[เฉินหลง] ~ ไอ้หนุ่มหมัดเมา ภาค ๑ ~ เมาหมัด มันส์ฮา ...

๓๐ ปีก่อน เมื่อมีใครซักคนพูดถึง "กังฟู" ขึ้นมา ... ชื่อแรก ที่ทุกคนต้องนึกถึงก็คงจะหนีไม่พ้น "บรู๊ซ ลี" ราชากังฟู ที่นำเสนอกังฟูอันรวดเร็วและรุนแรง แหกขนบกังฟูแบบเดิม ๆ ที่ปรากฏในภาพยนตร์จีนก่อนหน้านั้น ที่มักจะเน้นความอ่อนช้อย สวยงาม ...

แต่ภายหลังจากที่มังกรหนุ่มอย่าง บรู๊ซ ลี ต้องลาลับไปโดยไม่มีใครคาดฝัน ... ในขณะที่ความนิยมในตัวเขาพุ่งสูงจนเรียกได้ว่าเป็น "ปรากฏการณ์" ของวงการภาพยนตร์จีนและทั่วโลก ... ผู้ชมต่างต้องการชมลีลาบู๊แบบดุดัน และสะใจ ของราชากังฟูรายนี้ .. ต่อไป และ ต่อไป อย่างไม่มีเบื่อ .. สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นคือ การนำเอาฟิล์มหนังที่ ลี ถ่ายเก็บไว้เพื่อทำหนังเรื่องใหม่ของเขา (Game of Death) แต่ถ่ายยังไม่ทันเสร็จ เจ้าตัวก็มาเสียชีวิตไปก่อน ... ฟิล์มเหล่านั้น ถูกนำมาใช้เพื่อตัดต่อเป็นหนังเรื่องใหม่ถึง ๒ เรื่อง (Game of Death และ Tower of Death) .. ฉากบู๊ในหนังทั้ง ๒ เรื่อง ผสมผสานกันระหว่าง ฟิล์มที่ถ่ายทำค้างไว้ของตัว ลี เอง กับ ฉากที่ถ่ายทำใหม่โดยใช้ "นักแสดง สวมรอย บรู๊ซ ลี" อันเป็นวิธีหนึ่งที่ทางกลุ่มผู้สร้างใช้เพื่อกอบโกยกระแสความคลั่งไคล้ บรู๊ซ ลี อย่างหนักหน่วงจากทุกสารทิศ ..

...ถึงขนาดมีการระดมชายฉกรรจ์นับร้อยคนในจีน ที่มีรูปร่าง , หน้าตา คล้ายคลึงกับ "บรู๊ซ ลี" มาทำการทดสอบหน้ากล้อง เพื่อตระเตรียมในการสร้างหนังตามกระแส "บรู๊ซ ลี" อันมักจะมีชื่อเรื่องประกอบไปด้วย " Death, Dragon และ Fist " ..

นอกจากการระดม "คนหน้าเหมือน" ดังกล่าวแล้ว อีกทางหนึ่งที่กลุ่มผู้สร้าง (โดยเฉพาะ โกลเด้น ฮาเวสท์) พยายามอย่างหนักหน่วง ก็คือ การค้นหาตัวตายตัวแทน "บรู๊ซ ลี" ขึ้นมา ... ชายหนุ่มนับร้อย ผ่านมาและผ่านไป ในบทบาทที่คล้ายคลึงกับแนวทางการแสดงของลีในหนังกังฟู .. แต่ไม่มีใครเลยที่จะทัดเทียมเขาได้ ..



.. กลุ่มนักแสดงที่เดินตามรอย "บรู๊ซ ลี" นอกจากจะสำเนาเอกลักษณ์ทั้งหลายแหล่ของบรู๊ซ ลี มาใช้ การตั้งชื่อในการแสดงของพวกเขาเหล่านั้น ก็ตามรอย ลี ด้วย ... จึงปรากฏชื่อดารากังฟูอย่าง "บรู๊ซ เหลียง , บรู๊ซ ไหล , บรู๊ซ เล" เป็นต้น ...

ทว่า ... ในบรรดาชายหนุ่มที่เดินตามรอย "บรู๊ซ ลี" นั้น มีเพียงไม่กี่คนที่ตัดสินใจ "สร้างเส้นทางใหม่"ของตนขึ้น .. โดยยกราชากังฟูขึ้นหิ้งไว้ .. แล้วกรุยทางเส้นใหม่ที่แสดงความเป็นตัวตนของตนเองอย่างเต็มที่ ..

นักแสดงคนที่ว่า .. กล้าจะแตกต่างออกไปนั้น .. ปรากฏชื่อในภายหลังว่า ... "เฉินหลง" ...

----------------------------------------------------------------



ชื่อเดิมของ "เฉินหลง" คือ "ชานคงซาน" ..แรกเริ่มเจ้าตัวเป็นหนึ่งในเจ็ดนักแสดงเด็กอุปรากรณ์จีนชื่อดัง (ที่มีเพื่อนร่วมรุ่นซึ่งต่อมากลายเป็นตำนานอีกหน้าหนึ่งในประัวัติศาสตร์ภาพยนตร์ "กังฟู" ของจีนอย่าง "หงจินเป่า" , "หยวนเปียว" , "หยวนหว่า" รวมทั้งผู้กำกับคิวบู๊มือฉมังในปัจจุบันอย่าง "หยวนขุย" , ที่นั่น พวกเขาต่างเป็นศิษย์มีครู .. และครูของพวกเขาคือ อาจารย์ ""หยูชานหยวน" ...

... ชีวิตของ "ชาน คง ซาง" ไม่ได้สวยงามอย่างในนิยายนัก .. เขาต้องเข้ารับการฝึกฝนกังฟูแบบเส้าหลินอย่างหนัก ... ตลอดระยะเวลา ๑๐ ปีที่ใช้ชีวิตอยู่ภายในรั้วโรงเรียนแห่งนี้ ... เวลาของเขาถูกใช้ไปในการฝึกฝนตัวเองทางด้านร่างกายและจิตใจ , การเรียนหนังสือ และการออกเดินสายแสดงในนามอุปรากรณ์จีน ในนาม " The Seven Little Fortunes " .. และนั่นทำให้เขาได้รับชื่อใหม่จากการตั้งของอาจารย์ "หยูชานหยวน " .. ชื่อนั้นคือ "หยวนหลิว"



... กระทั่งเมื่อจบการศึกษาจากโรงเรียนนั่นแหล่ะ ที่เจ้าตัวเริ่มจับเส้นทางสู่การแสดงอย่างจริงจัง (หลังจากที่ ผ่านการแสดงเป็นนักแสดงสมทบเด็กมาแล้ว..) .. งานชิ้นแรก ๆ ที่เจ้าตัวได้รับ คือ การรับบทเป็นตัวประกอบในหนังกังฟูสามสี่เรื่อง หนึ่งในนั้น คือ " Fist of Fury " และ " Enter The Dragon " ของราชาหนังกังฟู "บรู๊ซ ลี" ..

หลังจากนั้น ชีวิตในวงการแสดงของเจ้าตัวก็เวียนว่ายอยู่กับบทตัวประกอบ นักแสดงสมทบ ... เรื่อยมา แม้จะได้รับการทั้งผลักทั้งดันจากผู้กำกับอย่าง "หลอเหว่ย" ที่เห็นแววและมอบบทบาทการแสดงนำให้เจ้าตัวหลายต่อหลายเรื่อง แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จซักที .. จนกระทั่งเมื่อได้ร่วมงานกับผู้กำกับอีกคนนั่นแหล่ะ . ที่ "ชาง คง ซาน" หรือ "เฉินหลง" เริ่มจะเป็นที่รู้จักในวงกว้างมากขึ้น ในฐานะของ "เฉินหลง" เอง ไม่ใช่ในฐานะ "บรู๊ซ ลี คนใหม่" ที่ หลอเหว่ย ทั้งผลักทั้งดันมาเป็นเวลานาน ...



ผู้กำกับคนดังกล่าว .. ย่อมเป็นใครไม่ได้นอกจาก "หยวนหวู่ปิิง" ที่ทางผู้สร้างอย่าง "อู๋ซีหยวน" เลือกให้มากำกับหนังเรื่องหนึ่ง ที่นำแสดงโดยตัว "เฉินหลง" เอง ... หนังเรื่องนั้นประสบความสำเร็จอย่างงดงาม .. สร้างชื่อให้กับทีมผู้สร้างและตัวเฉินหลงเองเป็นอย่างมาก .. การผสมผสานกังฟูอันรวดเร็วเข้ากับความตลกจากคิวบู๊ ที่มาในแบบ "ทีเล่นทีจริง" มากกว่าจะเอาให้ถึงตายอย่างที่ปรากฏในหนังช่วงนั้น .. โดยเฉพาะกับ การแสดงอันลื่นไหลของตัวเฉินหลงเอง ที่นำเสนอความกะล่อนยียวนบนจอได้อย่างน่ารักน่าชัง .. ทำให้หนังเรื่อง " ไอ้หนุ่มพันมือ " ( Snakes in the Eagles Shadow ) โด่งดังทั่วเอเชีย ..

หลังกระแสความโด่งดังนั้น กลุ่มผู้สร้างทีมเดิมได้กลับมาร่วมงานกันอีกครั้ง .. คราวนี้ พวกเขาได้สร้างงานที่เรียกได้ว่าเป็น " มาสเตอร์พีช " ของหนังในแนวทาง ตลก-กังฟู .. ที่ก่อให้เกิดหนังในรูปแบบดังกล่าวตามมาอย่างมากมาย และ เป็นตัว "เฉินหลง" ที่มีผลงานในแนวทางดังกล่าวติดทำเนียบมากกว่าใคร ๆ ...

หนังเรื่องที่ว่าคือ " ไอ้หนุ่มหมัดเมา " ( Drunken Master ) ...

---------------------------------------------------------------



" ไอ้หนุ่มหมัดเมา " ออกฉายในปี ๑๙๗๙ นำเสนอเรื่องราวของ " หวงเฟยหง วัยหนุ่ม" ที่ยังห้าวและทะเล้นเป็นที่สุด .. หวงเฟยหง นอกจากจะเกรกมะเหรกเกเรไปวัน ๆ แล้ว ยังเทียวก่อเรื่องทะเลาะวิวาทไปทั่ว สร้างความหนักใจให้แก่ "หวงฉีอิง" ผู้เป็นบิดาอย่างมาก .. จนกระทั่งหมดความอดทนที่จะเสี้ยมสอนบุตรตนให้อยู่ในโอวาทได้อีกต่อไป ... จึงได้ส่งตัว หวงเฟยหง ให้แก่เพื่อนสนิทคนหนึ่ง นามว่า "ยาจกซู" .. และความันส์ ฮา ก็มาบังเกิดขึ้น เมื่อ ศิษย์หัวดื้อ กับ อาจารย์หัวไว ประทะกัน ... การฝึกกังฟูแบบโหด มัน พิสดาร จึงถูกงัดมาใช้เพื่อเสี้ยมสอนศิษย์หัวดื้อ รายนี้ให้เป็นผู้เป็นคนกับเขาขึ้นมาได้ ....

สิ่งที่หนังตลกชั้นเยี่ยมเรื่องหนึ่งจะมีได้ คือ บุคลิกตัวละครที่แสนโดดเด่น และ บทสนทนาชั้นเยี่ยม รวมไปถึง การวางและร้อยเรียงมุขตลกในเรื่องให้ไหลลื่นกลมกลืนไปกับเนื้อเรื่องได้อย่างแนบสนิท ไร้รอยสะดุด ... สิ่งเหล่านี้ปรากฏในหนังเรื่องนี้ทั้งหมด แถมยังอุดมไปด้วย ฉากบู๊กังฟู แบบ มันส์ผนวกฮา ที่ยากจะหาใครทำได้ดีเทียบเท่า "เฉินหลง" ...



ตัวละครที่ต้องเรียกได้ว่า เป็นจุดเด่นอย่างแท้จริงของหนัง คงหนีไม่พ้นตัว "ยาจกซู" ที่แสดงโดย " หยวนเสียวเทียน " บิดาในชีวิตจริงของ "หยวนหวู่ปิง" นั่นเอง .. คิวบู๊ที่พริ้วไหว และไหลลื่นของเขา สร้างความแตกต่างอย่างแท้จริงในหนัง เมื่อประทะกับคิวบู๊ ที่ว่องไว รวดเร็ว ของเฉินหลง .. รวมทั้งการออกแบบวิธีการฝึกกังฟูแบบประยุกต์ ที่ดูทั้งน่าทึ่ง และ น่าขำไปด้วยกัน ... กระตุ้นให้ผู้ชมอยากจะเห็นผลการฝึกสอนของอาจารย์ผู้นี้ไว ๆ ... เมื่อผนวกกับการแสดงที่เรียกได้ว่า "ดีที่สุดในชีวิต" ของ หยวนเสียวเทียน ... ตัวละครของเขาจึงกลายเป็นหนึ่งในความน่าจดจำที่สุดบนจอภาพยนตร์จีน ...

ที่โดดเด่นไม่แพ้กันคือ " เฉินหลง " แม้การแสดงของ หยวนเสียวเทียน จะถือว่าดีที่สุดในเรื่อง แต่คนที่แจ้งเกิดแบบเต็ม ๆ ก็คือ "เฉินหลง" ที่ได้ความสด บวกกับบุคลิกทะเล้นติดทะลึ่งของตัวละคร อันกลายเป็นเครื่องหมายการค้าของเขาในที่สุด ...แม้ คิวบู๊ จะยังเป็นในทิศทางที่ออกจะ "อนุรักษ์นิยม" คือ ยังช้าและคล้ายคลึงกับการแสดงอุปรากรณ์ มากกว่าจะเป็น คิวบู๊ ที่ดุดัน รุนแรง แบบในหนัง บรู๊ซ ลี แต่ทว่า กลับกลายเป็นผลดีซะอีก เพราะทำให้สามารถดึงความสามารถของเฉินหลง ออกมาได้อย่างสูงสุด .. สิ่งที่ดึงดูดผู้ชมในฉากบู๊ จึงไม่ใช่ความรุนแรงแบบ บรู๊ซ ลี แต่เป็นความว่องไว และ สวยงาม ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยลีลาแสนสนุกของเฉินหลง .. ซึ่งเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับผู้ชมอย่างยิ่งในขณะนั้น ....

คนที่จะไม่กล่าวถึงไม่ได้เลย คงจะหนีไม่พ้น "หยวนหวู่ปิง" ที่ได้ความแรงของหนังเรื่องนี้ ส่งเจ้าตัวขึ้นหิ้งระดับท๊อปของกลุ่มผู้กำกับคิวบู๊ชั้นเยี่ยมของยุค ไล่กระชั้นเจ้าของตำแหน่งเดิมที่ครองมายาวนานอย่าง "หลิวเจียเหลียง" ... ด้วยคิวบู๊ ที่สดใหม่ ผสมผสานความอ่อนช้อยของอุปรากรณ์จีน เข้ากับ ความตลกตามสถานการณ์ที่หยอดเข้ามาอย่างไม่ยั้ง แม้กระทั่งฉากบู๊เอาเป็นเอาตายที่สุดของเรื่องในช่วงท้าย .. หยวนหวู่ปิง ก็ไม่ลืมที่จะงัดท่าไม้ตายฮา ๆ ออกมาให้คนดูได้ขำกันจนได้ ...

----------------------------------------------------------------



" ไอ้หนุ่มหมัดเมา " อาจจะเป็นหนังทีั่ดูล้าสมัยในแง่ของการถ่ายทำไปแล้ว แต่ทว่า ความสนุกยังคงเต็มเปี่ยม นั่นก็เพราะความไหลลื่น และลงตัวในทุกๆส่วนของหนัง ไล่ตั้งแต่ การแสดง , ตัวละคร , บทสนทนา และ คิวบู๊ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นองค์ประกอบสำคัญสำหรับหนังกังฟูเยี่ยม ๆ ซักเรื่อง .. จึงไม่แปลกที่แม้เวลาจะผ่านมานานกว่า ๓๐ ปี แต่ในอันดับท๊อปลิสท์หนังกังฟู "ไอ้หนุ่มหมัดเมา" จะยังยืนหยัดอยู่ในท๊อปทรีได้อย่างภาคภูมิ ...

สิ่งที่หนังฮา ๆ เรื่องนี้ นำเสนออาจไม่มีอะไรมากไปกว่า เรื่องของ หนุ่มทะเล้น รายหนึ่งที่ต้องผ่านการฝึกฝนอย่างหนักหน่วงจนกระทั่งเป็น " ยอดบุรุษ " ที่สามารถเอาชนะศัตรูที่ยิ่งใหญ่กว่าได้อย่างงดงามในตอนท้ายเรื่อง ...

...แต่หากจะลองเทียบกับเรื่องราวในชีวิตของตัวนักแสดงนำอย่าง "เฉินหลง" เองแล้ว จะเห็นได้ว่า เรื่องราวในหนังแทบจะทาบทับกับชีวิตของเขาเองอย่างแนบเนียน...



อุปสรรคอันยิ่งใหญ่ของ "เฉินหลง" อาจไม่ใช่ศัตรูที่ร้ายกาจอย่างในหนัง ที่มีวิทยายุทธอันโหดเหี้ยม แต่เป็น "สถานะ" ของเขาเองต่างหาก ที่เป็นยอดศัตรูที่หลายคนเคยพ่ายแพ้มาแล้ว ... สถานะที่ว่าคือการเป็น " บรู๊ซ ลี คนใหม่ " นั่นเอง ..

การเลือกทางเดินของ หวงเฟยหง ในเรื่องที่สุดท้ายก็ไม่ดึงดัน ลดละฐิติของตัวเอง แล้วยอมรับและเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในท้ายที่สุด ก็คล้ายคลึงกันกับในชีวิตจริงของเฉินหลงเอง ที่ปรับเอาพฤติกรรมในชีวิต บวกกับความชื่นชอบของตัวเองที่หลงไหลในหนังตลกเงียบของ บัสเตอร์ คีตัน ... ผสมผสานกับกังฟูยุคเก่าอย่างกลมกล่อม ให้กลายเป็น " เฉินหลง " ที่ไม่ใช่ " บรู๊ซ ลี คนใหม่ " อย่างที่ใคร ๆ พยายามจะยัดเยียดให้เขาก่อนหน้านี้ ...

ที่สุดแล้ว คนเราก็ต้องเลือกจะกรุยทางเดินของตัวเอง ... โดยเฉพาะทางเดินที่เป็นตัวของตัวเองที่สุด ..

...การก้าวตามทางเก่าที่คนอื่นกรุยทางไว้ .. นับเป็นสิ่งที่ดี .. แต่ยังไม่ดีที่สุดสำหรับคนที่อยากจะก้าวไปให้ไกลกว่านั้น .. ก้าวไปยังสิ่งที่สูงสุดสำหรับตน .. เพราะเส้นทางที่ถางไว้แล้ว .. ย่อมจะมีจุดสิ้นสุดของมันเสมอ ..

ผิดกับเส้นทางใหม่ .. ที่เราสร้างและกำหนดเองได้ว่า ....

" จะจบอย่างเป็นตำนาน .. หรือจะเดินตามเขาอย่างคนไม่มีเงาเป็นของตัวเอง ..."




----------------------------------------------------------------

เอกสารประกอบการเขียน :


Somyos Thiamtawan , "Jackie Chan's 99"
//www.geocities.com/mihkfea/jackie100.htm

Somyos Thiamtawan , "The Seven Little Fortunes"
//www.geocities.com/mihkfea/l7.html

Somyos Thiamtawan , "Drunken Master - ไอ้หนุ่มหมัดเมา (1978)"
//www.geocities.com/jump20aus/kf/drunkenmaster2.htm

์คอลัมน์ "Main Course : Project J " อะเดย์ เล่มที่ ๓๓

สืบสกุล แสงสุวรรณ ."บรู๊ซ ลี ตำนานมังกร" . "วันดีคืนดี : good old days" . วัฒนาฯ กรุงเทพฯ . ๒๕๔๗

Create Date : 04 พฤษภาคม 2550		13 comments
Last Update : 4 พฤษภาคม 2550 2:11:36 น.
Counter : 9116 Pageviews.
Share Tweet