หากเป็นความทรงจำที่น่าจดจำมันก็ทำให้เรามีความสุข
หัวเราะ และร้องให้เวลานึกถึงมัน
แต่ถ้าไม่
ก็ทำให้เรา ร้องให้แบบฝังในคะจะลบเท่าไหร่มันช่างยากเหลือเกิน
สิ้นเดือนแล้วดีใจด้วยคะ

เอ่อ อ่านแล้วดูเศร้าๆจังค่ะ

สะพานดาว...
ต้นก้ามปู...
หาดทรายฝั่งโน้น...
ต้นมะพร้าวฝั่งนี้...
หมาฝั่งตรงข้ามที่ชอบว่ายน้ำข้ามมา...
หมาฝั่งนี้ที่ชอบนั่งเรือข้ามไป...
พระอาทิตย์ตกตอนหน้าหนาว...
คลื่นลมแรงและน้ำแห้งในหน้าร้อน...
น้ำคลองแห้งขอดจนเดินข้ามไปมาได้...
หาดทรายโคตรกว้าง...
น้ำขึ้นจนไม่มีหาด...
น้ำลดจนเรือเข้าไม่ได้...
ตุ๊กแกบ้านนั้น กระถิกบ้านนี้ เหยี่ยวบินตกทะเลหน้าบ้าน...
หอยเม่น หินคมๆ หอยนางลมตัวเล็ก..
ก๋วยเตี๋ยว ไอติมกะทิหน้าไฟฟ้า ปลาอร่อย...

มากมายๆๆๆๆๆๆๆๆ
จำไม่หวาดไม่ไหว...แล้วไงไม่ลืมซะที
เขียนเป็นปีๆก็ไม่หมด
แม้ไม่จด ก็ไม่ลืม

บอกตัวเองเสมอว่านั่นคือ...อดีต...

ไม่ว่าจะจำหรือลืม...มันก็ไม่มีวันหวนคืน