Bloggang.com : ~~ผู้หญิง size S~~ : เรื่องเอ๋อๆในวันสัมภาษณ์งาน

เรื่องเอ๋อๆในวันสัมภาษณ์งาน

เรื่องเอ๋อๆของต้อมที่จะนำเสนอก็คือว่า....
วันก่อนได้มีโอกาสไปสัมภาษณ์งานมา ไปสัมภาษณ์ที่ตึก Central World Tower บริษัทในเครือของ Central ซึ่งไม่ได้เตรียมตัวไปเลย คือแบบว่าโทรมาเรียกวันจันทร์ วันอังคารก็ต้องไปแล้ว ไปแบบงงๆ ไม่รู้จะเตรียมตัวยังไงรู้แต่ว่าต้องได้พูดอังกฤษแน่ๆ

พอรู้ว่าเค้าเรียกไปสัมภาษณ์ดิชั้นก็ต้องหาเรื่องหนีงานอีกแล้วสิเนี่ย แต่ว่าต่อรองเค้าขอไปตอนเย็น เพราะว่าไม่สามารถไปได้ช่วงเช้าจริงๆ ถึงยังไงก็ขอออกก่อนอยู่ดี ก็หาเรื่องไปจนได้

พอไปถึงที่ตึกอลังการมากค่ะ น่าทำสุดๆ(รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ้านนอกเข้ากรุงยังไงไม่รู้) ดิชั้นเดินเข้าไปเลยค่ะมั่นสุดฤทธิ์ สูดหายใจเรียกความมั่นใจเต็มที่ พอถึงทางเข้าลิฟท์ก็เอะใจว่าต้องแลกบัตรรึเปล่านะ แต่เอ๊ะ.... ไม่เห็นมีเคาท์เตอร์เลยคงไม่ต้องมั้ง ก็เดินดุ่ยๆ เข้าไปเลย มาถึงหน้าลิฟท์เอ๊ะ ไม่มีปุ่มกดขึ้นมีแต่ตัวเลขเหมือนหน้าปัดโทรศัพท์ ไอ้เราก็อ๋อคงให้กดชั้นที่เราจะไปมั้ง ก็เอาเลยค่ะชั้น 8 มั่นใจมาก จนมีพนักงานที่เค้าทำงานอยู่ตึกนี้แหล่ะมาเห็นความเปิ่นพอดี เค้าก็บอกว่าต้องไปแลกบัตรเพื่อให้ได้คีย์การ์ดมาแล้วเอามาทาบตรงเซนเซอร์นะครับ

แต่ว...... ความมั่นใจลดลงไป 10% เอ้าฮึบลุยใหม่

เลยต้องเดินออกไปใหม่ มองหาเคาท์เตอร์เพื่อแลกบัตร
ปัดโธ๊ แทนที่จะให้มันเยื้องมาทางลิฟท์หน่อยดันตั้งอยู่ตรงกลางตึก แล้วจะรู้ไหมเนี่ย (จริงๆมันเป็นความงี่เง่าส่วนตัวไปโทษคนอื่นอีก) ก็บอกเค้าไปว่ามาติดต่อชั้น 8 แล้วก็ได้คีย์การ์ดมาใบนึง จากนั้นก็เอาไปทาบที่เซนเซอร์ตามที่คนนั้นบอก แล้วหน้าจอก็จะขึ้นว่าให้ไปที่ลิฟท์ตัวไหน

พอเข้าไปในลิฟท์ โอ้โห ไฮโซมากค่ะ ข้างในไม่มีปุ่มไรเลยนอกจากปุ่มเปิด-ปิดและฉุกเฉิน คือแค่การ์ดนั้นมันจะพาเราไปชั้นนั้นเอง แอบคิดในใจว่านี่ถ้าจะแวะหลายชั้นจะทำยังไงต้องพกหลายใบรึเปล่า ใครรู้ช่วยตอบด้วย

จากนั้นก็ไปนั่งรอสัมภาษณ์ค่ะ เลิกตื่นเต้นไปแล้วหลังจากประสาทเสียมาทั้งวัน ผู้จัดการเป็นคนสัมภาษณ์เองเลย เพราะต้องใช้ภาษาอังกฤษด้วย รู้สึกตัวเองจะพูดไรออกไปแบบไม่ค่อยได้ความเท่าไหร่ ใช้เวลาสัมภาษณ์ไม่นานและไม่ค่อยเครียด แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะไม่ทำ เพราะว่าเลิกตามเวลาห้างค่ะ ดิชั้นไม่ชอบ เข้า 9โมง เลิก 2 ทุ่ม บางวันเลิก 4 ทุ่ม บ้ารึเปล่า 10 ชม ได้นะคะนั่น กะเงินเดือนหมื่นนิดๆ

จากนั้นก็เดินมาที่สยามจะมากินข้าวกะพี่ๆในพันทิปนี่ล่ะ แต่ฝนเจ้ากรรมดันเริ่มตก ดิชั้นก็รีบเดินใหญ่เลย เดินมาจนถึงหน้า MK และแล้วส้นรองเท้าดิชั้นไปติดอยู่กะรอยต่อฟุตบาทค่ะ คนยื่งรีบๆอยู่ พอดึงออกมาได้ อ๊าวววววว ส้นหลุด นี่มันซวยอะไรกันเนี่ย ต่อหน้าร้าน MK เลย ก็เลยต้องถอดแล้วเดินตัวลีบไปหาที่นั่ง แล้วจัดการเคาะๆๆๆๆๆๆ ให้มันเข้าที่พอเดินได้ โอ๊ยตายๆๆๆ อับอายเป็นที่สุดเอ๋อเป็นรอบที่ 2 แล้วก็เดินมั่นไปต่อ กว่าจะถึงมาบุญครองเปียกไปครึ่งตัว หวัดก็เป็นอยู่แล้ว เลยไม่รู้ว่าจะหายเมื่อไหร่ เหนื่อยมากเลย กลับถึงบ้านมาเลยรีบกินยานอน

เฮ้อออออ การที่จะได้งานสักงานนึงทำไมมันช่างยากเย็นจริงน้อ นี่ถ้าไม่ติดเรื่องเวลาเลิกงานนะ ต้อมคิดว่าต้อมทำไปแล้ว เพราะโดยส่วนตัวไม่ชอบเวลางานของห้างและเวลางานเป็นกะ แต่อนาคตก็ไม่แน่ ต้อมอาจจะบ้างานขึ้นมา แบบว่าไม่ต้องสนใจอะไรแล้วทำแต่งาน ชีวิตมีแต่งานอย่างเดียว อาจจะมาทำงานลักษณะนี้ก็ได้ เพราะเห็นเค้าบอกว่า เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น.......

Create Date : 30 มิถุนายน 2548

Last Update : 30 มิถุนายน 2548 0:12:49 น.

15 comments

Counter : 882 Pageviews.