|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
หยดน้ำในชีวิต ตอน ตบมือให้ตัวเองหน่อย
ตอน ตบมือให้ตัวเองหน่อย
"ตบมือให้ตัวเองหน่อย" ฉันชอบประโยคนี้ ชอบมาตั้งแต่เด็ก จนโตป่านนี้ก็ยังชอบ
ตอนเด็ก ๆ เวลาพวกเราทำอะไรได้ดีและถูกต้อง ไม่ว่าจะทำคนเดียวหรือว่าทำเป็นกลุ่ม คุณครูมักจะบอกว่า "เอ้า ตบมือให้ตัวเองหน่อยค่ะ ทุกคนเก่งมาก" เด็ก ๆ ก็จะตบมือกันเกรียวด้วยความภูมิใจในผลงานของตน ฉันชอบเพราะมันเหมือนเป็นการให้กำลังใจตัวเอง ยิ่งภูมิใจพอใจเท่าไหร่ ยิ่งตบมือดังมากขึ้นเท่านั้น
ทุกวันนี้ โตขึ้นมา ไม่มีใครตบมือให้ตัวเองอีกแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องน่าอายหรือว่าทุกวันนี้เราไม่รู้สึกภูมิใจพอใจในตัวเองสักเท่าไหร่ ความภูมิใจในยุคปัจจุบันก็คือการรอให้คนอื่นตบมือให้เรา รอให้เขาชื่นชมและเยินยอ เราชมตัวเอง เขาก็ว่าหลงตัวเองเสียอย่างนั้น แม้ความภูมิใจยังอยู่ แต่ความพอใจเริ่มหายไป เรารอให้คนอื่นหยิบยื่นความภูมิใจให้จึงจะพอใจ ความภูมิใจกลายเป็นต้องเดินทางมาจากภายนอก ส่วนความพอใจนั้นก่อเกิดจากภายใน ความภูมิใจไม่มาความพอใจไม่เกิดซะอย่างนั้น .......... จะแปลกไหม ถ้าฉันจะยัง "ตบมือให้ตัวเอง" ต่อไป เพราะฉันพอใจในสิ่งที่ฉันทำ แม้ว่ายังไม่ด้รับความภูมิใจใด ๆ ก็ตาม ยิ่งตบมือเสียงดังมากเท่าไหร่ ยิงพอใจในตัวเองมากขึ้นเท่านั้น ต่อให้ไม่มีใครชื่นชม ฉันก็ยังนิยมตัวเองได้อย่างเดิม "เอ้าตบมือให้ตัวเองหน่อย วันนี้เข้มแข็งดีมาก"
Create Date : 07 กันยายน 2553 |
|
6 comments |
Last Update : 7 กันยายน 2553 13:49:36 น. |
Counter : 660 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: MaFiaVza 7 กันยายน 2553 14:20:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 7 กันยายน 2553 17:44:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|