ปัญหายกเลิกสิกขาบทเล็กน้อย แก้ไม่เป็นลุกลาม
ปัญหายกเลิกสิกขาบทเล็กน้อย แก้ไม่เป็นลุกลาม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒ ทีฆนิกาย มหาวรรค กล่าวว่า "พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกท่านพระอานนท์มารับสั่งว่า ดูกรอานนท์ บางทีพวกเธอจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่า ปาพจน์มีพระศาสดาล่วงแล้ว พระศาสดาของพวกเราไม่มี ก็ข้อนี้ พวกเธอไม่พึงเห็นอย่างนั้น ธรรมและวินัย อันใด เราแสดงแล้ว บัญญัติแล้วแก่พวกเธอ ธรรมและวินัยอันนั้น จักเป็น ศาสดาของพวกเธอ โดยกาลล่วงไปแห่งเรา"
อากังขะมาโน อานันทะ สังโฆ มมัจจะเยนะ ขุททานุขุททะกานิ สิกขาปะทานิ สะมูหะนะตุ (เสถียร โพธินันทะ. ๒๕๒๒. ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ : บรรณาคาร, ๗๑.)
เพราะว่า พระพุทธเจ้าต้องการให้เปลี่ยนแปลงไปตามภาวะธรรมได้ เพราะพระพุทธเจ้าไม่ให้ตายตัว เพราะภาวะธรรมมันเคลื่อนไปเรื่อย ก็ต้องให้เคลื่อนไปตามภาวะธรรม เพราะว่าพระพุทธเจ้าไม่สามารถกำหนดภาวะธรรมได้
แต่ทางเถรวาทไม่ยอมเปลี่ยนแปลงนั้น เป็นการ "อคติ" คือ ไม่ยอมรับในธรรม ถามว่า คนเราควรยอมรับในธรรม แต่ต้องรับความจริงแห่งธรรม ไม่ใช่อุปโลกน์แห่งธรรม
ฝ่ายเถรวาท ที่เป็นพระอรหันต์ก็มี แต่ก็ยึดมั่นก็มี แต่ยึดมั่นตายตัวหรือเปล่าก็มี แล้วแต่ละบุคคล บางคนก็ยึดแต่ไม่ตายตัว ไม่เห็นผิดตรงไหน เพราะท่านไม่จมปลัก เรายึดเราจมปลักไหม?
เรายึดไม่จมปลัก ไม่เป็นอะไร
เราแก้ แล้วฟุ้งเฟ้อไหม? ถ้าฟุ้งเฟ้อก็จบ
เห็นไหมว่ามีขีดเส้นไว้ทั้งนั้น ถ้ายึดไม่จมปลัก แก้แล้วไม่ฟุ้งเฟ้อ ก็จะอยู่พอดีตรงกลาง ฉะนั้น แก้หรือไม่แก้ ทั้ง ๒ ตัวนี้ต้องใช้กันหมด เป็นตัวถ่วงดุล ทั้งมหายานและเถรวาท ก็ต้องใช้หลักนี้
ถ้าแก้ อย่าฟุ้งเฟ้อ แต่ถ้าไม่แก้ ก็อย่าจมปลัก ก็จะถ่วงดุลกัน ไม่ให้ต่างฝ่ายตามใจกันเกินไป ก็จะแย้งกันเอง นี่คือหลักการทำงานของหยินหยาง (阴(陰) 阳(陽))
^_^ ..._/_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต
ภาพจาก https://www.norkaew.net
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
