ที่รพ.อุ้มผางแห่งนี้ สิ่งที่ไม่เคยขาดคือคนไข้และความขาดแคลนยาที่จะใช้รักษา แต่คุณหมอวรวิทย์กลับมิได้ร้องขอรับบริจาคเงินเพื่อนำมาซื้อยาใหม่ คุณหมอหวังเพียงการเสียสละยาเก่าที่คนในกรุงเทพได้รับมาแล้วทานไม่หมดทิ้งค้างอยู่ในกล่องยา ที่มีอยู่แทบทุกบ้านคือมียาอะไรที่ยังไม่ได้ทานและจะไม่ทานแล้วไม่ว่าด้วยเหตุใดคุณหมอขอรับบริจาคยาที่ไม่ได้ใช้แล้วนี้ โดยทางรพ.อุ้มผางมีทีมงานเภสัชกรและจนท.ทำการคัดแยกยาที่หมดอายุแล้วก็จะนำไปกำจัดอย่างถูกวิธี ส่วนยาที่ยังใช้ได้ก็จะนำมาใช้รักษาคนไข้นอกงบประมาณเหล่านี้ โดยทางรพ.ยึดหลักว่าเฉพาะยาที่คุณหมอพร้อมที่จ่ายให้ตัวเองทานได้จึงจะจ่ายให้คนไข้อื่นทาน

ผมพิจารณาเห็นว่าสิ่งที่คุณหมอวรวิทย์ร้องขอนี้เป็นความจริงที่สุด ที่ทุกบ้านทุกคนล้วนมียาเก่าที่ได้รับมาแล้วทานไม่หมด ซึ่งหากนำมารวมกันแล้วจะมีมูลค่ามหาศาล (มีผู้ทำวิจัยพบว่ายาที่คนไข้ทานไม่หมดรอทิ้งนี้มีมูลค่าไม่ต่ำกว่าปีละ5,000ล้านบาท) จึงควรนำยาเหลือใช้นี้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์ดีกว่ารอทิ้งเป็นของเสีย เป็นการกระทำที่ได้ "ประโยชน์สูงประหยัดสุด" เป็นการช่วยเพื่อนมนุษย์ในยามเจ็บป่วยจึงได้อานิสงส์มาก

ขอให้ทุกท่านที่ได้รับบันทึกนี้และเห็นด้วยกับการร้องขอของคุณหมอวรวิทย์ ได้โปรดสละเวลาเพียงเล็กน้อยรวบรวมยาแผนปัจจุบันชนิดเม็ดและยาทาภายนอก(งดยาชนิดน้ำ)ที่ไม่ใช้แล้ว จะมีมากน้อยเท่าใดก็ตาม แม้จะมีเหลือยาเพียง1แผงก็ขอได้โปรดช่วยเป็นธุระส่งไปให้รพ.อุ้มผางเพื่อเปิดโอกาสให้ผู้ที่ต้องการใช้ยาเหล่านี้ในการรักษาอาการเจ็บป่วยได้มีโอกาสหายจากโรคเพราะยาของท่าน หรืออย่างน้อยก็ขอให้ทุกท่านได้โปรดช่วยกันส่งต่อบันทึกนี้ไปยังเพื่อนของท่านให้มากและกว้างขวางที่สุดเพื่อเปิดโอกาสให้ยาทุกเม็ดที่รอทิ้งได้ถูกนำไปใช้รักษาคนป่วยที่ไม่มีโอกาสและไม่มีสิทธิ์เข้าถึงสวัสดิการของรัฐ ขอให้พวกเราตระหนักชัดว่า "ยาในกล่องที่รอทิ้งอาจช่วยชีวิตคนได้เพียงแค่เราหยิบยื่นให้เขา"

ขอให้ทุกท่านจัดส่งยาเหลือใช้นี้ทางไปรษณีย์ธรรมดา (โดยไม่จำเป็นต้องส่งEMSให้เปลืองเงิน)ไปตามที่อยู่นี้

นพ.วรวิทย์ ตันติวัฒนทรัพย์
ผอ.โรงพยาบาลอุ้มผาง
อำเภออุ้มผาง
จังหวัดตาก 63170

โทร 055-561-270 ถึง 2

ขออนุโมทนาและขอบคุณครับ

(ได้รับข้อความจากเพื่อนเมื่อ 8/11/2560)