Bloggang.com : Mrs. Pique แฟนหนูอยู่สเปน : อย่าจับปลาสามมือ เพราะท้ายที่สุดแล้ว คุณอาจไม่เหลือใครเลย

อย่าจับปลาสามมือ เพราะท้ายที่สุดแล้ว คุณอาจไม่เหลือใครเลย

11.09 วันนี้เป็นวันแรกของสัปดาห์ที่สองในการเริ่มงาน ก็ ... ยังไม่ค่อยมีอะไรทำเท่าไหร่ ก็ค่อย ๆ อ่าน ค่อย ๆ เรียนรู้กันไป
วันนี้อารมณ์อยากบันทึกเรื่องราวบางอย่างที่ผ่านเข้ามาตลอดช่วงเวลา 4 เดือน มันน่าจะเป็นช่วงที่แย่ที่สุด และช่วงที่ดีที่สุดเลยก็ว่าได้ เหมือนหนึ่งในเพลงที่ Taylor Swift ร้องไว้ว่า “ And life was never worse but never better”

ย้อนกลับไปเมื่อหลายเดือนก่อน ชีวิตเรายุ่งเหยิงมากเหลือเกิน มีแต่อะไรก็ไม่รู้ มันเหมือน ชีวิตกำลังดิ่งลงเหว แล้วก็มีเรื่องราวต่าง ๆ มากมายเกิดขึ้น ส่วนมากก็เป็นเรื่องที่แย่ ..... แต่ในขณะนั้นก็มีคน ๆ นึงที่คอยอยู่ข้าง ๆ เรามาเสมอ เรียกว่า เป็นทุก ๆ อย่างให้เราก็ว่าได้ ทั้งคำปรึกษา ทุก ๆ ความช่วยเหลือ คน ๆ นี้ไม่เคยไปไหน ขอเรียกว่า แอนดี้ ... นางเป็นคนเยอรมัน ซึ่งถ้าจะพูดถึงผู้ชายคนนี้แล้ว ต้องย้อนกลับไปเมื่อ 1 ปีก่อนหน้านี้ หลังจากเราเลิกกับแดนนี่ ก็ได้พบกับคน ๆ นี้ ซึ่งรู้จักกันโดยบังเอิญ แต่ยิ่งเราพูดคุยกัน ก็รู้สึกว่า มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างคลิก คลิกในที่นี้หมายถึง .. คุยด้วยแล้วสนุก แลกเปลี่ยนความเห็นต่าง ๆ นา ๆ .. ผ่านไปสามเดือนหลังจากคุย นางก็สารภาพกับเราว่า “ ผมชอบคุณนะ .. เราลองคบกันได้ไหม “ แต่เหตุผลบางอย่างทำให้เราไม่สามารถจะเริ่มต้นหรือลองมีความสัมพันธ์ที่จริงจังได้เนื่องจาก 1. นางมีครอบครัวแล้ว หย่ากันแต่ยังคงต้องดูแลลูก ซึ่ง เราค่อนข้างเห็นแก่ตัว อันนี้ยอมรับว่า ถ้าเราจะต้องคบกับใครสักคน เราขอทีจะเริ่มต้นหรือคบกับคนที่ไม่ม่พันธะมากกว่า ซึ่งตอนนั้นนางเสียใจและนางก็เข้าใจ แต่ก็ยังคงวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ เสมอ ๆ จำได้ว่าวันเกิดปีที่แล้ว อยู่ ๆ ก็มีบุคคลปริศนาส่งของขวัญมาให้ที่ทำงาน ... ก็คือนางนั่นแหละ ซึ่งตอนนั้นก็รู้สึกดีมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมกับคน ๆ นี้อีกแล้ว ก็เลยไม่มีอะไรที่จะมาทำให้เราเปลี่ยนใจกลับไปรักคน ๆ นี้ได้ นอกจากความรู้สึกที่ว่า เค้าเป็นคนดีเท่านั้นเอง ...

อีกหนึ่งคน ... คนนี้ชื่อคริสโตเฟอร์ เป็นชาวอังกฤษ โปรไฟล์ดี เราเชื่อว่า ผู้ชายคนนี้มีทุก ๆ สิ่งที่ผู้หญิงฝันหา ไม่ว่าจะเป็น ฐานะ หน้าตา หรือว่าจะเป็นหน้าที่การงาน มารยาททางสังคม คน ๆ นี้มีครบทุกอย่าง .. ย้อนไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เรารู้จักพูดคุยกันในฐานะเพื่อน ซึ่ง เราไม่เคยคิดอะไรกันไปมากกว่านั้น ส่วนมากจะเป็นการไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบ การงาน ปัญหา หรือแม้กระทั่งทุกครั้งที่อกหัก หรือเลิกกับใคร เจอผู้ชายแบบไหนเข้ามาในชีวิต ก็จะปรึกษากันตลอดเวลา ... ย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้วช่วงเดียวกัน เรามีการพูดคุยกันเล่น ๆ ว่า วันหยุดยาวนี้ อยากจะทำอะไรดี ซี่ง เราก็พูดไปเล่น ๆ ว่า ไปเที่ยวเกาะ ไปทะเล พูดไปแบบไม่คิดอะไร แล้วเช้าวันต่อมา นางก็เอ่ยขึ้นมาว่า ... มันเป็นอะไรที่ดีมาก ๆ และนางก็อยากจะทำ ซึ่ง ... ต่อมาไม่กี่วัน ตั๋วเครื่องบินถูกจอง โรงแรมห้องพักหรูหรา เราแพลนอะไรกันมากมาย ... เราควรที่จะตื่นเต้นและมีความสุขป่ะ ?แต่พอเราได้ลองทำอะไรด้วยกันหลาย ๆ อย่างในแบบที่ว่า ... จะพูดยังไงดี เหมือนการเริ่มต้นความสัมพันธ์ เรากลับอึดอัด อาจเป็นเพราะ ไลฟ์สไตล์ไม่เหมือนกัน อายุที่แตกต่างกัน และช่วงนั้นเรายังไม่พร้อมที่จะคบใครจริงจัง ซึ่งเค้าก็จริงจังมาก ๆ พูดเรื่องแต่งงาน เรื่องการแพลนที่จะย้ายไปอังกฤา บลาๆๆๆ ซึ่ง มันยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม ... สุดท้ายเราก็ตัดสินใจหยุด ด้วยการวิ่งหนี .. เราทิ้งทุกสิ่งอย่าง ที่มันอาจจะดีมากถ้าเราตอบตกลง แต่ เราก็ทิ้งทุกอย่างไว้บนเกาะนั้น แล้วเลือกเพื่อนแทน .... เพราะเราคิดว่า เราไม่สามารถจะมีชีวิตอยู่กับคนที่ไม่ใช่ ต่อให้เค้าจะมีเงินทอง สถานะทางสังคมดีงามแค่ไหนก็ตาม หลายคนบอกว่าเราโง่ ... แต่ก็นะ ...

ส่วนอีกคนที่เข้ามาในเวลาเดียวกันคือ ... คนนี้ขอเรียกว่า เจมี่ .... เราเจอกันช่วงก่อนเดือนฮาโลวีนปีที่แล้ว จริง ๆ ตอนเค้าเข้ามาก็ดูเป็นคนโอเคนะ นางรักดนตรีแล้วช่วงนั้นเราก็กำลังเรียนกีต้าร์อยู่ ก็เลยมีอะไรให้คุยกันเยอะ แต่มีเหตุการณ์หนึ่งในวันฮาโลวีน ที่ทำให้เราเกลียดคน ๆ เข้าไส้ คือนางเป็นอะไรที่เล้าหลือ เว้าวอน ฉุดกระชากลากถูมากกก ซึ่งที่นางทำแบบนั้นไม่ได้ว่าหลงไหลคลั่งไคล้ในตัวเรานะ แต่เพราะ ... นางกลัวเสียหน้า เพราะคืนนั้นที่ปาร์ตี้ เรามีเพื่อนอีกคนนึงมาด้วย คน ๆ นี้ใจดีสอนภาษาอังกฤษให้เรา . ก็เลยขอแยกไปคุยถามสารทุกข์สุขดิบ แต่นางคนนี้ก็เหลือเกินไม่ยอม เธอจะต้องยืนตรงนี้ กับชั้น ทำไม นู่นนี่นั่น ตอนจบคือเราวิ่งหนี ซึ่งเค้าก็ค่อนข้างเสียหน้าพอสมควร .. หลังจากนั้นเค้าก็ออกไปเดทกับคนสนิทที่ใกล้ตัวเรานะ เราก็เคือง ๆ นิดหน่อย เพราะแบบ ก็นะ ? คนรู้จักกันไปด้วยกันได้ไง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เราก็อันเฟรนด์ในเฟสบุคไป .. ผ่านไปหลายเดือนมาก อยู่ดี ๆ ก็มาเจอกันอีกโดยบังเอิญ .. ไปๆมาๆ นางก็แอดเฟสบุคมาใหม่อีกรอบ ก็ได้คุยกันบ้างประปราย ถามมาตอบไป บางทีก็ไม่ได้ตอบเพราะช่วงนั้นยังคบอยู่กับจอห์น ก็เลยไม่อยากคุยอะไรมาก แต่ไม่นานเรากับจอห์นก็เลิกกันแบบกระทันหัน พอดีกับตอนที่เกิดเรื่องวุ่น ๆ เกี่ยวกับงานพอดี นางพักร้อน มาไทยก็ชวนออกไปนั่งเล่น กินขนม ดื่มเบียร์ ตามประสา เราก็เบื่อ ๆ นะ เราก็ไป ... แบบไม่ได้คิดอะไร ปรากฎว่าพอเราเปิดใจคุยกันจริง ๆ เกี่ยวกับเรื่องทั่ว ๆ ไป มันก็สนุกดี นางเล่าเรื่องน้องสาว น้องชาย ครอบครัว ประสบการณ์ต่างๆ ที่นางไปมา การพูดสำเนียงอเมริกัน กับ บริติช ตลกดี นั่งได้สักพัก ก็แยกย้ายกันกลับ ก่อนกลับนางก็ถ่ายเซลฟีกับเรา ทำหน้าตาตลก หัวเราะกันใหญ่ สนุกดี.... หลังจากนั้นเดือนกว่า ๆ เราก็ได้เจอกันอีก ก็ไปดินเนอร์ นั่งชิว ฟังเพลง นางให้ยืมมือถือมาใช้เพราะเห็นมือถือเราพัง ซึ่งตอนนี้ก็ยังอยู่นะ นางก็รู้ว่าเราจำเป็นต้องใช้ นางก็ไม่ทวง ไปดูหนังฟังเพลง คือการออกตัวเริ่มการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์มันก็เปลี่ยนไปนิดหน่อย .. จากนั้นนางกลับไปทำงานอีกเกือบสองเดือน นางก็เมสเสจมาหาตลอดว่า เป็นไง งานเป็นไงบ้าง ฉันคิดถึงเธอ ความรู้สึกเริ่มเปลี่ยน เหมือนกับ .... บางอย่างเริ่มดำเนินไปอย่างไม่ทันตั้งตัว ครั้งล่าสุดที่พบกันนางเริ่มออกข้อตกลงว่า เราต้องทำอย่างนั้น เป็นแบบนี้นะ ถ้าเรากำลังจะเริ่มความสัมพันธ์ที่จริงจังด้วยกัน ซึ่งเราไม่สามารถจะทำได้ เข้าใจปะ ???? เราบอกนางไปตรง ๆ ว่า เธอไม่ได้คิดจะจริงจังกับความสัมพันธ์นี้หรอก แล้วชั้นก็ไม่เหมือนกัน .. นางก็ทำหน้าอึ้งๆ แล้วตอบว่า .. ฉันคิดนะ ฉันอาจจะจริงจัง...หลัง ๆ มันเริ่มถลำลึก ก็เลยคิดว่า ขอถอยออกมาดีกว่า .. ครั้งล่าสุดนางเมสเสจมา ถามว่าทำไมเงียบไป ฉันสงสัยว่าเธอทำอะไรอยู่ อยู่บ้านหรือออกไปข้างนอก เราไปกินข้าว ไปเที่ยวกันมั้ย? นาทีนั้นเราอยากตอบโอเคมาก แต่เราต้องเสรแสร้งทำเป็นว่า ไม่อ่ะ ไม่สน เรากำลังอยู่กับคนอื่น .... นางก็เมสเสจว่า โอเค ขอให้สนุก แล้วเราก็ไม่ตอบอะไรอีกเลย จากนั้นอาทิตย์กว่า ๆ เราก็ไม่ได้คุยกันอีก มาเห็นอีกทีได้ข่าวว่าตอนนี้นางไปคาซัคสถาน ไปปีนเขา ไปเที่ยวตามประสาคนลุย ๆ แบบที่นางชอบ .... เราก็ไม่คิดว่าเราจะได้คุยกันอีก ซึ่ง นั่นน่าจะจบแล้ว

มีคนบอกว่า เราเป็นฝ่ายเลือกที่จะเป็นคนที่เดียวดายโดดเดี่ยวเอง ไม่มีใครบังคับ เพราะเรามักผลักไสคนดี ๆ ที่เข้ามาเสมอ แต่เราก็ยอมรับว่าเรายังคิดถึงคนที่ทำร้ายเราอยู่ ... ไม่ว่าเค้าจะทำไม่ดีกับเราแค่ไหนก็ตาม
ความรักเป็นเรื่องเข้าใจยาก ตอนนี้ทั้ง 3 คนนี้ ก็ออกไปจากชีวิตเราหมด ... คิดว่าเค้าไม่เหมาะ เค้าไม่ใช่ ดีเกินไป แย่เกิดงาม บลาๆๆๆๆๆ สุดท้ายก็ไม่เหลือใคร แล้วก็มานั่งบ่นกับตัวเองในบางครั้งว่า

..อยากมีใครสักคนจัง

Create Date : 13 กรกฎาคม 2558

Last Update : 30 ธันวาคม 2561 13:26:00 น.

2 comments

Counter : 162 Pageviews.

อ่านแล้วพอจะเข้าใจค่ะ

ผู้หญิงเราก็แปลกจริงๆ นะ หลายๆ คนก็เป็นงี้ เราก็เป็นงี้

คิดถึงคนที่เค้าทำร้ายเราอยู่ได้ คนดีๆ ที่มารัก ไม่ยักกะชอบเค้า

แต่อย่างว่าค่ะ ความรักกับความดีมันคนละเรื่องกันน่ะนะคะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 13 กรกฎาคม 2558 เวลา:15:43:16 น.

โดย: สมาชิกหมายเลข 4713825

วันที่: 11 สิงหาคม 2561 เวลา:14:18:20 น.