จำได้ว่าเขียนไดอารี่ครั้งสุดท้ายเมื่อปี2552 และยังไม่มีทีท่าจะกลับมาเขียนอีกรอบ เพราะขำตัวเองทุกครั้งที่กลับมานั่งอ่านบันทึกเก่าๆ จะเห็นได้ว่าในแต่ละช่วงอายุ ความคิดเรามันเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลาจริงๆ

แต่คราวนี้ที่ “อยาก” กลับมาเขียนไดอารี่อีกรอบ เพราะ “ความตื่นเต้น”กับประสบการณ์ที่จะได้เจอต่อจากนี้ไปอีกเกือบปี ซึ่งอาจจะเป็น “โอกาส” เดียวในชีวิตเราก็ได้ ที่จะได้ทดลองเป็น “นักกิจกรรมรณรงค์ในประเด็นสิทธิทางเพศ”

แต่กว่าจะไปสู่การเป็น "นักกิจกรรมฯ" ที่มาเผชิญชะตากรรมร่วมกัน ต้องผ่านกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทั้งในภาคทฤษฎีและในภาคปฏิบัติ เราจึงมองว่ามันเป็น “ห้องเรียนสิทธิทางเพศ” ที่จะพัฒนาคนทำงานให้รู้จักเปิดกว้างที่จะเรียนรู้เรื่องเพศในมุมมองที่หลากหลาย เคารพและเข้าใจในความแตกต่างระหว่างเพศ รวมถึงนำวิธีคิดไปปรับใช้ในประเด็นงานที่แต่ละคนได้ทำอยู่

เราแอบสังเกตว่ากว่าจะมีการพัฒนาหลักสูตรให้กับ “ว่าที่” นักกิจกรรมรณรงค์สิทธิทางเพศ ได้ทดลองเรียนรุ่นแรกนั้น รุ่นพี่ที่เป็นนักกิจกรรมเก่าๆ ที่อยู่ในวงการเอดส์ เพศ และการส่งเสริมเรื่องสิทธิ เช่น มูลนิธิเข้าถึงเอดส์ องค์กรแพธ (PATH) คณะกรรมการองค์กรพัฒนาเอกชนด้านเอดส์ (กพอ.) ศูนย์คุ้มครองสิทธิด้านเอดส์ และมูลนิธิสร้างความเข้าใจเรื่องสุขภาพผู้หญิง (สคส.) ฯลฯ ก็คงคิดกันอยู่หลายรอบว่าจะเคี่ยวเข็ญ “ว่าที่” นักกิจกรรมฯ พวกนี้ยังไงให้ได้เรียนรู้อย่าง สนุก เข้าใจ และเอาไปใช้ได้จริง

หลักสูตรการเรียนการสอนมีทั้งหมด 4 ครั้ง แต่มีการปฐมนิเทศกันก่อน (เมื่อวันที่ 30 – 31 มีนาคมที่ผ่านมา) แค่เห็นหลักสูตรครั้งที่ 1 ก็ขอบอกว่าคนที่จะมาแลกเปลี่ยนมุมมองเรื่องเพศน่าสนใจทั้งนั้น

ทั้งสุจิตต์ วงศ์เทศ คนนี้เคยเห็นแต่ชื่อเขียนบทความลงมติชนสุดสัปดาห์แต่กว่าจะทำใจอ่านได้ต้องแวะไปอ่านคอลัมน์หนุ่มเมืองจันท์ ดูดวงและคอลัมน์บันเทิงก่อน แต่เข้าใจว่าแกเขียนเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ไทยแต่เราไม่เคยรู้เลยว่าให้แกสามารถให้มุมมองในเรื่องสิทธิทางเพศได้ด้วยแหะ (ไปอยู่ไหนมาฟระเรา)

อ.ชัยวัฒน์ สถาอานันท์ คนนี้เราเคยเห็นในทีวี ที่เห็นบ่อยๆ ก็ช่วงที่มีการเคลื่อนไหวทางการเมืองเสื้อเหลืองเสื้อแดง แกมักจะให้สัมภาษณ์ในมุมของการแก้ปัญหาแบบสันติวิธี ซึ่งเราก็อยากรู้เหมือนกันว่าแนวคิดแบบสันติวิธี จะเอามาใช้ในเรื่องสิทธิทางเพศได้ยังไง

อีก 2 คนก็คือ ดร.ชลิดาภรณ์ ส่งสัมพันธ์ และพี่จิ๋ว จีรนุช เปรมชัยพร (โคตรเป็นบุญเลยเรา ได้เจอคนเก่งๆ ตั้ง 4 คน)

เรียกได้ว่าเป็นหลักสูตรที่สร้างสรรค์กว่าที่เราเคยเรียนในห้องเรียนอีก นักเรียนทั้งชั้นมีแค่ 18 คน (แต่มาจากหลายองค์กร ทั้งกลุ่มหลากหลายทางเพศ กลุ่มงานเอดส์กลุ่มงานเพศศึกษา กลุ่มเยาวชน และกลุ่มที่ทำงานกับผู้ใช้สารเสพติด) แต่ทุกคนจะได้เรียนรู้ แลกเปลี่ยน และลงมือปฏิบัติกันเต็มที่ จะออกมาดีไม่ดีไม่รู้ แต่ก็ยังดีที่ได้ลงมือทำ

สำหรับเราเข้ามาเรียนแบบอิสระไม่มีองค์กรสังกัด แต่ที่รู้ว่าเค้ามีหลักสูตรที่น่าสนใจแบบนี้ ก็เพราะมีผู้ใหญ่ไอดอล มาหยิบยื่นโอกาสให้เราได้เข้ามาเรียนรู้ สงสัยคงอยากให้เรายกระดับการคิดวิเคราะห์งานให้ดูลึกซึ้งมากขึ้น จากเดิมที่นั่งขีดๆ เขียนๆ สรุปงานเป็นชิ้นๆ ไป

การที่เราได้เข้ามาเรียนในครั้งนี้คงเปิดมุมมองเรื่องเพศของเรา ที่มากกว่าเรื่อง "ชาย หญิง" ซึ่งเราเริ่มรู้สึกแล้วว่า “เพศ” มันเกี่ยวข้องกับทุกอย่างในชีวิตจริงๆ เช่น การทำงาน และในสื่อโฆษณา

แต่สิทธิทางเพศจะเกี่ยวข้องกับทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเราแบบไหน และการจะสร้างความเข้าใจให้คนได้เรียนรู้เรื่องสิทธิทางเพศบนฐานของการเคารพและเข้าใจในตัวตนแต่ละคนจะเป็นยังไงนั้น

ในช่วงของการเข้าหลักสูตร “นักกิจกรรมรณรงค์สิทธิทางเพศ” ทั้ง 4 ครั้ง เราจะลองคลี่คลายมันออกมาทีละประเด็นตามที่เราเข้าใจ

แต่พอกลับจากการปฐมนิเทศก็เป็นไข้ทันที ยังสงสัยตัวเองอยู่เลยว่า เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย หรือเห็นตัวหลักสูตรแล้วกลัวจนไข้ขึ้นกันแน่เนี่ยะ