|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
:: "เราเข้ากันไม่ได้" ... เมื่อฉันใช้ประโยคนี้บอกเพื่อนที่รู้จักกันกว่า 2 ปี :: (3)
หลังจากที่การแสดงวันนั้นจบลง เพื่อนๆ ทุกคนมองเธอและด่าแบบอ้อมๆ ให้เธอรู้สึกตัว แต่เธอไม่รู้สึก แถมยังไปบ่นกับเพื่อนอีกคนว่าเธอไม่อยากเช่าชุด น่าเสียดายที่เพื่อนคนนั้นเขาไม่เห็นว่าเธอเป็นเพื่อนของเขา เขามาเล่าให้ทุกคนฟังว่าเธอไปบ่นกับเขาไว้ยังไงบ้าง ทุกคนงงเป็นไก่ตาแตก ก็เธอจะไม่เช่าไม่ใช่เหรอ แล้วมานั่งบ่นทำไม แล้วใครไปขอร้องอ้อนวอนให้เธอเช่ากัน
เย็นวันนั้น พวกเราที่จะต้องแสดงเป็น 2 กลุ่มสุดท้ายเดินทางไปดูชุดที่ร้าน เธอเดินตามพวกเรามา... และทำหน้าเหมือนมีใครเอาเชือกไปร้อยคอแล้วกระชากเธอให้เดินตามเรามา เพื่อนเราหันไปถาม "อ้าว... ไม่เช่าชุดแล้วมาทำไม" เธอเชิดหน้าแล้วบ่นงุบงิบ "ไม่เห็นต้องเช่าเลย บลาๆๆๆ" พวกเรายิ่งงงเข้าไปใหญ่ เฮ้ย! ใครเขาชวนหล่อนมาวะ
พอไปถึงร้าน เธอก็มีปัญหาอีก "ไม่ ! เราไม่ใส่สีเหลือง เราจะเอาสีชมพู" เธอหมายตาชุดที่เพื่อนอีกคนจองไว้ก่อนเธอ และจะเอาให้ได้ และวันนั้นเป็นครั้งแรกล่ะมั้ง ที่เธอไม่ได้ในสิ่งที่เธอต้องการ ซึ่งทำให้เธองอนพวกเราและไม่พูดกับเราเลยตลอดทาง น่าแปลกที่ไม่มีใครง้อเธอเลย
จากเหตุการณ์ในวันนั้นไม่นาน เหตุการณ์ใหม่ก็เกิดขึ้น วิชาพละ จัดทีมเล่นแฮนด์บอล เธอเล่นชนิดที่ "เอาตาย" เธอแพ้ไม่เป็น... แม้แต่กับเพื่อน... แม้จะทำให้เพื่อนเจ็บ เพื่อนล้ม เธอก็ต้องชนะให้ได้ เธอเหวี่ยงใส่เพื่อนทุกคน จริงจังราวกับกำลังแข่งระดับชาติ จนแม้แต่เพื่อนทีมเดียวกับเธอยังทนไม่ได้ ด่าเธอกลางสนาม แต่เธอไม่ได้ยิน หรือเธอแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
เมื่อมีการจัดให้นักเรียนที่เรียนภาษาจีนออกไปร้องเพลงภาษาจีนในวันตรุษจีน อาจารย์ได้คัดเลือกเพื่อน 2 คนเพื่อออกไปกล่าวนำประวัติตรุษจีนเป็นภาษาจีนและไทย แต่เธอยังพยายามขอ "แทรก" ตำแหน่งพิธีกรเข้าไป โดยที่ไม่มีใครเสนอ ซึ่งหน้าที่ของเธอนั้นคือการออกไปแนะนำชื่อเพื่อน 2 คนนั่น เพื่อนคนอื่นเหวอกันเป็นแถว แต่อาจารย์ก็ยอมให้ เพราะเห็นว่าแค่ออกไปแนะนำเพื่อน แต่ไม่ใช่เช่นนั้น เธอพูดยาวเป็นหางว่าว ราวกับว่ากลัวจะไม่เด่นพอ จนอาจารย์ต้องมาแอบบ่นลับหลังให้พวกเราฟัง ว่าเธอออกไปพูดเพื่ออะไร ?
ยังมีเรื่องอีกมากมายตลอด 2 ปีที่ผ่านมา แต่โดยสรุปแล้ว... การกระทำของเธอทำให้พวกเราไม่รับว่าเธอเป็นเพื่อนเลย โดยเฉพาะเรา ซึ่งถึงแม้จะอยู่กลุ่มเดียวกับเธอ แต่ก็ไม่พูดกับเธอสักคำมาปีกว่า จนเมื่อวันหนึ่ง... มันเหลือทนจริงๆ พวกเราตัดสินใจบอกความรู้สึกที่พวกเรามีต่อเธอ เพื่อนคนแรก "เธอทำให้พวกเราอึดอัด" เพื่อนคนที่สอง "เธอน่ารำคาญมาก" เธอร้องไห้... และถามว่าเธอต้องปรับปรุงตัวยังไง เราตอบเธอว่า "อย่าปรับปรุงอะไรเลย เพราะเท่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เราก็ไม่รู้แล้วว่าจริงๆ นิสัยของเธอเป็นยังไง ยิ่งเธอปรับมันก็ยิ่งไปกันใหญ่" เธอร้องไห้หนักขึ้น เราจบด้วยคำว่า "เราเข้ากันไม่ได้"
เธอจากกลุ่มของเราไป พวกเรามีความสุขมาก เธอไปเข้ากลุ่มใหม่ พวกเราเริ่มทุกข์ เพราะเธอทำให้เพื่อนในกลุ่มนั้น "ร้องไห้" ทุกคน แล้วเธอก็ถูกเพื่อนในกลุ่มนั้น "สารภาพความในใจ" เหมือนที่พวกเราเคยทำ
..... เราถือว่าเรื่องของเราจบแล้ว เพราะเธอออกไปแล้ว และเพราะเรามีความสุขแล้ว แต่เธอไปบอกใครต่อใครว่าเราใจร้ายกับเธอที่สุดในกลุ่ม ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเธอเลย นอกจากไม่คุยกับเธอ
เธอบอกคนอื่นว่าเธอดีเกินไป จนพวกเราเกรงใจ... อืม แล้วแต่เธอนะ สุดท้าย เราไม่มีอะไรจะซ้ำเติมเธออีกหรอกนะ ช่วงนี้เราจมอยู่กับความรู้สึกผิด ส่วนเธอก็จมอยู่กับความเงียบเหงาเพราะต้องอยู่คนเดียวแล้วจริงๆ เราก็แค่อยากบอกเธอว่า ทนต่อไปอีกแค่ไม่กี่เดือน เดี๋ยวเธอก็จะได้เจอเพื่อนๆ และสังคมใหม่ๆ แล้ว พอถึงวันนั้นขอให้เธอ "จริงใจ" กับเขา และเลิกจัดระดับเพื่อนๆ ของเธอเสียที วันนี้เธอเข้ากับพวกเราไม่ได้ แต่ถ้าเธอปรับปรุงตัวได้แล้ว "จริงๆ" เราเชื่อว่าสักวันหนึ่งเธอต้องเจอคนที่เขาเข้ากับเธอได้แน่นอน
Create Date : 13 มิถุนายน 2553 |
|
8 comments |
Last Update : 13 มิถุนายน 2553 0:23:39 น. |
Counter : 597 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: nadtha 13 มิถุนายน 2553 9:31:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ประสบการณ์ทำให้เราพบเจอคนแปลกๆๆ ตามวันเวลา..
วันนี้ก็ถือว่า..เราทำดีที่สุดแล้ว..ใครจะเป็นไงก็ ปล่อยไป..
สู้ๆๆ ยิ้มๆๆนะจ๊ะ..(^_____^)