ลมสงบ
โลกมีวิถีโคจรของมันเอง และฉันเองก็เช่นกันมีวิถีชีวิตของฉันเอง ที่ไม่เหมือนใคร บางครั้งการทำให้เป็นที่ยอมรับก็ขัดแย้งกับความรู้สึกของตนเอง เราไม่สามารถเป็นอย่างที่คนอื่นเป็นได้ นอกจากเราจะเป็นตัวของเราเอง เพราะการเป็นอย่างคนอื่นนั้นมันลำบาก ยากยิ่งกว่าการเป็นตัวเอง เพราะถึงแม้ว่าเราจะพยายามทำเท่าไหร่ก็ตาม ไม่มีทางเป็นคนอื่นโดยแท้จริงได้ ได้เวลากลับมาทบทวนและถามความรู้สึกของตนเอง ว่าตัวตนที่แท้จริงของเราคืออะไรแม้ว่าจะไม่ยิ่งใหญ่ แต่เราก็เป็นเราอย่างลึกซึ้งถึงแก่นแท้ของจิตวิญญาณได้ เราไม่เหมือนกับคนอื่นๆ และคนอื่นๆก็ไม่เหมือนกับเรา การที่เราเรียนรู้ว่าเราไม่เหมือนกับคนอื่นนั้น จะเป็นบทเรียนอันมีค่าของการอยู่ร่วมกันเพราะถึงแม้ว่าเราจะแตกต่างจากเขา เราก็อยู่ร่วมกันอย่างสันติได้ .เราอยากให้คนอื่นเข้าใจเรา ขณะเดียวกันเราก็อยากที่จะเป็นแบบคนอื่นด้วย แล้วอะไรคือความต้องการอันแท้จริงของเรา หรือเพียงแท้จริงแล้วเราไม่เข้าใจตนเอง .เมื่อเราหยุดค้นหา เมื่อเราหันมาอยู่กับตนเอง ช่างน่าประหลาดใจสิ่งที่เราเสาะแสวงหาเพื่อเป็นคำตอบของชีวิต กลับปรากฎขึ้นตรงหน้าของเราเอง และน่ามหัศจรรย์ยิ่งเมื่อเรายิ่ง นิ่งแล้วฟังเสียงหัวใจตนเองมากเท่าไหร่เรายิ่งค้นพบคำตอบที่ชัดเจนขึ้น โดยไม่มีอะไรที่จะกระชากให้หลุดลอยหายไปได้ เหมือนคำตอบนั้นเกิดมาเพื่อเราเพียงผู้เดียว ความกระหายหมดสิ้นไป มีเพียงความรู้สึกที่อิ่มเอม .
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
