เมื่อทุกอย่างเริ่มจากศูนย์ หลังจากที่ฉันคลอดผ่านไปได้2เดือนแล้ว ฉันก็ต้องรีบออกหางานทำเพราะในตอนนั้น ครอบครัวฉันจนและลำบากมากมีพ่อที่เป็นหัวหน้าครอบครัวทำงานอยู่คนเดียว... ทุกอย่างที่เคยมีก็ไม่มี ในตอนนั้นรถมอเตอร์ไซที่เคยมีก็ไม่มีเพราะโดนยึด.....เวลาจะไปไหนก็ต้องเดินหรืขึ้นรถเมล์อย่างเดียว โทรทัศน์ที่จะดูหนังหรือละครต่างๆก็ไม่มีเพราะมันเสียไม่มีภาพมีแต่เสียง ถึงจะอยากดูแค่ไหนก็ต้องจินตนาการตามเสียงเอา....ตู้เย็นก็ไม่มีเวลาที่จะกินน้ำเย็นก็ซื้อน้ำแข็งมาใส่กระติก..เครื่องซักผ้า+คอมพิวเตอร์+เครื่องเล่นcdและอีกหลายๆอย่าง...ฉันไม่มีเหมือนเพื่อนคนอื่นที่เขามีกันทุกอย่าง...ขนาดบางวันน้องไปโรงเรียนไม่มีตังให้ไปก็ต้องหยุด ฉันจึงคิดว่าฉันจะต้องทำชีวิตของฉันให้ดีกว่าที่ฉันเคยเป็นมา และในตอนนั้นสามีฉันก็เรียนด้วยแต่พ่อ-แม่สามีก็ช่วยบ้าง ฉันออกหางานไปหลายที่แต่ไม่มีที่ไหนเรียกตัวเลย คงเป็นเพราะฉันอายุน้อยและวุฒิน้อยด้วย จนพ่อฉันไปขอร้องให้ลูกพี่ฝากงานให้ฉันเพราะเค้ารู้จักกับเจ้าของร้าน และนั่นก็อาจจะเป็นเพราะเค้าเกรงใจลูกพี่พ่อด้วย ฉันจึงได้งานขายโทรศัพย์มือถือ ได้เงินเดือนสตาร์ท5000/เดือน ฉันดีใจมากที่ได้งาน แต่แปลกตรงที่ว่าคนอื่นสตาร์ท6000/เดือน ทำไมฉันได้น้อยกว่าคนอื่น(เค้าคงไม่อยากรับฉันเข้าทำงาน..แต่ขัดไม่มั้ง) ฉันคิดว่างานนี้เป็นอะไรที่ยากมากที่สุด เพราะโทศัพย์มีหลายยี่ห้อและแต่ละยี่ห้อมีหลายมาก ฉันเกือบจะไม่ผ่านงานตั้งหลายที่ ตอนนั้นฉันเก็บกดและเครียดมาก ในเดือนแรกที่ไปทำงานสามีให้เงินฉันไปวันละ100(เพราะพ่อสามีให้สามีวันละ200) แต่ฉันก็แบ่งให้น้องไปโรงเรียนทุกวัน..วันละ30บาท โดยที่ไม่ให้สามีรู้ ฉันเหลือเงิน70ไว้กินข้าวเช้าและเย็นในที่ทำงาน อยากกินขนมก็เหลือ10บาท เฮ้อชีวิต! และพอถึงสิ้นเดือนฉันต้องเอาเงินที่รับแบ่งให้แม่ฉัน เพราะแม่เลี้ยงลูกให้ และแบ่งอีกส่วนนึงไว้ซื้อนมลูกและแพมเพ็อต ทุกอย่างเป็นไปอย่างนี้ประมาณ2เดือน พอเดือนที่3ฉันรับเงินเสร็จ ก็พาพ่อกับแม่ไปซื้อทีวีเครื่องแรก21นิ้ว***ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวฉันเอง***ตอนนั้นฉันดีใจและปลื้มใจมาก ขนาดในตอนนั้นร้องเท้าที่มีอยู่คู่เดียวขาดพอควร (เพราะเวลาที่ทำงานจะต้องเดินและวิ่งเอาของให้ลูกค้าบ่อยๆ) ฉันยังไม่ยอมซื้อคู่ไหมเลย ในตอนนั้นฉันคิดแค่เพียงว่าอะไรที่จะช่วยพ่อกับแม่ฉันได้ ฉันก็อยากจะทำให้และก็ให้เงินแม่ทุกเดือน จนกระทั่งฉันเริ่มทะเลาะกับสามีบ่อยๆ เพราะเขาไม่เข้าใจว่าเงินฉันหายไปไหนหมด ฉันก็ลำบากใจมากเพราะฉันก็เคยบอกเขาแล้วว่าให้แม่ แต่เขาก็ไม้เข้าใจว่าทำไมจะต้องให้ เพราะตอนนี้เราก็มีครอบครัวและมีภาระที่ต้องรับผิดชอบ และอีกอย่างตัวเขาก็ยังไม่เคยให้เงินพ่อ+แม่เขาเลย กลับกันมีแต่พ่อ-แม่เค้าที่เป็นผ่ายให้ตลอด ฉันก็ลำบากใจมากไม่รู้จะทำไงดี...แต่ก็ไม่อยากเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง กลัวแกจะคิดมากและเกลียดสามีฉัน คราวนี้เราเริ่มมีปัญหากันบ่อยมากขึ้นในหลายๆเรื่อง ทุกๆครั้งที่ให้เงินแม่หรือซื้ออะไรให้ก็ต้องแอบให้ตลอด คราวนี้เงินเดือนฉันขึ้นมาเป็น6000บาท.. คราวนี้ฉันเริ่มแอบเก็บเงิน1000ที่ได้เพิ่ม เพื่อที่จะสะสมเอาไว้ซื้อตู้เย็นใหม่ และฉันก็ทำได้ในเวลา7เดือนเพราะตอนนี้ฉันไม่มีหนี้สิน**** แต่ในอีกไม่นานฉันกำลังจะมีหนี้สินมากมายและจะมีอะไรเกิดขึ้นต้องติดตาม...วันนี้พอก่อนนะคะ...กรุณาช่วยคอมเม้นท์กันดวยนะคะ.. Free TextEditor   Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2554 8 comments Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2554 22:39:29 น. Counter : 441 Pageviews. Share Tweet

ตามมาให้กำลังใจค่ะ...จงอย่าท้อถอย และอย่ายอมแพ้...อุปสรรคมีไว้ให้ก้าวข้าม...ทุกปัญหาย่อมมีทางออก ทางแก้ไข ... ทุกอย่างที่เราประสบ เป็นเหมือนบททดสอบความแข็งแกร่งของจิตใจ...คุณกตัญญูต่อบิดามารดาความดีนี้จะส่งผลให้ชีวิตคุณพบกับความสุขความเจริญแน่นอนค่ะ ขอให้คุณโชคดีค่ะ   โดย: Chanya IP: 24.91.191.192 27 กุมภาพันธ์ 2554 4:23:17 น.

ติดตามอ่านต่ออยู่นะคะ น้องเก่งมากๆเลย   โดย: เรไรไอด้า IP: 74.195.73.138 27 กุมภาพันธ์ 2554 4:32:39 น.

เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: ไม่ได้ล็อคอิน IP: 223.205.219.77 27 กุมภาพันธ์ 2554 7:32:29 น.

ติดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ   โดย: วนิดา IP: 110.49.253.100, 64.255.180.232 27 กุมภาพันธ์ 2554 9:03:14 น.

รออ่านอยู่นะจ๊ะ   โดย: ดาวสีส้ม 27 กุมภาพันธ์ 2554 10:25:24 น.

ตามมาอ่านต่อค่ะ   โดย: อารีรัตน์ 27 กุมภาพันธ์ 2554 16:47:35 น.

ยังคงติดตามอ่าน และเป็นกำลังใจให้อยู่นะคะ ปล. ขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่บล็อคด้วยจ๊ะ แต่ตอบคอมเม้นไว้ที่บล็อคนะคะ   โดย: เศษไม้ใบหญ้า 28 กุมภาพันธ์ 2554 16:20:33 น.

ติดตามตลอดเลยคะ   โดย: พลูด่างในอ่างดิน 1 มีนาคม 2554 14:55:16 น.