สักวันทางออกที่ดีที่สุดก็จะมาเอง สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้

บางทีปล่อยวางอาจเป็นทางแห่งการหลุดพ้นนะคะ
สู้ สู้ค่ะ

อย่าลืมนะคะว่าชม.ที่มืดมิดที่สุดมีเพียงแค่หกสิบนาที

วางอุเบกขาค่ะแล้วกระทำตามเหตุผลที่มีสติครองอยู่ตลอดเวลา กระทำดีเพื่อเป็นกุศลกับตัวเองและไม่กระทำไม่ดีเพื่อสร้างกรรม

เมื่อเหนื่อยก็พักเสียก่อน หายเหนื่อยแล้วค่อยทำต่อ
เมื่อมีความเครียด ก็ระบายความเครียดออกมาบ้าง
ชีวิตไม่ได้อยู่ในสภาพนี้ไปตลอด
"มีมืดจึ่งมีแจ้ง สว่างแสงและจำรูญ
มืทุกข์มีอาดูร ก็ย่อมมีสุขานันทน์
ความหวังดังแสงทอง ประภาผ่อง ณ พรายพรรณ
คราเมฆฝนแปรผัน จะโชติหล้าประดุจเดิม"

อืมมมม อ่านแล้ว อารมณ์แรกรู้สึกตกใจที่ได้รู้ว่า พี่หน่อยก็มีอารมณ์แบบนี้กะเค้าด้วย 5555555
แต่จริงๆ แล้ว เมื่อได้มาคิดอีกครั้ง ก็ทำให้รู้ว่า เป็นเรื่องธรรมดานะ ที่คนๆ นึง จะมีความรู้สึกแบบนี้กับเค้าบ้าง
บางส่วนรู้สึกว่า เข้าใจนะคะ แต่อาจจะไม่ทั้งหมด
ก็คงทำให้แต่เป็นกำลังใจให้คะ

การเปลี่ยนแปลงโลกของเรา จากโลกที่คุ้นเคย มาเป็นโลกใบใหม่ ที่แตกต่าง บางคร้้งอาจทำให้รู้สึกแปลกๆ ไม่คุ้นเคย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า มันน่าสนุก ตื่นเต้น มิใช่น้อย

บางทีอาจต้องเลือกมองดีไหมคะ เลือกมองมุมที่สวยงาม
สร้างความสุข ส่วนมุมที่ขมุกขมัว ก้อออออออออออ
วางไว้ก่อน มองมันห่างๆ ดูซิว่า มันจะคลี่คลายตัวมันเองได้หรือป่าว ถ้าไม่ได้ ค่อยยื่นมือ (หรือเอาไม้เขี่ยๆ) เข้าไปแกะ ไปแก้

ไม่รู้ว่าช่วยอะไรได้บ้างหรือป่าวนะคะ
แต่ทั้งหมดที่อยากบอกก็คือ เป็นกำลังใจให้อย่างจริงใจคะ พี่หน่อย

สู้ๆ นะ (ยืมคำใน MV.มาพูดบ้างไรบ้าง)

..ปลดเชือกหรือบ่วงเร็วเกินไป อาจยังไม่ทันได้เรียนรู้ให้สุดทางกันไปเล้ย ขอดูกันให้สุดสุดไปจะสักแค่ไหน ถ้ามันจะมัดคอหายใจไม่ออกค่อยปลดตอนนั้นก็ทัน ปลดบ่วงมันง่ายแต่เริ่มไหม่สิยาก

...เปิดไพ่อะไรขึ้นมาก็แล้วแต่ เล่นให้จบเกมส์เสมอ

..สุขก็ไม่นาน ทุกข์ก็ไม่นาน หมุนเวียนเปลี่ยนไป มั่นใจว่าเบื้องต้น เรามุ่งทำสิ่งดีแน่นอน จึงมุ่งทำต่อไปค่ะเดี๋ยวก้ชิน นี่สิยิ่งไหญ่ แล้วจะภูมิใจนะที่ผ่านมาได้ไง

ใคร ๆ ก็ต้องมีโหมดนี้กันบ้างเนอะพี่หน่อย

ถ้า "ปลด" หรือ "ละ" แล้วจะเบาลงจริงหรือเปล่า
หรือ ยืนอยู่ที่เดิม สร้างภูมิคุ้มกันให้จิตใจแข็งแรงขึ้น

เป็นกำลังใจให้จ้า...

(ป่านนี้คงหายนอยด์แล้ว แต่ไม่รู้พี่หน่อยจะเลือกทางไหน)

สวัสดีค่ะ คุณอาหน่อย

อยากจะบอกว่า"ปลื้ม"(เก็บคำนี้ไว้นานหลายเดือนแล้วค่ะ) คุณอาหน่อยค่ะ
แต่ ณ ตอนนี้ "ต้องบอกว่า" เป็นกำลังให้ "สู้สู้" นะคะ

ด้วยความเคารพและเป็นห่วงค่ะ
ขาซุ่ม

สวัสดีค่ะคุณหน่อย...แอบติดตามคุณหน่อยมานานแล้วค่ะ...มาเติมกำลังใจให้คุณหน่อยนะคะ...ท้อได้แต่อย่าถอยค่ะ...ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละ...เกิด..แล้วก็ดับไป...ทุกเวลาทุกนาที....สุข..ทุกข์..รัก..โลภ...โกรธ..หลง...(บังเอิญหลงเข้ามาในวังวนชีวิตของเด็กบ้านๆคนนึงที่มีความฝันอยากร้องเพลงให้ชาวประชาชีได้ฟังได้มีความสุขที่ได้ฟังเสียงเพลงที่เขาร้อง...และราวกับต้องมนต์คนธรรพ์พอได้ยินได้ฟัง...เห็นหน้า...สบตา(ในจอคอมพ์)ก็มีอันระทดระทวย..เคลิบเคลิ้ม...ฯลฯ) สรุป...ดังนั้นคุณหน่อยก็จำเป็นต้องทำหน้าที่ในส่วนนี้ต่อไปด้วยใจที่เข้มแข็งขึ้น...และเมื่อเหนื่อยหรือท้อเมื่อไร...โปรดกรุณาส่งสัญญาณSOS บรรดาขาซุ่มทั้งหลายจะได้มารวมพลังให้กำลังใจนะคะ)***สู้ต่อไปNu_Nano ***ชาวโลกจะเอาใจช่วยคุณ...

เป็นกำลังใจให้พี่หน่อยค่ะ หลากคน หลากความคิดค่ะ
ไม่รู้จะปลอบใจยังไงให้หายนอยด์ ได้แต่บอกว่า
สู้สู้ค่ะ 555

คุณหน่อย...แวะมาอัพบล็อกบ้างนะคะก่อนที่พันทิปจะตัดออกจากกองมรดก...เห็นใจคนที่เล่นเฟชบุ๊คไม่เป็นด้วย....เรือนแพจะออนแอร์แล้ว...กลับมาหาแฟนคลับแก่ๆเก่าๆบ้างนะคะ...