัดขันเงินและโรงเีรียนสวนศรีวิทยาทั้งหมด...และทั้ง 3คนก็อยู่ชุมพร อะฮั้นก็ระเห็ดกระเ็ด็นกระดอนไปตกระกำลำแบกที่อื่น ก็ต้องเชื่อว่าพวกเจ้าถิ่นว่าน้องของกูรต้องไม่โง่(แต่เสือกหลงลืม..555) วันที่19/10/2556 ก็เดินทางออกจากชุมพรแต่เช้ามืดกะว่าจะพาคุณลูกขาที่เคารพมา เห็นประเพณีตักบาตรและชักพระ...เมื่อมาถึงอ้าวเฮ้ยทำมันเงียบกริบอย่างนี้ว่ะ...(ในที่สุดก็ได้ความจากคนหลังสวนตรงสะพานลอดว่า...งานเริ่มพรุ่งครับ-ค่ะ)

...ก็เดินหน้าแห้งไปเรื่อยๆ โชคดีมากได้เจอครูสนั่น ซึ่งเป็นครูสุดหล่อ สุดจ๊าบของพวกเราชาววัดขันเงินตอนที่พวกเราเด็กๆกัน ..ท่านก็เลี้ยงโอวัลติน ขนมซาลาเปา ลูกศิษย์และลูกของลูกศิษย์ พร้อมทั้งเด็จแม่และน้องชายด้วย5555....
..นั่งคุยกับครูสนั่นอยู่นานทีเดียว...ท่านจำวีรกรรมของลูกศิษย์แต่ละคนได้ดี จำได้ทั้งชื่อทั้งนามสกุลทีเดียว...

เมื่ออิ่มหน่ำสำราญแล้ว ก็ลาครูสนั่นเดินเล่นต่อไป...เดินๆๆหัวฟูไปถึงร้านหมอ(อิกิม)..คิดดูก็แล้วกัน...เพราะว่าร้านนาฬิกาลิ้มชุนกี ร้านทองไพศาลยังไม่เปิดร้าน ร้านเทียนทองก็ไม่เปิด ร้านขายแก๊สของธวัชหัวขาวก็ไม่เปิด(อันนี้ไม่กล้าเข้าไปทัก เดีี๊ยวส่ายหน้าจำไม่ได้อีก) ร้านของสำราญก็ยังไม่เปิด...อิกิมก็เลยซวยด้วยประการละฉะนี้...แต่ท่านก็ไม่มีเวลาคุย พูดสั้นๆว่า"ไปเจอที่วัดสว่างมนัสตอนเที่ยง..".แล้วก้มหน้าก้มตา รักษาคนไข้ต่อไป......อะฮั้นก็ออกมาจากร้านแบบหอบๆ น้ำลายเหนียวบอกอ้ายน้องชายตัวดี ไปเอารถมารับเลย ..แล้วหันไปบอกลูกสาวว่า.ไปไหว้พระโกวิทกันดีกว่า..ส่วนเด็จแม่ก็ส่งเข้าโรงเรียนคณิตคิดเร็วกับเพื่อนซี้ท่านที่ปากน้ำหลังสวน

เมื่อ เจอเพื่อนก็ได้คุยกันนิดหน่อยเพราะว่อิกิม ต้องรีบไปรักษาคนไข้ต่อ...แต่ว่า มีเรื่องให้เผาว่ะอีนังคุณนายเล็ก... ตอนที่เดินเข้าไปที่ห้องประชุมของรร.วัดสว่างมนัสนั้น ก็ได้ร่วมทำบุญ กับเืพื่อนๆ หลังจากนั้นกะว่าจะต่อว่าอิกิมเสียหน่อย อิกิมมันชิงแนะนำว่า " นี้ภรรยาของผม..."..(เสี่ยงนิ่มๆ ..ตาแข็งมากเหมือนจะำราบ
กูรยังไงไม่รู้นังคุณนายเล็ก)
..แฝดนรก..ตอนแรกเกือบยกมือไหว้แล้ว แต่นึกขึ้นได้เดี๊ยวอิกิมจะหาว่าแหย ว่ะ ก็เพียงแต่ิ้ยิ้มหวาน แล้วพูดว่า "น่ารักและสวยไม่สมกับอิกิมเลย..."...
อิกิม " ต้องรีบแนะนำก่อนกลัว Kai จะอำ..เพราะว่าเพื่อนๆหลายคนโดน Kai & lek อำเพื่อนจน หลายคนโดนเมียกระโดดถีบยอดอกกันมาแล้ว"...55555อันนี้เป็นเสียงหัวเราะของอะฮั้นเอง5555

ได้เจอกับป๊งด้วยน่ะ...เพื่อนๆทุกคนปลื้มหล่อนมากว่า ปีน้ำใจยิ่งใหญ่มาก มางานเลี้ยงรุ่นตลอดๆๆ กะว่าปีต่อไปจะทำมงกุฎให้แล้วในฐานะ สาวไทยใจงาม รักเพื่อนฝูง.

.ยกตำแหน่ง"นางงามมิตรภาพ"ให้เลย

เม้าท์มาเยอะ แล้ว..ถึงตอนสำคัญ เสียที

ตกตอนเย็นประมาณ 6โมงเย็นเด็จแม่กลับมาจากโรงเรียนคณิตคิดเร็วพร้อมเพื่อนซี้มีข่าวมาบอกว่า.......... ครอบครัวน้องชายเืพื่อนซี้ของเด็จแม่พาครอบครัวมาเซอร์ไพส์พี่สาว(เพื่อนซี้ของเด็จแม่เป็นข้าราชการครูที่เกษียณแล้ว อยู่ตัวคนเดียว)...ทำให้อะฮั้นต้องหอบลูกหอบเด็จแม่ไปหาที่พักใหม่ในทีสุดก็ตัดสินใจกลับชุมพรในค่ำวันนั้นเพราะว่า ด้วยน้องชายมันก็อยู่งานเลี่ยงรุ่นไม่เดือนร้อนเรื่องที่นอนเพราะมันตัวคนเดียว..หน้าที่ขับรถจึงตกมาอยู่ในมือของอะฮั้นแทน...(คุณลูกขามันก็อาสาขับให้น่ะแต่ว่าเด็จยายไม่ยอม..)

-ตอนขากลับจากปากน้ำหลังสวนนั้น เพื่อนซี้ของเด็จแม่บอกว่าออกทางใหม่สะดวกกว่า ....ก็คิดว่าเดี๊ยวผ่านหลังสวนเข้าไปทักเพื่อนๆที่ร้านชูมาลี.. คงได้คุยซัก1-2ชม.
แต่ปรากกฎว่า เส้นทางใหม่ที่ขับออกจากปากน้ำหลังสวนวิ่งเข้าสวนไปเรื่อยๆซักพัก..อ้ายเฮ๊ย..ผ่านควนหินมุ้ย..แล้วก็ โผล่ที่ทุ่งตะโกได้ไงว่ะเนี๊ยะ......ดังนั้นก็ต้องบ่ายหน้าขับรถกลับชุมพรในที่สุด...

หวังว่าเพื่อนๆคงให้่อภัยในความไม่รู้เส้นทางและความบังเอิญรวมถึงมรรยาทอันงดงามที่ต้องเสียสละที่พักให้ญาติๆที่นานๆมีเจอกันได้คุยกันนะคะ

สรุปแล้วว่หลงทางเพื่อนๆคงให้อภัยนะครับปรกติไก่ไม่ยอมถอยอยู่แล้ว ท่านใดอยากแก้ตัว มาเจอกันที่กทม.แล้วกัน คุณนายเล็กเข้ามาอ่านเร็วๆอย่ามัวแตทำโอที

ลุงท๊อดพูดเหมือนเห็นกับตา เมื่อคืนวันศุกร์เลิกงานตอนสี่ทุ่มแต่งานมันเสีย ต้องอยู่แก้งานต่อจนเสร็จถึงเที่ยงคืน แล้วรีบอาบน้ำที่บ.นั้นแหละเพราะมีนัดกับเพื่อนๆ ไปพบเพื่อนคนใต้ที่มีกันอยู่แค่4-5คน พอตี3ต้องขอตัว ต้องปั่นจักรยานกลับบ้าน คืนไปต่อเหมือนคนอื่น กลัวจะเป็นลมที่ร้านคาราโอเกะ

ไก่หลงทาง...ไม่ใช่ ไก่หลง นะยะ ...555

ได้พบไก่ตัวจริงแล้ว นิสัยร่าเริงน่ารักเหมือนสาววัยรุ่น
และดีใจมากๆด้วยที่ได้เจอกับ นวลจันทร์ และพรทิพา เพื่อนเรียนร่วมห้อง 1/1 ยังเหมือนเดิมสามสิบกว่าปีที่ผ่านมายังจำได้เสมอ

โอ๊ย..จำเพื่อนตัวเองไม่ได้วุ้ย ใครก็ได้ช่วยบอกหน่อยดิ ว่าในรูปแรกมีสองหนุ่มเหลือน้อยแล้วแต่ยังหล่อ ที่นั่งขนาบซ้ายและขวาของป้าสังวาลย์ ว่าเขาคือใคร ใครคือเขา
และรูปที่สี่ มีผู้หญิงยืนริมสุดข้างๆหมอกิ่ม เป็นเมียหมอป่าวว่ะ คราวหน้าเจอกันจะได้วางตัวถูก หยุดอำชั่วครู่ สงสารหมอหนะ ...ฮ่า ฮ่า

รูปแรกซ้ายมือคือเผชิญเป็นครูสวนศรี ขวามือคือครรชิต อบแพทย์ อยู่สำนักงานเกษตร ฉันไม่ได้เรียนสวนศรียังตอบได้ ส่วนคนที่ยืนข้างหมอ ไม่ใช่เมียหมอ เเต่เป็นเพือนเธอนั่นแหละ ชื่อนวลจันทร์รึเปล่าไม่แน่ใจ

คิดถึงเพื่อนๆทุกคน โดยเฉพาะอุ๊เพราะไม่ได้เจอกันนานเเล้ว เมื่อไหร่จะได้กลับมาเยือนบ้านเกิด มาคราวนี้พักที่บ้านฉันนะ จะเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดีให้นอน ป๊งก็เช่นกันมาพักได้เลย ที่นอนนุ่มๆก็มีให้นอน ฉันไม่ได้ชวนเฉพาะเพื่อนต่างแดนนะ ..ไก่ หวัก หนุ่ย ง้ำ ง้อ จี๊ด เจี๊ยบฯลฯ.. ถ้าไม่รังเกียจ..บ้านฉันยินดีต้อนรับเพื่อนๆทุกคน

ดีใจที่อ้อยเข้ามาคุยด้วย อาทิตย์นี้เล็กยุ่งๆกับคนรู้จักที่มาพักด้วยเลยทำไม่มีเวลาเลย ต้องทุ่มเวลาให้ฝรั่ง(แขก)โทษทีนะที่ทำให้คอย

คืดถึงเพื่อนๆทุกๆคนนะ เห็นรูปเพื่อนๆแล้วดีใจมาก อยากไปเที่ยวหลังสวน กร และเพื่อนๆสวยน่ารักมาก จากติ๊ก(ศรินทิพย์) ,แดง(จรุงจิต) อยู่ราชบุรีค่ะ

เราไม่เจอกันนานมากแล้วนะติ๊ก.. เดินชนกันที่อื่นคงจะจำกันไม่ได้แล้ว ทำอะไรที่ราชบุรีจ๊ะ ได้ข่าวหรือเจอดารัชนีบ้างหรือเปล่า คิดถึงและอยากเจอเพื่อนเก่าทุกคน ปีนี้..คงจะเป็นวันที่8ต.ค.ชวนแดง(จรุงจิต)ไปงานเลี้ยงรุ่นซิ ถ้าเจอหรือติดต่อเพื่อนๆได้..ชวนกันไปเยอะๆนะ หวังว่า..ปีนี้..เราคงได้พบกันนะ..คิดถึงมากจ้า

ต้อยอรุณศรี อ้อยเอมอร หญิงอัจฉรา หมุย แดงจรุงจิต
เผ่า แต๋น นก(3 หนุ่มแก๊งหัวโล้น) เข่ง สุพจน์(ตี๋) ศักดิ์นายดำหัวหน้าม.1/5 เจ็ง ชูลั้ง เล็กรัตนาวดี คุ้มสม คิดถึงมาก อยู่ที่ไหน ส่งข่าวงหน่อยเพื่อนๆ