ดุ่ยดุ๊ยหมาตัวแรกของบ้านก็ได้จากไปเราได้สามวันแล้ว ความเสียใจสำหรับแม่

อาจจะลดลงบ้างแต่ลึกๆแล้วเหงามาก คิดถึงดุ่ยดุ๊ยตลอดเวลา ยิ่งมาเปิดอ่านบล๊อค

ที่ตัวเองเคยเขียนไว้เมื่อเกือบสิบปี อดใจหายไม่ได้ว่า ทำไมเวลามันผ่านไปไวจัง

ต่อไปนี้จะขอเล่าช่วงเวลาสุดท้ายของดุ่ยดุ๊ยไว้เป็นความทรงจำที่ดีของบ้านเรา