Group Blog |
ใคร...??????? เคยคิดกันมะว่า...การที่คนหนึ่งคน.... กว่าจะโตมาจนป่านนี้....ต้องผ่านอะไรต่อมิอะไรมามากมาย... ล้มมากี่ครั้ง.....? เริ่มต้นมากี่ที.....? เหวยๆๆๆ.....มันเป็นแค่คำถาม เบสิค.... ทุกคนน่าจะรู้และมีคำตอบของตัวเอง....ดีที่สุด หยั่งว่าแหละ จะหกล้ม ซมซาน แค่ไหน... ก๊อดันมีมือ.....อันอบอุ่น...ของคนคนนึง... มาคอยฉุดกระชาก......ลากถู......ตลอดมา ท้อเหรอ.......มีที่ไหน........มือนั้นคอยปลอบประโลมจนมีแรงสู้ต่อ เหนื่อยเหรอ.....มีที่ไหน...มีมืออุ่นคอยโอบอุ้ม..พัดเน้าให้หายเหนื่อย ตลอดชีวิตที่เกิดมา....เราล้ม...จนท้อ... เราเริ่มต้นได้ทุกครั้ง......... จาก....คนคนเดียวที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตของเรา........ (เอ......มันจะซึ้งไปมั้ยอะ).....มะเป็นไร...เราหักอารมณ์ดีกว่า คริๆๆๆ เราเดินมาเกือบถึงฝั่งฝันแล้วหละ........ หันกลับไปทุกครั้ง......เค้า...ยังอยู่จุดเดิม... และคอยให้กำลังใจเราเสมอ....อิอิอิ... คุณพ่อชั้น.....ทามไมต้องไปยืนตรงน้าน......นนน..... มาจิ...เดินตามลูกสาวตัวน้อยของพ่อมา....ที่หงุ่นพยามเดินให้ถึงฝั่งฝัน นั่นหมายถึงหงุ่น.....พยายาม...พยายาม....พยายาม...พยายาม และ...พยายามเพื่อพ่อคนเดียวนะ....แล้วพ่อจะหยุดอยู่ตรงนั้น ที่เดิมทำไม...หงุ่นมาตรงนี้....พ่อต้องมาตรงนี้เหมือนกันนะคะ ไอ้แสบของพ่อ....มันก้อยังเป็นลูกพ่ออยู่.....พ่อไม่ใช่วินมอไซต์นะ พอส่งเสร็จก้อรอส่งใหม่...... มะได้......หงุ่นมาถึง..พ่อก้อต้องถึงนะรู้ป่าว....พ่อกั๊บ รักพ่อ..จนมะกล้ามีแควน...เพราะกลัวจะไม่เหมือนพ่อ.. ทามงายอะเนี่ย....คริๆๆๆๆ เกี่ยวกันมั้ยอะ....... ช่างเหอะ...อ่านไปก๊องง..ว่าเขียนไร....รู้แต่ว่าใคร? คนนั้น..คนนั้น..คนนั้น..คนนั้น..คนนั้น..คนนั้น.. ชั้นรักที่สุดในโลก.....คริๆๆๆๆๆ วิธีทำบล๊อคไปที่นี่ค่ะ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=boom-boom&month=02-2005&date=07&group=27&blog=1 โดย: คนขี้เหงาคนหนึ่ง (คนขี้เหงาคนหนึ่ง ) วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:18:40:12 น.
|
@^-Breeze-^@
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] |
อ่านแล้วก็คิดถึงพ่อ
พ่อจ๋า
(ไม่ได้พูดคำนี้มานานนักหนาแล้วนะนี่...งือ)