นิทานปรัมปรา (ตะพาบ 91) โจทย์งานเขียนถนนสายนี้มีตะพาบครั้งที่ 91 หัวข้อ นิทานปรัมปรา น้ำคำหนึ่ง ถึงเจ้าของดวงใจ "หากเจ้ายังอยู่อยากให้รู้ว่ารักมากเพียงใด และแม้เจ้าจะไม่อยู่ก็อยากให้รู้ว่ารักมิคลาย เก็บเจ้าไว้เป็นลายอักษรสู่คำเล่าปรัมปรา ให้เจ้าชื่อน่านน้ำแก้วแล้วเอยเจ้าเอย" อักษรลำนำความใน แด่เธอผู้อยู่ในอณูแห่งความทรงจำ อยากเผยเฉยเล่าให้..........รับฟัง คนฟั่นเฟือนเตือนรับ..........อยู่ร้อง หญิงคนหนึ่งยังคอยรอ..........คู่รัก คนไกล รออยู่วันเล่าแล้ว..........ร่ำร้อง พร่ำไห้ จนกลายเป็นเรื่องไซร้..........ตำนาน สถานที่มีเพียงน้ำตา..........เอ่อแล้ว รินไหลท่วมนองนัยตา..........ล่วงล้ำ กลืนกล้ำ ชายหนุ่มยอดรักนั้น..........อยู่ข้าง จากไป เคยสัญญามั่นนั้น..........ว่ารัก คอยเอ่ยวาจารัก..........เอ่ยให้ ทุกคำซ่อนคำหวานพรอด..........เอ่อล้น กินใจ ทุกค่ำคืนเอ่ยให้..........ว่าไซร้ รักเรา วันคืนกลับล่วงพ้น..........เป็นปี จนผ่านหลายขวบปี..........อยู่ไซร้ ยังรออยู่คอยคนรัก..........ที่ห่าง แสนไกล หนแห่งใดในใจนี้..........พร่ำเพ้อ ละเมอ คนรักนามว่าแก้ว..........นามหญิง รอมั่นคงชายคนรัก..........ที่เฝ้า อษิฐานว่าขอสบเนตร..........กี่ร้อย คำเว้า ชายที่รักปรีดานั้น..........ว่าให้ คืนมา ทุกภายในเกี่ยวข้อง..........ดวงจิต ชายอื่นเมินรอเพียง..........พี่นั้น จะเหินห่างนานไป..........กู่เผย ยังจำ คำว่ารักยังมั่นไซร้..........เอ่ยร้อง ก้องใจ กาลหลายปีผ่านพ้น..........นางคอย ใจเลื่อนลอยละเมอ..........พร่ำให้ น้ำร่วงหยดคือน้ำตา..........ใช่เพ้อ เฉลยใจ เพราะห่างเหินยอดชู้..........ห่างเก้อ รอคอย ใจชายแสนอยู่รั้ง..........ใจเดียว มีคู่ครองแอบแนบอิง..........อยู่ทั้ง สะอื้นร่ำพร่ำปลอบใจ..........ล่วงล้ำ กลืนกล้ำ ชายที่รักมีรักนั้น..........ใหม่แล้ว แท้ลวง เจ็บในทรวงหยั่งลึก..........สุดโศก แลป่าไม้สายฝนฟ้า..........หลั่งให้ นางแก้วร่ำพร่ำเพ้อ..........กู่ก้อง ร้องไห้ ยืนห่างเหวลึกไซร้..........กิ่งก้าน เยื้องกาย อันความโศกว่าซึ้ง..........เกินกว่า แสบดั่งแผลจิตหมอง..........อยู่ข้าง สะอื้นว่ารักปรีดาแล้ว..........แต่ยาก คืนหยั่ง แล้วว่าตัดสินนั้น..........ว่าไซร้ ปลิดชีวี แล้วจึงโดดหู่เคว้ง..........กลางเหว กลางป่าเขาลำธาร..........ลู่นั้น จมลงสู่ก้นบึ้งเขา..........ป่าไม้ ลำนำ พร้อมเอ่ยคำรักนั้น..........กู่ก้อง ทั่วไพร ชายรักยินว่าไซร้..........ใจสลาย เหตุอื่นใดน้องแก้ว..........คู่นั้น คิดสั้น ตัวของพี่นามปรีดา..........อื่นไฉน รักมั่น รักที่สุดคือแก้ว..........นั่นน้อง สุดใจ คิดในใจอยู่เสี้ยว..........ยังโศก จึงร่ำลาขอจาก..........สู่เหย้า ขอถอนไถ่ห่มผ้าเหลือง..........มุ่งธรรม ถึงเจ้า แสดงว่ารักดวงแก้ว..........พี่นั้น มิคลาย โกนผมตัดร่มเกล้า..........สู่พุทธ คืนล่วงวันผ่านพบ..........แผ่ให้ จึงอยากเอ่ยเล่าความ..........ถ่ายทอด คำไป เป็นเรื่องปรัมปราไซร้..........น่านน้ำ แก้วเอย เรียงร้อยถ้อยคำ Pikake 19 ตุลาคม 2556 Song : ดอกแก้ว - บรรเลงเปียโน   Create Date : 19 ตุลาคม 2556 29 comments Last Update : 19 ตุลาคม 2556 17:55:21 น. Counter : 1163 Pageviews. Share Tweet

โกนผมตัดร่มเกล้า..........สู่พุทธ คืนล่วงวันผ่านพบ..........แผ่ให้ จึงอยากเอ่ยเล่าความ..........ถ่ายทอด คำไป เป็นเรื่องปรัมปราไซร้..........น่านน้ำ แก้วเอย ตรงนี้ชอบมากๆๆเล้ยยยยยยยยยคุณ   โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (rimnam_kobfa ) 19 ตุลาคม 2556 18:27:13 น.

แวะมาอ่านนิทานเล่าเป็นกลอนเก่งจังค่ะ newyorknurse   โดย: newyorknurse 19 ตุลาคม 2556 18:36:41 น.

สวัสดีค่ะ.. ขอชื่นชมคนที่แต่งโครงกลอนมากๆนะค่ะ ช่างเรียบเรียงอักษรปรุงแต่งให้ไพเราะ ขอปรบมือให้ดังๆค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 19 ตุลาคม 2556 18:36:53 น.

สวัสดีค่ะ มาอ่านงานตะพาบของบ้านนี้บ้าง โอ้..เศร้าอีกแล้วค่ะ วันนี้ที่บ้านก็ไฟดับตั้งแต่สาย ๆ จนถึงเกือบบ่ายสามเลยค่ะ การไฟฟ้าแจ้งว่าปรับปรุงไฟฟ้าแรงสูงค่ะ ที่ กทม.ช่วงเช้าก็ยังมีฝนตกอยู่นะคะ   โดย: เนินน้ำ 19 ตุลาคม 2556 19:04:30 น.

จำสไตล์ลายเส้นสี วาดภาพนางละคร ของ อจ.จักรพันธุ์ เป็นเอกลักษณ์ที่คุ้นตาได้เลย.. เข้ากับบทประพันธ์ ไพเราะๆ   โดย: เริงฤดีนะ 19 ตุลาคม 2556 19:09:45 น.

สวัสดีค่า คุณโปร์ ^^ วันนี้ตะพาบกลอนยาวดีจังค่ะ เกี่ยวกับตำนานอะไรคะ เศร้าจัง เพราะด้วย เก่งอ่ะ นุ่นทำไม่ได้อีกแล้ว แพ้กลอน แหะๆ ภาพประกอบสวยมากมาย bg กับเพลงเข้ากันด้วยนะคะ ขอบคุณที่ชอบตะพาบค่า   โดย: lovereason 19 ตุลาคม 2556 20:34:08 น.

ว้าวๆๆๆ สวัสดีค่ะ   โดย: maistyle 19 ตุลาคม 2556 20:39:05 น.

เราเขียนเก่งมากจริงๆครับ ชื่นชมๆ วันนี้ที่ร้านพี่ก๋าไฟดับช่วงเช้าครับ แต่ไม่นานไฟก็มา   โดย: กะว่าก๋า 19 ตุลาคม 2556 21:15:56 น.

มาอ่านเรื่องปรัมปราของน่านน้ำแก้วนะครับ ^^ แต่งกลอนได้ไพเราะจังเลยครับ อ่านแล้วเศร้าสะเทือนใจมากๆเลย รักแท้แต่เพียงฝ่ายเดียวและยังคงรักมั่นตลอดไปหาได้ยากยิ่งจริงๆ ศาสนาคือที่พึ่งที่ดีที่สุดจริงๆเพราะว่าพาเราไปสู่ความจริงพ้นสมมุติและสิ่งที่เราหลงยึดถือในโลกทั้งหลายทั้งปวงได้เลยนะครับ ขอบคุณที่มาทักทายกันนะครับ ดีใจที่ชอบดอกไม้ที่บ้านด้วยปลูกเองด้วยน้า อิอิ ^^   โดย: วนารักษ์ 19 ตุลาคม 2556 21:21:07 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ โหวตให้สา่วเชียงใหม่จ้า บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Pikake Literature Blog ดู Blog   โดย: หอมกร 19 ตุลาคม 2556 21:25:20 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ โหวตให้สา่วเชียงใหม่จ้า บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Pikake Literature Blog ดู Blog   โดย: หอมกร 19 ตุลาคม 2556 21:25:20 น.

แวะมาอ่านขอรับ เขียนเก่งจังเลย..สำหรับคืนนี้นอนหลับฝันดีนะขอรับ   โดย: ขุนเพชรขุนราม 19 ตุลาคม 2556 22:12:13 น.

สวัสดียามดึกครับ   โดย: ก้อนเงิน 19 ตุลาคม 2556 22:20:35 น.

่ตะพาบกลอนเพราะมากครับ เป็นปรัมปรารักเดียว รอคอย ถึงตัวตายก็ยอม   โดย: เศษเสี้ยว 20 ตุลาคม 2556 0:51:31 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องโปร์   โดย: กะว่าก๋า 20 ตุลาคม 2556 6:27:00 น.

เป็นนิทานกลอนที่ไพเราะดีค่ะ แต่เนื้อเรื่องเศร้าจังเลย   โดย: NENE77 20 ตุลาคม 2556 9:40:18 น.

โอ้โฮ..นอนดึกจังเลยค่ะ สุขสันต์วันหยุดนะคะ   โดย: เนินน้ำ 20 ตุลาคม 2556 12:27:43 น.

นิทานปรัมปราที่เป็นเรื่องราวของหญิงสาวเฝ้ารอคนรัก มีมากมายหลายเรื่องเลยนะคะ ทุกเรื่องล้วนจบแบบเศร้าๆทั้งนั้น โคลงบทนี้เขียนได้ดีค่ะ อ่านแล้วเศร้าเลยอ่ะ ยิ่งตอนอากาศขมุกขมัวครึ้มฟ้าครึ้มฝนแบบนี้ด้วยแล้ว ทั้งเศร้า ทั้งเหงาเลยเนาะ ขอบคุณมากจ้าที่แวะไปชมงานถัก ตัวลอยแล้วเนี่ย! มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อนนะจ๊ะ น้องสาว   โดย: ฝากเธอ 20 ตุลาคม 2556 13:13:08 น.

ยู้ฮู้ อาโปร์ขาาา เค้ามาแย้ววว แฮ่ๆ หายไปอีกหลายวันเช่นเคย จนกลายเป็นเรื่องปกติแล้วเนี่ย หวังว่าคนบ้านนี้คงจะไม่ลืมกันเสียก่อนนะคะ ทางเชียงใหม่อากาศเริ่มเย็นแล้วเหรอค่ะ ดีจังเลย ไปคราวนี้อากาศคงจะดีเนอะ ไม่กี่วันเค้าก็จะเดินทางแล้วนิ๊ ยังเคลียร์งานไม่ออกเลย หุหุ วันออกพรรษาไม่ได้ไปวัดเลยค่ะ ไม่ชอบไปในวันที่หลายๆ คนเข้าวัด คนเยอะไม่ค่อยชอบ แฮ่ๆ แล้วจะหาโอกาสไปไหว้พระแบบสบายๆ ค่ะ อิอิ อาโปร์สบายดีนะ คิดถึงเสมอนะคะ ขอบคุณมากเลย ที่แวะเข้ามาทักทายกันเสมอ รอให้พ้นสิ้นปีนี้ก่อน อะไรๆ คงจะลงตัวค่ะ ช่วงนี้วุ่นวายดีแท้ เฮ้ออออ   โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ 21 ตุลาคม 2556 7:01:21 น.

สวัสดียามเช้าๆค่ะ   โดย: maistyle 21 ตุลาคม 2556 9:07:17 น.

แต่งได้ไพเราะมากเลยค่ะ เก่งจังเลย   โดย: ugly princess 21 ตุลาคม 2556 9:32:02 น.

ขนฺติ ตโป ตปสฺสิโน ความอดทน เป็นตปะ ( ต บ ะ ) ของผู้พากเพียร นอกจากสติแล้วต้องพกขันติประจำกายใจไว้ตลอดเวลา จึงจะสำเร็จในทุกสัมมากิจที่ปรารถนาทุกประการ ขอความสุข สวัสดีจงมีแก่เพื่อน ๆ ทุกท่าน...ค่ะ กลอนไพเราะมากค่ะ ปอป้าขอไลค์ไว้ก่อนนะคะ   โดย: พรหมญาณี 21 ตุลาคม 2556 9:52:39 น.

โดย: เดหลีสีแดง 21 ตุลาคม 2556 13:22:36 น.

เอากระต่ายน้อยมาฝาก พี่กระต่ายบ้านหนูโปรนะจ๊ะ ... หลายอย่างล่วงพ้นผ่านเลย ประสบการณ์เป็นกำแพง หลายอย่างประดับไว้ตรงนั้น เราผ่านอะไรมาบ้างคือเกราะ ... 555 กลัวจะเป็นเกราะเหล็กเลยสิ หนูโปร์ แต่ก็พยายามอยู่น๊า พยายามจะทำให้เป็นเสื้อเสื้อเกราะไหมฟ้าจร้าาา (บ้าอุ๊ยเสี่ยวไปนิสนุง) 555 ชอบๆๆ ... มีความสุขมากมากนะจ๊ะ คิดถุงนะ   โดย: white in the dark 21 ตุลาคม 2556 16:44:24 น.

สวัสดีค่ะ งานตะพาบกลอนไพเราะมากค่ะ   โดย: ตาลเหลือง 22 ตุลาคม 2556 11:59:06 น.

มาอ่านตะพาบค่ะโปร์ สวัสดีค่ะ ทานข้าวเย็นให้อร่อยนะคะ   โดย: ญามี่ 22 ตุลาคม 2556 13:16:48 น.

โดย: เดหลีสีแดง 22 ตุลาคม 2556 14:59:34 น.

สวัสดีจ้า เป็นอย่างไรบ้างน้องสาว สบายดีไหมคะ แวะมาทักทายจ้า มีความสุขและรักษาสุขภาพด้วยจ้า   โดย: ฝากเธอ2 23 ตุลาคม 2556 21:19:36 น.

แวะมาทักทายก่อนนอนค่ะ หลับฝันดีนะคะ   โดย: เดหลีสีแดง 23 ตุลาคม 2556 21:33:49 น.