13 - 06 - 2006
บ่ายนี้ กาแฟแก้วเข้ม ถูกชงขึ้นมาอย่างง่ายๆ
กาแฟมักง่าย ฉันเรียกมันว่างั้น
ฉันเปิดรูปภาพที่เพิ่งถ่ายมาดูทีละรูป
ยิ้มกับทุกจังหวะของการใช้เวลาช่วงสามวันที่ผ่านมา
ยิ้มกับภาพตรงหน้า เหมือนยังกับว่าภาพดังกล่าวได้พกพาเอากลิ่นไอและความอบอุ่นมาด้วย
ที่ๆฉันไปสัมผัส ไม่ใช่ที่ๆสวยที่สุด
ไม่ใช่ทะเลที่น้ำใสที่สุด หาดทรายก็ไม่ได้ขาวสะอาดหมดจด
ไม่ใช่เป็นชายหาดที่ขึ้นชื่อ และถ้าเอ่ยชื่อแทบไม่มีใครจะเคยใส่ใจด้วยซ้ำไป
ชายหาดนั้นมีแต่เรือประมง ร่องรอยอวนแหที่เอาขึ้นมาซ่อมแซม พร้อมกลิ่นคาวจางๆของปลาที่ถูกแปรรูป
ที่นั่นไม่ใช่ที่ๆนักท่องเที่ยวคนหนึ่งจะสะดุดตาและเลือกไป
แต่ที่ๆนั้น กลับมีผู้คนยิ้มแย้ม
มีคำทักทาย ...อ้าวมาตั้งแต่เมื่อไร ทำไมไม่โตขึ้นเลย ( -_-" ) ทำอะไรอยู่ รึกระทั่ง อ้าวนึกว่าพี่สาว (เอ่อ ....)
มีน้ำใจแบ่งปัน ... เอาปลาไปกินบ้างไหม .. เดินระวังนะตัว ข้างหน้ามันขรุขระ
ที่นั่น ... มี ค ว า ม อ บ อุ่ น
คงมีไม่กี่ที่ ที่คนเราจะกลับไปเพื่อเติมแรงให้กับตัวเอง
และที่ๆนี้ คือที่ๆฉันจะเลือกกลับไป ในทุกสภาพจิตใจ ที่ๆนั่นเยียวยาได้
ที่ๆนั้น ที่เรียกว่า บ้ า น
หายหัวไปสองสามวัน กลับไปบ้านมาฮะ
ไปชะอะไรในหัวและที่เกาะติดที่ใจออกไปบ้าง
ไม่ต้องคิดอะไรมากมายที่นั่น ไม่มีงาน ไม่มีภาระ
ไปคุยสัพเพเหระกับแม่ ไปหัวเราะกับพ่อ ไปแกล้งหลาน
ไปไหว้ญาติผู้ใหญ่ ไหว้ผู้คนที่รู้จักรายทาง ตั้งแต่หัวหน้าของพ่อที่เจอครั้งสุดท้ายเมื่อ 20 ปีที่แล้ว จนกระทั่งถึงพี่ที่ขายขนมครกข้างบ้าน ราวกับเป็นผู้สมัคร ส.ส. รึ อบต. ก็ปาน
ไปนั่งเงียบๆ มองทะเลเงียบๆ มองจังหวะชีวิตที่แตกต่าง
ไปชะลอจังหวะการเดิน และจังหวะการเต้นของใจ
แต่สำหรับบ่ายวันนี้ มีใครสนใจกาแฟมักง่ายสักแก้วไหมฮะ?
Create Date : 13 มิถุนายน 2549 |
|
12 comments |
Last Update : 13 มิถุนายน 2549 16:01:09 น. |
Counter : 405 Pageviews. |
|
|
|
กาแฟไม่รับค่ะ ดื่มมากแล้วหน้าเหี่ยว อิอิ