ห่างหายจากการอัพบลอคไปนานมาก นับเวลาได้ก็ประมาณ 5 เดือนตั้งแต่คลอดน้องกัทส์เลยล่ะ วันนี้ขอมาอัพรวมเลยละกัน Looking back 4 months
ละกันค่ะ
น้องกัสท์คลอด วันที่ 25 มีนาคม
เวลาตกฟาก 12.06 น
นน 2600 กรัม
ยาว 48 CM
ห้อง 603

ปัจจุบันคว่ำได้แล้วค่ะ กำลังช่างจ้อเลย แม่จะเล่าเหตุการณวันคลอดให้นู๋ฟังนะจ้ะ

ย้อนไปเมื่อวันที่ศุกร์ที่ 25มีนาคม
 คลอดวันเดียวกับน้าลูกเกด น้องสาวแม่เอง เป้นเรื่องบังเอิญมากกก เป็นไปได้ไง นั่นหมายความว่าวันที่ 25 มีนาคมปีนี้กับเมื่อ24 ปีที่แล้ว ทั้งแม่ และคุณยาย(แม่ของแม่เองค่ะ)เข้าโรงพยาบาลเพื่อคลอดลูกเหมือนกันเลย เล่าเหตการณ์ย้อนหลังไปหน่อยนึง
เมื่อวันที่25มีนา ประมาณ 10.15 น แม่กำลังนอนดูละครชิงชังอยู่ กำลังสนุกเลย ใกล้จบแล้ว อิอิ ก้รู้สึกเหมือนเสียงถุงอะไรแตกตังโผละ แล้วก็มีน้ำใสๆไหล
โอ๊ะ สงสัยต้องเป็นน้ำเดินแน่เลย ว่าแล้วก็กดโทรหาคุณย่าหนูที่อยู่ข้างล่าง เพราะแม่ไม่กล้าขยับตัวไปไหนเลย กลัวไปหมด คุณย่าขึ้นมาแบบงง งง ว่าจะโทรหาทำไมอยู่บ้านเดียวกัน อิอิ พอรู้ว่าแม่น้ำเดินจะคลอดหนู คุณย่าตื่นเต้นใหญ่เลย รีบให้แม่ไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงพยาบาล ดีที่แม่เตรียมกระเป๋าคลอดไว้แล้ว เลยไม่วุ่นวายมาก แต่ก็ดันลืมหยิบกล้องถ่ายรูปไปจนได้ วันนั้นตื่นเต้นมากเลยที่จะได้เห็นหน้าหนูซะที ก่อนอาบน้ำแม่รีบโทรบอกพ่อหนูให้รีบกลับจากออฟฟิสมารับแม่ไปคลอด โทรหาคุณยายหนู โทรหาน้าลูกเกด เสร็จก็ไปอาบน้ำ สระผม ผ่านไปแป๊บเดียวแม่ยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย พ่อหนูก็มาถึงบ้านแล้ว สงสัยคนนั้นจะตื่นเต้นมากกว่าแม่อีกแหน่ะ พอขึ้นรถได้ พ่อหนูซิ่งเปิดไฟฉุกเฉินตลอดทางเลย แต่แม่กลับไม่เจ็บท้องเลยซักนิดแฮะ จนถึง รพ คุณหมอก็ให้เซ็นเอกสาร เตรียมตัวเข้าห้องเพื่อเตรียมบลอคหลัง ผ่าตัดเลยไม่มีการสวนถ่ายอะไรทั้งนั้น เจ้าหน้าที่บลอคหลังและเคลียร์พื้นที่ก่อนผ่า มาจัดการทำความสะอาดหน้าท้อง โกนขนบริเวณที่จะกรีดหน้าท้อง ณ เวลานั้นไม่มีความอายแล้วค่ะ ตื่นเต้นอย่างเดียวเลย จนคุณหมอลงมีดกรีดท้อง จึงเชิญคุณพ่อเข้ามา พ่อหนูเลยเห็นตับไตไส้พุงแม่หมดเลย พ่อบอก จะเป็นลม 555 หมอเค้าจะกรีดแผลแล้วใช้เคร่องมือถ่างให้แผลกว้างออกเพื่อจะเอาตัวหนูออกมาได้ ผ่านไปไม่ถึง15 นาที ก็ได้ยินเสียงร้องแว๊ แว๊ เหมือนในละครเป๊ะ หนูร้องปากสั่นเลย ปากกว้างมากกก ตัวเหี่ยวๆ แม่แอบคิดในใจ ทำไมลูกสาวช้านนน ขี้เหล่แบบนี้เนี่ย 555
พอหนูออกมาจากท้องคุณหมอก็จัดการเย็บแผล ส่วนพ่อหนูก็ไปห้องเด็กอ่อนกับหนู เพื่อไปตรวจความสมบูรณ์ต่างๆ หลังแม่เย้บแผลเสร็จก็ถูกลากเตียงไปห้องพักฟื้นรอดูอาการ อยากจะบอกว่าสองชั่วโมงที่เค้าให้แม่นอนพัก แม่นอนไม่หลับเลยตื่นเต้นอยากออกไปเห็นหน้าหนูเร็วๆ พอพยาบาลมาพาแม่กลับไปที่ห้อง เห็นหนูในห้องเนิร์ส แม่เริ่มคิด เอ๊ะ นี่ลูกชั้นหรอ หน้าไม่เห็นเหมือนเมื่อกี้เลย หน้าตาเริ่มน่ารักขึ้นมานิดนึง อิอิ พอเข้าห้องได้ก็โดนสั่งให้นอนราบห้ามหนุนหมอนอยู่หลายชั่วโมงเลยอึดอัดมากแถมยังทรมานกับอาการชาที่ขา แม่เข้าใจอารมณ์คนเป็นอัมพาดที่ขาเลย ว่าเค้าทรมานแค่ไหน พยายามจะกระดิก มันทำไม่ได้เลยอ่ะ พอตกเย็นพยาบาลพาหนูมาหาแม่ ให้แม่อุ้มครั้งแรก ตื่นเต้นสุดๆอ่ะ อุ้มกันไม่เป็นเลย กลัวทำตก แต่คงด้วยสัญชาติญาณมั้ง ก็สามารถอุ้มได้แต่โดยดี พอเช้าหมอสั่งให้ลุกเดินไปให้นมหนูที่เนิร์ส อยากจะบอกว่า สุดยอดแล้วของความเจ้บ มันระบมไปทั้งตัว ลุกแทบไม่ขึ้นแต่แม่ก็ค่อยๆเดินไปจนได้ให้นมหนูครั้งแรก มันเป็นความรู้สึกที่อิ่มเอิบใจบอกไม่ถูก เหมือนเราได้ทำหน้าที่ของความเป็นแม่ได้สมบูรณ์มากขึ้น แม่ต้องเรียนรู้อะไรใหม่ๆในการดูแลหนูมากมาย สนุกและตื่นเต้น และแม่มีความสุขมากที่ได้มีหนูเพิ่มเข้ามาในชีวิต จากวันแรกที่เราเจอกันจนวันนี้ผ่านไปจะ 5 เดือนแล้ว อาจจะมีบ้างที่รู้สึกเหนื่อยล้า แต่มันเป็นความสุขที่ได้เห็นพัฒนาการหนูทุกวันๆๆๆ ได้เห็นหนูเจริญเติบโต มันทำให้ความเหนื่อยล้าหายไปหมด เรามาดูรูปหนูวันแรกจนถึงวันนี้กันนะ  แล้วแม่จะหาเวลามาเขียนเรื่องนู่บ่อยๆนะ จริงๆเรามีเรื่องราวร่วมกันมากมาย ไปเที่ยวไหนด้วยกันเยอะแยะ แต่เพราะแม่ยุ่งมาก ไม่มีเวลาเลยนู๋ ต่อจากนี้จะหาเวลามาเขียนเรื่องราวของเราให้มากขึ้นนะคะ ลูกรักของแม่

Create Date : 07 สิงหาคม 2554
Last Update : 22 สิงหาคม 2554 21:08:18 น.		1 comments
Counter : 3784 Pageviews.
Share Tweet