สะพายกล้องท่องเมืองปายปีสอง ตุลาคม ๒๕๕๐ นับเป็นครั้งที่สองของผมนะครับกับการเดินทางมาเยือนเมืองเล็ก ๆ แห่งสาย หมอกแห่งนี้อีกครั้งหนึ่งหลังจากที่เคยมาแล้วเมื่อหน้าหนาวปีที่แล้ว ปีนี้เลยอยากเปลี่ยนบรรยากาศมาเยือนปลายในปลายฝนต้นหนาวบ้าง หลังจากสะสางงานเรียบร้อยแล้ว ผมก็ค้นข้อมูลอีกครั้งหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องสภาพอากาศ...น้ำท่วม...อิๆๆ แบบว่ากลัวนะครับ...กลัวโดนน้ำป่าเล่น... โทรคุยกับพี่ที่กระท่อมริมปาย...พี่เขาบอกว่าปีนี้ที่ปายฝนไม่มากเท่าไรนัก อากาศเริ่มเย็นแล้ว ต้นเช้ามีหมอก..... เข้าทางผมล่ะ ผมตัดสินใจที่จะพักที่กระท่อมริมปายอีกครั้งหนึ่ง สาเหตุก็คงเพราะสะดวก ร่มรื่น เจ้าของและพนักงานน่ารัก อัธยาศัยดี อยู่ในตัวเมืองสามารถเดินเที่ยวเมืองปายได้ทั้งคืน....ถึงเมาก็กลับได้.. ผมเดินทางจากกรุงเทพด้วยบริการของนครชัยแอร์ กรุงเทพ – เชียงใหม่ ใช้เวลาประมาณเก้าชั่วโมง พูดถึงนครชัยแอร์ ผมว่าเขาบริการดีครับ รถโดยสารนอนพิเศษ คนขับสองคนผลัดกัน โดยคนแรกขับจากกรุงเทพถึงนครสวรรค์ อีกคนขับจากนครสวรรค์ถึงเชียงใหม่ ระบบการบริการคล้ายสายการบินบางสายเลยล่ะครับ ถึงสถานีอาเขตเชียงใหม่ประมาณหกโมงเช้ากว่า เห็นคนเข้าแถวรอซื้อตั๋วรถไปปายกันยาวเหยียดเลย ผมคิดว่า..ยังไง ๆ ผมก็มีรถไปอยู่แล้ว เพราะนอกจากรถเมล์แดงแล้ว ยังมีรถตู้อีก คิดว่ายัง ๆ ก็ไม่มีทางเต็มแน่ เดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา พอกลับมาค่อยจะซื้อตั๋ว.. “รถตู้เที่ยวเช้าเต็มหมดแล้วคะ...มีอีกเที่ยวก็บ่ายสอง” “อ้าว...????” ผมได้แต่อึ้ง....”แล้วรถเมล์แดงล่ะครับ” “สิบโมงครึ่งคะ” “งั้น...ผมไปรถเมล์แดงแล้วกันครับ” สรุปแล้วผมต้องนั่งอ่านหนังสืออยู่สถานีอาเขตหลายชั่วโมง...กว่าจะถึงสิบโมงครึ่ง ถือว่าเป็นเสน่ห์ของการเดินทางอีกแบบหนึ่ง เพราะบางทีเราไม่สามารถได้ทุกอย่างอย่างที่เราตั้งใจไว้ ผมถึงบางอ้อ..ก็เพราะได้คุยกับพี่หลายท่าน ที่เป็นนักเดินทางด้วยกัน โดยเฉพาะการได้คุยกับพี่คนขับสามล้อ...พี่เขาบอกว่า เดี๋ยวนี้...ขนส่งจังหวัดเข้มงวดเรื่องรถตู้ที่วิ่งระหว่างเชียงใหม่ – ปาย – แม่ฮ่องสอน มากขึ้น จึงมีรถที่วิ่งอยู่ไม่กี่บริษัท ทำให้รถค่อนข้างน้อย ผมนั่งอ่านป้ายของบริษัทเปรมประชา...บอกว่าสามารถจองตั๋วล่วงหน้าได้สามวัน ผมจึงคิดว่า ครั้งต่อไปน่าจะจองตั๋วล่วงหน้าน่าจะดีกว่า อีกไม่กี่นาทีสิบโมงครึ่ง...รถเมล์แดง..กรุงเทพ – ปาย – แม่ฮ่องสอนเข้ามาจอดเทียบชานชลา ผมไม่รอช้ารีบขนกระเป๋าขึ้นรถ มองหาที่นั่งตามหมายเลขไว้ก่อน เพื่อลีกลีกเลี่ยงปัญหาการแย่งที่นั่งกันอีก เสน่ห์ของการนั่งรถเมล์แดงนั้นคือ ได้สัมผัสบรรยากาศของการเดินทางจริง เห็นวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อยู่บนรถคันเดียวกันกับผม ผมนั่งหยอกล้อกับเด็กผู้หญิงอายุประมาณสามขวบ ที่เธอเดินทางพร้อมคุณแม่ของเธอ เธอขึ้นรถระหว่างทาง ที่นั่งเต็มหมดแล้ว แต่พี่ทหารสองท่านสละที่นั่งของพี่ ๆ ให้น้องและคุณแม่นั่ง ซึ่งผมว่าเป็นความน่ารักอีกอย่างหนึ่งของคนต่างจังหวัด รถนำเรามาพาเราลัดเลาะตามไหล่เขา ข้ามลูกโน้น,,ลงลูกนี้..จนมาถึงจุดพักเราที่แม่แสะ เพื่อให้ผู้โดยสารได้แวะเข้าห้องน้ำห้องท่า จากแม่แสะ..ไม่นานนักรถก็พ้นหุบเขา ผ่านสะพานเหล็กสมัยสองครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งผมถือว่าเป็นประตูสู่เมืองปาย..... รถค่อย ๆ เคลื่อนเข้าตัวเมืองปาย.. ปายในสายตาของผมวันนี้ ไม่เหมือนเมื่อครั้งก่อนที่เคยพานพบ หน้าตาของเธอเปลี่ยนแปลงไปมาก อาจจะเป็นเพราะเธอเป็นสาวขึ้น หนุ่มจากทั่วทุกสารทิศจึงหมายมองที่จะมายลโฉมเธอ อาคารบ้านเรือนดูเปลี่ยนไป รถราวิ่งไปท้องถนนในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้กันขวักไขว่ นักท่องเที่ยวเดินไปมา ร้านรวงต่าง ๆ ดูแน่นขนัดขึ้นมากกว่าเดิม ผมเดินลงจากรถเมล์ สะพายเป้ขึ้นบ่า...เดินลงตามถนนขัยสงครามผ่านวัดกลาง วัดป่าขามจนถึงที่พักของผมในคืนนี้... กระท่อมริมปาย...กรอกข้อมูลเข้าพักนิดหน่อย พูดคุยกับพี่ ๆ ของที่พัก เดา ๆ คิดไว้ในใจเหมือนกันว่าจะได้นอนกระท่อมหลังเดิมหรือป่าว.....?? ได้นอนหลังใหม่ครับ พูดถึงกระท่อมริมปายที่ผมพัก...จะเป็นห้องน้ำแบบเปิด...หลังคาเปิด แต่ไม่ต้องกลัวนะครับ เพราะกำแสงสูงครับ คงไม่มีใครอยากแอบดูผมอาบน้ำหรอกครับ...อิๆๆ เก็บข้าวเก็บของเรียบร้อย ผมไปเดินหาอะไรกินที่ร้านประจำของผม...ร้าน Blue Restaurant ซึ่งอยู่ถัดจากกระท่อมริมปายนิดเดียว อาหารร้านนี้...ตามความรู้สึกของผมนะครับ..ผมว่าอร่อยครับ...ผมแซวพนักงานที่ร้านว่าอาหารก็อร่อย..บรรยากาศของร้านก็ดี ทำไมไม่เห็นลงในแผนที่ล่ะครับ “อ้อ..ลงแล้วต้องจ่ายค่าโฆษณาเยอะนะค่ะ” ?????? อิ่มท้องแล้ว...กลับมาพักเอาแรงซักหน่อย...กะว่าแดดร่มลมตกแล้วค่อยเดินท่องราตรีปาย เกือบทุ่ม..ผมเดินลอยชายไปตามถนนขัยสงคราม...มองดูร้านขายของที่ระลึก ร้านอาหาร นักท่องเที่ยว ทั้งไทยและเทศ เดินกันให้ขวักไปหมด ผมเดินเลยแยกถนนรังสิยานนท์จนถึงร้านสบายดีแกลเลอรี่ สิ่งแรกที่ผมทำคือ การส่งไปรษณียบัตรถึงตัวเองที่กรุงเทพ ผมเลือกไปรษณีบัตรที่ถูกใจพร้อมแสตมป์...แล้วเดินต่อไปจนถึงร้านมิตรไทย ร้านไปรษณียบัตรอีกร้านหนึ่ง รู้สึกจะเคยปรากฏในภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง ผมเองก็ไม่เคยดูนะครับ เดินไป เดินมาเข้าร้านนู้น..ออกร้านนี้...จนหนำใจแล้ว จนเหนื่อย กลับไปนอนดีกว่า ขากลับเดินผ่านร้าน Aya Service ซึ่งจัดทัวร์ที่ต่าง ๆ พร้อมกับให้บริการรถจากเชียงใหม่ – ปาย - เชียงใหม่ ราคาเท่ากันกับบริษัทเปรมประชาครับ นอกจากนั้นยังมีบริการให้เช่ารถจักรยายนต์ ทั้งแบบธรรมดา ออโต้.. ผมคิดจะเช่ารถจากที่นี่เหมือนกัน เพราะคงปั่นเจ้าเสือภูเขาไม่ไหว สถานที่เที่ยวในปาย ทั้งน้ำตกหมอแปง หมู่บ้านจีนยูนาน ฯลฯ ค่อนข้างไกลและถนนหนทางก็ต้องขึ้นเขา แต่...คืนนี้ไม่มีรถเลยสักคัน เพราะคนเช่าไปหมด เรื่องเช่ารถเนี่ย..ต้องยอมรับว่าเป็นที่นิยมมาก พี่ ๆ ที่เจอกันในระหว่างการเดินทางหลายคน เช่ารถจักรยานยนต์ขับไปถึงห้วยน้ำดัง หรือที่อื่น ๆ ผมตื่นเช้ามาพร้อมกับความสดชื่น...เดินไปริมแม่น้ำปาย มองสายหมอกที่ล้อเล่นกับทิวเขาเบื้องหน้า อากาศที่เย็นยะเยือก พื้นหญ้าที่ชื่นแฉะเพราะน้ำค้างเมื่อคืน ผมสูดอากาศยามเช้าด้วยความสดชื่น พร้อม ๆ กับฟังเสียงนกปรอดหัวโขนที่บรรเลงเพลงรับอรุณ เดินชมเมืองปายยามเช้า ร้านรวงโดยมากยังไม่เปิดกัน มีแต่ร้านบนถนนรังสิยานนท์ที่ดูคึกคัก ร้านขายอาหารใส่บาตรหลายร้านกำลังให้บริการนักท่องเที่ยวจำนวนมากที่ซื้ออาหารใส่บาตร ผมซื้อโจ๊กอิสลามและปลาท่องโก๋จากร้านรถเข็น.....พร้อมซื้อน้ำที่ร้านสะดวกซื้อร้านเดียวในเมืองใส่บาตรพระในเข้าวันนี้ ผมรับพรจากพระ แล้วยิ้มให้กับเช้าที่มีความสุขของตัวเอง....พร้อมขยับกล้องถ่ายรูปนักท่องเที่ยวท่านอื่น ๆ ที่กำลังใส่บาตร หลังจากบรรจุกระเพาะด้วยมื้อเช้าของกระท่อมริมปายเรียบร้อยแล้ว หยิบโทรศัพท์สอบถามรถที่ Aya Service “มีฮอนด้าคลิก อยู่สองคันค่ะ” ผมรีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาที่ร้านซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก เพื่อเช่ารถ เฉพาะค่าเช่ารถ 140 บาทต่อวัน แต่ผมซื้อประกันอุบัติเหตุ...ประกันรถหาย...80 บาท (ซึ่งผมเห็นว่าสำคัญ) และค่ามัดจำหมวกกันน็อคใบละ 100 เมื่อเรานำรถมาคืนเราจะได้เงินค่ามัดจำหมวกคืนนะครับ เมื่อได้รถสมใจแล้ว ผมเดินทางทันที โดยมุ่งไปที่สะพานสมัยสงครามโลกครั้งที่สองก่อน ซึ่งห่างจากเมืองปายประมาณแปดกิโล ขับแบบสบาย ๆ นะครับ กินลมชมวิวไป เรื่อย ๆ มองโน่นมองนี่ จนถึงสะพาน มีนักท่องเที่ยวค่อนข้างเยอะที่นี่ การเดินบนสะพานต้องระวังให้มากนะครับ เพราะไม้ที่ปูพื้นสะพานค่อนข้างผุแล้ว ต้องเดินเหยียบตามคนเหล็กนะครับ หากไปเดินเหยียบเฉพาะไม้อย่างเดียว เจอไม้ผุเข้าละก็...ได้ว่ายน้ำข้างล่างสมใจอยากล่ะครับ อีกอย่างที่ต้องระวังคือ...ตรงกลางสะพานจะมีรั้วไม้กั้น...เจ้ารั้วเนี่ย..อย่าคิดว่ามันแน่นหนานะครับ เวลาเก็กท่าถ่ายรูปอย่าไปเผลอผิงเด็ดขาด เพราะมันไม่ได้ยืดแน่นหนาอะไร ผมเผลอไม่พิง...โห...ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มเลยครับ เพราะเกือบหงายหลังตกน้ำไป อิ่มกับบรรยากาศของสะพานแล้ว เป้าหมายต่อไปคือน้ำพุร้อนท่าปาย ครับ ผมขับจากสะพานไปไม่มากนัก จะเห็นป้ายบอกชัดเจน ไม่ต้องกลัวหลงครับ เพราะแผนที่เดินทางทีสำคัญที่สุดไม่ใช่แผนที่ของบริษัทไหนหรอกครับ...คือ..ปากของเราเนี่ยล่ะ.. โบราณท่านจึงบอกว่า “ทางอยู่ที่ปาก” ไงครับ ถ้าไม่แน่ใจจอดถามชาวบ้านไปเลย รับรองครับชาวบ้านที่ปาย...น่ารักทุกคนครับ ไม่นานนักผมก็มาถึงทางเข้าบ่อน้ำพุ ที่นี่จ่ายค่าธรรมเนียมนะครับคนละสิบบาทครับ ผมชอบห้องน้ำที่นี่นะครับ สะอาดดี แล้วยังมีการเปลี่ยนรองเท้าก่อนเข้าห้องน้ำด้วยนะครับ...เรียกว่า..อนามัยมาก ๆ ทางเดินขึ้นบ่อน้ำพุไม่ไกลมากนักนะครับ ผมได้กลิ่นกำมะถันโชยมา เห็นป้ายบ่ออาบน้ำพุ เห็นฝรั่งหลายคนนั่ง ๆ นอนอาบน้ำพุกันสบายใจเฉิบ... บ่อน้ำพุที่นี่จะเป็นแบบธรรมชาตินะครับ ไม่มีการปรับแต่งอะไรมากนัก จึงได้บรรยากาศของน้ำพุร้อนธรรมชาติจริง ๆ จากน้ำพุร้อน...ผมขับย้อนกลับเส้นทางเดิมผ่านสะพานเหล็กสมัยสงครามโลก... ถึงกองแลน...กองแลนก็เหมือนแพะเมืองผีที่จังหวัดแพร่นะครับ แต่เล็กว่ามาก ต้องเดินขึ้นไปจากถนนราวสองร้อยเมตร กองแลนวันนี้ ถูกปกคลุมด้วยต้นไม้รก มองไม่เห็นพื้นเบื้องล่าง ผมใช้เวลาที่นี่ไม่นานนัก ลงมานั่งดื่มน้ำมะพร้าวที่ลุงแกขายที่ศาลาปากทางเข้ากองแลน พร้อมนั่งคุยกับลุงถึงความเปลียนแปลงที่เกิดขึ้นกับเมืองเล็กอย่างปาย ลุงบอกว่าปีนี้นักท่องเที่ยวมาที่ปายกันไวกว่าทุกปี แต่ปายก็เปลี่ยนไปเยอะมาก บ้านเรือนแบบเก่าไม่ค่อยมีแล้ว หลายที่ถูกแทนที่ด้วยรีสอร์ทและที่พักต่าง ๆ ผมอำลาลุง....แล้วขับย้อนลงมาที่เส้นทางเดิมถึงตัวเมืองปาย แล้วเลี้ยวซ้ายไปทางโรงพยาบาลปาย ลัดเลาะไปตามหมู่บ้านจนถึงวัดน้ำฮู...ไหว้พระเพื่อความเป็นสิริมงคล ให้อาหารปลา... จากวัดน้ำฮู..ผมพาเจ้าฮอนด้าคลิก..ไต่เขาผ่านหมู่บ้าน ไร่นา ป่าเขาจนถึงน้ำตกหมอแปง ผมว่าน้ำตกนี่สวยนะครับ แต่ผมถ่ายภาพได้ไม่สวยเท่าไรนักนะครับ อากาศเย็นสะบาย ผมใช้เวลานั่งฟังเสียงน้ำ เสียงป่าที่นี่นาน เป็นการพักรถ พักคนไปด้วย จากน้ำตก...ผมย้อนกลับทางเดิม....แวะเที่ยวหมู่บ้านจีนยูนานครับ...ที่นี่ถือเป็นศูนย์วัฒนธรรมนะครับ มีบ้านดิน ร้านอาหาร ร้านขายของที่ระลึก ขายชา เข้าร้านไหนก็จะมีเสียงเชิญชวนให้ชิมชา..... ผมชอบบ้านดินที่นี่ครับ เข้าไปข้างในแล้วเย็นมากครับ ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นเวลาบ่ายโมงกว่าแดดเปรี้ยงเลยครับ จากหมู่บ้านจีน..ผมบ่ายหน้ากลับที่พักแล้วครับ เหนื่อยซะแล้ว กะว่ากลับไปหาอะไรใส่ท้องก่อน แล้วพอเย็น ๆ แดดเบา ๆ กว่านี้สักหน่อยค่อยลัดเลาะใหม่ หลังจากพักผ่อนหลบแดดร้อนแล้ว....ได้เวลาท่องโลกต่อแล้ว สะพายกระเป๋ากล้อง สวมหมวกกันน็อค (อย่าลืมเชียวนะครับ) บิดเจ้าฮอนด้าคันเดิมออกจากกระท่อมริมปายไปตามถนนเทศบาล 1 เลี้ยวซ้ายที่ถนนราชดำรงค์ข้ามสะพานข้ามแม่น้ำปาย ขึ้นภูเขามุ่งไปทางบ้านวังเหนือ จุดหมายของผมในครั้งนี้..บอกตรง ๆ ..ไม่มีเลยครับ กะว่าไปเรื่อย ๆ เจอที่ไหนสวยก็หยุดชื่นชม เจอชาวบ้านก็หยุดคุยด้วย ก็ถือว่าผมสมใจครับ ได้เห็นภาพชาวบ้านกำลังเกี่ยวข้าวกันเป็นกลุ่ม ๆ บางที่ยังมีการลงแขกเกี่ยวข้าวกัน เห็นเด็กๆ นั่งรอพ่อแม่ในกระท่อมปลายนา เห็นทุ่งนาสีทองตัดกับทิวเขาทะมึนเป็นฉากหลัง ช่างเป็นภาพที่งดงามเหลือเกิน ในความรู้ลึกของผม ขับวกไปวนมาลัดเลาะผ่านไร่นาขั้นบันได...จนหาทางออกไม่เจอ..(อิๆๆๆ ว่าแล้ว) เจอพี่ ใจดีกำลังขี่แมงกะไซต์คันเก่าตามหลังมา พอเห็นผมจอดรอและมองไปที่แก พี่แกหยุดรถแล้วยิ้มให้ “จะไปไหนเจ้า” แหม...รู้ใจจริง ๆ ผมคิด “ไปถนนใหญ่ที่จะไปตัวเมืองปายครับ” “ตรงไปเลยก่ะ แล้วจะถึงถนนใหญ่แล้วเลี้ยวซ้าย” “ขอบคุณมาก ๆ ครับ” ผมยกมือไหว้พี่แก...แล้วขับนำหน้าออกมา ผมเหลือบไปเห็นนาขั้นบันไดสวย ๆ บนทางแยกด้านขวามือเลยเลี้ยวขวาออกนอกเส้นทาง พี่แกร้องลั่น ชี้ไม้ชี้มือบอกว่าผิดทาง ไม่ใช่ทางนั้น ผมรีบตะโกนบอกแกไปว่าขอผมถ่ายรูปก่อนครับ พี่พยักหน้ารับรู้แล้วยิ้มให้...ก่อนขับรถผ่านเลยไป เมื่อถ่ายรูปนาขั้นบันไดเสร็จแล้ว ผมขับรถตรงตามที่พี่เขาบอกจนถึงถนนใหญ่ ถ้าเลี้ยวซ้ายจะเข้าเมืองปาย เลี้ยวขวาจะไปปางมะผ้า, แม่ฮ่องสอน ผมอยากเห็นสนามบินปายว่าหน้าตาจะเป็นยังไง ....ใหญ่โตแค่ไหน..ก็เลยกะว่าจะแวะซักหน่อย เลี้ยวซ้ายขับมาเรื่อย ๆ จนมองเห็นรันเวย์เล็ก ๆ มีรั้วล้อมรอบ ป้ายสนามบินเล็ก ๆ มีเครื่องบินลำเล็กจอดอยู่หนึ่งล่ำ ผมแวะไปถ่ายรูปสนามบินที่เล็ก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆสุด ๆ เย็นมากแล้ว ผมคิดว่าคงพอแล้วสำหรับวันนี้ ผมขับลงมาเรื่อย ๆ จนถึงตัวเมืองปาย พลบค่ำแล้ว ปายยามค่ำคืนกลับมาคึกคักอีกครั้ง นักท่องเที่ยวบนท้องถนนยามค่ำเริ่มหนาตา ผมคืนรถที่ Aya Service รับตังค์ค่ามัดจำหมวกคืน เดินหาของกินซักหน่อย จบที่ขนมจีนน้ำเงี้ยวหน้าวัดหลวง..... อาบน้ำเสร็จแล้ว ออกมาเดินท่องราตรีปายต่อ ผมถือกระบอกน้ำตะไคร้ยืนจิบฟังเพลงหน้าร้านอาหารบ้านปาย....ผมว่านักร้องที่นี่ร้องเพลงเพราะครับ ซื้อของฝากเพื่อน ๆ เล็กน้อย ดื่มด่ำกับราตรีเมืองปายเป็นคืนสุดท้าย กลับมามุดมุ้งกับผ้าห่มนอนฟังเสียงนกเค้ากลางคืนร้องเพลงกล่อม... ราตรีสวัสดิ์.....ปาย   Create Date : 29 พฤษภาคม 2552 28 comments Last Update : 29 พฤษภาคม 2552 9:09:50 น. Counter : 10405 Pageviews. Share Tweet

อยากไปปายบ้างจังเลย คราวที่เเล้วเพื่อนไปกันไม่ได้ไปด้วย ไม่ว่าง เลยคงต้องอดอีกนานละทีเนี๊ย เเย่จังงง   โดย: fordear 29 พฤษภาคม 2552 11:17:00 น.

เส้นทางที่คุณไป เหมือนกับที่เราไปเมื่อสองปีที่แล้วเลย ไม่รู้เปลี่ยนไปแค่ไหนนะวันนี้ ขอบคุณที่เก็บเรื่องมาเล่าให้คิดถึงปายค่ะ   โดย: some dance to remember 29 พฤษภาคม 2552 14:27:35 น.

อยากไปมากมาย เมื่อไหร่จะได้น๊า ว่าแต่นั่งรถแดงๆเนี่ย ใช้เวลาประมาณเท่าไหร่อ่ะคับ คงได้บรรยากาศน่าดู   โดย: gazeclub 29 พฤษภาคม 2552 14:39:05 น.

แวะมาเที่ยวคร้า   โดย: no filling 29 พฤษภาคม 2552 15:26:59 น.

ไปปาย เมื่อต้นปี ยังเล่าเรื่องที่ปายไม่จบเลยครับ อยากกลับไปอีก ไปเช่ามอไซค์ขับ แวะเก็บภาพไปเรื่อยๆ   โดย: มิสเตอร์ฮอง 30 พฤษภาคม 2552 0:37:50 น.

นี่ลุยเดี่ยวเลยหรือป่าวค่ะ? เค้าก็สนใจอยาก backpack ไปแบบนี้เหมือนกัน เล้งๆจะไปปายสิ้นปีแต่ว่าทริปเยอะเกิน คงได้เลื่อนไปอีกปีแน่ๆเลย T^T ปอลอ* ที่พักน่ารักมาก ไว้มีโอกาศไปปายจะแวะไปพักบ้างนะค่ะ   โดย: rabbitygalz 30 พฤษภาคม 2552 6:39:46 น.

ไปมาแล้ว เมื่อต้นปี คิดถึง ปายยยยยยยยยยย จัง   โดย: หมวยเล็ก_รักไม่ช่วยอะไร 30 พฤษภาคม 2552 16:43:09 น.

ลองไปดูนะค่ะหลีเป๊ะ อาจจะชื่อแปลกๆไปสักหน่อย แต่รับรองว่าถ้าได้ไปเยือนแล้วจะติดใจค่ะ นี่ก็กะว่าจะไปอีกรอบเหมือนกันเพราะพลาดไปเยอะ อิอิ   โดย: rabbitygalz 31 พฤษภาคม 2552 7:53:34 น.

อยากไป นั่งเครื่องไปลงปาย คงระทึกใจน่าดูเลย ตกหลุมอากาศบ้างป่าว อิอิ ++++   โดย: yopathum 31 พฤษภาคม 2552 22:56:23 น.

โดย: no filling 1 มิถุนายน 2552 18:41:37 น.

แวะมาเชย์ กู๊ดไนท์ค๊ะ   โดย: หมวยเล็ก_รักไม่ช่วยอะไร 2 มิถุนายน 2552 21:15:29 น.

ที่พัก น่าพักมากๆเลยค่ะ เห็นมุ้งเเบบนี้เเล้วช๊อบชอบค่ะ อิอิ   โดย: yopathum 3 มิถุนายน 2552 0:25:32 น.

มี Plan เยอะซะจนน่าอิฉาเลยนะค่ะคุณ จขกท ^^ ไว้คราวหน้าจะแอบเข้าไปในเป้แล้วไปเที่ยวด้วยนะค่ะ   โดย: rabbitygalz 3 มิถุนายน 2552 6:48:33 น.

กวนดี ม๊ะใช่กวน teen น๊ะ   โดย: หมวยเล็ก_รักไม่ช่วยอะไร 3 มิถุนายน 2552 21:45:20 น.

จะว่าไปแล้วนู๋ไม่เคยไปเท๋วแบบลุยๆประมาณนั้นเลยอ่ะ ว่าจะอยากลองสักครั้งเหมือนกัน แปะโป้งปายไว้!!!   โดย: rabbitygalz 4 มิถุนายน 2552 0:09:04 น.

ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่ไปอวยพรวันเกิด และก็ขอให้จขบ.มีความสุขมาก ๆ สดใสทุกวันเลยค่ะ   โดย: I_sabai 10 มิถุนายน 2552 9:47:30 น.

เยยไม่เห็นรู้เรยอ่ะว่าวันเกิด จขกท งั้นอวยย้อนหลังนะค่ะ มีความสุขมากๆนะค่ะ   โดย: rabbitygalz 12 มิถุนายน 2552 7:17:55 น.

ง่ะโทษทีจร้าอ่านเม้นคนข้างบนผิด "ต้องขอบคุณที่ไปอวยพรวันเกิด" ง่ะ!!!!! ข้าน้อยผิดไปแร้วคร๊าบบบบบบบบ   โดย: rabbitygalz 12 มิถุนายน 2552 23:28:52 น.

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ จ้า ขอให้มีความสุขกับคนที่คุณรักมากๆๆนะจ้า ว้าวว เห็นภาพ พร้อมอ่านคำบรรยายแล้วบอกได้เลยว่า ..อยากไปๆๆๆ   โดย: จอมแก่นแสนซน 13 มิถุนายน 2552 12:56:36 น.

ขอบคุณสำหรับ HBD นะครับ   โดย: ทายาทตระกูลหยี 20 มิถุนายน 2552 18:37:12 น.

ปายยังคงน่าเที่ยวตลอดการ เห็นเเล้ว ก็กระตุ้นความรู้สึกขึ้นมาอีก อยากกลับไปที่นั้น....   โดย: yopathum 24 กันยายน 2552 15:59:56 น.

สวัสดีค่ะ... ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปอวยพรวันเกิด รูปสวยจังค่ะ ว่าปลายเดือนนี้จะไปเที่ยวบ้านเพื่อนแถวเมืองปายเหมือนกันค่ะ ยังไงก็ขอ add เป็นเพื่อนด้วยคนนะค่ะ   โดย: ตะเกียงป่า 7 ตุลาคม 2552 9:10:38 น.

โดย: ตะเกียงป่า 31 ตุลาคม 2552 14:31:02 น.

ปีใหม่แล้ว ไม่รู้ปายเป็นไงมั่ง คิดถึงปาย เจ้าของบ้านไปไหนเอ่ย ฝุ่นจับแล้ว สวัสดีปีใหม่ค่ะ   โดย: some dance to remember 5 มกราคม 2553 18:12:11 น.

ปายบรรยากาศดีจริงๆ นะคะ อิอิ แต่เดี๋ยวหนี มีร้านผุดมากมาย ไม่ต้องกลัวเหงด้วย   โดย: yopathum 2 เมษายน 2553 2:33:28 น.

ก๊อก ก๊อก .. มีใครอยู่บ้างมั๊ยคะ 555   โดย: some dance to remember 23 เมษายน 2553 16:52:27 น.

แนะนำเว็บท่องเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวอันสวยงาม   โดย: attractions (loveyoupantip ) 7 สิงหาคม 2554 8:33:47 น.

นับถือเลย ช่างบรรยาย มีความมานะมาก ชอบเก้าอี้น่ารัก สีสวยดี จากเศษไม้   โดย: ตุลย์ IP: 49.49.119.236 5 ตุลาคม 2555 19:39:43 น.