ก็เด็กอ่ะนะ โกหกไม่เก่งหรอก
วันนี้เป็นวันที่หฤโหดสำหรับเรามาก
เนื่องจากแม่ครัวซึ่งเป็นผู้ป่วย ต้องไปโรงพยาบาลพร้อมกันหมด
ทำให้เราต้องลงมาทำครัวแทน แต่ยังดีที่มื้อเช้าเค้ามาทำให้ไว้ก่อนที่จะไปโรงพยาบาล
เราเลยทำแค่มื้อกลางวันกับมื้อเย็น
มื้อกลางวันสำหรับคนประมาณ 100 คนกิน (เด็ก 74 คน ผู้ใหญ่ รวมทั้งรปภ.และเจ้าหน้าที่ส่วนของเราอีก 23 คน) ก็คือผัดกระเพราหมูสับ
แต่มื้อเย็นแม่ครัวให้เราทำ ไข่เจียวอย่างเดียว (สบประมาทมากกกก)
ด้วยความเป็นแม่ครัวเอก ก็เลยจัดการลงมือทำผัดกระเพราหมูสับให้เด็กกินกัน
ระหว่างที่เด็กกินข้าวกลางวัน เราก็เดินไปดูเด็ก แล้วก็ถามว่า
พี่ปอ : อร่อยมั้ยคะเด็ก ๆ
เด็ก ๆ : อร่อยมากเลยค่ะ/ครับ
เราออกอาการหน้าบานแบบเก็บไว้ไม่อยู่
พี่ปอ : อร่อยกว่าแม่ครัวทำมั้ยคะ พี่ปอทำเอง
เด็ก ๆ (แย่งกันพูด) : อร่อยค่ะ/ครับ หนูอยากให้พี่ปอทำให้กินอีก
พี่ปอ : ดี ๆๆ งั้นเดี๋ยวพี่ปอไล่แม่ครัวออกแล้วพี่ปอทำกับข้าวให้กินทุกวันเลยดีมั้ย
เด็ก ๆ เงียบหันไปมองหน้ากันแล้วก็มีคนพูดขึ้นมาว่า
เฟิร์น : อย่าเลยค่ะพี่ปอ พี่ปองานเยอะแล้วเดี๋ยวพี่ปอเหนื่อย
เหอ เหอ เหอ เด็กโกหกไม่เก่งจริง ๆ ตอบมาแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเป็นคำตอบเอาใจเรา ก็นะเด็กเอาตัวรอด แต่ก็มีความสุขไปอีกแบบค่ะ เหนื่อยแบบสุข ๆ
มื้อเย็นเราก็เลยแถมแกงป่าหมูให้เด็ก ๆ ไปด้วยเลย ระดับแม่ครัวเอกจะให้กินแต่ไข่เจียวได้ยังไงเนาะ
กับข้าวที่เราทำ อาจจะรสชาดไม่เหมือนที่ไหน และอาจจะไม่อร่อยเลยสำหรับบางคน แต่ที่เด็ก ๆ กินแล้วรู้สึกว่ามันอร่อย เพราะว่าในกับข้าวเราใส่ความรักลงไปด้วย แล้วเด็กได้สัมผัสรสชาดของความรักที่เราใส่ลงไป เค้าเลยรู้สึกว่าอร่อย
คำพูดของเด็ก ๆ ที่บอกว่าอร่อย เราฟังแล้วมีความสุข ทั้ง ๆ ที่เราก็รู้ว่ากับข้าวที่เราทำไม่อร่อย แต่เราที่เรามีความสุขเพราะเด็ก ๆ ใส่ความรักลงมาในคำพูด "เฮ้ออออ มันมีความสุขจริง ๆ นะ"
Create Date : 12 มิถุนายน 2551 |
|
28 comments |
Last Update : 18 สิงหาคม 2551 16:24:55 น. |
Counter : 1530 Pageviews. |
|
|
|
55555