นิยายที่กำลังอัพเดท>ดาราจักรรักลำนำใจ----------------------------------------------------------------------โลกส่วนตัวของคนช่างฝัน

Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2560
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728 
 
7 กุมภาพันธ์ 2560
 
All Blogs
 
หวานใจเจ้านายที่รุก : เมื่อวีรญาจะกลับเข้ามาในชีวิต



บทที่ 7 เมื่อวีรญาจะกลับเข้ามาในชีวิต

“วันนี้นึกยังไงถึงโทรชวนฉันออกมากินเบียร์กะทันหัน ไอ้เรารึก็กินข้าวเย็นมาเสียอิ่มแปล้เลย อยู่บ้านนอกยิ่งกินข้าวเร็วเสียด้วย นี่ถ้าโทรช้าอีกนิดฉันได้กระโดดขึ้นเตียงหลับปุ๋ยไปแล้ว จ้างให้ก็ไม่ออกมา”

กรินทร์กระตุกยิ้ม มองเพื่อนที่ยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มแล้วทำหน้าสดชื่น ก่อนจะตักกับแกล้มเข้าปากทั้งที่บอกว่าอิ่ม 

“ฉันก็แค่อยากแจ้งข่าวแก” 

เขาเอ่ยแข่งกับเสียงเพลงในร้านที่แม้จะเปิดไม่ดังมากแต่ก็รบกวนการสนทนาไม่น้อย ถึงอย่างนั้นวันนี้เขากับอติเทพก็พอใจที่จะออกมาดื่มที่ร้านประจำที่อยู่ในอำเภอ เพราะที่ร้านนี้มีการจัดร้านที่โปร่งโล่งไม่อึดอัด อาหารอร่อย อีกทั้งเจ้าของร้านก็อัธยาศัยดี 

อติเทพเลิกคิ้ว “ข่าวอะไรวะ”

“ข่าวของขวัญใจแกไง”

“ขวัญใจฉัน” ทวนคำเสียงสูงอย่างงุนงง อดคิดไปถึงใครอีกคนที่ยังรบกวนใจเขาอยู่เสมอ แต่เรื่องอะไรเขาจะแสดงออกให้กรินทร์มันค่อนแคะเอาได้ “ใครวะ”

“ก็แม่ค้าผลไม้หน้าสวยที่บ้านอยู่ข้างปั๊มน้ำมันของฉันไง”

“อ๋อ...คุณดาว” อติเทพลากเสียงยาว “ทำไมเหรอวะ”

ท่าทางกระตือรือร้นขยับตัวนั่งฟังด้วยนัยน์ตาอยากรู้อยากเห็น ทำให้กรินทร์นึกหมั่นไส้เล็กน้อย “ก็ฉันทำตามคำแนะนำของแกแล้วไง ฉันเสนอตำแหน่งเลขานุการส่วนตัวให้เธอไปแล้ว”

“ฮ้า!” 

กรินทร์นิ่วหน้า “แกจะทำหน้าตกใจทำไมวะ ในเมื่อแกเป็นคนแนะนำให้ฉันช่วยเหลือเธอกับครอบครัวเอง”

อติเทพทำหน้าพิลึก จะว่าขำก็ไม่ใช่จะหมั่นไส้ก็ไม่เชิง แต่สีหน้าดูเหมือนจะเจือด้วยความประหลาดใจมากกว่า 

“ฉันไม่ได้ตกใจเรื่องที่แกช่วยเธอ แต่ฉันแปลกใจตำแหน่งที่แกเสนอให้มากกว่า”

“ทำไม” คนถามๆ ทั้งที่ก็รู้สึกแปลกใจตัวเองเหมือนกัน

“เลขานุการส่วนตัวเลยนะเว้ยไอ้ช้าง” 

อติเทพเน้นคำว่า ‘เลขานุการส่วนตัว’ ก่อนจะหันไปยิ้มให้สาวรินเบียร์ผิวขาวร่างเล็กที่วางแก้วเบียร์ตรงหน้าเขา มันเป็นปฏิกิริยาของผู้ชายโดยแท้ ซึ่งเจ้าหล่อนก็ยิ้มหวานทั้งปากและตาให้

“ถ้ามีตำแหน่งอื่นที่สมเหตุสมผลฉันคงตั้งขึ้นมาเสนอให้คุณดาวของแกแล้ว”

“คุณดาวของฉันงั้นเหรอ” อติเทพพูดพลางหรี่ตามองเพื่อน เมื่ออีกฝ่ายไม่พูดอะไรเขาเลยถามอีก “แล้วแกเสนอเงินเดือนให้เธอเท่าไหร่”

“ลองเดาดูสิ” กรินทร์ว่าแล้วยิ้มอย่างนึกสนุก

“หมื่นห้า ตามวุฒิปริญญาตรี”

“คูณสองเข้าไป” 

“หา!” อติเทพตาโต โชคดีที่ในร้านไม่ค่อยมีแขกเท่าไหร่ และแต่ละโต๊ะก็นั่งห่างกันพอสมควร “สามหมื่นเนี่ยนะ! ไม่ใช่ธรรมดาแล้วโว้ยเพื่อนฉัน”

กรินทร์ยกแก้วเบียร์ขึ้นจิบ ก่อนจะใช้นิ้วลูบคางตัวเองเล่นด้วยท่าทางเรื่อยเฉื่อย แต่แล้วก็ต้องนิ่วหน้ากับประโยคต่อมาของเพื่อน

“ไอ้ช้าง แกคิดจะทำอะไรกับคุณดาวอยู่ใช่ไหม”

“แกเห็นฉันเป็นคนแบบนั้นเหรอ”

“ก็เพราะแกไม่ใช่คนแบบนั้นแหละ แต่พอแกทำแบบนี้ฉันเลยสงสัย ไม่ใช่ว่าแกจะทำอะไรเธอหรอก แต่ฉันกำลังจะหมายความว่าแกคิดอะไรกับเธออยู่ใช่หรือเปล่า”

กรินทร์เอนหลังพิงเก้าอี้มองตาอีกฝ่ายนิ่ง “ไหนแกลองบอกมาสิ ว่าแกคิดว่าฉันคิดอะไรอยู่”

“เฮอะ! ตัวเองแท้ๆ ยังจะมาถามคนอื่น” อติเทพเหน็บ แต่ก็ยอมเผยการวิเคราะห์ในเวลาอันรวดเร็ว 

“แกอาจจะเริ่มชอบๆ เธอ แล้วก็เลยทำตัวเป็นเจ้าบุญทุ่ม หลังจากนั้นเธอก็อาจจะชอบแก แล้วต่อมาแกก็อาจจะชอบเธอจริงๆ ไปเลย หรือไม่แกก็เบื่อเธอ แล้วถ้าเป็นอย่างหลังล่ะก็ คราวนี้ล่ะยุ่งแน่”

กรินทร์หัวเราะทั้งที่ในใจเริ่มสับสนกับคำพูดที่กระแทกใจ “แกนี่มันช่างวิเคราะห์จริงๆ น่าจะไปเป็นนักจิตวิทยาซะ”

“ไม่เอา ฉันเป็นพ่อค้าอย่างนี้แหละดีแล้ว จะยังไงก็ช่าง แกห้ามล่อลวงเธอเด็ดขาดนะโว้ย” อติเทพห้ามไว้ก่อน

“จะห่วงทำไมนักหนา เธอยังไม่ได้ให้คำตอบฉันเลย แล้วก็ใช่ว่าเธอจะทำงานเงินเดือนสูงๆ กับฉัน เธออาจจะอยากทำงานในอำเภอเพื่อจะได้สานสัมพันธ์กับปลัดหนุ่มหล่ออนาคตนายอำเภอก็ได้ คนต่างจังหวัดเขาคิดเรื่องสวัสดิการกับความมั่นคงมากกว่าอย่างอื่นไม่ใช่เหรอ”

“อะไรนะ นายหมายถึงอะไรเนี่ย ปลัดหนุ่มอนาคตนายอำเภอ ใคร”

“มีปลัดอำเภอกำลังตามจีบเธออยู่” กรินทร์ตอบเสียงเรียบเมื่อเห็นสายตาเป็นคำถามจากอีกฝ่าย “ตามเทียวไล้เทียวขื่อทำคะแนนกับพ่อกับแม่เธอ มาหาแทบทุกวันแถมยังส่งเสบียงให้ไม่ขาด”

นัยน์ตาของอติเทพเป็นประกายรู้ทัน “แกก็เลยอยากเอาชนะ เลยเสนอเงินเดือนซะแพงเลย”

กรินทร์ยกเบียร์ขึ้นจิบแล้วถือแก้วค้างไว้ “ฉันไม่ได้อยากจะเอาชนะ ฉันก็แค่ทำตามคำแนะนำของแก ฉันอยากช่วย...”

“แกชอบเธอ!” อติเทพดักคอพลางชี้หน้า

กรินทร์ส่ายหน้า แล้วยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มอีกจนหมดแก้ว ก่อนจะยื่นแก้วให้สาวน้อยที่ยิ้มหวานมาให้

“ใช่ไหม” อติเทพยังไม่ยอมแพ้ จ้องตาเพื่อนเขม็งเป็นเชิงบอกว่าถ้าไม่ตอบอะไรสักอย่างเขาก็จะจ้องอยู่แบบนี้

“ใครล่ะจะไม่ชอบเธอ ก็ทั้งสวยทั้งน่ารักซะขนาดนั้น หรือแกไม่ชอบ”



กรินทร์ตื่นสายกว่าปกติเล็กน้อย ไม่ใช่เป็นเพราะผลพวงจากการดื่มเบียร์ เนื่องจากเขากับอติเทพไม่ได้ดื่มจนเมามาย ส่วนใหญ่จะเป็นการพูดคุยกันเสียมากกว่า จะว่าไปแล้วเขาถูกหมอนั่นจับผิดมากกว่า สุดท้ายเขาก็ยอมรับว่าชอบดาวลดา แต่เพราะต่างฝ่ายต่างเป็นผู้ชายจึงไม่เห็นว่าเป็นเรื่องแปลกหรือผิดปกติในการที่จะชอบผู้หญิงสักคน แต่นับจากนี้ไปต่างหากที่อติเทพจะรอดูว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป รวมทั้งตัวเขาด้วย

ตั้งแต่กลับมาถึงที่พักดาวลดาก็เข้ามาอยู่ในความคิดของเขา อาจเป็นเพราะชีวิตที่ผ่านมาเจอกับนักธุรกิจหญิงที่อยู่ในแวดวงธุรกิจ ต่างก็มองเรื่องผลประโยชน์และเงินทองโดยให้ความสำคัญกับความรู้สึกดีๆ ระหว่างกันน้อยเกินไปเหมือนกับที่เขาเจอวีรญา พอมาเจอผู้หญิงที่ดูแลใส่ใจคนในครอบครัวทำให้เขาสนใจขึ้นมา ทำให้เขาคาดหวังอย่างอบอุ่นว่าหากมีเธอเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เธอจะดูแลเขาดีสักแค่ไหน 

กรินทร์สลัดความคิดเรื่องดาวลดาออกไปในที่สุด แล้วอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกมาพบกับผู้รับเหมาก่อสร้างปั๊มน้ำมันที่นัดกันไว้

“ผมจะพยายามเร่งให้เสร็จทันเวลาครับคุณช้าง” ผู้รับเหมาให้คำมั่นสัญญา

“ผมก็หวังว่ามันจะเป็นไปตามสัญญาครับ เราจะได้ไม่เสียประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย” กรินทร์ไม่อยากปรับผู้รับเหมาเพราะนั่นหมายถึงต้องเลื่อนการเปิดปั๊มน้ำมันออกไปอีก

ทั้งสองคุยกันเกือบหนึ่งชั่วโมงและเดินดูการก่อสร้างไปด้วย ก่อนที่กรินทร์จะขอกลับเข้ามาในสำนักงานชั่วคราวของตัวเอง พอเปิดประตูเข้าไปในห้องที่เปิดเครื่องปรับอากาศจนเย็นฉ่ำโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น

คิ้วย่นเข้าหากัน ก่อนที่ริมฝีปากของชายหนุ่มเหยียดออกเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็นวีรญา แล้วเขาก็นึกได้ว่าเธอเคยชวนเขาไปกินข้าวด้วยกันเพื่อจะคุยเรื่องงาน เขากดรับสายหลังจากทรุดนั่งหมิ่นๆ ขอบโต๊ะทำงาน

“วันนี้ช้างว่างหรือยังคะ” เธอเอ่ยถามมาหลังเขาพูดสวัสดี

“ผมต้องขอโทษจริงๆ วันนี้ผมมาต่างจังหวัด มาดูปั๊มน้ำมันที่กำลังก่อสร้าง”

“อ้าว! อุ้มช้าไปอีกแล้ว” สุ้มเสียงวีรญาผิดหวัง เธอถามว่าเขาอยู่จังหวัดไหน เมื่อกรินทร์บอกจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสานตอนล่างน้ำเสียงของเธอก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที

“พอดีเลยค่ะ ตอนแรกอุ้มว่าจะคุยกับคุณก่อน แต่ถ้าคุณอยู่จังหวัดนั้นอุ้มคิดว่าจะไปคุยกับคุณที่นั่นเลยดีกว่า ถ้าคุณตกลงจะได้ไปด้วยกันเลย”

ชายหนุ่มย่นคิ้ว “คุณหมายความว่ายังไงครับ”

“คืออุ้มตั้งใจจะชวนคุณไปพบนักธุรกิจที่ลาวด้วยกันค่ะ เขาเป็นคนไทยที่ไปทำธุรกิจที่นั่นและมีครอบครัวและมีบ้านที่นั่น เขากำลังจะเปิดให้ร่วมทุน อุ้มเลยคิดว่าคุณต้องสนใจแน่เลยค่ะ เลยจะชวนไปพูดคุยและทำความรู้จักคุ้นเคยกันไว้ก่อน”

กรินทร์ยืดตัวขึ้นเล็กน้อย เขาสนใจจริงๆ เพราะเขาเคยคิดจะไปลงทุนในประเทศเพื่อนบ้าน แต่เขายังต้องศึกษาอะไรอีกหลายอย่าง ทั้งระบอบการปกครองและการตลาด พอวีรญาเสนอทำให้เขาคิดว่าเป็นโอกาสที่ดีในการเริ่มต้นศึกษา แค่เริ่มต้นเท่านั้นเขาไม่คิดจะกระโดดลงไปเลยหรอก และก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกด้วยว่าเขากำลังกระตือรือร้นกับสิ่งที่เธอเสนอ

“น่าสนใจดีนะครับ”

“ถ้างั้นเราค่อยคุยกันที่โน่นก็แล้วกันค่ะ อุ้มจะออกเดินทางไปหาคุณมะรืนนี้ จากนั้นเราค่อยวางแผนกันว่าจะเดินทางข้ามไปลาววันไหน เพราะอุ้มไม่รีบร้อน”

“ได้ครับ แล้วมะรืนนี้คุณต้องการพักที่โรงแรมในตัวเมืองหรือเปล่า ผมจะได้ให้เพื่อนช่วยจัดการให้” 

เขาเสนออย่างมีน้ำใจ โดยไม่คิดว่าจะเป็นสิ่งพิเศษแต่อย่างใด ผู้หญิงที่เดินทางมาไกลก็ควรจะได้รับการดูแลจากคนในพื้นที่ การที่ต้องเดินทางมาเหนื่อยๆ แล้ววิ่งวุ่นตามหาโรงแรมซึ่งอาจจะไม่ว่าง เป็นความทรมานโดยแท้

“ถ้าได้อย่างนั้นจะขอบคุณมากเลยค่ะ คุณน่ารักที่สุด”

เขาไม่สนใจกับคำยกยอของเธอ “แล้วผมจะโทรบอกเรื่องที่พักอีกทีนะครับ”

หลังจากกรินทร์วางสายจากวีรญา ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เขาจึงเอ่ยอนุญาตตามความเคยชินเหมือนตอนอยู่ที่บริษัท พลางลุกขึ้นจากการนั่งที่ขอบโต๊ะ มองไปยังประตูรอรับการมาของใครก็ตาม

ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างของดาวลดายืนตรงประตู แววตาเธอฉายถึงความประหม่าขณะมองสบตาเขา กรินทร์ไม่แปลกใจหรอกที่พวกนางแบบหรือดาราหญิงแค่ใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนแล้วดูดี แต่เขาประหลาดใจที่ผู้หญิงตรงหน้าแต่งตัวแบบนั้นแล้วรวบผมเป็นหางม้าเปิดวงหน้าใสๆ เธอยังดูสวยน่ารักจนชายหนุ่มเผลอมองและยิ้มโดยไม่รู้ตัว เกือบจะลืมยกมือไหว้ตอบเธอด้วยซ้ำ

“ฉันมาให้คำตอบค่ะคุณช้าง”

**********************



Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2560
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2560 15:11:01 น. 0 comments
Counter : 439 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รัณณา
Location :
ศรีสะเกษ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 38 คน [?]




เมื่อสาวป่าไม้เป็นนักเขียน

ชื่อเล่น นาง ค่ะ

รัณณา มาจากคำอ่าน รัน = run หรือ ran แปลว่าวิ่ง นา ก็คือท้องนา ^ ^

รัณณา ก็เลยมีความหมายแบบกวนๆ ว่า วิ่งไปบนท้องนา รัณณา เป็นนามปากกาของนักเขียนที่ทุกอณูของจิตวิญญาณและความรู้สึกมีความเป็น นักอนุรักษ์พงไพร เป็นผู้ที่มุ่งหวังเก็บเกี่ยวความสุขจากความคงอยู่ของธรรมชาติ และหวังการก่อเกิดงานเขียนที่กลั่นกรองจากประสบการณ์และจินตนาการที่ผุดพราวขึ้นทุกย่างก้าวที่เยื้องกราย...


โลกของรัณณา พระเอกหรือนางเอกส่วนใหญ่แล้วเป็นคนหล่อ สวย ดี น่ารัก มีเหตุผล(บ้าง) นั่นเพราะว่าคนเขียนอยากให้โลกนี้มีแต่คนดีๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่เพราะว่าคนเขียนมีความสุขกับความคิดฝันโดยไม่ได้หวังจะทำร้ายใคร เนื่องจากความเป็นจริงที่พบเจอก็เหนื่อยล้ามากพออยู่แล้ว ส่วนตัวร้ายก็สร้างมาเพื่อความบันเทิงหรืออาจให้ข้อคิดเล็กน้อยบ้างตามแต่ช่วงนั้นจะพบเจอกับอะไรที่กระแทกใจ

หวังว่านิยายของรัณณาคงสร้างความสุขให้คนที่คิดเหมือนกันบ้างนะคะ

ติดตามสาวป่าไม้ใจรักเขียนได้ที่เฟสบุ้ค
รัณณา ริมธาร
ยินดีต้อนรับสู่บ้าน รัณณา

ผลงานในรูปแบบ e-book

นิยายที่ได้แรงบันดาลใจมาจากชีวิตการทำงานบนดอยแห่งหนึ่งในภาคเหนือ

แรงบันดาลใจจากการไปเที่ยวบาหลีก่อให้เกิดให้นิยายเรื่อง ณ ดารันหัวใจฉันมีเพียงเธอ



Code Calendar
จากใจนักเขียน
งานเขียนในเวบนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียน ได้รับความคุ้มครองตามกฎหมาย ห้ามคัดลอก ดัดแปลง เผยแพร่ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร มิฉะนั้นอาจมีความผิด ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ฟังเพลงเพราะๆ

New Comments
Friends' blogs
[Add รัณณา's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.