มาฝึกงานหรือมาหลับเนี่ย
รู้สึกเป็นเด็กฝึกงานที่ไม่ดีเหลือเกิน
ไหนจะมาสายบ่อย ๆ
กลับก่อนแทบทุกวัน
ออนไลน์ตลอดเวลา
หลับทุกครั้งที่มีโอกาส
แล้วยังแกล้งน้ำซุปเป็นกิจวัตร
จริง ๆ มีวีรกรรมเยอะกว่านี้ แต่แค่นี้ก็ภาพพจน์เสียสุด ๆ
ใครรู้จักตัวจริงเรา คงจะรู้ว่าเราไม่ใช่คนแบบนี้ (แต่เป็นยิ่งกว่านี้) >_<~~
แบบว่า วันนี้พี่บอมไม่เข้าออฟฟิศ
ตอนเช้า เราก็นั่งออนไลน์ไปซะครึ่งวันล่ะ
ตอนบ่ายก็...กินข้าวเสร็จ กลับมาถึงออฟฟิศ ไอ่กะรันก็ฟุบหลับคาโต๊ะเลย
ตื่นมาอีกที บ่าย 3 โมง
หลับไป 3 ชั่วโมง O[]o~~
ก็ขอบคุณแนทมากมายที่ช่วยทำงานในช่วงที่เราหลับนะ ^^
ไม่งั้นงานคงไม่คืบหน้าแน่ ๆ
เมื่อคืนไปเข้าสมาคมแม่บ้านยามดึก
นั่งนินทาคู่หวานกันอยู่ ^^""~
สุดท้ายเกือบทะเลาะกับไอ่น้องชายซะได้
ดีที่เน็ตตัดซะก่อน ไม่งั้นเรื่องยาว
แล้วก็ไปบ่น ๆ ให้ไดคุงฟังซะงั้น
พอมาคิด ๆ ดู นี่เราเข้าข่ายคุณแม่หวงลูกสาวรึเปล่าหว่า
แบบว่า พอลูกสาวถึงวัยต่อต้านก็ชักจะขึ้นเสียง อะไรแบบนั้น
คุณแม่ก็นะ...ตามสูตรเลย...
"ตั้งแต่คบเพื่อนคนนี้ กล้าขึ้นเสียงกับฉันเชียวเรอะ"
โทษเพื่อนซะงั้น จริง ๆ ตัวเองไม่มีเวลาอบรมลูกมากกว่า
ก็แค่เปียบเทียบขำ ๆ อย่าคิดมาก
ฉันก็รู้ล่ะ ว่าแกคงมองว่าไม่เป็นไร ไม่เสียหายอะไร
ยังไงฉันก็เห็นแกเป็นน้องน่ะนะ ก็ไม่อยากให้แกทำตัวไม่ดีน่ะ
ยังไงก็ฟัง ๆ กันบ้าง
อ๊ะ ตามสัญญา...
มาทำให้มดตอมบล๊อกกันเถอะ >_<~~
ไดคุง เค้ารักตัวเองจังเลย รักที่สุดเลยนะ >///<~~
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เค้าก็รักริวคุงเหมือนกันน้าา รักที่สุดในโลกเล้ยยย >///<~~~