สวัสดีจ้า เข้ามาเยี่มชม มาทักทายกัน
แล้วอย่าลืมแวะไปทักทายกันบ้างนะจ๊ะ

หวัดดีจ้าน้องเอ....พี่ก็ไม่ค่อยได้อัพบล็อกซะนานโขเช่นกันจ้า....แต่ก็แว๊บ ๆมาดูบล๊อกเป็นบางครั้งบางคราว....เผื่อว่าจะมีเพื่อน ๆแวะมาทักทายกันบ้าง.....แต่เรื่องอัพบล๊อกเนี่ยก็เพราะว่าขี้เกียจมาเป็นอันดับหนึ่งเลย.....กิ ๆ

ที่บ้านน้องเอก็กลับกันกับบ้านพี่...ฮ่า ๆ....แบบว่าบ้านพี่ปีนี้ทำครัว....แต่ว่าหน้าต่างบ้านและพื้นบ้านคงเอาไว้ปีหน้าเหมือนกันอ่ะจ้า....แบบว่าหมดงบประมาณแล้วอ่ะ.....แต่ถ้าไม่เปลี่ยนหน้าต่างก็ไม่ไหว....เพราะว่าพอเข้าหน้าวินเทอร์ทีไรบิลค่าฮิทเตอร์แพงทุ้กกกกกที

ปล. ขอแสดงความยินดีด้วยนะจ๊ะสำหรับข่าวดี....รักษาสุขภาพค่ะ

ปล. อีกที.....ตอนตั้งท้องเจ้าสองพระหน่อของพี่น่ะ....พี่แพ้หนักทั้งสองครั้งเลยอ่ะจ้า.....แพ้ท้องจนต้องพึ่งยาแก้แพ้จากหมอเลยล่ะ

ยินดีด้วยนะคะ อายุครรภ์ใกล้เคียงกันเลยค่ะ ของเราศุกร์นี้ก็ 10 weekแล้ว แต่ต่างกันตรงที่เราไม่แพ้ท้องอาเจียนแล้วค่ะ มีแต่หน้ามืดเหมือนจะเป็นลมบ่อยๆ ตอนนี้ก็รอลุ้นอยากให้ผ่านช่วง 3 เดือนนี่ไปเร็วๆจัง
พักผ่อนเยอะๆนะคะ ไว้จะแวะมาใหม่ค่า :)

แข็งแรงนะคะ ทั้งคุณแม่และคุณลูก ของอุ๋ง เพิ่ง 6 w ย่าง 7 w เอง ไว้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันนะคะ คุณเอ

กลับมาอัพบล็อคก็มีข่าวดีพ่วงมาด้วยเลยนะครับ

พอน้องโต จับอ่านหนังสือเลยนะครับ จะได้เก่งเหมือนแม่ ,, ฝากยินดีกับพ่อบ้านด้วยนะครับ

ขอให้แข็งแรงนะคะ ทั้งคุณแม่และคุณลูกเลยค่ะ

หวัดดีจ้าน้องเอ....เป็นไงบ้างน้อ...ว่าที่คุณแม่มือใหม่.....พี่ต้องขอโทษด้วยจ้าที่เพิ่งแวะมาหา....เพราะมัวแต่ไปเล่นน้ำทะเลให้ตัวดำปี๋กว่าเดิมมาอ่ะจ้า.....พอกลับมาก็วิ่งหน้าวิ่งหลังเรื่องโรงเรียนลูกและไหนจะพาไปหาหมอฟัน...หมอประจำและอีกสาระพัดเรื่องเลย.....ก็เลยล่าช้าไปหน่อยจ้า

เออแห๊ะ....สงสัยเพื่อนน้องเอว่าคงไม่เป็นความจริงแน่ ๆล่ะ....เพราะตอนที่พี่่ท้องเจ้าลูกชายช่วงเดือนแรก ๆพี่แพ้จนต้องไปขอยาแก้แพ้ท้องมากินเลยล่ะจ้า.....แต่พวกอาหารก็จะชอบกินพวกน้ำซุปร้อน ๆ....และชอบน้ำเก๊กฮวยเป็นที่ซู๊ดดดดด......แต่ผ่านเข้าเดือนที่สาม-สี่ อาการแพ้ก็เริ่มดีขึ้นอ่ะจ้า

ยังไงก็รักษาสุขภาพนะจ๊ะ....แล้วจะแวะมาเยี่ยมใหม่จ้า

หวัดดีจ้าน้องเอ....ว่าที่คุณแม่มือใหม่......พี่สบายดีจ้า....ช่วงสองเดือนมานี่พี่เหนื่อยค่อด ๆกับการเก็บกวาดใบไม้.....ต้นไม้บริเวณบ้านพี่มันเยอะเหลือเกิน.....พี่และสามีเพิ่งจะช่วยกันเก็บกวาดเสร็จเมื่อวันอาทิตย์นี้เองจ้า

ประสบการณ์การคลอดลูกคนแรกลูกชายของพี่น่ะ....ใช้ระยะเวลานานมากเลย...คงเป็นเพราะว่าท้องแรกมั้ง....เลยยาวนาน

เริ่มแรกเลย....พี่น้ำคร่ำแตกตอนช่วงบ่ายสองโมง.....แต่พี่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลยตอนน้ำคร่ำแตก.....จากนั้นสามีพี่ก็โทรหาคุณหมอ.....คุณหมอก็บอกให้เตรียมตัวมาโรงพยาบาลได้เลย....แต่ตอนน้ำคร่ำแตกพี่ยังทำกับข้าวกินก่อนเฉยเลย....หลังจากกินข้าวอิ่มแล้ว....ยังเอาเสื้อผ้าเข้าเครื่องชักผ้าเสร็จสัพ......หลังจากนั้นก็เก็บเสื้อผ้าของใช้ต่าง ๆเตรียมไปโรงพยาบาล.....แบบว่าอาการใจเย็นมาก ๆเพราะว่าไม่มีอาการเจ็บปวดใด ๆเลย.....พอไปถึงโรงพยาบาลช่วงสี่โมงเย็นก็เช็คอิน....เข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า....แล้วนอนรอพยาบาลมาตรวจวัดต่าง ๆ.....พอเสร็จคุณหมอก็มาเช็คอาการทุกอย่างก็ยังปกติ....มดลูกก็ยังไม่เปิดเลย.....พอระยะเวลาผ่านไปสักสามชั่วโมง.....พยาบาลก็ถามว่าเราจะฉีดยาบล็อคหลังรึเปล่า....พี่ก็โอเคเลย....ต้องการฉีดยาบล๊อคหลัง.....พอเวลาผ่านไปอีกสักสองชั่งโมง....อาการปวดก็เริ่มมาเล็กน้อย.....มดลูก็เปิดประมาณห้าเซ็นติเมตร.....เวลาผ่านไปเรื่อย ๆอีก....และมากับความเจ็บปวดขึ้นเรื่อย ๆ.....จนมาถึงช่วงตีหนึ่งพอดิบพอดี....มดลูกเริ่มเปิดแปดเซ็นติเมตร......ละแล้วเวลาที่รอคอยก็ใกล้เข้ามาทุกที.....ช่วงชั่วโมงสุดท้ายก่อนคลอดเจ้าลูกชายเนี่ย....ความเจ็บปวดก็มาเต็มพิกัดเลยล่ะ....ขนาดฉีดยาบล๊อคหลังแล้วนา....แต่ก็ยังเจ็บปวดอย่างมากมาย.....จนช่วงใกล้ตีสองเป่ะ ๆ...ปากมดลูกถึงเปิดเก้าเซนติเมตรเต็มที่....ได้เวลาที่คุณหมอทำคลอดแล้ว....เย้ ๆ ๆ....พอตีสองเป่ะ ๆเจ้าลูกชายตัวดีก็ออกมาร้องแว้ ๆ.....และลืมตาดูโลกซะที....เฮ้อ....แต่กว่าจะคลอดเสร็จก็เล่นเอาพี่ซะเหนื่อยเลยจ้า.....พอคลอดได้สักสองสามนาที....พยาบาลทำความสะอาดเจ้าลูกชายเรียบร้อยแล้ว....ก็เอามาให้อยู่ในอ้อมอกแม่และดูดนมจู๊ด ๆจากอกแม่เลยจ้า......ในระหว่างที่ป้อนนมลูกอยู่นั้น.....คุณหมอก็เย็บแผลให้.....พอทำแผลเสร็จลูกก็หลับผลอยไป....จากนั้นพยาบาลก็นำลูกเราไปห้องตรวจพิเศษสำหรับทารกแรกเกิด.....ส่วนคุณแม่ก็ไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาทำความสะอาดตัวเองก่อนที่พยาบาลจะย้ายไปพักผ่อนที่ห้องพักที่เตรียมไว้.....หลังจากนั้นก็จะมีเมนู....เพื่อที่เราจะสั่งอาหาร....ทานก่อนนอนพักถึงเช้า.....หลังจากทานอาหารเสร็จ....พี่มีสั่งไอศครีมหม่ำก่อนนอนด้วยนะ......และทุก ๆสองชั่วโมงพยาบาลก็จะพอลูกมาให้เราป้อนนมด้วยจ้า

พี่นอนพักที่โรงพยาบาลอีกคืนหนึ่ง...ก่อนจะเช็คเอ้าค์กลับบ้าน....แต่พี่กลับบ้านไปกับสามีสองคน.....พร้อมกับความเศร้าใจ....กลับไปนอนที่บ้านก็นอนไม่หลับทั้งวันทั้งคืน....เพราะคิดถึงลูก....ลูกคนแรกด้วย....กะว่าคลอดมาแล้วจะได้อยู่กับอ้อมอกของแม่ทุกันทุกคืน....แต่ก็เป็นไปไม่ได้.....พี่เสียใจมากมายเลยล่ะจ้า

สาเหตุที่ลูกชายของพี่ไม่ได้กลับบ้านมาพร้อมกัน...ก็เพราะว่าเขาเป็นจอร์นดิส หรือบ้านเราก็เรียกว่า ดีซ่าน อ่ะจ้า.....เขาต้องอยู่ในตู้อบที่มีแสงไฟช่วยเพื่อที่ว่าตัวเขาจะได้ไม่เหลือง.....หลังจากเจ้าลูกชายต้องนอนอยู่โรงพยาบาลประมาณสี่คืน...คุณหมอก็อนุญาตให้รับกลับบ้านได้.....จากนั้นก็ไปหาหมอเช็คทุก ๆอาทิตย์...ประมาณเดือนนึง....จากนั้นก็เป็นทุก ๆสองอาทิตย์....ประมาณเดือนนึง.....จากนั้นก็เป็นทุก ๆเดือนจนครบหนึ่งปีเลยจ้า

พี่มีโอกาสให้นมเจ้าลูกชายประมาณสองเดือนแค่นั้นเอง....เพราะอาการตัวเหลืองของเขาไม่ดีขึ้น....คุณหมอก็เลยแนะนำให้เปลี่ยนมาดื่มนมผงแทน.....ผลก็ออกมาดีขึ้น....ตัวเหลืองน้อยลง

พี่รู้สึกเสียใจมาก ๆ เลยที่ไม่ได้ให้นมลูกด้วยตัวเอง....ทั้ง ๆที่เราตั้งใจไว้.....แต่ตอนนี้...ณ เวลานี้....พี่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกเสียใจอะไรอีกแล้ว....เพราะว่าชีวิตทุกวันนี้มันชั่งผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน....ชีวิตมันบิซี่จนไม่มีเวลาได้คิดถึงอะไรมากมายเลยจ้า....ตอนนี้ก็ดูแลลูก...ดูแลบ้านเรือน....ตัดหญ้า...เก็บกวาดไบใม้...ไปฟู๊ดชอบปิ้ง....ไปรับไปส่งลูกไปโรงเรียน....โอ้ยยยยย....แป๊บ ๆ....เวลามันผ่านไปเร็วจริง ๆจ้า

ปล. พี่เสียใจด้วยจริง ๆจ้าที่บ้านน้ำท่วม.....สู้ ๆจ้า....ช่วงน้ำท่วมใหม่ ๆ....พี่ดูข่าว....อ่านข่าว....พี่ก็เครียดไปกับเขาเหมือนกัน....เครียดจนเก็บเอาไปนอนฝันก็ตั้งหลายคืนแน่ะ....เฮ้อ......สงสารพี่น้องชาวไทยที่น้ำท่วมเหมือนกันจ้า....แต่ก็ได้แค่บริจาคเงินเล็ด ๆน้อย ๆไปกับสมาคมไทยในรัฐเพนซิลเวเนีย...และก็ส่งกำลังใจไปแค่นี้อ่ะจ้า....ก็ได้แต่ภาวนาให้พวกเขาผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้ด้วยดี...สู้จ้า

ปล. พี่เก็บเอาไปนอนฝันร้ายตั้งหลายคืนแน่ะ...แฮ่ะ ๆ

ปล. อีกที.....แล้ววันหลังจะมาเล่าประสบการณ์คลอดลูกคนที่สองให้ฟังนะจ๊ะ....ตอนนี้ดึกแล้วพี่ขอตัวไปนอนเอาแรงไว้สู้รบปรบมือกับเด็ก ๆก่อนจ้า....ไนท์ ๆ

ก๊อก ๆๆ....หวัดดีจ้าน้องเอ.....เป็นไงบ้างจ๊ะ?....สบายดีป่าวเอ่ย?

พี่แวะมาเล่าประสบการณ์คลอดลูกคนที่สองจ้า.....ก่อนที่พี่จะตัดสินใจตั้งท้องลูกคนที่สองเนี่ยก็ต้องคิดแล้วคิดอีกเหมือนกัน....เพราะว่าตอนนนั้นพี่ยังขับรถไม่เป็น.....ก็เลยคิดกลัวไปซะหมด.....เพราะอยู่ที่นี่ถ้าไม่มีรถและขับรถไม่เป็นเนี่ยมันช่างลำบากมากมายเหลือเกิน.......และอีกอย่างอยู่ที่นี่เราก็ไม่มีปู่ย่าหรือญาติพี่น้องอยู่ใกล้เลย....ก็เกิดอาการกลัวรับมือเลี้ยงลูกไม่ไหว.....ก็คิดอยู่นานเหมือนกันกว่าจะตกลงมีคนที่สอง

ตอนตั้งท้องคนที่สองเนี่ยพี่ก็มีอาการแพ้ท้องเหมือนเคย....แพ้จนต้องขอยาแก้แพ้จากคุณหมอเหมือนเคย.....มันช่างทรมานมาก ๆเลยจ้า.....เพราะช่วงที่แพ้ท้องเป็นช่วงหน้าวินเทอร์.....อาการก็เหนื่อยมาก...กินไม่ได้....อ๊วกออกหมด.....อยากจะนอนพักอย่างเดียว....แต่ก็นอนได้ไม่เต็มที่เพราะต้องดูแลเลี้ยงลูกชายไปด้วย.....พอตกเย็นก็ต้องทำอาหารเย็นให้สามีทาน....พอเห็นหน้าสามีก็เบื่อมาก ๆ....เบื่อจนไม่อยากจะพูดอะไรด้วย....มันหงุดหงิดไปหมด......บ้านก็เปิดฮิทเตอร์แรงก็ไม่ได้เพราะว่าบิลค่าฮิทเตอร์แต่ละเดือนก็แพงจัง......เฮ้อ....ทรมานมาก ๆ......พอสักสองเดือนผ่านไป....อาการแพ้ก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ

มาถึงตอนคลอดลูกคนที่สองเนี่ย.....เหมือนกับคุณพระคุณเจ้าคุ้มครองเรา.....ท่านคงรู้ว่าพี่อยู่ที่นี่ไม่มีใคร....อะไร ๆดูเหมือนง่ายและรวดเร็วดีจัง

สามีของพี่ต้องตื่นนอนตีสี่ทุกเช้าตรู่เพื่อต้องอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงาน....ต้องออกจากบ้านตีสี่ครึ่ง......และแล้ววันที่ปวดท้องคลอดลูกคนที่สองของพี่ก็มาถึง.....และอาการปวดท้องและน้ำคร่ำแตกตอนเวลาตีสี่เป๊ะเลยละจ้า......ก่อนหน้านั้นพี่กลัวมากเลยว่าจะปวดท้องตอนสามีไม่อยู่ไปทำงานแล้ว.....กลัวมาก ๆว่าจะทำอะไรไม่ถูก....กลัวว่าจะต้องกดเรียก 191 เอง.....กลัวไปหมดเลย....แต่แล้วคุณพระคุณเจ้าก็คุ้มครองพี่

พอสามีพี่ตื่นอาบน้ำเตรียมตัวที่จะไปทำงาน....พี่ก็ปวดท้องพอดีเป๊ะเลย.....แล้วสามีก็โทรหาคุณหมอ.....ปวดท้องตอนตีสี่....ไปถึงโรงพยาบาลตีสี่สิบห้า.....ตอนนั่งรถไปก็อู๊ววววว......อ้าาาาาาาา ๆๆๆๆๆไปตลอด....เพราะว่าปวดเหลือเกิน......พอไปถึงก็เช็คอินเข้าไปคลอดเลย.....เตรียมตัวรอคลอด.....ตอนนั้นปวดมากจนขอยาฉีดบล๊อกหลัง.....แต่ว่าพยาบาลไม่ให้เพราะว่าปากมดลูกก็เริ่มเปิดมากแล้ว....และก็รอคุณหมอมาทำคลอด.....แต่คุณหมอที่มาทำคลอดกลับไม่ใช่คุณหมอที่เราฝากท้องด้วย.....คุณหมอที่เราฝากท้องด้วยเพิ่งจะทำคลอดให้คุณแม่ท่านอื่นไปหมาด ๆและเพิ่งกลับไปนอนเอาแรง.....สรุปคุณหมอที่ทำคลอดเลยต้องเป็นคุณหมอผู้ชายที่อยู่เวรอิมเมเจนซี่แทน.....พอช่วงหกโมงเช้า.....พี่ก็คลอดลูกสาวออกมาเชยชม......ใช้เวลาคลอดรวดเร็วทันใจมาก ๆ......ปกติเขาจะไม่อนุญาตให้เด็กอยู่ในห้องคลอดด้วย....แต่วันนั้นลูกชายพี่อยู่ในห้องคลอดรอดูน้องสาวและให้ไฮไฟย์กันด้วย.....ตอนเบ่งคลอดเนี่ย....มือข้างหนึ่งของสามีอุ้มเจ้าลูกชาย.....ส่วนอีกข้างหนึ่งก็มาจับมือพี่ไว้.....เพราะตลอดสองชั่วโมงเต็มเนี่ย....พี่ปวดมากมายเลยล่ะจ้า......เวลาปวดนะ....พี่อ้อนวอนพยาบาลซะจนเลี่ยน.....Pleasssssss help me ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.....โอ้ยยยยยยย......อู้ยยยยยยยย......อ้ายยยยยยยยย......อ้าวววววววววว

สุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดีจ้า.......พอคลอดเสร็จ...พยาบาลก็ทำความสะอาดลูกสาว....แล้วก็เอามให้ดูดนมและอยู่ในอ้อมอกเรา....ในระหว่างที่คุณหมอเย็บแผลให้.....พี่นอนอยู่โรงพยาบาลแค่คืนเดียวก็รีบเช็คเอ้าท์กลับบ้าน....เพราะถ้าอยู่นานกลัวเสียตังค์เยอะ.....เดี๋ยวไม่มีจ่าย....แฮ่ะ ๆ

ลูกคนที่สองเนี่ยพี่ให้นมเอง....ให้นมจนขวบนึงพอดีถึงให้เขาเลิก....และมาให้นมสดโฮลมีลต่อ

จากวันนั้นถึงวันนี้.....พี่รู้สึกว่าเวลาแต่ละวันมันช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกินจ้า.....แต่ก็ยอมรับว่า....การเป็นแม่คน....เมียคน....ชีวิตแม่บ้านอย่างพี่เนี่ย....มันช่างเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน......ชีวิตพี่ก็มีทั้งทุกข์และสุขปะปนกันไป

อยู่ที่นี่ก็คิดถึงพ่อแม่...พี่น้อง....เพื่อนฝูง....คิดถึงเมืองไทยบ้านเรา

ช่วงนี้ใกล้คริสมาสต์และปีใหม่แล้ว....ยังไงพี่ขอให้น้องเอและครอบครัว....สุข....สดชื่น....สมหวัง....ทุกประการจ้า

รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ