Stuttgart with party people!!

แหม่...ไปเที่ยวรอบนี้ลืมไปเลยว่าตัวเองป่วยอยู่ ก่อนไปบินนี่แบบจะเป็นจะตายนู่นนี่นั่น นอนไม่หลับ เพลีย นู่นนี่นั่น กะว่าเดี๋ยวไปสตุ๊ดการ์ดไม่ออกเที่ยวละกัน ถือว่าไปพักผ่อน คราวนี้เป็น layover ยาวด้วย ประมาณ 50 ชั่วโมง ประมาณว่าไปมี Dayoff ที่นู่น ก็ถือว่าไปพักผ่อนแล้วกัน ที่ไหนด้ายยยยย...... -_-"

เข้าเรื่องไฟลท์กันก่อน บินประมาณ 6 ชั่วโมง ขาไป ผู้โดยสาร 28 คน ย้ำ 28 คนจริงๆ เนื่องจากไฟลท์ไปสตุ๊ดการ์ดเพิ่งเปิดใหม่ประมาณเดือนนึงหรือไรเนี่ยแหละ คนอาจยังไม่รู้ ไอ้เราก็รีบบิดเลย ดันได้ซะด้วย เพราะว่าถ้าไฟลท์ผู้โดยเพิ่มขึ้น ไฟลท์จะเป็นแบบมีทุกวัน Layover ก็จะสั้นลง อันนี้มีประมาณ 3 ไฟลท์ต่ออาทิตย์ Layover เลยยาว เปรมเลยทีนี้..

ขากลับ ผู้โดยสาร Overbooked!! จะบ้าตาย ไม่อยากคิดถึงตอนที่ทำไฟลท์กลับเลย แต่ที่ไหนได้ เหมือน Frankfurt อ่ะ คนเยอรมันน่ารักมากก ผู้โดยดีมาก ไม่เหนื่อยเลย อยากทำไฟลท์ยุโรปตลอดไปเลยได้ไหม พูดกันรู้เรื่อง สื่อสารกันเข้าใจ มารยาทดี เอาโล่ห์ไปเลย...

ไฟลท์นี้ เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งตำแหน่ง In Charge of Economy คือ หนูใหญ่สุดใน Economy Class ค่ะ ว๊ายยยย!! ตื่นเต้ลลล หน้าที่คือ ควบคุมความเป็นไปใน Eco เพราะว่าหัวหน้าทำงานอยู่ที่ First Class อ่อ ลืมบอกนี่เป็นเครื่องเล็ก จะมีหัวหน้าแค่คนเดียว ส่วนข้างหลังก็ต้องมีคนคอยดูแล โทรศัพท์รายงานทุกอย่าง Board ผู้โดยสาร คอยกำกับดูแลการทำ service ของข้างหลัง สั่งใครก็ได้ วันนี้เป็นบอส ฮ่าๆๆๆ เราก็ทำตัวเหมือนใหญ่กว่าหัวหน้าอีก จิกใช้แม้กระทั่งหัวหน้า จริงๆ ก่อนบินกลับแอบถามแล้วว่า นี่ ยู จะให้ใครเป็นครัว ใครจะเป็น In charge เค้าก็บอกว่า เดี๋ยวให้ยูเป็นอินชาร์จอีโคโนมีเลย แอบตกใจ เพราะว่าไฟลท์นั้น ลูกเรือ Staff number ก็ออกจะแก่ๆ กันอยู่ บางคนอยู่มาแล้วปีนึง บางคนทำงานมาแล้วเกือบสองปีไรงี้อ่ะ แล้วอินี่เป็นคร๊ายยย เราทำงานมาแค่ 8 เดือนโดยประมาณเท่านั้น จะให้อินชาร์จแล้ว จริงๆ เพื่อนที่เรียนมาด้วยกันเค้าเคยทำกันหลายทีแล้ว แต่นี่เพิ่งเคยทำ เลยขอตื่นเต้นนิดนึง หัวหน้าถามยูโอเคมั้ยที่จะเป็น ก็บอก โอเคๆ ก็ได้ หัวหน้านี่ก็บ้าบอมาก ไม่เคยเจอ แบบไม่มีระเบียบแบบแผนอะไรเลย คติของเค้าคือ ทำให้ผู้โดยสารมีความสุขเป็นใช้ได้ เรื่องอื่นไม่สน แหกกฏตลอด เราก็ทำงานไป ถามหัวหน้า Service ต่อไปออกเมื่อไหร่ นู่นนี่นั่น บอกตามใจเลย อยากทำอะไรก็ทำ ไม่อยากทำอะไรก็ไม่ต้องทำ มีการใช้หัวหน้าตลอดเวลา เอ๊ย ขอชาเขียวหน่อย ขอไวน์หน่อย อย่ายืนบังห้องน้ำสิ อย่ามายุ่งได้มั้ย ยุ่งอยู่ไปไกล๊ๆ (ขนาดนั้นเลยทีเดียว) ลูกเรือก็ตลกอ่ะ คือไฟลท์นี้ไม่เหมือนไปทำงาน เหมือนไปเที่ยวเล่นเฉยๆ เลย

มาถึงแล้ว เราลงเครื่องมาก็กะมายืนรอรถบัสไรงี้ ไหนรถบัสไม่มี อ้าววว โรงแรมอยู่ถนนฝั่งตรงข้ามเลยทีเดียว ลากกระเป๋นกันไปตึ๊กๆๆ คนมองเพียบ เพราะว่าสายการบินเราเพิ่งลงที่สตุ๊ดการ์ด เค้าคงสงสัย ไอ้พวกเสื้อแดงนี่มันมาจากสายการบินอะไร ฮ่าๆ สวยล่ะสิ

โรงแรมที่นี่สวยน่ารักมาก ต่างจากโรงแรมแอร์พอร์ททั่วไป


โต๊ะทำงาน


ชอบเก้าอี้มาก



ห้องน้ำเป็นแบบกระจกใสอีกแล้ว ชอบมาก กลับบ้านไปสงสัยต้องไปทุบทำมั่งแน่ๆ มันจะทำให้ห้องดูกว้างขึ้นและไม่อึดอัด
วันแรกก็นัดกะเพื่อนๆ จะไปซุปเปอร์ ลูกเรือประกอบไปด้วยหัวหน้าคนมาเลย์ แล้วเอฟวันอินเดียซึ่งกะลังจะได้ขึ้นเป็นหัวหน้า คนญี่ปุ่นน่ารักมาก แล้วก็คนเกาหลีอีกสองคน เราออกไปซื้อของกันที่ซุปเปอร์สนามบิน แล้วเอากลับมานั่งกินปาร์ตี้กันที่ห้องหัวหน้า โชคดีเราเอาลำโพงไปด้วย ซึ่งเพื่อนจะขำทุกที แต่ไปเลย์โอเวอร์ยาวทุกครั้งเราเอาลำโพงไปตลอด เพราะเผื่อเอาไว้ดูหนัง ก็ไปนั่งปาร์ตี้กัน เพลงอัพเดทสุดฤทธิ์ พอเริ่มมืดก็แยกย้ายกันกลับห้อง เพราะวันรุ่งขึ้นต้องไปเที่ยวแต่เช้า ที่นั่นจะมืดช้า กว่าจะมืดก็สามทุ่มนู่น เพราะตอนนี้เริ่มเป็นหน้าร้อนแล้ว แต่เรายังหนาวอยู่เลย

วันรุ่งขึ้นไม่อยากตื่นเลย สงสัยเพราะเมื่อคืนนอนดึก เลยออกไปเที่ยวแบบไม่ได้อาบน้ำ ฮ่าๆๆ เอาน่า อาบไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ไม่มีเวลาทำผม ผมกระเซอะกระเซิงมาก กลับไทยรอบนี้ต้องไปดัดผมแล้ว เพราะหายหยิกหมดแล้ว เราก็ลงมากินอาหารเช้ากัน เป็นบุฟเฟ่ต์ ซึ่งคนอื่นชอบเแต่เราเฉยๆ เพราะว่าปกติไม่ค่อยกินอาหารเช้า ลดแล้วสำหรับลูกเรือเหลือ 15 ยูโร เราก็กินๆ ไปเป็นพิธี เสร็จแล่วก็ไปสนามบิน เพื่อที่จะได้นั่งรถไฟไปในเมืองกัน

ระหว่างที่ซื้อตั๋วแบบตั๋วกรุปอยู่นั้น ซื้อจะเสร็จแล้วจากเครื่อง มีลุงคนนึงเดินมา ถามว่าให้ช่วยอะไรมั้ย เราก็ดีใจกันสุดฤทธิ์ เค้าก็มากดแค่ประมาณแบบสองทีอ่ะ (คือเราซื้อถูกแล้ว กำลังจะเสร็จแล้ว) แล้วตั๋วก็ออกมา หลังจากนั้น เราอึ้งกันไปเลย มีการขอเงินค่าช่วย เราก็อึ้งๆ กันไป แต่หัวหน้าก็ควักเงินให้ จะได้จบๆ เฮ้อ...คนเรานี่น้า...

มาถึงแล้วใจกลางเมือง


บรรยากาศคล้ายๆ แฟร้งเฟิร์ตแต่เมืองจะดูเล็กและเงียบกว่าเยอะ เราเป็นแค่คนเอเชียที่เดินอยู่แถวนั้น ไม่มีหัวดำเลยแปลกมาก เราไปกันสี่คน เพราะเกาหลีแยกไปกันเอง เค้าจะไปดูบัลเล่ต์กัน

ถ่ายกะชิโฮะซัง เป็นเอฟวันที่น่ารักมาก จะลาออกแล้ว เพราะบ้านเค้าอยู่เซนได โดนสึนามิเต็มๆ เค้าเลยอยากออกไปอยู่กะครอบครัว


เดินกันมาเรื่อยๆ ตามคู่มือท่องเที่ยวภาษาญี่ปุ่นของชิโฮะซัง



เมืองเค้าเงียบๆ คนไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กันเท่าไหร่


ที่นี่เป็นคล้ายๆ Park มีชื่อเรียกว่า Schlossplatz (เพิ่งหาในกูเกิ้ลเมื่อกี๊) ส่วนแปลว่าอะไร ประวัติความเป็นมา อย่าถาม...เพราะไม่รู้ บล๊อคนี้ไม่มีสาระ


แต่กว่าจะออกมาเดินเล่นแถวนี้ได้ ไอ่พวกผู้ชายไปทำไรรู้ป่ะ ไปร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้า มันเหมือนเป็นห้างใหญ่ๆ ชื่อว่า Saturn แล้วแบบอยู่กันนานมากกก นี่แหละข้อเสียของการมาหลายคน ซึ่งของก็แบบทั่วๆ ไป มาก ที่โดฮาก็มี แล้วซื้อไรกัน แบบซื้อหูฟัง ไรงี้อ่ะ ชอนคนอินเดียก็ซื้อที่ขูดเปลือกผลไม้ฝากแฟนไรงี้อ่ะ เราแบบโอ่ยยยยยยยยย เสร็จซะทีได้ไหมมมมม นานมากกกกก




โอเค ออกมาข้างนอก อาหาศดีมาก ตาหยีเลยต้องใส่แว่นกันแดดตลอดเวลา เพื่อนก็ล้อว่าเธอขาดแว่นไม่ได้ ก็จริงๆ อ่ะ ถ่ายรูปออกมาตาหยีเดี๋ยวทุเรศ สู้แดงไม่ค่อยได้ เป็นแวมไพร์

อากาศดีดอกไม้สวยมาก


นั่งทำมิวสิค


ก็ยังนั่งทำมิวสิค...


ชอบรูปนี้ ขอบคุณค่าชอน แหม่..ก็กล้องมันโปร


โฉมหน้าผู้ร่วมชะตากรรม ชอน ชิโฮะซัง และคาสหัวหน้า


ซึ่งน้ำพุที่เห็นในรูป เป็นรูปที่สายการบินเราใช้โฆษณา ซึ่งในรูปจะดูใหญ่มาก สวยงาม ถ่ายด้วยกล้องโปร แล้วเป็นแสงตอนกลางคืน มาถึงเห็นของจริง อันเท่าแมว ชอนบอกว่า ไม่ใช่หรอก พวกเราเถียงกันบอก อันนี้แหละ เพราะจำตึกแบคกราวน์ข้างหลังได้



นี่แบคกราวน์



เปลี่ยนมายืนทำมิวสิค อากาศดีอ้ะ ชอบบบ


ต้นไม้เขียวๆ


มีโมนูเม้นท์เยอะเลยแถวนั้น


หลังจากนั้น มานั่งพักกินไรชิวๆ กันแถวนั้น พวกนี้ชิวมาก ซัดเบียร์กันตั้งแต่เช้า


ส่วนนี่ของเรา โดนแอบถ่ายอีกต่างหาก มีอีกรูปนึงทุเรศมาก ไม่ให้รู้ตัวก่อนเลย เพื่อนบอก มาเยอรมันมากินกาแฟเนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆ



จุดหมายต่อไป Mercedez Benz Museum ซึ่งถ้ามาถึงนี่แล้วไม่ได้ไปที่นี่ถือว่ายังมาไม่ถึง เรานั่งรถไฟต่อกันไปอีกไม่กี่สถานีลงมา เดินไปเรื่อยๆ ก็จะเจอ



ตึกจริงๆ จะใหญ่มาก


แวะถ่ายรูปกันก่อน ลงไปนั่งเฉยเลยไม่รู้เค้าให้ป่าว แต่ชอนลูกเรืออินเดียนั่งไม่สำเร็จ เนื่องจากสูง ขายาว ฮ่าๆๆ


เข้าไปซื้อตั๋ว 8 ยูโรเท่านั้น เค้าก็จะให้เครื่องห้อยคอมาพร้อมหูฟัง แบบว่าถ้าเดินไปอยากรู้ข้อมูลตรงไหน ก็แค่ใช้เครื่องสแกนไปตรงนั้น แล้วก็จะมีคำบรรยายอัติโนมัติมาให้ ซึ่งพนักงานเลือกภาษาญี่ปุ่นให้เราสุดฤทธิ์ เพราะเห็นมากะชิโฮะซัง

ข้างในก็จะเป็นวิวัฒนาการของรถเบ๊นซ์ตั้งแต่อดีตจนถึงปะจจุบัน รถเยอะมากกกกก มีหลายชั้นมาก วันนั้นเกือบอ้วกกันออกมาเป็นรถ ฮ่าๆๆ


นี่สวยและหรูหรามาก เพิ่งเห็นเบาะว่าคล้ายๆ เบาะในห้องโรงแรม อ่อ เค้าล้อกะเบาะรถนี่เอง สวยมากกกก


สวยจริงๆ อลังการ ไม่น่าเชื่อว่าเค้าจะใช้กันในสมับก่อนจริงๆ


นี่รุ่นเจ้าหญิงไดอาน่า


นี่คุ้นๆ เหมือนเศษเหล็กที่บ้าน ฮ่าๆๆๆ ใช่ป่ะ 280E น่าจะใช่


นี่คืออุบัติเหตุ ฮ่าๆๆๆ เนี่ย คนอย่างนี้อ่ะ เป็นเจ้านายคนได้ด้วย บ้าบอที่สุดในโลก ปีนขึ้นรถทุกคัน (อยากให้โดนจับจริงๆ) ขนาดแอบถ่ายรูปกะโมน่าลิซ่าในพิพิธภัณฑ์ก็ทำมาแล้ว เค้าบอก ชีวิตมันสั้น อยากทำไร ทำ !



เรามั่ง


หัวหน้าบอกว่า เธอมานี่เธอป๊อบมากเลยนะ มีแต่คนกรี๊ดเธอ เอิ่มม...ซึ่งเท่าที่เห็นที่มาแซวๆ เป็นเด็กประถม ไม่ก็มัธยมไรงี้อ่ะ หัวหน้าบอก เธอมีแฟนคลับเป็นจัสติน บีเบอร์ (ควรดีใจมั้ยฟะ)

อ่ะต่อ ชอบหลังรถคันนี้มาก ชอบสไตล์นี้อ่ะ


ประตูเก๋ๆ


นี่รถแข่ง


แต่ส่วนตัวอยากได้คันนี้


จะไปพิพิธภัณฑ์ปอร์เช่กันต่อบอก มะอาวแล้วววววว เห็นรถจนจะเป็นลมแย้ววันนี้ ก็เลยไปแวะกินข้าวกันที่สโมสร VFB Stuttgart นั่งกินไปเรื่อยๆ ก็จะมีนักบอลฝึกหัดเดินมาเรื่อยๆ อิอิ


ไส้กรอกเยอรมัน กะน้ำแครนเบอร์รี่ ไม่ใช่อ่ะ น้ำอะไรซักอย่าง แต่ประมาณนี้แหละ ดูเผินๆ เหมือนไวน์ กินเผินๆ เหมือนไวน์ บอกให้เพื่อนๆ ช่วยชิมหน่อย นี่ไวน์ป่าว ทุกคนฮา บอกจะบ้าเหรอ น้ำผลไม้ แยกแยะไม่ออกรึไง แต่กลิ่นมันใช่เลยอ่ะ


ก่อนกลับโรงแรม ทำสิ่งๆ เดิมๆ คือแวะซุปเปอร์ในเมืองซื้อของกินของสำหรับปาร์ตี้ เพื่อนญี่ปุ่นอยากซื้อเครื่องครัวยี่ห้อๆ หนึ่งที่เค้าว่ากันว่าดีมาก เดินหากันอยู่นาน อ้อ เจอแล้ว ไหนลองซิ ดีมั้ย



อื้มมม..ใช้ได้ ส่องแล้วแวววาวใช้ได้ แหม่...เค้าให้ใช้ตักซุปไหม

ผู้ชายข้างๆ ตะหลิว ไม่สิจวัก (เรียกว่าไร) นั่นแหละ คือลูกเรือเกาหลีที่ไม่ได้ไปด้วยกันแต่บังเอิญเจอกันในเมือง มันบอกเราว่า นี่ถ้าเธอผอมเธอต้องสวยมากๆ แน่เลยๆ ชั้นจะจีบ จะ ask you out (เพราะเราบอกว่าตั้งแต่เข้าบริษัทมาก็อ้วนขึ้นๆ) พูดอยู่นั่นแหละบนไฟลท์ มันบอกว่า ไปลดมานะ เธอจะได้มีแรงบันดาลใจ ขอโทษเถอะ...แกไปส่องกระจะดูตัวเองก่อนไป หือ...หน้าอย่างนี้ เป็นแรงบันดาลใจให้ชั้นได้มากเลยอ่ะ หล่อจังอ่ะเมิงอ่ะ (ทั้งหมดนี้ล้วนคิดในใจ ไม่ได้ด่าออกไป) ฮ่าๆๆ

คืนนั้นกลับมาห้อง โห....อยู่กันยาวมากเกือบสว่างอ่ะ คือพวกนี้เป็นลูกเรือเฟิร์สคลาสหมดเลย อยู่กันมานานมาก เรื่องเล่าเยอะมาก ประสบการณ์ฮาๆ แบบบ้าๆ บอๆ อย่างเยอะอ่ะ เม้าท์กันมันส์มาก อีกวันนึงที่อยู่นั่น เลยไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน นอนกันอย่างเดียวก่อนกลับ เพราะว่าวันนั้นนอนไปนิดเดียว คือคุยกันเสียงดังจนข้างห้องเคาะด่า ฮ่าๆๆ เราสนกันมั้ย ไม่เลย ไม่เคยสน นกกระจอกแตกรังกันไป

เฮ้อ...เดือนนี้บินมะนิลาสามรอบ ทำไปแล้วสองรอบ รอทำให้ครบสามรอบก่อนจะมาเขียนเล่า เป็นอะไรที่ไม่น่าพิศมัยเลยจะบ้าตาย ตอนนี้โดนแบบแบคทูแบค นี่ก็เพิ่งกลับมาจากมะนิลา ออฟแป๊บนึง เดี๋ยวไปมะนิลาอีกแล้วคร่าาาาา ใครให้ตารางมาเนี่ยยย อยากเอาระเบิดไปขว้างออฟฟิศ

ปล.จากไฟลท์นี้ หลอกหัวหน้าให้เขียนรายงานเรื่องกระเป๋าพังได้แล้ว จริงๆ ไม่ได้หลอก เค้าเสนอตัวเอง บอกไม่ต้องห่วง เดี๋ยวไอเขียนรายงานเรื่องกระเป๋ายูล๊อคพังให้เอง แล้วยูเอาไปเปลี่ยนเลย โอ้ววว แต่จริงๆ มันต้องเขียนหลังจากไฟลท์ที่กระเป๋าพังจริงๆ บอกละนะว่าเสียมาจากเกาหลี ฮีบอก ไม่เป็นไร แต่ยังไงเราก็ยังขี้เกียจเอาไปเปลี่ยนตามเคย

อ้อ ฝากบล๊อคของเพื่อนแอร์อีกคนหน่อยนะคะ สาวงามผู้นี้งามที่สุดในคอมพานี
//www.jobyjourney.blogspot.com

อิอิ

Create Date : 16 เมษายน 2554		5 comments
Last Update : 20 เมษายน 2554 5:48:41 น.
Counter : 3388 Pageviews.
Share Tweet